ตอนที่ 10 ว้าวุ่นเลยทีนี้

ตอนที่ 10 ว้าวุ่นเลยทีนี้

“เดี๋ยวนนท์กับไลลารออยู่ที่นี่ก็แล้วกันนะ ฉันจะไปเดินสำรวจแถวนี้สักหน่อย” ลีลาได้พูดขึ้นทันที หลังจากที่พวกเขาได้ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“เอ๋! เดี๋ยวสิพี่ ให้นนท์รออยู่ที่นี่ยังพอเข้าใจ แต่ทำไมหนูถึงต้องรออยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำถาม ลีลาเธอมองไปที่ที่น้องสาวของตัวเองอย่างเหนื่อยใจแทนคำตอบ

“คิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง ถึงเธอจะทำตัวเหมือนไม่เป็นไร แต่ร่างกายของเธอมันยังบอบช้ำอยู่มาก เพราะมัวแต่มารักษาให้ฉันโดยไม่ดูแลตัวเองเลย คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอที่สภาพร่างกายยังไม่พร้อมออกไปสำรวจด้วยกันหรือไง?”

“แต่..”

“ไม่มีแต่! อยู่ที่นี่แหละ ตามไปก็มีแต่เป็นภาระเปล่าๆ” พูดดุใส่ไลลาเสร็จ ลีลาก็หันมามองเขา

“ฝากดูแลไลลาด้วยนะนนท์ ถึงนายมันจะโคตรกระจอก แต่อย่างน้อยก็คงเป็นเพื่อนเล่นให้กับไลลาแก้เบื่อตอนที่ฉันไม่อยู่ได้”

‘ทำไมต้องพูดเหน็บแนมกันด้วยล่ะเนี่ย?’

“อ๋อ แล้วก็.. อย่าให้ฉันมารู้ลับหลังล่ะว่านายแอบทำอะไรไม่ดีกับน้องสาวของฉัน” ลีลาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน่ากลัว ขณะที่จ้องมองเขาอย่างเอาเรื่อง

“แฮะๆ ไม่ทำหรอกครับ” เขาได้แต่หัวเราะแห้งๆ ตอบกลับไป

หลังจากเช็คความเรียบร้อยต่างๆ เสร็จแล้ว ลีลาเธอก็ได้ออกไปเดินสำรวจ เหลือไว้ก็แต่เขากับไลลา ที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อ

มองดูใบหน้าของไลลาที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาก็ได้แต่ลูบหัวปลอบใจเธอ

“เอ่อ.. ไม่เป็นไรนะ ลีลาเขาก็แค่เป็นห่วง เดี๋ยวพอร่างกายของไลลาหายดีกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมแล้ว ลีลาก็จะต้องให้ออกไปด้วยกันเหมือนเดิม ไลลาไม่ได้ถูกทิ้งหรอกนะ”

“อื้ม ขอบคุณนะ นนท์” ไลลาพูดพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ

เขามองดูสีหน้าของเธอ ที่ไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย มันก็ทำให้เขาก็เริ่มเครียด

‘บ้าจริง ไอ้เรามันก็ปลอบใจผู้หญิงไม่เป็นเสียด้วยสิ ว้าวุ่นเลยทีนี้’ เขาได้แต่คิดในใจ

“อื้มม จริงสิ ก่อนหน้านี้พวกคุณเคยเล่าถึงโลกในชีวิตของตัวเองด้วยนี่ ครั้งนั้นพวกคุณเล่าแบบคร่าวๆ เรื่องนั้นผมสนใจมากเลยล่ะ ถ้างั้นช่วยเล่าแบบละเอียดให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับ และเพื่อเป็นการตอบแทน เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องราวโลกที่ผมเคยอาศัยอยู่ให้ลีลาฟังด้วย” เขาพยายามหาเรื่องพูดคุยกับเธอ เพื่อไม่ให้เธอจมปลักอยู่กับความทุกข์

“อา อื้ม นั่นสินะ ขอบคุณนะ นนท์” ไลลาที่รู้ถึงเจตนาดีของเขา จึงยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขอบคุณ

“นั่นสินะ โลกเดิมที่ฉันอาศัยอยู่ และชีวิตของฉันตอนอยู่ที่นั่น..” ไลลาพูดพร้อมกับเริ่มนึกย้อนถึงอดีตของตัวเอง ก่อนจะเล่าเรื่องราวในอดีตต่างๆ ออกมา..

...

เรื่องราวมากมายได้พรั่งพรูออกมาจากปากของไลลา และในระหว่างนั้น ด้วยความเป็นคนดีของเขา เขาจึงได้ขยับเข้าไปนั่งใกล้ไลลา พร้อมกับโอบไปที่เอวของเธออย่างใกล้ชิด

โดยเรื่องราวของเธอนั้น สรุปได้ประมาณว่าโลกที่เธอเคยอาศัยอยู่นั้น มันเหมือนกับโลกของเขาอย่างหนึ่งก็ตรงที่ไม่มีเวทมนต์

เป็นโลกที่เพิ่งผ่านสงครามใหญ่มา ทำให้มีมนุษย์เหลืออยู่ แค่ 10 กว่าล้านคน แม้ว่าสงครามระหว่างมนุษย์จะจบไปแล้วแต่การต่อสู้ก็ยังไม่จบ

โดยเทคโนโลยีบางอย่าง ทำให้สิ่งมีชีวิตในโลกเริ่มกลายพันธุ์เป็นสัตว์ประหลาด มนุษย์ที่เหลือก็ทำได้แค่เพียงรวมกลุ่มกันต่อสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนั้น

และการต่อสู้นั้นก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก เพราะความแข็งแรงของสัตว์ประหลาด และเทคโนโลยีของพวกเธอนั้นเป็นแค่เครื่องจักรไอน้ำ แม้จะมีอาวุธจำพวกปืนอยู่บ้าง แต่ก็ใช้หลักการของเครื่องจักรไอน้ำ ทำให้อาวุธพวกนั้นไม่ได้มีประสิทธิภาพอะไรมากมาย

ชีวิตของพวกเธอทั้งสองนั้นยากลำบากมาตั้งแต่เด็ก เพราะความยากจนของครอบครัว ทำให้พ่อนำพวกเธอสองพี่น้องไปขาย

แต่โชคดีด้วยความสามารถของลีลาทำให้พวกเธอหนีรอดออกมาได้ ตั้งแต่นั้นพวกเธอก็เริ่มต้นเป็นขโมยเพื่อจะหาทางมีชีวิตรอด พอเติบโตขึ้นมาอีกหน่อย พวกเธอก็เริ่มประกอบอาชีพนักล่า

โดยพวกเธอจะออกล่าสัตว์ประหลาดที่อยู่นอกเมือง เพื่อนำชิ้นส่วนที่มีค่าของพวกมันมาขาย..

“ตั้งแต่เด็กจนโต พวกเราสองคนก็อยู่ด้วยกันมาตลอด ตัวติดกันตลอดและแทบจะไม่เคยห่างกัน พี่มักจะบอกกับฉันเสมอว่า เพราะเรานั้นเป็นครอบครัวเดียวกัน เรามีกันเพียงแค่สองคน จึงต้องคอยดูแลช่วยเหลือกันอยู่เสมอ”

“แต่ว่า.. สุดท้ายแล้ว ฉันก็เป็นได้แค่ภาระของพี่ เป็นได้แค่ภาระที่ต้องทำให้พี่ลำบากอยู่ตลอดเวลา คนอย่างฉันไม่เคยทำประโยชน์อะไรให้กับพี่เลย!” ไลลาพูดพร้อมกับเริ่มร้องไห้ออกมา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเศร้า

เขาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ จึงได้ดึงตัวของไลลามากอด พร้อมกับใช้มือลูบไปที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน

“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ”

“ฉันน่ะทั้งอ่อนแอ ไม่น่ารัก รูปร่างก็ไม่ดี ไม่มีอะไรดีสักอย่างเลย” ไลลาพูดพร้อมกับเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีท่าว่าจะหยุด

เหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน ความเครียดมากมายมันได้ทับถมกัน แม้ไลลาเธอจะพยายามอดทนมาตลอด แต่เมื่อเธอรู้สึกว่าถูกพี่สาวที่ตัวเองเคารพรักจริงทิ้งไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่อดทนมามันก็ได้ระเบิดออก

เสียงร้องของเธอยังคงดังออกมาไม่หยุด จนทำให้เขาเริ่มรู้สึกหวั่นๆ ว่าเสียงร้องของเธอจะดึงดูดพวกมอนสเตอร์ให้เข้ามาตรงจุดที่พวกเขากำลังซ่อนตัวอยู่ที่นี่ได้

เขามองดูหญิงสาวขี้แยตรงหน้าก่อนจะค่อยๆ ถอนหายใจออกมา พร้อมกับยิ้มมุมปากและพูดกับเธอ

“ที่จริงแล้ว.. ผมกำลังตั้งท้องอยู่แหละ”

วินาทีนั้นเสียงร้องไห้ของเธอก็ได้หยุดลง พร้อมกับรีบหันหน้ามาทางเขาด้วยความสับสน

“เอ๋!?” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอได้มองดูเขาด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกมา

“หืม? อ๋อ ผมก็นึกว่าเรากำลังเล่น พูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้กันเสียอีก ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกเหรอ?” เขาถามเธอพร้อมทำหน้าตาราวกับสงสัย

“ก็ไลลาน่ะ ทั้งแข็งแกร่ง น่ารัก รูปร่างก็ดี มีแต่ข้อดีทั้งนั้นเลยนี่นา” เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้กับเธอ

เมื่อได้ฟังในสิ่งที่เขาพูด ใบหน้าที่กำลังสับสนอยู่นั้นก็ได้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงซบแผงอกเขาอย่างเขินอาย

“มะ ไม่ต้องมาชมกันเลยนะ ฉันไม่เชื่อนายหรอก ไอ้เจ้าบ้า!” ไลลาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประหม่า ขณะมุดหน้าอยู่ในอกของเขา

ด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่น่ารักของไลลา ทำให้เขากอดตัวของเธอแน่นมากขึ้นไปอีก

“ไลลามองหน้าผมสิ”

“ไม่เอานายมันบ้า!”

“เฮ้อ.. งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ”

เขาได้เลิกกอดไลลา ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกดตัวของเธอลงที่พื้นแทน โดยที่ตัวของเขาคร่อมทับอยู่ข้างบนตัวเธอ

“จะทำอะไรน่ะ!”

“แค่นี้คุณก็หลบหน้าผมไม่ได้แล้วนะไลลา” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับมองใบหน้าของเธอ

“ไลลาน่ะเป็นคนที่แข็งแกร่งมากเลยนะ คนที่สามารถต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่น่ากลัวแบบนั้นได้น่ะ ไม่มีทางเป็นคนที่อ่อนแออยู่แล้ว”

“แต่ว่าเรื่องแค่นั้น พี่เองก็ทำ-”

“แถมยังน่ารักสุดๆ อีกต่างหาก! น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก! ไลลาเธอน่ารักมากเลยนะ!! รู้ตัวบ้างไหม นอกจากนั้นแล้วรูปร่างของเธอมันดีมากๆ เลยนะ ผิวพรรณก็สวยร่างกายก็นุ่มนิ่ม กอดเมื่อกี้มันทำให้ผมรู้สึกดีที่สุดไปเลยล่ะ!!”

ยิ่งเขาพูดออกไปเท่าไหร่ ใบหน้าของไลลาก็ยิ่งแดงมากขึ้นเท่านั้น

“ดะ เดี๋ยวๆ พูดอะไรของนายน่ะ!”

“ต่อให้ผมจะพูดอีกครั้ง คำตอบก็ยังเหมือนเดิม ไลลาเธอน่ะ ทั้งน่ารัก แข็งแกร่ง รูปร่างก็ดี เป็นผู้หญิงในอุดมคติของผู้ชายส่วนใหญ่เลยล่ะนะ!!”

“งั้น ฉันเองก็เป็นผู้หญิงในอุดมคติของนนท์ด้วยงั้นเหรอ?” ไลลาถามออกมา เหมือนมีจุดประสงค์อะไรบางอย่าง

“แน่นอนสิ ผมน่ะอยากจะได้ไลลาเป็นภรรยาสุดๆ เลยล่ะ!”

“...”

พอได้ยินแบบนั้น ไลลาก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะยิ้มออกมา แล้วพูดกับเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“รู้ใช่ไหมว่าถ้าอยากได้ฉันเป็นภรรยา ต้องผ่านด่านพี่ฉันให้ได้ก่อนน่ะ”

“คิดว่าผมกลัวเหรอ?”

“ใช่”

สิ้นเสียงพูดนั้น เขาและไลลาได้มองตากัน ก่อนพวกเขาทั้งสองจะหลุดหัวเราะออกมา...

ชื่อ: ไลลา

ความสัมพันธ์: 42

つづく