Chapter 32: The Independent Cultivators of Leek, the Dominant Immortal Mist Sect

หลังจากได้รับข่าวนี้ โจว สุ่ยก็กลับบ้านด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

ในเวลานี้ จี ชิงหยู, มู่ จื่อหยาน, เซีย จิงหยาน และคนอื่น ๆ ก็กลับมาจากข้างนอกหลังจากสอบถามข่าวแล้ว ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้บ่มเพาะในขั้นท้ายของ รวมลมปราณ และมีเพื่อนฝูงที่มากมายและระดับสูง

"สามี สิ่งต่าง ๆ นั้นค่อนข้างยุ่งยากจริงๆ เมือง เมฆหมอก ได้เปลี่ยนมืออย่างสมบูรณ์แล้ว นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ได้ตัดสินใจตั้งรกรากในเมือง เมืองเมฆหมอกเจ้าเมืองคนก่อน ลู่ หงหรั่น ใกล้จะสิ้นอายุขัยแล้ว เพื่อลูกหลานของเขา เขาทำได้เพียงขอลี้ภัยใน นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ และกลายเป็นผู้อาวุโสรับเชิญของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์" จี ชิงหยู กล่าวพร้อมกับเปิดเผยข้อมูลที่เธอรวบรวมมา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจว สุ่ยก็เข้าใจทันทีว่าทำไม ลู่ หงหรั่น ถึงตัดสินใจทำเช่นนั้น อีกฝ่ายแทบไม่มีความหวังที่จะก้าวไปสู่ระดับ แกนทองและอายุขัยของเขาก็ใกล้หมดลงเช่นกัน

ปัญหาคือหลังจากที่เขาตาย ตระกูลลู่ จะไม่มีอำนาจปกป้องตัวเองและจะต้องตกเป็นเป้าหมายของผู้บ่มเพาะรอบข้างอย่างแน่นอน เหมือนกับฝูงหมาป่าที่ต่อสู้กันเพื่อเหยื่อ

หากต้องการปกป้องครอบครัวลู่ พวกเขาต้องหาผู้สนับสนุนที่ทรงพลัง

ภายในรัศมีหมื่นลี้ ใครจะใหญ่กว่า นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ได้?

ยิ่งกว่านั้น นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ต้องการพัฒนา เทือกเขาเมฆหมอก และใช้ประโยชน์จากสายแร่ทองแดงแดงและหินวิญญาณที่อยู่ภายใน เมืองเมฆหมอก เป็นหนึ่งในฐานที่มั่นที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขา

ความร่วมมือระหว่างทั้งสองฝ่ายเป็นคู่หูที่ลงตัว

อย่างไรก็ตาม โจว สุ่ยไม่เข้าใจว่าทำไม ลู่ หงหรั่น ถึงขาย เมืองเมฆหมอก

"กล่าวอีกนัยหนึ่ง นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ต้องการเรียกคืนกรรมสิทธิ์ทั้งหมดในเมืองจริงๆ เหรอ?" โจว สุ่ยกำหมัดแน่น

"ถูกต้อง" จี ชิงหยู พยักหน้า "โดยพื้นฐานแล้ว นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ไม่ยอมรับกรรมสิทธิ์ใดๆ ก่อนหน้านั้น ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรือร้านค้า พวกเขาทั้งหมดต้องจ่ายค่าเช่าให้กับ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งกว่านั้น เป็นที่กล่าวกันว่า นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จะเพิ่มค่าเช่าอย่างมากในครั้งนี้ ตัวอย่างเช่น บ้านที่เราอาศัยอยู่ในปัจจุบันจะต้องจ่ายค่าเช่าอย่างน้อยสองร้อย หินวิญญาณ ระดับต่ำต่อเดือน"

อะไรนะ?!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของ โจว สุ่ยก็เปลี่ยนไป สองร้อย หินวิญญาณ ระดับต่ำนั้นเป็นการปล้นอย่างแท้จริง ผู้บ่มเพาะธรรมดาอาจไม่ได้ทำเงินได้มากขนาดนั้นในหนึ่งปี

หากพวกเขาเช่าที่ในเมืองจริงๆ พวกเขาคงจะต้องทำงานให้กับ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ และไม่สามารถหาเงินได้เลย

"ค่าเช่ามันแพงเกินไปนี่นา นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์มันต้องการขับไล่ผู้บ่มเพาะอิสระจริงๆ เหรอเนี่ย?" โจวสุ่ยขมวดคิ้ว

"ไม่ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ คงไม่โง่ขนาดนั้นหรอก ในความเป็นจริง พวกเขาต้องการบังคับให้ ผู้บ่มเพาะอิสระไปทำงานเหมืองให้พวกเขา" จี ชิงหยู อธิบาย "แม้ว่า นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จะเปิดเส้นทางไปยังสายแร่ทองแดงแดงแล้ว แต่ก็ยังต้องการคนงานจำนวนมากเพื่อขุดแร่ออกมาจากแหล่งแร่"

ปัญหาคือหากผู้บ่มเพาะอยู่ใกล้สายแร่ทองแดงเป็นเวลานาน พวกเขาจะถูกกัดกร่อนโดยรัศมีทองแดง และโอกาสในการก้าวไปสู่ขั้น สร้างรากฐาน จะสูญเปล่า พวกเขายังจะเสียอายุขัยไปอีกด้วย ศิษย์ของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จะเต็มใจทำเช่นนั้นได้อย่างไร?

แต่ถ้าพวกเขาไม่ขุดแร่ก็ไม่ได้เช่นกัน ดังนั้น นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จึงตั้งเป้าไปที่ ผู้บ่มเพาะอิสระพวกเรา หวังว่าเราจะเข้าไปขุดแร่ทองแดงและรับเงินเดือนหนึ่งร้อย หินวิญญาณ ระดับต่ำต่อเดือน ในเวลาเดียวกัน คนงานเหมืองทุกคนสามารถอาศัยอยู่ในเมืองได้ฟรีโดยไม่เสียค่าเช่าใดๆ

"นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ นั้นโหดเหี้ยมจริงๆ แต่พวกเขาไม่กลัวว่าจะขับไล่ ผู้บ่มเพาะอิสระทั้งหมดไปหรือ?" โจว สุ่ยกำหมัดแน่น ดวงตาลึกซึ้ง

เห็นได้ชัดว่านี่คือแผนของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ใช้ค่าเช่าที่สูงเกินจริงเพื่อบังคับให้ ผู้บ่มเพาะอิสระไปช่วยพวกเขาขุดแร่

หากพวกเขาไม่ต้องการขุดแร่ พวกเขาทำได้เพียงออกจาก เมืองเมฆหมอก และไปหาที่อื่น

"พวกเขาไม่กลัวเลย เพราะในโลกนี้มี ผู้บ่มเพาะอิสระมากเกินไป" จี ชิงหยู ส่ายหัว "มีข่าวลือว่าหลังจาก ผู้บ่มเพาะอิสระคนอื่นรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมือง เมฆหมอก พวกเขาก็รีบมาที่นี่ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ถึงกับจัดส่งเรือเหาะให้ฟรีเพื่อช่วยให้พวกเขามาถึงที่นี่ได้อย่างรวดเร็ว นักฝึกตนชุดแรกที่เดินทางมาถึงเมืองเมฆหมอกมีจำนวนอย่างน้อยหลายหมื่นคน และยังมีนักฝึกตนอิสระหลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง"

"ถึงแม้ว่าผู้บ่มเพาะอิสระอย่างเราจะจากไป นิกายหมอกอมตะก็ไม่หวั่นไหวเลย เพราะพวกเขาสามารถเกณฑ์นักฝึกตนอิสระมาได้อีกเรื่อยๆ พวกเขาไม่ได้ขาดคน"

"นี่!"

มุมปากของ โจว สุ่ยกระตุก และเขาก็พูดอะไรไม่ออก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จะไม่กลัวอะไรเลย แม้กระทั่งการเอาเปรียบ ผู้บ่มเพาะอิสระพวกเขาก็ไม่กลัวการกบฏเพราะ ผู้บ่มเพาะอิสระมีจำนวนมากเกินไปนับไม่ถ้วน

เหมือนตัดต้นหอม ทีละกองๆ ชีวิตมนุษย์ในโลกนี้ไร้ค่าอย่างแท้จริง

เขาเข้าใจความโหดร้ายของโลกใบนี้มากขึ้นไปอีก

"สามี เราจะทำอย่างไรดี?" มู่จื่อเหยียนอดไม่ได้ที่จะถาม

"อยู่ใต้ชายคาคนอื่นก็ต้องก้มหัว เราจ่าย หินวิญญาณ ได้ เราไม่ทิ้ง เมืองเมฆหมอก" โจว สุ่ยกำหมัดแน่น

พูดตามตรง สถานที่อื่นอาจไม่ดีเท่า เมืองเมฆหมอก ทรัพยากรที่นี่ก็เทียบไม่ติดกับ เมืองเมฆหมอก

ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตในเมืองนั้นดีกว่านอกเมืองมาก ไม่ต้องกังวลกับการโจมตีจาก ผู้บ่มเพาะอิสระคนอื่น ความปลอดภัยได้รับการรับประกันในระดับหนึ่ง

แม้ว่าราคา หินวิญญาณ สองร้อยระดับต่ำต่อเดือนจะแพง แต่เขาก็จ่ายได้ตอนนี้

เพราะในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา เขาทำเงินได้รวม 120,000 หินวิญญาณ จากการขายเหล้าวิญญาณ ซึ่งเทียบเท่ากับความมั่งคั่งของ 1,200 หินวิญญาณ ระดับกลาง เขาสามารถหารายได้ได้ 20,000 หินวิญญาณ ต่อเดือน

ท้ายที่สุดแล้ว หินวิญญาณ หนึ่งร้อยระดับต่ำเทียบเท่ากับ หินวิญญาณ ระดับกลางหนึ่งเม็ด

ดังนั้นเขาจึงยังสามารถจ่ายค่าเช่าได้

"จริงสิ และถ้ามี ผู้บ่มเพาะอิสระมากขึ้นในเมือง เมืองเมฆหมอก ธุรกิจเหล้าวิญญาณของเราจะสามารถขยายตัวต่อไปและเราจะได้รับ หินวิญญาณ มากขึ้น" จี ชิงหยู ก็เห็นด้วยเช่นกัน แม้ว่าค่าเช่าในเมือง เมืองเมฆหมอก จะแพงจริง ๆ แต่พวกเขาก็ยังสามารถจ่ายได้ตอนนี้

ยิ่งไปกว่านั้น การรวมตัวกันของ ผู้บ่มเพาะอิสระจำนวนมากก็จะนำทรัพยากรการเพาะปลูกที่อุดมสมบูรณ์และ หินวิญญาณ จำนวนมากมาด้วย

จากมุมมองนี้ อาจจะไม่เลวทั้งหมด

................

วันรุ่งขึ้น

โจว สุ่ยเพิ่งตื่นนอนก็ได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากข้างนอก กระจายไปทั่วถนนและตรอกซอกซอย

"ข้าชื่อ ฟ่าน เจ๋อ เป็นเจ้าหน้าที่ของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมืองเมฆหมอก จะเปลี่ยนมือ และเมืองนี้จะอยู่ภายใต้การปกครองของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ของเรา"

"สัญญาทั้งหมดที่พวกเจ้าเคยเซ็นกับตระกูล ลู่ ก่อนหน้านี้เป็นโมฆะและจำเป็นต้องเซ็นใหม่"

"ไม่ว่าพวกเจ้าจะเช่าหรือซื้อบ้านก่อนหน้านี้ พวกเจ้าก็ไม่เป็นเจ้าของอีกต่อไป"

"ผู้บ่มเพาะทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านต้องออกมาลงทะเบียนเพื่อจ่ายค่าเช่า แต่ละอาคารจะต้องจ่ายหินวิญญาณระดับกลางสองเม็ดต่อเดือน"

"หากพวกเจ้าไม่ลงทะเบียนในวันนี้ พวกเจ้าจะถูกไล่ออกจากบ้านในวันพรุ่งนี้ อย่าโทษข้าที่เตือนพวกเจ้าล่วงหน้าไม่ได้"

เมื่อสิ้นเสียง ประตูลานของบ้านบนถนนก็เปิดออกทีละหลัง ผู้บ่มเพาะเดินออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

โจว สุ่ยก็เดินออกมาจากบ้านและเห็นผู้บ่มเพาะวัยกลางคนสวมชุดของ นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ในทันที เขาคือ ฟ่าน เจ๋อ ผู้บ่มเพาะระดับ รวมลมปราณ ขั้นที่แปด

นอกจากนี้ยังมีกลุ่มผู้บ่มเพาะลาดตระเวนยืนอยู่ข้างๆ เขา ทั้งหมดอย่างน้อยก็อยู่ที่ระดับ รวมลมปราณ ขั้นที่เจ็ด

ท้ายที่สุดแล้ว เพื่อเป็นเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนในเมือง เมืองเมฆหมอก คนหนึ่งต้องอยู่ที่ระดับ รวมลมปราณ ขั้นที่เจ็ดเป็นอย่างน้อย หากระดับการเพาะปลูกต่ำเกินไป เขาจะไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้และจะไม่เกรงกลัวผู้บ่มเพาะอิสระคนอื่น

แต่กลุ่มผู้บ่มเพาะลาดตระเวนนี้เพียงพอที่จะทำให้ผู้บ่มเพาะอิสระที่อยู่นั้นรู้สึกหวาดกลัว

(จบบทนี้)