บทที่ 37: ความโลภของตระกูลลู่

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวสุ่ยก็ขมวดคิ้ว

ตามจริงแล้ว ราคาค่อนข้างแพงสำหรับตำราที่แพร่หลายเช่นนี้

โดยปกติแล้ว ตำราดังกล่าวสามารถซื้อได้ด้วยวิญญาณหินระดับต่ำสามถึงสี่พันหิน

ท้ายที่สุด ไม่ใช่ผู้บ่มเพาะทุกคนที่จะกลายเป็นนักปรุงยาได้ ดังนั้นบางครั้งตำราของนักปรุงยาจึงไม่สามารถขายได้

แต่เขาไม่มีวิธีอื่นที่จะได้รับตำราของนักปรุงยา ดังนั้นแม้ว่าราคาจะสูงขึ้นเล็กน้อย เขาก็ต้องยอมรับ

ในขณะนี้เจ้าของร้านลู่หมิงดูเหมือนจะรู้สึกถึงความลังเลของโจวสุ่ยและกล่าวว่า "บางทีคุณอาจคิดว่าตำรานี้มีราคาแพง แต่ตำรานักปรุงยาขั้นหนึ่งจากหอสมบัติของฉันนั้นสมบูรณ์ที่สุดและคุ้มค่ากับทุกสตางค์อย่างแน่นอน หากคุณซื้อจากที่อื่น ราคาอาจจะถูกกว่า แต่จะมีข้อบกพร่องมากมาย"

"โอ้ อย่างนั้นเหรอ? ฉันอยากดูซิ ถ้ามันเป็นของแท้ ฉันจะซื้อมัน"

โจวสุ่ยยกคิ้วขึ้น

"โปรดมั่นใจ หอสมบัติของฉันมีชื่อเสียงที่ดีในเมืองเมฆหมอก เราจะไม่หลอกเพื่อนผู้บ่มเพาะ"

เจ้าของร้านลู่หมิงตบหน้าอกของเขาและสั่งให้ลูกน้องนำแผ่นหยกมาทันที

"อืม?!"

โจวสุ่ยหยิบมันขึ้นมาและใช้สัมผัสทางจิตวิญญาณของเขาดู เขาพบว่าเขาสามารถเห็นเนื้อหาได้เพียงบางส่วนเท่านั้น เนื่องจากส่วนใหญ่ถูกปิดบังด้วยข้อจำกัด อาจเป็นมาตรการที่หอสมบัติใช้เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้บ่มเพาะอื่นๆ นำเนื้อหาของแผ่นหยกออกไปฟรี

ด้วยวิธีนี้ หอสมบัติจะประสบความสูญเสียอย่างหนัก

แต่แท้จริงแล้ว อย่างที่อีกฝ่ายพูด ตำรานักปรุงยานี้สมบูรณ์อย่างเหลือเชื่อ

แม้ว่าเขาจะไม่เคยติดต่อกับตำรานักปรุงยามาก่อน แต่เขาก็ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้

"ดูเหมือนว่าท่านจะไม่ได้หลอกฉัน ในกรณีนั้น ฉันจะซื้อตำรานักปรุงยาขั้นหนึ่งนี้"

โจวสุ่ยไม่ลังเลและพูดตรงๆ

"ฮ่า ๆ เพื่อนเต๋ามีความเด็ดขาดจริงๆ ฉันเดาว่าท่านต้องการเป็นนักปรุงยาเช่นกันหากท่านกำลังขอตำรานักปรุงยา"

"ในกรณีนั้น หากท่านต้องการปรุงยาท่านจะต้องใช้เตาปรุงยาวิเศษอย่างแน่นอน ราคาเพียง 3,000 วิญญาณหินระดับต่ำ"

"นอกเหนือจากเตาปรุงยาแล้ว ร้านค้าของเรายังมีสูตรยาจำนวนมากในราคาต่ำ ซึ่งสามารถขายให้เพื่อนเต๋าได้เช่นกัน"

"หากเพื่อนเต๋าต้องการฝึกฝน ท่านสามารถซื้อยาสมุนไพรบางอย่างจากร้านค้าของเราได้เช่นกัน"

เจ้าของร้านลู่หมิงยิ้มและสินค้าของเขา

อะไรนะ?!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของโจวสุ่ยก็หน้าเขียวขึ้น เขารู้เช่นกันว่าทำไมนักปรุงยาถึงหายากมากในเมืองเมฆหมอก อาจจะไม่ถึงขนาดขาดแคลนมาก แต่ก็หายากมากอย่างแน่นอน

เขายังไม่ได้เริ่มต้นเลย และเขาได้ใช้จ่ายวิญญาณหินระดับต่ำไปแล้วกว่าหมื่นก้อน

หากไม่ใช่สำหรับผู้บ่มเพาะที่ร่ำรวย ใครจะสามารถเริ่มต้นบนเส้นทางของนักปรุงยาได้?

มีแนวโน้มว่าแม้แต่ก่อนที่จะเริ่มต้น ผู้บ่มเพาะทั่วไปก็จะหมดตัว

ไม่น่าแปลกใจที่นักปรุงยาจัดอยู่ในอันดับแรกในบรรดาทักษะการบ่มเพาะสี่ประเภทหลักของเครื่องราง คาถา พลับพลา และการเล่นแร่แปรธาตุ นี่เป็นเพียงอาชีพที่ต้องใช้เงินจำนวนมาก ซึ่งเกินเหตุผล

แต่เมื่อเขาเลือกเส้นทางนี้ไปแล้ว เขาก็ทำได้เพียงกัดฟันและก้าวต่อไป

ดังนั้น โจวสุ่ยจึงใช้จ่ายวิญญาณหินระดับต่ำ 12,000 ก้อนเพื่อซื้อเตาปรุงยาวิเศษชั้นต่ำขั้นหนึ่ง ตำรานักปรุงยาขั้นหนึ่ง ยาสมุนไพรห้าชนิด และสูตรยาสามัญกว่าสิบสูตร

โชคดีที่เขาได้ขายเหล้าวิญญาณและได้รับวิญญาณหินระดับต่ำกว่าหนึ่งแสนก้อน มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถซื้อสิ่งเหล่านี้ได้เลย

หลังจากซื้อสิ่งเหล่านี้ โจวสุ่ยก็ไม่พูดอะไรและรีบออกจากหอสมบัติ

..........

อย่างไรก็ตาม การกระทำของโจวสุ่ยได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนจากหอสมบัติ

"เจ้าของร้าน เด็กคนนี้ใช้จ่ายวิญญาณหินระดับต่ำกว่าหมื่นก้อนเพื่อซื้อตำรานักปรุงยาขั้นหนึ่งได้อย่างไร? เขาเป็นคนรวยขนาดนั้นได้อย่างไร?" สมาชิกคนหนึ่งของตระกูลหลู่รู้สึกประหลาดใจมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในการควบคุมของตระกูลหลู่แต่เขาก็ได้รับเพียงวิญญาณหินระดับต่ำไม่กี่พันก้อนต่อปี

ท้ายที่สุด ตระกูลหลู่มีธุรกิจขนาดใหญ่แต่ก็มีลูกหลานจำนวนมากเช่นกัน ดังนั้นจึงมีไม่มากนักที่จะไปรอบๆ

สำหรับเขา โจวสุ่ยเป็นเพียงคนรวยคนที่รวยกว่าเขามาก

"ถ้าฉันจำไม่ผิด เด็กคนนี้ควรจะเป็นผู้บ่มเพาะอิสระที่ได้รับโชคลาภบางประการและร่ำรวย ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้จ่ายได้มากมาย"เจ้าของร้านลู่หมิงเผยแววตาเย็นชา

"ผู้บ่มเพาะอิสระ?เจ้าของร้าน คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะอิสระ?" สมาชิกตระกูลหลู่ถามด้วยความสับสน

"โง่ ถ้าเขาเป็นศิษย์ของลัทธิหรือสมาชิกของตระกูล เขาจะไม่มีตำราของนักปรุงยาขั้นหนึ่งได้อย่างไร? เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิญญาณหินเพื่อรับมันมา"เจ้าของร้านลู่หมิงกล่าวอย่างใจร้อน

"มีเพียงผู้บ่มเพาะอิสระเท่านั้น ที่ไม่มีตำราตกทอด จะต้องใช้จ่ายวิญญาณหินจำนวนมากเพื่อซื้อความรู้เกี่ยวกับตำรา"

"ถูกต้องแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าเราปล้นผู้บ่มเพาะอิสระคนนี้ เราจะไม่ได้กำไรใหญ่เลยเหรอ?" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของสมาชิกตระกูลหลู่ก็สว่างขึ้นด้วยความตื่นเต้น "ตัดสินจากรูปลักษณ์ของเขา วิญญาณหินระดับต่ำกว่าหนึ่งหมื่นสองพันก้อนที่เขาใช้ไปดูเหมือนจะไม่ใช่ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขา อาจจะมีวิญญาณหินเหลืออยู่อีกมาก ถ้าเราปล้นเขาสำเร็จ เราจะได้รับประโยชน์อย่างแน่นอน"

เขาเต็มไปด้วยความโลภและเจตนาฆ่า

"ไม่เพียงแค่นั้น เด็กคนนี้ร่ำรวยมาก เขาอาจจะได้ตำราและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของผู้บ่มเพาะสร้างฐานรากมา ถ้าเราสามารถฆ่าผู้ชายคนนี้ได้ กำไรของเราจะยิ่งมหาศาลกว่าที่เราจะจินตนาการได้"

"เหอะๆ ผู้บ่มเพาะอิสระเพียงคนเดียว แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย มันเป็นแค่หนทางสู่ความตาย"

"การบ่มเพาะของเขาอยู่ที่ระดับที่ห้าของรวมลมปราณเท่านั้น ไม่ต้องพูดถึง"

"ตอนนี้พวกท่านทุกคนติดตามเขาทันทีระดมผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่ระดับที่เจ็ดและแปดของรวมลมปราณและเมื่อเด็กคนนี้อยู่คนเดียวจงลงมือฆ่าเขาและเอาสมบัติของเขามา ฉันต้องการวิญญาณหินและสินค้า"

ลู่หมิงกำหมัดของเขาแน่น

พูดตามตรง เดิมทีเขาไม่มีความตั้งใจที่จะฆ่าและปล้น

แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ตระกูล ลู่ ตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน ผู้เฒ่าแห่งตระกูล ลู่, ลู่ หงหรั่น กำลังจะเสียชีวิต และอุตสาหกรรมตระกูล ลู่ อันกว้างใหญ่ต้องมอบมากกว่าครึ่งหนึ่งให้กับนิกาย นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์เพื่อปกป้องสมาชิกในครอบครัว ลู่

จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีผู้ฝึกฝนการสร้างรากฐานรายใหม่ที่เกิดในตระกูลหลู

ก่อนหน้านี้ เพื่อให้ผู้บ่มเพาะการสร้างรากฐานเกิดในตระกูลหลู พวกเขาได้ใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อยาสร้างรากฐานแล้ว

น่าเสียดายที่ทายาทเพียงไม่กี่คนของตระกูล ลู่ นั้นไร้ประโยชน์เกินไป แม้จะมียาสร้างรากฐาน พวกเขายังคงล้มเหลวในการก้าวหน้า ส่งผลให้เกิดความสูญเสียอย่างหนักสำหรับตระกูล ลู่ และบรรยากาศที่มืดมนทั่วทั้งตระกูล

หากพวกเขาดำเนินต่อไปเช่นนี้ ตระกูลหลูก็จะสิ้นลงอย่างสมบูรณ์

ดังนั้น เพื่อประโยชน์ของครอบครัว พวกเขาจำเป็นต้องมีวิธีการต่างๆ ในการรวบรวมเงินและพยายามระดมทุนให้มากพอที่จะซื้อยาสร้างรากฐานอีกครั้ง

เมื่อเร็ว ๆ นี้ เมืองเมฆหมอก ได้เห็นผู้ฝึกฝนอันธพาลมากมายและคดีฆาตกรรมมากมาย ซึ่งตระกูล ลู่ มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

อาจกล่าวได้ว่าตระกูลลู่กำลังหมดหนทางที่จะรักษาตระกูลต่อไป

“ครับ พ่อค้า”

สมาชิกในครอบครัว ลู่ รู้สึกตื่นเต้นมากเพราะหากการปล้นครั้งนี้ประสบความสำเร็จ เขาจะได้รับส่วนแบ่งของผลกำไร อย่างน้อยก็ได้รับหินวิญญาณเกรดต่ำหลายพันก้อน

คุณควรรู้ว่าเขาต้องใช้เวลาทั้งปีกว่าจะมีรายได้มากขนาดนั้นมาก่อน

แต่ตอนนี้ ด้วยการปล้นเพียงครั้งเดียว เขาก็สามารถคว้ามันมาได้ มันเป็นเพียงโชคชั่วข้ามคืน

ซวย! ซวย! ซวย!

ทันใดนั้น ผู้เชี่ยวชาญสามคนที่รวมลมปราณ ระดับที่ 7 และอีกหนึ่งคนรวมลมปราณระดับที่ 8 จากตระกูล ลู่ ก็ออกเดินทาง ติดตามกลิ่นอายของ โจว สุ่ย พยายามค้นหาที่อยู่ของเขาและยึดทรัพย์สมบัติทั้งหมดของผู้ฝึกฝนอิสระรายนี้

(จบบทนี้)