บทที่ 36: กระบี่ออก เงาตามมา!
บทที่ 36: กระบี่ออก เงาตามมา!
เมื่อเห็นเช่นนี้ เฮยเยว่ก็ขมวดคิ้ว
ในขณะที่ภารกิจนี้กำลังจะสำเร็จ กู่เหมิง ก็ตื่นขึ้นมาโดยไม่คาดคิด
สายเกินไปที่จะเปลี่ยนแผน!
เฮยเยว่คิดเช่นนั้น เขาโบกกริชเหล็กสีดำในมือและแทงไปที่คอของกู่เหมิงในมุมที่ยากจะป้องกัน
ในฐานะนักฆ่า เขาให้ความสำคัญกับการฆ่าด้วยการลงมือครั้งเดียว!
อย่างไรก็ตาม กู่เหมิง ไม่ใช่หัวผักข้างทางเช่นกัน เธอเขย่าข้อมือเล็กน้อยขณะถือกระบี่อ่อนเฟิงเหวิน และกระบี่อ่อนเหวี่ยงออกจากล่างขึ้นบน ฟันหว่างขาของเฮยเยว่
ถ้าเฮยเยว่ยืนกรานที่จะฆ่าเธอ เฮยเยว่จะต้องถูกทำลายด้วยกระบี่อ่อนของเธออย่างแน่นอน!
การเคลื่อนไหวของ กู่เหมิง อาจกล่าวได้ว่าได้ระบุถึงจิตวิทยาของผู้ชายทุกคน
น่าเสียดายที่เธอคำนวณผิด
เมื่อเผชิญหน้ากับกระบี่อ่อน การแสดงออกของเฮยเยว่ไม่เปลี่ยนแปลง กริชเหล็กสีดำในมือของเขาแทงตรงไปที่คอของ กู่เหมิง และแม้แต่วิถีการโจมตีดั้งเดิมก็ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ กู่เหมิง ก็ตื่นตระหนก
แม้เฮยเย่วจะไม่สนใจชีวิตของตน แต่เธอก็ยังต้องสนใจชีวิตของเธออยู่!
ในที่สุด กู่เหมิง ก็ยอมแพ้ เธอถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วดึงกระบี่ที่อ่อนนุ่มกลับมาอย่างอันตรายและถือไว้ด้านหน้าคอของเธอ
กริชเหล็กสีดำตีกระบี่อ่อนของ กู่เหมิง ทำให้เกิดรอยร้าวหลายจุดบนกระบี่อ่อน
กู่เหมิง เดินถอยหลังไปสองก้าวภายใต้พลังอันทรงพลังนั้น มือเล็ก ๆ ของเธอที่ถือกระบี่ที่อ่อนนุ่มยังคงสั่นเทา และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง
เมื่อเผชิญหน้ากับนักฆ่าที่ร้ายกาจและทรงพลังอย่างเฮยเยว่ เธอรู้สึกถึงความไร้อำนาจอย่างลึกซึ้ง
ในขณะนี้ ร่างของเฮยเย่วดูเหมือนจะเบลอมากขึ้น
ร่างของเฮยเย่วถูกรวมเข้ากับห้องมืดอย่างสมบูรณ์ นอกเหนือจากเสียงฝีเท้าและการหายใจที่แทบมองไม่เห็น กู่เหมิง แทบไม่รู้สึกถึงร่องรอยของการมีอยู่ของเฮยเย่ว
แม้แต่เสียงที่แผ่วเบานี้ก็ยังจงใจเปล่งออกมาในตอนความมืดเพื่อพิสูจน์ว่าเขายังคงมีอยู่
ผู้คนกลัวสิ่งที่ไม่รู้ กู่เหมิง จำต้องแข็งใจเมื่อต้องเผชิญกับคืนที่มืดมิด เช่นนี้ เธอไม่ต้องการตายอย่างสิ้นหวังและนี่ทำให้เธอไม่ลังเลที่จะดิ้นรน!
“มานี่ มานี่กันให้หมด มีมือสังหารอยู่ที่นี่!” กู่เหมิง ร้องออกมาในลักษณะที่ทรุดตัวลงโดยหวังว่าจะดึงดูดความสนใจของข้าราชบริพารในวังเหล่าทั้งหลาย
น่าเสียดายที่คำพูดของเธอถูกกำหนดให้ไม่ได้รับคำตอบเพราะก่อนเข้าวัง ข้ารับใช้ในวังกว่า 30 คนถูกจัดการอย่างเงียบๆ!
กู่เหมิง ยังคงตะโกน และทุกครั้งที่เธอตะโกน เธอจะทรุดลงเล็กน้อย และจุดอ่อนที่เธอเปิดเผยก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ในไม่ช้า กู่เหมิง ก็เปิดเผยจุดอ่อนร้ายแรง
เฮยเยว่ย่อมไม่พลาดโอกาสนี้ เขาเคลื่อนไหว!
กริชเหล็กสีดำทะลวงผ่านความมืดและเจาะคอของ กู่เหมิง อย่างแม่นยำ
เสียงของ กู่เหมิง หยุดกะทันหัน และร่างของเธอค่อยๆ ล้มลงกับพื้น ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อย ราวกับว่าเธอกำลังพูดอะไรบางอย่าง
จักรพรรดิ หยิงอี้ จะล้างแค้นให้ข้า!
นี่คือข้อมูลที่เฮยเยว่ได้รับจากภาษาปาก แต่เขาไม่สนใจ
เขาดึงกริชเหล็กสีดำออกมาและเช็ดเลือดบนมันด้วยผ้านวมบนเตียงมังกร จากนั้นหันหลังกลับและออกจากพระราชวัง ทิ้งไว้เพียงศพสองศพ
ในเวลาเดียวกัน หลิงจิว ก็ออกจากวังที่องค์ชาย เย่หยุน อยู่ แต่มีร่องรอยของเลือดที่มุมปากของเขา
เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้กับ เย่หยุน
ในความเป็นจริง ด้วยความแข็งแกร่งของ หลิงจิ่ว แม้ว่า เย่หยุน จะเป็นขุมพลังในช่วงกลางและปลายของ พลังงานมืด แต่หลิงจิ่ว ก็สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย
เป็นเพียงการที่ เย่หยุน แสร้งทำเป็นหลับเมื่อเขามาถึง และเมื่อเขามาถึง เย่หยุน เขาก็ได้ทำการลอบโจมตีก่อนเขาหนึ่งก้าว
สิ่งนี้ทำให้ หลิงจิ่ว ได้รับบาดเจ็บ
"หลิงจิ่ว ความคืบหน้าของท่านช้าไปหน่อย!" จู่ๆ เสียงของเฮยเยว่ก็ดังขึ้น และร่างของเฮยเยว่ก็ปรากฏขึ้นข้างๆ หลิงจิ่ว
หลิงจิ่ว ยิ้มอย่างขมขื่นและไม่พูดอะไรให้มากความ
“ข้าจะจัดการกับองค์ชายรองของอาณาจักรหนานหลินให้เจ้า แค่ท่านไปฆ่าองค์ชายลำดับที่หนึ่งก็พอ” เฮยเย่วกล่าวอีกครั้ง
ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลิงจิ่ว พบว่าร่างของเขาหายไป
ในเวลาเดียวกัน
ซูเสี่ยวจิว เสร็จสิ้นการลอบสังหารองค์ชายสาม องค์ชายสี่ องค์ชายห้า และองค์ชายหกแห่งอาณาจักรหนานหลิน
เมื่อเตรียมสังหารสามองค์สุดท้าย ซูเสี่ยวจิวพบว่าเชื้อพระวงศ์ทั้งสามที่เหลือไม่ได้พักผ่อน แต่รวมตัวกันในวังขององค์ชายเก้า ราวกับว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไรบางอย่าง
ซูเสี่ยวจิว หันไปทางหน้าต่างอย่างเงียบ ๆ และกลิ้งลงไปที่พื้นเพื่อซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง ได้ยินการสนทนาขององค์ชายทั้งสามแห่งอาณาจักรหนานหลิน
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ซูเสี่ยวจิวก็ไม่ตั้งใจที่จะฟังอีกต่อไป
เธอถือกริชเหล็กสีดำ ลุกขึ้นจากเตียงเมื่อองค์ชายทั้งสามหันหลังให้เธอ
กริชเหล็กสีดำแทงออกมาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แทงองค์ชายแปดที่ไม่รู้ตัวจนตัวสั่น!
“บัดซบ มีผู้ลอบสังหาร!”
เมื่อองค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าเห็นเช่นนั้นก็นิ่งอึ้ง
องค์ชายเก้าดึงกระบี่ออกจากเอวทันทีและต่อสู้กับซูเสี่ยวจิวและองค์ชายองค์ที่เจ็ดตัดสินใจวิ่งก่อนโดยมองหาการสนับสนุนจากเหล่าองครักษ์
เมื่อซูเสี่ยวจิ่วเห็นว่าเขาแตกตื่นราวกับงูที่แหวกหนีไปในพงหญ้า เธอวางแผนที่จะฆ่าองค์ชายเก้าที่ฝึกฝนในช่วงแรกของพลังงานสว่างให้เร็วที่สุด จากนั้นจึงสังหารองค์ชายเจ็ดที่หมายจะขอความช่วยเหลือ!
นักสู้แห่งสายลม!
ซูเสี่ยวจิวแสดงทักษะการต่อสู้ของเธอโดยไม่ลังเล รูปร่างของเธอเหมือนผีและเปลี่ยนไปตามหลังองค์ชายเก้าทันที
เธอรู้ดีว่าฐานการบ่มเพาะขององค์ชายเก้านั้นแข็งแกร่ง ถ้าเธอถูกเขารั้งเอาไว้จะตกลงไปในการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ เธอจะถูกล้อมและปราบปรามจนตายโดยเหล่าองครักษ์ที่มาสนับสนุน!
ดังนั้น ทางเลือกเดียวของเธอคือสังหารองค์ชายเก้าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
จู่โจม!
กริชเหล็กสีดำเปื้อนเลือดแทงออกมาด้วยวิธีที่แปลกประหลาดมาก แทงเข้าที่หัวใจขององค์ชายเก้าทันที!
องค์ชายเก้าดูเหมือนจะไม่เต็มใจปล่อยให้ซูเสี่ยวจิวจากไปเช่นนี้ เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายในการจับกริชเหล็กสีดำเพื่อป้องกันไม่ให้ซูเสี่ยวจิวดึงออก และพยายามรั้งซูเสี่ยวจิวเอาไว้
"ฮึ!"
ซูเสี่ยวจิวเพิ่งปล่อยกริชเหล็กดำหลังจากยิ้มเยาะ
ด้วยการสะบัดมือขวาของเธอ กระบี่เหล็กสีดำปรากฏขึ้นในมือของเธอ
ซูเสี่ยวจิวมองไปที่องค์ชายเจ็ดซึ่งวิ่งไปแล้วหลายร้อยเมตร โน้มตัวเล็กน้อย และแสดงทักษะการต่อสู้ของเธอด้วยการกร่นเสียงเย็น!
“พุ่งกระบี่...”
ซูเสี่ยวจิวพึมพำ ทันใดนั้นกระบี่เหล็กสีดำก็กลายเป็นลำแสงภายใต้การขว้างเต็มแรงของเธอ และพุ่งไปที่องค์ชายเจ็ดที่อยู่ห่างออกไป 100 เมตร
กระบี่เหล็กสีดำนี้ปรากฏต่อหน้าองค์ชายเจ็ดในทันทีทันใด ปิดกั้นเส้นทางของเขาอย่างกะทันหัน!
“เงาติดตาม!”
ซูเสี่ยวจิว ตะโกนเสียงดัง ร่างของเธอกลายเป็นภูตผีจริง ๆ พุ่งออกมาราวกับสายฟ้า และปรากฏตัวที่ตำแหน่งของกระบี่เหล็กดำในเวลาไม่กี่วินาที
ซูเสี่ยวจิวถือกระบี่เหล็กสีดำไว้ข้างหน้าเธอ และมองไปที่องค์ชายเจ็ดแห่งอาณาจักรหนานหลินซึ่งอยู่ใกล้แค่เอื้อม ด้วยเจตนาสังหารในดวงตาของเธอ!
