บทที่ 163 ทรังคซ์ใส่สุดกำลัง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 163 ทรังคซ์ใส่สุดกำลัง
"ขอรับ!"
เมื่อได้รับคำสั่งของโบแจ็ค แซงย่าและคนอื่นๆ ก็เข้าไปมุงรอบตัวของทรังคซ์และเลิกสนใจลาซูลิที่ได้รับการช่วยเหลือจากหลินเฉินทันที
“หลินเฉิน! ปล่อยข้าไป! ปล่อยข้าไป!”
ณ เกาะ ลาซูลิพยายามที่จะออกมาจากอ้อมแขนของหลินเฉิน แต่เขาก็ได้หยุดเอาไว้ "อย่าหุนหันพลันแล่น!"
“หุนหันพลันแล่นอะไรกัน? เจ้าต้องการให้ทรังคซ์เผชิญหน้ากับห้าคนนั้นเพียงลำพังงั้นหรือ?”
“ใจเย็น ทรังคซ์ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว”
"อะไรนะ?"
ในยามนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสี่ของโบแจ็คได้ล้อมรอบทรังคซ์จากทุกทิศทางแล้ว
พวกเขายกมือขึ้นพร้อมกัน เส้นด้ายที่มองเห็นอันบางเบาจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในมือของพวกเขา
เส้นด้ายเหล่านี้พันกันรอบทรังคซ์และจากนั้นก็รัดแน่นขึ้นทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เด็กอวดดี เจ้าติดอยู่กับรังไหมของเราแล้ว ยิ่งเจ้าดิ้นรนมากเท่าไร พลังงานของเจ้าก็จะถูกใช้ไปเร็วขึ้นเท่านั้น!” บูจินหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา
อีกสามคนก็หัวเราะเช่นกัน ราวว่าพวกเขาสามารถจัดการทรังคซ์ได้แล้ว
ทันใดนั้นเอง เสียงอันเยือกเย็นของทรังคซ์ก็ดังขึ้น
“ข้าแตกต่างจากเมื่อก่อน จากวันนี้ไป ความชั่วที่พวกเจ้าได้ทำต่อโลกจะต้องถูกขจัดทิ้งไป!”
"ได้! มาดูกันว่าเจ้าจะอวดเก่งขนาดนี้ได้ถึงเมื่อไร!”
โกคุยรักษาเส้นด้ายด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่เขาชักดาบยาวออกมา เขาย่อตัวลงและผลักมันไปที่หน้าอกของทรังคซ์
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของโกคุย ทรังคซ์สูดหายใจเข้าลึกๆ และทันใดนั้นก็ตะโกนออกมา
ครู่ต่อมา แสงสีทองพร่างพราวได้พลุ่งพล่านขึ้นอย่างรุนแรง ผมสีทองของทรังคซ์ดูเหมือนจะยาวขึ้นเล็กน้อย มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและประกายไฟฟ้าสีเงินวาววับได้ปรากฏขึ้นบนอากาศอันว่างเปล่า
หลังจากนั้น ทรังคซ์ที่ควรจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้กลับยกมือขึ้นและคว้าดาบยาวของโกคุย
"เกิดอะไรขึ้นกัน?" โกคุยตกตะลึงและพยายามดึงดาบกลับมา แต่ก็พบว่าตัวดาบดูเหมือนจะถูกเชื่อมติดแน่น ไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย
เสียงแตกพลันดังขึ้น ทันใดนั้นทรังคซ์ก็บดขยี้ดาบยาวของโกคุย จากนั้นหมัดที่เต็มไปด้วยพลังสายฟ้าของเขาก็พุ่งทะลุเข้าไปในหน้าอกของโกคุย
“ป...เป็นไปไม่ได้!” โกคุยที่กำลังจะตายได้พูดออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เกิดอะไรขึ้นกับไอ้เด็กเหลือขอคนนี้กัน?
เมื่อไม่กี่วันก่อนมันเกือบจะถูกข้าฆ่าไปไม่ใช่เหรอ?
ฟุบ!
ทรังคซ์ได้ยกหมัดที่เต็มไปด้วยโลหิตออกมา โกคุยที่ตายไปแล้วก็ตกลงมาจากท้องฟ้าลงไปในท้องทะเลทันที
“ซูเปอร์ไซย่าร่าง 2 !”
ทรังคซ์มองไปที่กำปั้นของเขาด้วยสีหน้าเย็นชา
ในช่วงสองปีในห้องกาลเวลา หลังจากได้รับการฝึกฝนโดยหลินเฉิน ในที่สุดเขาก็เชี่ยวชาญพลังของซูเปอร์ไซย่าร่าง 2 แล้ว!
ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มีพลังพอที่จะปกป้องโลก!
“โบแจ็ค วันนี้ข้าจะแก้แค้นให้ทุกคน” ทรังคซ์หันกลับมาและชี้นิ้วไปที่โบแจ็ค
"พวกเจ้ารออะไรกันอยู่? รีบฆ่ามันเร็วเข้า!” ประกายความกลัวคล้ายปรากฏบนใบหน้าของโบแจ็ค
เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา บูจินและบิโด้รีบพุ่งเข้าหาทรังคซ์ทันที
แต่แล้วก็มีเสียงปังปังดังขึ้นสองครั้ง
สายธารโลหิตได้สาดกระเซ็นออกมา
ทันใดนั้น ลูกน้องทั้งสองของโบแจ็คก็บิดตัวแตกออกจากกัน ร่างของพวกเขาแบ่งออกเป็นครึ่งซีก ตกลงไปในทะเลจนก่อให้เกิดระลอกคลื่นขึ้น
“ช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน!”
นักรบหญิงคนสุดท้ายที่ชื่อแซงย่ารู้สึกหวาดกลัวมากเมื่อเห็นว่าสหายทั้งสามไม่อาจต้านทานการโจมตีของทรังคซ์ได้เลย ใบหน้าของนางซีดเซียว นางกลัวจนกำลังจะถอยหนีออกไปแล้ว
“แซงย่า เจ้ายินดีที่จะตายเพื่อข้าหรือไม่?”
ทันใดนั้น เสียงของโบแจ็คก็ดังก้องอยู่ข้างหลังแซงย่า
ก่อนที่นางจะหันกลับมา นางก็รู้สึกว่ามีพลังมหาศาลผลักนางไปทางทรังคซ์
“ทุบกัมปนาท!”
เขาใช้ประโยชน์จากยามที่แซงย่ามองไปทางทรังคซ์ โบแจ็คได้ประสานมือเข้าด้วยกัน ควบแน่นทรงกลมพลังงานขนาดใหญ่และปล่อยมันตรงไปที่ด้านหลังของแซงย่า
ทรงกลมพลังงานกลืนร่างของแซงย่าลงไป จากนั้นจึงพุ่งไปทางทรังคซ์ต่อ
พลังงานที่รุนแรงได้ระเบิดขึ้นกลางอากาศ ผลักน้ำทะเลออกไปจนสามารถมองเห็นทั้งกุ้งและปลาได้ถนัดตา ฉลามขนาดยักษ์หลายตัวที่มีความยาวกว่าหลายสิบเมตรดิ้นไปมาบนพื้นที่ไร้ซึ่งแผ่นน้ำ
คลื่นทะเลที่ถูกผลักออกไปกลายเป็นคลื่นสึนามิ พุ่งเข้าหาฝั่ง แต่ก่อนที่พวกมันจะถึงฝั่ง หลินเฉินก็ยกมือขึ้นและคลื่นพลังงานที่ระเบิดก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“หลินเฉิน ทรังคซ์เป็นอะไรไหม?” ลาซูลิตะโกน
“ใจเย็นน่า ดูนั่นก่อนสิ!” หลินเฉินชี้ไปที่ท้องฟ้าในระยะไกล
เมื่อควันจางหายไป ก็เห็นทรังคซ์ยืนอยู่ในจุดเดิมของเขา
"เป็นไปได้ยังไงกัน? ข้าคือโบแจ็ค! ไม่มีใครในจักรวาลนี้ที่เป็นคู่ต่อสู้ของข้า!”
ด้วยเสียงตะโกนดังสนั่น ทันใดนั้นร่างของโบแจ็คก็พองตัวขึ้น เสื้อผ้าของเขาได้ฉีกขาดออกเพราะกล้ามเนื้อที่ขยายตัว ผมสีส้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
"จงดู! นี่คือพลังที่แท้จริงของข้า! จงตายซะ!" โบแจ็คคำรามด้วยความโกรธ
เขาผู้ซึ่งสร้างความหายนะให้กับโลกมานานกว่าทศวรรษ กลับรู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเป็นครั้งแรก เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่โกรธแค้น เขาได้รวบรวมพลังงานจำนวนมหาศาลที่สามารถทำลายโลกได้อย่างรวดเร็วในมือทั้งสองข้างของเขาแล้ว ณ จุดนี้ โบแจ็คไม่สนใจว่าจะทำลายโลกไปด้วยหรือไม่แล้ว
"ทรังคซ์! ไม่ต้องรั้งไว้แล้ว!” หลินเฉินตะโกนเสียงดังทันทีเมื่อเขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของโบแจ็ค
"เข้าใจแล้วครับ!"
แสงเย็นวาบได้วาดผ่านดวงตาของทรังคซ์ ทันใดนั้นเขาก็ประสานมือและควบแน่นลูกบอลพลังงานสีน้ำเงินขนาดใหญ่ขึ้นมา
“พา…ลัง...คลื่น…เต่า!”
ทรังคซ์ของโลกนี้ไม่ได้รับคำแนะนำจากเบจิต้าหรือเรียนรู้จากโกฮัง มีเพียงวิชาพลังคลื่นเต่าเท่านั้นที่เขาเรียนรู้มาจากผู้เฒ่าเต่า
แม้ว่ามันจะเป็นเพียงวิชาธรรมดาๆ ที่สืบทอดมาจากผู้เฒ่าเต่า แต่ในยามนี้มันกลับกำลังปล่อยพลังที่น่าอัศจรรย์ออกมา
ในชั่วพริบตา คลื่นพลังงานของโบแจ็คก็ได้ถูกกลืนโดยคลื่นสีน้ำเงินของพลังคลื่นเต่า
โบแจ็คที่เห็นมันก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อยิ่ง
โบแจ็คพยายามสร้างโล่ป้องกันการโจมตีอย่างสิ้นหวัง แต่มันก็ไม่เป็นผล
โล่ป้องกันของโบแจ็คพลันพังทลายลงในทันที
“ข้าโบแจ็คจะแพ้เด็กเหลือขออย่างเจ้าได้ยังไงกัน?”
พลังงานที่แผดเผาเผาร่างกายของโบแจ็คได้เผาผลาญเขาไปในสมบูรณ์ด้วยเวลาเพียงไม่กี่วินาที
หลังจากแสงได้หายไป เมื่อยืนยันว่าโบแจ็คได้ตายไปแล้ว ททรังคซ์็กำหมัดแน่น
จากวันนี้ไป โลกจะไม่ต้องทนกับกฎอันโหดร้ายของโบแจ็คอีกต่อไป
ในที่สุด มนุษย์ก็จะได้รับอิสรภาพ
บนเกาะ เมื่อผู้คนเห็นว่าโบแจ็คและแก๊งของเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว ทุกคนก็ส่งเสียงและกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี บางคนถึงกับหลั่งน้ำตา ดึงอาวุธปืนออกมาและยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า
เกาะทั้งเกาะเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้องแห่งความยินดี
