บทที่ 394 ปืนใหญ่โจมตี

บทที่ 394 ปืนใหญ่โจมตี

เมื่อเสียงแตรดังไปทั่วท้องฟ้าของเมืองยามราตรี บรรยากาศของสนามรบทั้งหมดก็เปลี่ยนไปทันที

ในสนามรบ พ่อมดทุกคนในตระกูลอากาชาต่างยกอาวุธขึ้นสูง สายเลือดของพวกเขาเปิดใช้งานเช่นกัน และในทันทีนั้นท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเนื่องจากมีออร่าของพลังสายเลือดจำนวนมาก นกยังส่งเสียงร้องอันแหลมคมออกมาทะลุผ่านความว่างเปล่าไป

ส่วนพ่อมดของหอคอยสายเลือดบนพื้นก็ถืออาวุธของพวกเขาอย่างประหม่าและสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเผชิญหน้ากับตระกูลอาคาชา ทุกคนรู้สึกกังวลอย่างมาก ราฟิกจับอาวุธไว้แน่นและปะปนอยู่ในฝูงชน เขารู้สึกว่าเลือดของตัวเองกำลังเดือดพล่าน!

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหวือ

เขามองขึ้นไปและเห็นหินทรงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางสี่เมตรพุ่งมาจากระยะไกล บินตรงมายังเมืองพลบค่ำแห่งนี้

หินกลมมหึมาพาดผ่านอากาศมา ทำให้เกิดความร้อนแผดเผาจนเกิดเปลวไฟ ด้วยความเร็วขนาดนี้แม้แต่พ่อมดระดับสองวงแหวนก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้า!

และมีหินทรงกลมขนาดใหญ่มากกว่าหนึ่งโหลตามก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนแรกมา ราวกับฝนดาวตกที่พาดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน

ราฟิกมองย้อนกลับไป และพ่อมดคนอื่นๆ ก็เงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน

ก้อนหินนั้นเร็วมาก ในชั่วพริบตามันก็ข้ามระยะทางหลายร้อยเมตรมาและบินตรงมายังกำแพงเมือง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เหล่าพ่อมดของตระกูลอากาชางงก็คือ พวกพ่อมดในเมืองพลบค่ำดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย

ที่ด้านหลังสุดของกองกำลังอากาชามีรถรบขนาดใหญ่อยู่ นอกจากพ่อมดจากตระกูลนาคาแปดกรคนนั้นแล้ว เหล่าระดับสวรรค์ที่เหลือก็ล้วนอยู่ที่นั่น

“เอ๊ะ? พวกหอคอยสายเลือดกำลังทำอะไรอยู่?” พ่อมดคนหนึ่งรู้สึกงงงวย

“ข้าไม่เข้าใจจริงๆ พวกเขาจะไม่วิ่งหรือปกป้องเลยเหรอ?” พ่อมดอีกคนก็สับสนเช่นกัน

"มันอาจจะเป็น?" ปาเวาซึ่งอยู่ข้างหน้าไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขามองไปที่เมืองพลบค่ำอย่า่งจ้องเขม่งเท่านั้น

ภายใต้แสงแดด ลวดลายที่สดใสบนกำแพงของเมืองพลบค่ำ ดูเหมือนจะกะพริบด้วยแสงและปลดปล่อยออร่าพลังธาตุออกมาจางๆ

เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอักษรรูนเหล่านี้?

ปัง

หินกลมขนาดใหญ่กระทบกับออร่าพลังธาตุนั้น และด้วยเสียงตูม ออร่าพลังธาตุก็งอเล็กน้อย อย่างไรก็ตามความเร็วของหินก้อนใหญ่ก็ค่อยๆ ลดลงเช่นกัน และในที่สุดมันก็ค่อยๆ ตกลงสู่พื้น ผลลัพธ์ลักษณะเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับหินกลมขนาดใหญ่หลายสิบก้อนที่ตามมา

"นั้นคืออะไร?"

เหล่าพ่อมดหอคอยสายเลือดอ้าปากกว้าง หินกลมที่พุ่งไปอย่างรุนแรงเช่นนั้นถูกปิดกั้นอย่างง่ายดายจริงๆหรือ

“มันเป็นเพียงทริคเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น และเนื่องจากการโจมตีระยะไกลไม่มีประโยชน์ งั้นก็มาทำลายหอคอยสายเลือดโดยตรงกันดีกว่า” ปาเวาพูดอย่างขมวดคิ้ว

"ทำการจู่โจม! บุกไปทำลายการป้องกันของหอคอยสายเลือดซ่ะ! และกองทัพบินก็ทำการต่อสู้เช่นกัน! ” เสียงอันทรงพลังของปาเวาแพร่กระจายไปทั่วสนามรบทันที และจิตวิญญาณการต่อสู้ของพ่อมดทั้งหมดก็จุดประกายอีกครั้ง

เมื่อกี้มันเป็นเพียงความพ่ายแพ้เล็กน้อย พวกเขาคือตระกูลอากาชาที่แข็งแกร่ง!

ดังนั้นเหล่าพ่อมดจำนวนมาก็เริ่มเคลื่อนไหว และรีบวิ่งไปที่หอคอยสายเลือดอย่างรวดเร็ว

กองทัพสัตว์อสูรที่บินอยู่บนท้องฟ้าก็เตรียมพร้อมทำการโจมตีเช่นกัน

“พี่น้องทั้งหลาย มาแสดงพลังของเราให้หอคอยสายเลือดเห็ฯกันเถอะ!” หัวหน้าของกองทัพสัตว์อสูรบินก็ตะโกนออกมา

พวกพ่อมดก็พากันโห่ร้องและสั่งการสัตว์อสูรที่บินได้อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา

คราวนี้ พวกเขาได้สังเกตสถานการณ์และตระหนักว่าหอคอยสายเลือดไม่ได้นำสัตว์อสูรที่บินได้มาด้วยเลย

เหล่าพ่อมดที่อยู่ด้านหลังเขาก็กระตุ้นสัตว์อสูรให้บินตามเขามา ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงเหนือหอคอยสายเลือดแล้ว จากนั้นเขายังเห็นว่ามีวัตถุที่มีผ้าคลุมอยู่มากมายบนกำแพงของเมืองพลบค่ำ

"นั่นอะไร?"

พ่อมดคนหนึ่งรู้สึกสับสนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมาเขาเห็นพวกพ่อมดบนกำแพงเมืองดึงผ้าคลุมออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใต้นั้น

พวกมันเป็นเหมือนปืนใหญ่ขนาดยักษ์ และมีอักษรรูนถูกสลักไว้บนลำปืนที่ยาวสามเมตร และมีฐานขนาดใหญ่ 30 ฐานติดอยู่ที่กำแพงเมือง ทำให้เหล่าพ่อมดรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากโดยสัญชาตญาณ

"มันคืออะไรกันแน่?" คอของพ่อมดขยับเล็กน้อย และเขาก็ลืมการโจมตีไปชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียว!

พวกพ่อมดที่บินได้คนอื่นก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

"ไฟ!" คำพูดของพ่อมดบนกำแพงเมืองดึงพวกเขากลับมาสู่ความเป็นจริง

ในสายตาของพวกเขานั้น ลวดลายบนกระบอกปืนใหญ่ขนาดใหญ่นั้นก็ได้สว่างขึ้นทันที และพลังธาตุโดยรอบก็รวมตัวกันเข้าหาปากกระบอกปืนใหญ่ พลังธาตุจำนวนมากถูกรวบรวมอย่างน่าอัศจรรย์โดยรูปแบบเวทย์และปลดปล่อยแสงที่มีเอกลักษณ์ออกมา

"นั่นคืออะไร?" พ่อมดที่เป็นหัวหน้ากองทัพบินได้กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเล็กน้อย และหัวใจของเขาดูเหมือนจะถูกบีบแน่นในขณะนี้

เขารู้สึกว่าถ้าเขาไม่หนีในตอนนี้ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

เขาจึงกระตุ้นสัตว์อสูรที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา และต้องการเปลี่ยนทิศทางให้เร็วที่สุด แต่พลังงานของปืนใหญ่ยักษ์ได้ถูกรวบรวมไว้แล้ว

ในวินาทีต่อมา ลูกปืนใหญ่พลังธาตุที่แผดเผาก็บินเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก ก่อนที่เขาจะทันตอบสนอง ร่างกายของเขาก็ละลายไปแล้ว

"ม่ายยยย!" เหล่าพ่อมดคนอื่นๆ ต่างเบิกตากว้างและร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวทันที