บทที่ 33: จักรพรรดิ หยิงอี้

บทที่ 33: จักรพรรดิ หยิงอี้

หลังจากผ่านไปหนึ่งในสี่ของชั่วโมง

ซูจือหยานเดินเข้าไปในท้องพระโรงภายใต้การนำของข้าราชบริพารสองคน

“ซูจือหยาน ถวายบังคมฝ่าบาท!”

ดวงตาของ ซูจือหยาน เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่าเขารู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป!

เมื่อเห็นการมาถึงของซูจือหยาน ซูเฉินก็พยักหน้าเล็กน้อย

"มีอาณาจักรหนึ่งอยู่ทางตอนใต้ของอาณาจักรเทพยุทธ์ของเรา และมันถูกเรียกว่าอาณาจักรหนานหลิน วันนี้ จักรพรรดิหนานหลิน ทำตัวราวกับไม่มีเสนาบดีคอยให้คำปรึกษาอยู่ข้างกาย ส่งทหารมาโจมตีชายแดนทางใต้ของอาณาจักรเทพยุทธ์ของเรา จนเกือบจะก่อความวุ่นวาย โชคดีที่ ทหารชายแดนใต้ค้นพบและสังหารมันได้ทันท่วงที"

“แน่นอนว่าการหยามเกียรติของจักรพรรดิเช่นนี้จักต้องได้รับการสนองตอบ และข้าก็ตัดสินใจว่าจักส่งกองกำลังออกไปเพื่อพิชิตอาณาจักรหนานหลินเพื่อระงับความโกรธของผู้คนในกองทัพ”

“ข้าขอแต่งตั้งซูจือหยาน ศิษย์ของแม่ทัพหยูเหวินจั้ว แห่งเจิ้งกั๋ว เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด และนำกองทัพหลวงของจักรพรรดิผู้นี้ 150,000 นาย เข้าโจมตีอาณาจักรหนานหลิน”

"ในเวลาเดียวกัน ข้าขอสั่งให้หนางกงยี่้ นายพลแห่งกองทัพชายแดนใต้ นำกองทหาร 200,000 นายเป็นการส่วนตัวเพื่อร่วมมือกับซูจือหยานโจมตีอาณาจักรหนานหลิน หลังจากทิ้งกองทหารชายแดนใต้ 50,000 นายไว้เฝ้าค่ายชายแดน!"

ภายใต้การควบคุมของซูเฉินพลังสีทองแห่งโชคชะตากลายเป็นแสงสีทองและพุ่งขึ้นฟ้าไป

ซูเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึกทีละคำ

“น้อมรับคำสั่ง!” ซูจือหยาน ก้าวไปข้างหน้าและได้พูดออกมา

ซูเฉินยื่นมือออกและโยนสัญลักษณ์ทองคำให้กับซูจือหยาน

ซูเฉินได้พูดออกมา: "นี่คือยันต์พยัคฆ์สำหรับคุมกองทัพ เจ้านำไปที่ค่ายทหาร ข้าต้องการให้เจ้านำกองทัพออกไปภายในหนึ่งวัน!"

"น้อมรับคำสั่ง!" ซูจือหยาน พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก

หลังจากที่ซูเฉินอธิบายเรื่องบางอย่างกับเสนาบดีเกี่ยวกับการสู้รบกับอาณาจักรหนานหลิน อีกครั้ง เขาก็ประกาศปิดประชุม

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่สำนักงานใหญ่ของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ

"ระบำเงา(ซูเสี่ยวจิ่ว), หลิงจิ่ว, เฮยเยว่ เจ้าทั้งสามมาที่นี่"

เย่อิงเปิดประตูและเข้าไป มองดูนักรบอินทรีเหล็กที่ลานบ้าน แล้วพูดเบาๆ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูเสี่ยวจิ่ว, หลิงจิ่ว และอินทรีเหล็กอีกคน ที่มีชื่อรหัสว่า เฮยเยว่ ก็เดินมาหา

เฮยเยว่เป็นคนผอมบาง แต่เขามีพละกำลังที่ไม่เหมาะสมกับรูปร่างของเขา เช่นเดียวกับซูเสี่ยวจิ่ว เขาเชี่ยวชาญมีดสั้นและกริช

ในช่วงเวลาของการฝึกฝนนี้ ซูเสี่ยวจิ่วมักจะขอคำแนะนำจากเฮยเยว่

"ท่านผู้นำ!" ซูเสี่ยวจิ่ว และทั้งสองพูดพร้อมกัน

เย่อิง พยักหน้าและพูดอย่างเฉยเมย: "มีภารกิจจากเบื้องบน เจ้าทั้งสามคนเก็บข้าวของและไปที่เมืองหลวงของอาณาจักรหนานหลิน เพื่อกำจัดสายเลือดราชวงศ์ของอาณาจักรหนานหลิน"

“เป้าหมายในครั้งนี้มีทั้งหมด 12 คน ได้แก่ จักรพรรดิแห่งอาณาจักรหนานหลิน, เย่ฮั่นเทียน, ราชินีแห่งอาณาจักรหนานหลิน, กู่เหมิง, องค์ชายแห่งอาณาจักรหนานหลิน, เย่ ยุน ซึ่งเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดของเย่ฮั่นเทียน และองค์ชายและลูกสาวทั้งเก้าของ เย่ฮั่นเทียน”

“หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น อาณาจักรหนานหลินจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ในเวลานั้น กองทัพของอาณาจักรเทพยุทธ์ที่นำโดยองค์ชาย ซูจือหยาน จะสามารถใช้ประโยชน์จากมันและยึดอาณาจักรหนานหลิน ได้!” เย่อิง กล่าวกับทั้งสามคน

ทันทีที่ เย่อิง พูดจบ เขาก็มองไปที่ ซูเสี่ยวจิว ที่มีขนาดตัวกระน้อยกว่าใครก่อนจะพูดออกมาว่า "ภารกิจนี้เป็นการประเมินครั้งสุดท้ายของเจ้า เมื่อเจ้าเสร็จสิ้นภารกิจและกลับมาอย่างปลอดภัย เจ้าจะเป็น ผู้ฝึกตนอินทรีเหล็ก ที่แท้จริง และจะเป็นคนของน้ำแข็งทมิฬของพวกเราอย่างเต็มตัว"

“อื้ม ข้าเข้าใจแล้ว!” ซูเสี่ยวจิว พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

……

อาณาจักรหนานหลิน เมืองหลวง

"อะไรนะ?! เป็นไปได้ยังไง?!"

“พวกเจ้ากินขยะเข้าไปรึไงถึงได้พูดไร้สาระเช่นนี้!”

“ทหาร 300,000 นายของอาณาจักรหนานหลิน ล้วนตกตายที่ชายแดนทางใต้ของอาณาจักรเทพยุทธ์นี่คือสิ่งที่นายพลเช่นเจ้าเลือกคำมาพูดแล้วงั้นเรอะ”

เย่ฮั่นเทียนมองดูรายงานการต่อสู้ที่ส่งมาจากชายแดนและคำรามด้วยความโกรธ

ด้วยแผนที่การป้องกันของศัตรูและเวลาในการเปลี่ยนการป้องกัน ตั๋วป๋าคุน ออกไปสู้รบกับกองทัพ 300,000 นาย แทนที่จะชนะสงคราม ตั๋วป๋าคุนและทหารกลับถูกกวาดล้างจนหมดสิ้น

สิ่งนี้ทำให้ เย่ฮั่นเทียน รู้สึกคับค้องใจและความรู้สึกที่เหลือจะอยากเชื่อในจดหมายที่ได้รับ

น่าเสียดายที่เขายังไม่รู้ว่าแผนที่ส่งกำลังพลชายแดนใต้เป็นของปลอม!

และแผนที่วางกำลังทหารชายแดนใต้ปลอมนี้คือต้นตอของความล้มเหลว!

“ฝ่าบาท ทรงเย็นพระทัยก่อน เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เราควรคิดหาวิธีระงับความโกรธของอาณาจักรเทพยุทธ์!” เสนาบดีถอดถอนลมหายใจและก้าวเดินออกมา

เสนาบดีผู้นี้คัดค้านการส่งกองกำลังไปยังอาณาจักรเทพยุทธ์มานานแล้ว แต่เขาอ่อนแอเกินไปที่จะเกลี้ยกล่อมจักรพรรดิ เย่ฮั่นเทียน

เมื่อได้ยินคำพูดที่ราวกับจะปลอบโยนของเสนาบดี เย่ฮั่นเทียนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบความโกรธของเขา จากนั้นจึงถามออกมา "ในความคิดของท่าน ข้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร"

เสนาบดีคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้แสวงหาสันติภาพได้ยืนขึ้นและได้พูดออกมา: "ตามความเห็นของเสนาบดีชราผู้นี้ เราควรเพิ่มกองกำลังของเราไปทางเหนือเพื่อปกป้องดินแดนของเรา ในขณะเดียวกัน ส่งคนไปขอโทษจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์และพยายามหลีกเลี่ยงสงครามที่กำลังจะเกิด"

"นอกเหนือจากนั้น เสนาบดีชราผู้นี้ขอแนะนำว่า ฝ่าบาทควรขอความช่วยเหลือจากอาณาจักรหยิงอี้ ทางตะวันออกของอาณาจักรหนานหลิน ของเรา!"

อาณาจักรหยิงอี้ ที่กล่าวถึงโดยเสนาบดีนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกของอาณาจักรหนานหลิน และอาณาจักรเทพยุทธ์จักรพรรดิหยิงอี้ นั้นทรงพลังและมีอาณาเขตเป็นสองเท่าของจักรพรรดิหวู่เซิน

นอกจากนี้ จักรพรรดิ หยิงอี้ ยังเชื่อมต่อกับชายฝั่งตะวันออกของแผ่นดินใหญ่ทางทิศตะวันออกและชายฝั่งทางใต้ของแผ่นดินใหญ่ทางทิศใต้  การพัฒนาทางด้านชายฝั่งทะเลของอาณาจักรหยิงอี้นั้นเหนือกว่าของอาณาจักรเทพยุทธ์

เมื่อห้าสิบกว่าปีที่แล้ว จักรพรรดิหยิงอี้ได้พิชิตจักรพรรดิหนานหลิน และอาณาจักรหนานหลินก็กลายเป็นข้าราชบริพารของอาณาจักรหยิงอี้ตั้งแต่นั้นมา และจำเป็นต้องส่งส่วยให้ทุกปี ในเวลาเดียวกัน จักรพรรดิ หยิงอี้ จะส่งองค์หญิงไปยังอาณาจักรหนานหลิน เพื่อแต่งงานกับจักรพรรดิแห่งอาณาจักรหนานหลิน และกลายเป็นราชินี

ตัวอย่างเช่น กู่เหมิง จักรพรรดินีของ เย่ฮั่นเทียน เป็นองค์หญิงองค์ที่สามของจักรพรรดิ หยิงอี้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเรื่องนี้ไม่มีเกียรติ อาณาจักรหนานหลินจึงไม่เคยประกาศต่อสาธารณชน

แม้ว่า เย่ฮั่นเทียน จะไม่เต็มใจ แต่เขาก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้เนื่องจากเกี่ยวข้องกับวิกฤตที่มีอยู่ของอาณาจักรหนานหลิน

"ข้าเห็นด้วย!"

“ทำตามความคิดของเจ้า ระดมทหารที่เหลืออีก 150,000 นายในอาณาจักรหนานหลินไปที่ชายแดนทางเหนือ ผนึกกำลังกับทหารชายแดนทางเหนือ 100,000 นาย และยึดชายแดนทางเหนือของอาณาจักรเอาไว้ให้มั่น”

"ในเวลาเดียวกัน ข้าจะสั่งให้คนไปขอความช่วยเหลือจากอาณาจักรหยิงอี้" เย่ฮั่นเทียนสั่ง

หลังจากจัดการกับการกระทำต่อไปของอาณาจักรเทพยุทธ์เสร็จแล้ว เย่ฮั่นเทียน โบกมืออย่างเหนื่อยล้าเล็กน้อยส่งสัญญาณให้ทุกคนออกไป

หลังจากทุกคนออกไปแล้ว เย่ฮั่นเทียน ก็กลับไปที่ หอบ่มเพาะจิตวิญญาณ

“เสด็จพี่ ท่านกลับมาแล้ว”

กู่เหมิง ราชินีแห่งอาณาจักรหนานหลิน ทักทายเขาและช่วย เย่ฮั่นเทียน นั่งลงและนวดคิ้วของเขา

เย่ฮั่นเทียน ถอดถอนลมหายใจและบอก กู่เหมิง ว่าเกิดอะไรขึ้นในท้องพระโรงวันนี้ จากนั้นพูดอย่างงงงวย: "เมิ่งเอ๋อ สิ่งที่ข้างงงวยที่สุดในตอนนี้ก็คือ ทำไมกองทัพของอาณาจักรหนานหลิน ที่มีประชากร 300,000 นายของข้าจึงถูกทำลายย่อยยับโดยศัตรูได้ ทั้งที่รู้ข้อมูลแผนที่และตารางเวลาการเปลี่ยนกะป้องกันแล้ว พวกเขายังคงพ่ายแพ้ย่อยยับ"

“ฝ่าบาท อาจเป็นเพราะแผนที่ป้องกันนี้เป็นของปลอม ความสามารถของนายพลตั๋วป๋าคุนในการนำทัพนั้นไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย  ถึงแม้เขาจะไม่รอดกลับมาในการต่อสู้ครั้ก็ตามงนี้”

"บางทีคำอธิบายที่ดีที่สุดก็คือแผนที่ป้องกันนั้นเป็นของปลอม" กู่เหมิง เดา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ฮั่นเทียนก็ยิ่งมีท่าทางเหลือเชื่อออกมา "เป็นไปได้อย่างไร แผนที่ป้องกันที่เฟิงเอ๋อนำกลับมาจะถูกปลอมแปลงได้เยี่ยงไร!