บทที่25
เดิมทีหลิวเฉิงที่เพิ่งทำงานเสร็จ กะเอาไว้ว่าจะกลับเลย แต่อยู่ ๆเขาก็นึกบึ้นมาได้ว่า...
เขามาที่นี่เพื่อจับผี
เขามาช่วยอาจารย์ใหญ่จางเซว่เฟิงและน้องสาวเพื่อไล่ผีออกไปจากหอพักหญิง ดังนั้นเฉินเหยาเลยไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้
ด้วยเหตุนี้ หลิวเฉิงเลยคิดวิิธีฆ่านกสองตัวในครั้งเดียว
หลิวเฉิงมองหน้าเฉินเหยาที่กำลังจะหายตัวไปด้วยรอยยิ้ม “ถึงจะช่วยแก้แค้นตรง ๆ ไม่ได้ ฉันก็มีวิธีอื่นในการช่วยเธอแก้แค้นได้อยู่นะ”
“หือ?”
ดวงตาสีซีดขาวของเฉินเหยาเบิกกว้างด้วยความน่ากลัวทันที เธอมองไปที่หลิวเฉิงด้วยความตื่นเต้น
“ได้โปรดบอกฉันมาเถอะนะ ๆ ๆ!”
“ก็นะ ที่ไม่ช่วยเพราะมันไม่มีอะไรเป็นหลักฐานได้เลย อีกอย่างเธอก็ไม่รู้ว่าอดีตอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอไปอยู่ที่ไหนใช่ไหมล่ะ? เพราะฉะนั้น ฉันต้องการเวลาในการตามหาเขา โลกมันกว้างใหญ่เกินไป คงอีกนานกว่าจะตามหาเจอ เธอก็รู้นี่ ใช่ไหม?”
“อื้อ ใช่!”
เฉินเหยารีบพยักหน้าทันที
เรื่องนี้เธอเองก็เข้าใจ ไม่อย่างนั้น เธอก็คงไปตามหาอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอเพื่อแก้แค้นไปตั้งนานแล้ว
ตราบใดที่หลิวเฉิงเต็มใจช่วยเธอ แม้ว่าต้องใช้เวลานานสักหน่อยแต่ก็ไม่เป็นอะไร เพราะยังไงเธอก็เป็นวิญญาณ ชีวิตของเธอไม่มีที่สิ้นสุดอีกแล้ว เธอสามารถรอมันได้ไม่ว่าจะกี่ปีก็ตาม
“ฉันช่วยเธอตามหาเขาได้ แต่ไม่ฟรีนะ”
หลิวเฉิงกล่าวเงื่อนไขของเขาออกมา ซึ่งเงื่อนไขนี้มันคือเงื่อนไขที่เป็นการฆ่านกสองตัวในครั้งเดียว
“ในช่วงเวลาที่ฉันตามหาศัตรูของเธอ เธอจะต้องฟังฉันและช่วยปกป้องใครบางคนให้ฉัน แล้วก็ห้ามออกมาสร้างปรากฎการณ์ผีหลอกวิญญาณหลอนที่มหาวิทยาลัยด้วยได้ไหม... แน่นอนว่าเธอสามารถเลือกปฏิเสธได้เช่นกัน แต่ผมที่ตามมา...”
หลิวเฉิงพูดจบก็ชำเลืองมองเซี่ยว่านชิว แค่ได้มองเธอหลิวเฉิงก็รู้สึกทรงพลังแล้ว
เฉินเหยานิ่งงันไปพักใหญ่ ‘นี่คือคำขู่ ใช่ไหม?’
“ก็ได้ ฉันยอมรับก็ได้ย่ะ!”
เฉินเหยาคิดไปคิดมาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เธอไม่ลังเลที่จะพยักหน้าตอบไป แถมยังพูดเสียงดังด้วยราวกับกลัวว่าหลิวเฉิงจะไม่ได้ยินคำพูดของเธอ
เธออาจจะกลัวเซี่ยว่านชิว ทว่าอีกใจหนึ่งเธอก็คิดว่าคงมีเพียงหลิวเฉิงเท่านั้นที่สามารถแก้แค้นให้กับเธอได้
แม้ว่าหลิวเฉิงจะโกหกเธอ แต่เธอไว้ใจเพียงหลิวเฉิงได้คนเดียวเท่านั้น
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นเธอก็ดูรูปนี้นะ นี่คือคนที่เธอต้องแอบปกป้อง ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่าหลินเสวี่ย”
หลิวเฉิงพูดพลางหยิบเอามือถือขึ้นมาเปิดรูปถ่ายของหลินเสวี่ยให้เฉินเหยาดู
ใช่แล้ว! การฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวของหลิวเฉิง ประการแรกก็คือให้เฉินเหยาหยุดสร้างความวุ่นวายและสิ่งเหนือธรรมชาติภายในโรงเรียน รวมไปถึงจะได้แก้ข่าวลือที่หลอกหลอนนักศึกษาภายในนี้ไปด้วย ประการที่สอง ตอนนี้มีพลังหยินมากมายเพราะมีผีหลุดออกมาเยอะเกินปกติ ผีนับร้อยตัวกำลังเดินวนเวียนอยู่ในเมืองช่วงกลางคืน หลินเสวี่ยมักจะเดินเถลไถลอยู่ข้างนอก เลยต้องหาคนมาปกป้องเธอและเฉินเหยาคือผู้ที่ดีที่สุดในการทำหน้าที่บอดี้การ์ด
แน่นอนว่าการใช้ผีจัดการกับผี เป็นวิธีการที่ดีที่สุด
“โอเค จำได้แล้ว” เฉินเหยาเหลือบมองภาพพักหนึ่งก็พยักหน้า
“จำอาไว้ให้ดีนะ เวลาปกติน่ะอย่าเข้าไปใกล้เธอมากเกินไป เพราะมันจะกินพลังหยางของเธอ มันง่ายที่จะทำให้หลินเสวี่ยสุขภาพย่ำแย่”
“ตกลง ไม่มีปัญหา”
เฉินเหยาตอบกลับไปด้วยความมาดมั่น
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็อยู่เงียบ ๆต่อไปก่อนนะ แล้วก็อย่าทำตัวน่ากลัวตอนกลางคืนล่ะ เอาไว้ฉันกลับมา ฉันจะช่วยเธอหาอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอ ถึงมันจะใช้เวลาแต่ถ้าฉันพบเขาแล้ว ฉันจะมาบอกให้เธอรู้ทันทีเลย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยไปแก้แค้นเขาเป็นการส่วนตัวก็ได”
สำหรับการหาตัวของอาจารย์ที่ปรึกษาของเฉินเหยา หลิวเฉิงรอให้ทุกอย่างบรรเทาลงก่อน
มันอาจเหมือนเขาใช้ช่องว่างสัญญา แต่ใครจะปล่อยให้เฉินเหยาละเลยหน้าที่ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้กัน
วิญญาณที่ทรงพลัง ใครกันจะไม่อยากใช้งาน
“ตกลง” เฉินเหยาตอบกลับโดยไม่รู้เรื่องความคิดในใจของชายตรงหน้าเลย
หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างจบลงเรียบร้อย หลิวเฉิงก็ได้ถามถึงชื่อที่ปรึกษากับเฉินเหยาจากนั้นก็เดินกลับลงไปชั้นล่างอีกครั้ง
……
ที่ชั้นล่าง จางเซว่เฟิงและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มาด้วยกันได้ยืนรออยู่ที่หน้าประตูหอพัก
“หลิวเฉิง นายโอเคไหม?”
เมื่อเห็นหลิวเฉิงเดินลงมาจากบันได จางเซว่เฟิงก็รีบเดินปรี่เข้าไปหา
“ไม่เป็นไรครับ ผมสบายดี ตอนนี้ผีในหอพักหญิง ผมได้กำจัดมันไปแล้ว เธอจะไม่ปรากฎตัวอีกในอนาคต” หลิวเฉิงยิ้มแล้วกล่าวให้อีกฝ่ายสบายใจ
“อ่า หึหึ ครั้งนี้ต้องขอบคุณนายมากจริง ๆ... เอานี่ไปสิ”
จางเซว่เฟิงพูดแล้วหยิบซองขนาดใหญ่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทของเขา ชายกลางคนนำมันไปวางไว้บนมือของหลิวเฉิง
“หลิวเฉิง น้องชาย นี่เป็นค่าธรรมเนียมการปราบผีที่เดิมทีทางโรงเรียนเราวางแฟนเอาไว้ว่าจะเอาไปจ้างพวกนักปราบผี มันถูกผู้อำนวยการอนุมัติแล้ว ในเมื่อนายจัดการวิญญาณในหอพักแล้ว อย่างนั้นเงินนี้ก็รับเอาไว้เถอะ”
“เอ่อ... ขอบคุณมากครับ”
หลิวเฉิงขอบคุณพลางรับซองเงินนั้นมาเก็บเอาไว้
การทัศนศึกษายามค่ำคืนวันนี้ ไม่เพียงเขาจะได้รับแต้มบุญเท่านั้นแต่ยังได้เงินกลับไปด้วย ช่างโชคดีจริง ๆ
“หลิวเฉิง ในอนาคตถ้าต้องการความช่วยเหลือ ติดต่อมาหาฉันได้เลยนะ”
“ตกลงครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับผม”
หลังจากที่หลิวเฉิงคุยกับจางเซว่เฟิง หลิวเฉิงก็จากไป
หลังจากที่ชายหนุ่มจากไป ยามสองคนยังคงจ้องมองตามหลังหลิวเฉิงไปไม่คลาดสายตา ดวงตาของพวกเขาฉายแววสงสัย ราวกับว่าไม่เชื่อว่าหลิวเฉิงสามารถกำจัดผีได้จริง ๆ
แม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นแสงสีแปลก ๆสว่างออกมาจากหน้าต่างหอพัก แต่พวกเขากลับไม่ได้เห็นร่างของผีในหอ ดังนั้นพวกเขาเลยไม่อยากจะเชื่อ
จนกระทั่งพวกเขามองให้ชัด พวกเขาก็ได้เห็นเงามัว ๆสีแดง ๆลอยตามหลังหลิวเฉิงไป ทันใดนั้นขนของพวกเขาก็ลุกชัน เมื่อเผชิญหน้ากับวิญญาณอย่างเซี่ยว่านชิว
มีบางอย่างลอยอยู่บนอากาศ รูปร่างคล้ายคน? ใครบ้างจะลอยได้
นอกจากผี!
“อ... อาจารย์ใหญ่ครับ ที่นี่มีผีจริง ๆเหรอ!!!”
“ผ ผ ผมขอลาออกทันไหมครับ... ผมอยากกลับบ้าน!!”
