บทที่ 27: การลงโทษที่โหดร้าย

บทที่ 27: การลงโทษที่โหดร้าย

ด้านนอกสำนักศิลปะการต่อสู้ เย่เฟิงแต่งกายด้วยชุดเจ้าหน้าที่ของเมืองหลินหวู่ เดินไปตามหลังอาคารสูงของเมืองหลินหวู่ และเดินช้าๆ ไปทางทิศทางของสำนักศิลปะการต่อสู้

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ถึงตาของเย่เฟิงที่จะเข้าเรียนในสำนักศิลปะการต่อสู้

เมื่อมองไปที่ฉากหมอกข้างหน้าที่ถูกบังด้วยม่านแสง เย่เฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโหยหา

ถ้าข้าสามารถเข้าไปได้ ความแข็งแกร่งของข้าก็จะสามารถเติบโตแบบก้าวกระโดดได้อย่างแน่นอน!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฟิงอดไม่ได้ที่จะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามาถึงม่านแสง ฉากที่ทำให้เขาประหลาดใจก็เกิดขึ้น

เขาไม่ได้ผ่านม่านแสงง่ายเหมือนเจ้าหน้าที่เมืองหลินหวู่คนอื่นๆ แต่ถูกปิดกั้นด้วยกำแพงอากาศแปลกๆ ทำให้ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้

เมื่อเห็นสิ่งนี้เขารู้สึกสงสัยอย่างมาก

“สหายที่รัก เหตุใดข้าจึงก้าวไปข้างหน้าไม่ได้แม้แต่ครึ่งก้าวราวกับมีกำแพงขวางกั้นข้า!”

เย่เฟิงมองไปที่ผู้คุมที่อยู่ไม่ไกลด้วยความสงสัย และถามด้วยเสียงต่ำ

ผู้คุมไม่ตอบเขา แต่กลับจ้องมองเขาอย่างดูถูกเหยียดหยามด้วยสายตาราวกับจะอาฆาตแค้นในบัดดล

ในฐานะหน่วยสายลับของอาณาจักรหนานหลิน สัญชาตญาณของเย่เฟิงคงแข็งแกร่งมาก เขาพบว่าในขณะที่เขาถูกปิดกั้นด้วยม่านแสง สายตาที่มุ่งร้ายหลายสิบคู่จับจ้องมาที่เขา ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นพิเศษ

มันเกิดเรื่องอะไรบนโลกนี้กัน? เย่เฟิงงงงวย

แต่ในขณะนี้ ร่างที่สวมชุดเกราะเหล็กสีดำปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและบังคับพาเขาไปต่อหน้าต่อตาทุกคน

“เจ้าเป็นใคร แล้วมาจับตัวข้าทำไม เจ้าก็รู้นี่ว่าข้าเป็นขุนนางนะเฮ้ย!”

เย่เฟิงกำลังดิ้นรนด้วยความตื่นตระหนก และเขาก็มองไปที่ซูเฉินบนแท่นสูงแต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเทพเจ้าแห่งการต่อสู้ ซูเฉินกำลังเฝ้าดูเขาอยู่เช่นกัน และการแสดงออกของอีกฝ่ายก็แสดงความเฉยเมยและเย็นชาอย่างไร้ที่สิ้นสุด!

การบ่มเพาะของเย่เฟิงนั้นอยู่ในขั้นกลางของพลังมืดเท่านั้น แต่อินทรีเหล็กที่พาเขาไปนั้นเป็นนักศิลปะการต่อสู้ระดับปรมาจารย์ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของคู่ต่อสู้ได้

เมื่อมองไปที่ทิวทัศน์โดยรอบที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง เย่เฟิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ผู้ชายในชุดเกราะเหล็กสีดำพวกนี้คือใคร?

ในไม่ช้า เย่เฟิงก็ถูกพาตัวไปที่บริเวณลานฝึก

“เจ้าห้า ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย”

มือและเท้าของเย่เฟิงถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ของผู้ฝึกตนอินทรีเหล็ก เขาประหลาดใจที่พบว่าหน่วยสายลับคนที่ห้าและคนอื่นๆ ล้วนอยู่ในลานแห่งนี้

ชายที่ถูกเรียกว่าเจ้าห้ายิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะพูดออกมาว่า "หัวหน้า ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ข้าเพิ่งถูกม่านแสงของสถาบันสอนศิลปะป้องกันตัวบังไว้ แล้วข้าก็มาปรากฏตัวที่นี่!"

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ก็มีเงาอีกหลายเงาพุ่งข้ามกำแพง

คนของหน่วยสืบราชการลับอีกคนจากอาณาจักรหนานหลิน ถูกโยนเข้าไปในลานนี้

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หน่วยสายลับมากกว่า 20 คนจากอาณาจักรหนานหลินก็ปรากฏตัวขึ้นที่ลานแห่งนี้

อย่างไรก็ตาม นอกจากหน่วยสายลับของอาณาจักรหนานหลินแล้ว ผู้ฝึกตนอินทรีเหล็กยังจับกุมเจ้าหน้าที่เกือบสิบคนเข้ามาอีกด้วย!

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฟิงก็ยิ่งไม่รู้เข้าไปอีกว่าม่านแสงที่ทางเข้าสำนักศิลปะการต่อสู้แห่งนี้ใช้เพื่อทำอะไรกันแน่!

และสิ่งที่ทำให้เขาไม่เข้าใจยิ่งกว่าก็คือ ทำไมคนอื่นถึงไม่ถูกปิดกั้นเมื่อพวกเขาผ่านม่านแสง แต่พวกเขาถูก

ทันใดนั้น ประตูลานก็ถูกเปิดออก

เย่อิง เดินมาจากนอกประตู เขาเหลือบมองไปที่ เย่เฟิง และคนอื่นๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า "พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นี่หรือเปล่า"

“ครับหัวหน้า!”

สมาชิกของกองกำลังองครักษ์เงา ผู้ฝึกตนอินทรีเหล็ก กล่าว

“ไม่จำเป็นต้องทรมาน แค่ส่งไปที่วัง เจ้าของระบบจะจัดการเอง!”เย่อิง กล่าว

ในไม่ช้า ทั้งสามสิบคนนี้ก็ถูกผู้ฝึกตนอินทรีเหล็กพาไปยังที่ตั้งของเครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ

ซูเฉินซึ่งกลับมาที่พระราชวังแล้ว ได้เข้ามาตรวจสอบทันทีหลังจากทราบข่าว นอกจากซูเฉินแล้ว ยังมีเสนาบดีอีกกลุ่มหนึ่งด้วย

“เสนาบดีกระทรวงแรงงาน ที่ข้าสั่งให้ทำนั้น เสร็จหรือยัง” ซูเฉินถามเสนาบดีที่อยู่ด้านหลังอย่างเฉยเมย

ระบบที่ใช้โดยอาณาจักรเทพยุทธ์นั้นคล้ายคลึงกับระบบสามจังหวัดและหกเสนาบดีในชีวิตก่อนหน้าของซูเฉินแต่มันค่อนข้างแตกต่างจากระบบสามจังหวัดและหกเสนาบดีของราชวงศ์ถังก่อนหน้า

หากจะต้องการเปรียบเทียบระบบในประวัติศาสตร์ชีวิตก่อนหน้าของซูเฉินระบบของอาณาจักรเทพยุทธ์นั้นคล้ายคลึงกับระบบที่อัครมหาเสนาบดีและสามจังหวัดถูกยกเลิกในช่วงต้นราชวงศ์หมิง และจักรพรรดิเป็นผู้นำโดยตรง หกกระทรวง

เสนาบดีกกระทรวงแรงงานพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดออกมาว่า "สำเร็จแล้วพะย่ะค่ะ! ตามคำสั่งของฝ่าบาท ข้าสั่งให้สร้างตัวอย่างที่เคลื่อนย้ายได้สามสิบตัวอย่างนอกสำนักงานใหญ่ของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ พระองค์ทรงออกคำสั่งให้ย้ายไปภายในด้วยเถิดพะย่ะค่ะ "

"ดีมาก!" ซูเฉินพยักหน้า และนำเสนาบดีของเขาไปที่ด้านนอกสำนักงานใหญ่ของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ

เขาเห็นช่างฝีมือหลายสิบคนจากกระทรวงแรงงานยืนอยู่บนถนนนอกสำนักงานใหญ่ของเครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ และด้านหลังช่างฝีมือเหล่านี้ มีบ้านหลังเล็กๆ เรียบง่าย 30 หลังทาด้วยสีดำ

ภายในบ้านหลังนี้ว่างเปล่า มีพื้นที่ไม่ถึงสิบตารางเมตร ไม่มีแม้แต่ขนาดส้วม

ด้านล่างของบ้านหลังเล็กนี้มีมู่เล่ย์แบบถอดได้ 4 ตัว และช่างฝีมือของกระทรวงแรงงานสามารถเคลื่อนย้ายบ้านหลังเล็กเหล่านี้ผ่านมู่เล่ย์ที่อยู่ด้านล่าง

ซูเฉินสั่งให้ใครบางคนย้ายมันไปยังบริเวณลานฝึกของสำนักงานใหญ่ของ เครือข่ายน้ำแข็งทมิฬ ก่อน จากนั้นจึงเริ่มอธิบายการทำงานของบ้านหลังเล็กนี้ให้เสนาบดีฟัง

"เปลือกนอกของบ้านหลังเล็กสีดำหลังนี้ทำจากเหล็ก และภายในเต็มไปด้วยวัสดุฉนวนกันเสียงจำนวนมาก ยิ่งกว่านั้น การตกแต่งภายในของบ้านหลังเล็กสีดำหลังนี้เคลือบด้วยวัสดุพิเศษที่สามารถดูดซับคลื่นเสียงได้ ซึ่งทำให้ผู้คน ในห้องไม่เพียงแต่ไม่ได้ยินเสียงข้างนอกเท่านั้น , ไม่ได้ยินเสียงสะท้อนของตัวเองเลยด้วยซ้ำ”

"นอกจากนี้ ห้องสีดำเล็กๆ นี้มีทั้งประตูและไม่มีหน้าต่าง เมื่อประตูเหล็กปิดลง ห้องจะตกอยู่ในความมืดมิดและความเงียบงันไม่รู้จบ"

“นึกออกไหมว่าเมื่อคนเราอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้นานๆแล้วจะเป็นเช่นใด” ซูเฉินถามด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มของซูเฉินดูเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ แต่ในสายตาของเย่เฟิงและหน่วยสายลับคนอื่นๆ มันโหดร้ายพอๆ กับปีศาจ

จักรพรรดิปีศาจแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์จักรพรรดิผู้นี้เป็นปีศาจอย่างแน่นอน!

เย่เฟิง และคนอื่น ๆ กรีดร้องในใจ แต่ไม่มีใครได้ยินความคิดของพวกเขา

เมื่อได้ยินคำพูดของซูเฉินแม้แต่เสนาบดีของอาณาจักรเทพยุทธ์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาทำเช่นนั้น

เจ้ารู้ไหมว่าในชีวิตที่แล้วของซูเฉินมีคนทำการทดลองบ้าๆ แบบนี้มาแล้วและผลการทดลองก็คือไม่มีใครสามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นได้นานกว่าสามวัน!

สำหรับชะตากรรมของพวกเขามีตั้งแต่ทรุดลงไปจนถึงตายอย่างกะทันหัน!

สำหรับคนของหน่วยสืบราชการลับของศัตรูเหล่านี้ที่บุกเข้ามาในอาณาจักร การลงโทษที่โหดร้ายนี้เหมาะสมที่สุดสำหรับพวกเขา!

“มานี่ พาเก้าคนนี้ออกมา ส่วนอีกยี่สิบคนจะถูกขังไว้ในห้องมืดเป็นเวลาสามวัน” ซูเฉิน กล่าวอย่างเฉยเมย เขาชี้ไปที่ผู้ถูกจับกุมเก้าคนจากทั้งหมดสามสิบกว่าคน

ซูเฉินได้ตรวจสอบข้อมูลของคนเหล่านี้ผ่านแผงความภักดีของระบบแล้ว

เก้าคนนี้เป็นเพียงข้าราชการธรรมดา พวกเขาไม่ใช่หน่วยสายลับจากอาณาจักรอื่น สำหรับพวกเขา พวกเขาถูกปิดกั้นโดยม่านแสงของ สำนักศิลปะการต่อสู้ เพราะพวกเขาไม่ซื่อสัตย์พอ

ในความเป็นจริงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนจะถูกม่านแสงปิดกั้นเนื่องจากความภักดีไม่เพียงพอ

เจ้าหน้าที่ทั้งเก้าคนนี้โชคไม่ดี พวกเขาบังเอิญพบกับซูเฉินและคนอื่นๆ เพียงเพื่อจับสายลับก็เท่านั้น