ตอนที่ 170 มนุษย์หมาป่า(อ่านฟรี)

ตอนที่ 170 มนุษย์หมาป่า

ลุคและไอรินพานักรบมนุษย์วานรบินลงไปยังชั้นล่างสุดของฐานวิจัย ที่ใช้กลางพื้นที่โลกเชื่อมต่อทุกชั้น แต่จริงมันไม่ได้ว่างเปล่าซะทีเดียว แต่มีเครื่องขนาดใหญ่คอยดูดซับพลังงานต่างมิติเข้ามาเป็นแหล่งพลังงานสำรอง เครื่องมีลักษณะเหมือนกับหอคอยที่ต่อยอดมีแผงจำนวนมากรายล้อมไว้ตรงกลาง

แม้มันจะสงบนิ่ง แต่ก็ยังทำงานอยู่

ตอนนี้ระบบส่วนใหญ่ถูกปิดการทำงานไว้ เขาเลยต้องลงไปเปิดมันด้วยตัวเอง

พวกเขาลงมาด้วยความระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรบ้าง แต่ว่าหลังจากลงไปถึงด้านล่างพวกเขาก็เห็นสิ่งที่คล้ายกับมนุษย์

ทุกคนตื่นตัวกันในทันที ยากมากที่จะมีสิ่งมีชีวิตรอดอยู่ในพื้นที่ปิดผนึกแบบนี้ และถ้าเป็นมนุษย์สามตาหรือมนุษย์วานรพวกเขาคงไม่อยู่ในความมืดแบบนี้

หลังจากเข้าไปใกล้เรื่อย ๆ ก็พบว่านั้นเป็นแค่ซากเท่านั้น

ลุคหรี่ตาลงเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็พบว่านี่เป็นซากของมนุษย์ 3 ตาที่ค่อนข้างสมบูรณ์มันผอมแห้งเหมือนกับมัมมี่ ที่นี่มีอยู่จำนวนมากนอนตายกันหมด

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน” ลุคมองดูด้วยความสงสัย

ก่อนที่เขาจะพบว่าซากของมนุษย์สามตาพวกนี้ส่วนใหญ่เหมือนถูกยิงตาย จากที่เห็นทุกคนคงถูกพามาที่นี่และหันหน้าพิงกำแพงจากนั้นก็โดนฆ่าตายที่นี่ หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เขาเห็น

และที่นี่ถูกปิดผนึกไว้มันทำให้ซากไม่เน่าเปื่อยตามสภาพแวดล้อม

“กระจายกันออกไปเฝ้าระวังรอบ ๆ”

ไอรินสั่งนักรบมนุษย์วานร เธอเริ่มรู้หน้าที่ของตัวเองแล้ว ลุคพยักหน้าเบา ๆ

เขาเดินไปที่เครื่องจากนั้นก็ใช้แหวนเครือข่ายไกอาช่วย ในคราวนี้ใช้เวลาไม่นานเพราะมีรหัสในฐานข้อมูลอยู่แล้ว หลังจากผ่านไปสักพักในที่สุดเครื่องก็เริ่มทำงานอย่างเต็มกำลัง

กึก...คลื่น...

เสียงเดินเครื่องของเครื่องจักรทำงานขึ้น มันค่อย ๆ มีแสงสว่างไล่ไปตามชิ้นส่วน ตามมาด้วยทุกชั้นมีพลังงานกลับคืนมาและไฟก็ว่างไปทุกชั้น

ลุคเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา ในที่สุดระบบที่นี่ก็กลับมาทำงานแล้ว เขาเริ่มเจาะเข้าไปดูข้อมูลที่บันทึกไว้ ซึ่งค่อนข้างใช้เวลานาน แต่ยังไม่ทันได้ดึงข้อมูลทั้งหมดมาดูอยู่ ๆ ก็มีบางสิ่งเกิดขึ้น

ครืด....!

ในตอนนั้นเองที่ทางเดินด้านหนึ่งสุดปลายทางนั้นมีลิฟต์อยู่ มันค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงนั้น สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของลุคและทุกคนในทันที

ลุครีบหันไปมอง

ปัง!

มีเสียงทุบออกมาจากด้านในและคำรามเบา ๆ

ไอรินรีบเรียกนักรบวานรเข้าประจำตำแหน่งเล็งปืนไปยังด้านหน้า ลุคยืนจ้องไปที่ลิฟต์นั้น เขาใช้คลื่นพลังของตัวเองกวาดไปด้านในก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่อยู่ด้านใน

มันไม่เหมือนกับซอมบี้ที่ไปที่จะให้ความรู้สึกมืดมิดและอันตราย ซึ่งเสียงสะท้อนแห่งพลังจะแจ้งเตือนถ้าเขาเคยเจอมอนสเตอร์หรือเคยอ่านและเห็นข้อมูลของมอนสเตอร์ผ่านตามาแล้ว

แต่คราวนี้ไม่มีการบอกชนิดว่าเป็นอะไร นั้นหมายถึงเป็นตัวที่เขายังไม่เคยเจอ

ประตูลิฟต์ค่อย ๆ เปิดออกมา พร้อมกับที่สิ่งมีชีวิตร่างสูง 3 เมตรขนสีดำทั้งตัว เขียวแยกน่าสยองปากเต็มไปด้วยน้ำลาย มันพุ่งออกมาจากลิฟต์

“โฮกกก....!!!”

“ยิง!”

นักรบมนุษย์วานรพากันสาดกระสุนโลหิตใส่สิ่งมีชีวิตปริศนาตัวนั้น

ท่าทางของมันบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก แม้จะโดนยิงจนเนื้อเละก็ยังเดินหน้าไม่หยุดยั้ง สุดท้ายมาได้แค่ครึ่งทางก็โดนฆ่าตายนอนแผ่อยู่ที่พื้น

แม้เสียงปืนจะหยุดลงแต่ทุกสายตายังจับจ้องด้วยความตึงเครียดไปที่ศพบนพื้นนั้น พวกเขาเห็นชัดเจนว่าไม่ใช่ซอมบี้ แล้วมันคืออะไรทำไมถึงบ้าคลั่งขนาดนี้

ลุคเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับปืนที่ยังเล็งไปที่ศพบนพื้น

“โฮก!”

สิ่งมีชีวิตปริศนาใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายดีดตัวเข้ามาหวังจะกัดลุคให้ขาดเป็นสองท่อน แต่ลุคเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เขาหลบออกไปจากระยะการโจมตีของมันได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะใช้ปืนส่งใส่หัวของมันซ้ำอีกหลายนัด

จนกระทั่งมันล้มไปนอนแล้วลุคก็ยังยิงไม่หยุด จนเบ้าตาหายในสมองโดนยิงทะลุจนหัวแหลกไปครึ่งหนึ่ง เขาจึงได้หยุดยิง

มันน่าจะตายแล้ว...

“มันคืออะไร” ไอรินถามด้วยความกลัว

“ไม่รู้สิ แต่มันเหมือนกับมนุษย์หมาป่า”

“มนุษย์หมาป่าคืออะไร?” เธอถามด้วยสีหน้างุนงง

“เคยเห็นหมาป่าใหม่”

“อืม”

“มันคือส่วนผสมของมนุษย์และหมาป่า” ลุคตอบกลับไป

“แต่คำเรียกทำไมมันเหมือนกับเผ่าพันธุ์มนุษย์วานร” ไอรินจ้องมองและมั่นใจว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เผ่าเดียวกับตน ถ้าคำว่ามนุษย์หมาป่าคือสิ่งที่ผสมระหว่างมนุษย์และหมาป่าแล้ว มนุษย์วานรละ?

เธอเริ่มตั้งคำถาม แต่ลุคกับสะดุดกับคำพูดของเธอและหันไปมองที่ลิฟต์นั้น นี่นั่นมีความลับซ่อนอยู่

ตามบันทึกข้อมูลของฐานวิจัยอื่น ๆ ไม่มีการบอกว่ายังมีชั้นอื่นอีก ดูเหมือนมันจะถูกปิดเป็นความลับจากฐานอื่น ๆ หรือไม่ก็ฐานที่เขาไปครั้งแรกอาจจะไม่สำคัญพอจะรู้เรื่องสถานที่นั้น

นี่ผ่านมาไม่รู้กี่พันหรือหมื่นปี ทำไมมันยังมีชีวิตอยู่ได้ คำตอบน่าจะต้องลงไปดูที่นั่น

“แต่ก่อนอื่น”

ลุคยื่นมือไปด้านหน้าศพด้านหน้าก็สลายเข้ามาในตัวของลุค ก่อนจะเปลี่ยนเป็นไอเทม

“คุณได้รับไอเทมสายเลือดแห่งมนุษย์หมาป่าระดับ D ผลพิเศษ มอบสายเลือดมนุษย์หมาป่าที่สามารถสืบทอดกันผ่านสายเลือด การโดนกัดหรือข่วนได้ ผู้มีพลังมนุษย์หมาป่าจะทรงพลัง บ้าคลั่งและดุร้ายเยี่ยงหมาป่า เป็นผู้ล่าที่สุดยอดของระบบนิเวศน์ สามารถพัฒนาต่อไปได้”

ลุคมองไอเทมในมือด้วยความตกตะลึง มันเป็นไอเทมที่ถูกบรรจุอยู่ในเข็มฉีดยามีของเหลวด้านในเหมือนเลือดที่เหนี่ยวข้นราวกับปรอท สิ่งนี้ไม่ได้สำคัญเท่ากับผลของมัน

ไอเทมนี้เป็นไอเทมที่ใช้ได้ครั้งเดียว มันสามารถสร้างมนุษย์หมาป่าในตำนานได้ แถมยังพัฒนาได้

เขาพึ่งเคยเจอไอเทมแบบนี้เป็นครั้งแรก ถ้าจะให้นิยายมันคล้ายกับพลังพรสวรรค์ที่จะติดตัวคน ๆ หนึ่งไปจนวันตาย แถมดูแล้วคงไม่ใช่ใช้ได้แค่กับเหนือมนุษย์เท่านั้น

ถ้าใช้กับคนธรรมดามันก็จะพัฒนาต่อไปได้

ทำไมพลังพรสวรรค์ไอเทมมอนสเตอร์ถึงสร้างไอเทมที่สามารถสร้างเส้นทางพลังที่เบี่ยงเบนออกไปจากเส้นทางเหนือมนุษย์ปกติให้กับเขาได้?

ลุคลังเลว่าจะใช้ไหม เพราะดูจากผลลัพธ์แล้วมันมีความเสี่ยงในเรื่องของความบ้าคลั่งอยู่ ลุคเลือกจะเก็บมันไว้ก่อนชั่วคราว สิ่งนี้จะใช้ต้องคิดดี ๆ

...

หลังจากนั้นเขายังไม่ได้ลงไปที่ชั้นลึกลับนั้น แต่ว่าทำการตรวจสอบข้อมูลในฐานก่อน เขาค้นพบเรื่องราวของประตูมิติจริง ๆ แต่ว่ามันไกลโคตร ๆ จากที่นี่เลย ถ้าเดินทางต้องใช้เวลาหลายเดือน

ลุคเริ่มกังวล เพราะเขาไม่มีเวลามากขนาดนั้น

“เวลาเราไม่พอ”

เขาเริ่มเป็นกังวล ทางเดียวที่จะรอดอยู่ได้ลุคต้องหาทางแก้ปัญหาเรื่องการหายใจของตัวเขาเอง ที่นี่เป็นฐานวิจัยจึงน่าจะเป็นความหวังเดียวของเขาในการแก้ปัญหาเรื่องระบบหายใจของเขาได้

หรือไม่อย่างน้อยก็สร้างสารเหลวหุ้มปอดขึ้นมา เทคโนโลยีของโลกนี้ก้าวหน้ากว่าของโลกมาก มันน่าจะมีวิธีการสร้างของแบบนี้ขึ้นมาได้ไม่ยาก ถ้าอุปกรณ์ในฐานวิจัยนี้ยังใช้ได้

ลุคไล่ดูข้อมูลการทดลองของฐานทีละชั้น แต่ว่าชั้นทั้ง 10 ชั้นพวกนี้มันเป็นการทดลองที่ไม่ต่างจากฐานก่อนหน้านั้น

เขาเริ่มไปตรวจสอบมีพวกพืชและของอย่างอื่นอยู่ พืชส่วนใหญ่ตายหมดแล้ว เหลือก็แต่เมล็ดพันธุ์อาจจะเพราะพวกมันถูกปิดตายอยู่ด้านใน มีรอดเพียงบางต้น

ลุคเจอว่าพวกมันน่าจะเป็นพืชสมุนไพรวิเศษที่ยังรอดได้จากการดูดซับพลังงานต่างมิติ เขาเก็บพวกมันเข้าไปช่องเก็บของมิติ โดยไม่ลืมที่จะเอาหินพลังงานไว้รวมกับพวกมัน เพื่อไม่ให้พวกมันตาย

นอกจากเรื่องการวิจัยเหล่านี้แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ลุคต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาเจอข้อมูลเรื่องคอมพิวเตอร์ที่แยกออกจากระบบหลัก มันตั้งอยู่ในชั้นลับของฐานวิจัย

สถานที่มนุษย์หมาป่าขึ้นมา ทางเดียวที่ลุคจะรู้ได้คือต้องลงไปด้านล่าง เพราะทั้งชั้นลับปิดตายไม่มีกล้องหรือข้อมูลใด ๆ เลย

ลุคเดาว่าข้อมูลการทดลองส่วนใหญ่คงถูกบันทึกแยกไว้ที่คอมพิวเตอร์ที่ชั้นนั้น

ลิฟต์บรรทุกคนได้จำกัด เลยเลือกลงไปเฉพาะที่มีพลังในระดับ D ส่วนไอรินลุคให้เธอตรึงกำลังไว้ที่ทางเดิน ถ้ามีตัวอะไรที่ไม่ใช่พวกเขาออกให้ฆ่าได้เลย

...

ลุคและนักรบมนุษย์วานรราว ๆ 10 คนเข้าไปในลิฟต์ที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน สภาพลิฟต์ค่อนข้างเก่า พอลงไปถึงชั้นแรกลิฟต์เปิดออกสิ่งแรกที่พวกเขาเห็นนั้นก็คือแสงไฟที่กะพริบอย่างต่อเนื่อง

และสภาพกลิ่นที่ค่อนข้างรุนแรงโจมตีเข้าที่จมูกในทันที

ลุคขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่แค่นี้ไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ ทั้งกลุ่มเดินออกจากลิฟต์ด้วยความระมัดระวัง ไปตามทางเดิน จนไปถึงประตูที่ถูกฉีกกระจุยด้วยกรงเล็บ ซึ่งน่าจะเป็นของมนุษย์หมาป่าตัวนั้น

นักรบมนุษย์วานรผลักประตูเข้าไป คนอื่น ๆ ก็ยกอาวุธเล็งรอในทันที

ไม่มีการโจมตีแบบที่คาดการณ์ไว้ สถานที่ด้านหน้ากลับเป็นเหมือนกับออฟฟิศ พอเดินเข้าไปพวกเขาก็กวาดตามองไปรอบ ๆ ตอนนั้นเองลุคก็เห็นว่าด้านหน้าสุดของออฟฟิศเป็นกระจกขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฝุ่น

แต่ว่ามีรอยแตกออกมาจากด้านหน้า ลุคเดินเหยียบผ่านเศษกระจกที่เปราะบางตัวนั้น ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ที่ริมขอบของบานกระจกและต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“นี่การทดลองกับสิ่งมีชีวิต!”