339-340(ฟรี)

บทที่ 339 - ความสามารถที่ผิดปกติ ฟังก์ชั่นพิเศษ!

โดยพื้นฐานแล้วมันจะดูเหมือนดาวห้อยสูงอยู่บนท้องฟ้า แต่ในขณะนี้ ดาวแห่งโชคชะตาของ หนิงเจี่ยซิ่ว ปรากฏในรูปร่างของมนุษย์ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ เผิงฟู่เทียน ได้เห็นสิ่งนี้อย่างแท้จริงนับตั้งแต่กลายเป็นมหาอำนาจอาณาจักรหลงเซียงมาเกือบทศวรรษ

ไม่มีใครรู้ว่าดาวดวงนั้นจะมีความสามารถที่ผิดปกติหรือฟังก์ชั่นพิเศษหรือไม่ แต่สิ่งที่แน่ใจได้ก็คืออนาคตของ หนิงเจี่ยซิ่ว จะแตกต่างจากคนอื่นอย่างแน่นอน เขาไม่เหมือนกับคนส่วนใหญ่ในอาณาจักรหลงเซียง

อาณาจักรวิหคศักดิ์สิทธิ์

“นั่นอะไร หลงเซียงปรากฏตัวอีกแล้ว! เกิดอะไรขึ้นวันนี้ เดี๋ยวนะ สิ่งนั้นจะเรียกว่าดาราแห่งโชคชะตาได้เหรอ? มันมีแม้กระทั่งรูปร่างของมนุษย์ด้วยซ้ำ

“ถึงแม้จะดูแปลก ๆ แต่ชัดเจนว่าเป็นลมหายใจของดวงดาวแห่งโชคชะตา ไม่ต้องพูดอะไรมาก รีบไปรายงานฝ่าบาท”

ค่ายปราบปีศาจ.

อู๋เฉิงก้าวออกจากเต็นท์ขนาดใหญ่ มองดูดาวแห่งโชคชะตาของ หนิงเจี่ยซิ่ว ในท้องฟ้าอันห่างไกล และตรวจดูมันอย่างใกล้ชิด

“ดาวดวงชะตารูปมนุษย์ ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแม้ตั้งแต่ยุคสามนักบุญ ถือเป็นสัญญาณอันเป็นมงคล ตราบใดที่ผ่านไปอีกสิบปี ต้าชาง จะเจริญรุ่งเรือง และเผ่ามนุษยจะเจริญรุ่งเรือง” อู๋เฉิงกล่าวด้วยความเชื่อมั่น

โดยภายนอก มีเพียงสองกองกำลังในเมืองชิงเกอในขณะนี้ ด้านหนึ่งคืออาณาจักรวิหคศักดิ์สิทธิ์ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเมืองชิงเกอมาหลายปี และอีกด้านหนึ่งคือ ต้าชาง หน่วยล่าปีศาจ ที่มาถึงเมืองชิงเกอสำหรับการแสดงการล่าปีศาจ

แต่ในความมืด มีพลังที่สามซ่อนตัวอยู่ มันคือคนแปลกหน้าลึกลับและไม่ปรากฏชื่อที่เคยอยู่บนท้องฟ้าก่อนหน้านี้

เมื่อพวกเขาเห็นว่าดาวแห่งโชคชะตาประหลาดปรากฏตัวขึ้นในเมืองชิงเกอคนแปลกหน้าหลายคนก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

สถานการณ์นี้เกินความคาดหมายของพวกเขาโดยสิ้นเชิง ความประมาทใด ๆ อาจทำลายแผนการเดินทางมายังเมืองชิงเกอ

“ก่อนหน้านี้ เราได้ปลุกระดมเหล่าปีศาจให้สร้างความขัดแย้งกับ ต้าชาง โดยตั้งใจที่จะเปลี่ยนเส้นทางพวกเขาไปยังอาณาจักรวิหคศักดิ์สิทธิ์ เพื่อปลุกปั่นให้เกิดการปะทะกันระหว่างทั้งสองฝ่าย จากนั้นเราจะคว้าโอกาสที่จะแทรกซึมเข้าไปในเมืองหลวงของ วิหคศักดิ์สิทธิ์ เพื่อ สังหารพวกเฒ่าพวกนั้นซะ แต่ตอนนี้เราเพิ่งจะก้าวแรกเท่านั้น เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทำให้ขั้นตอนต่อไปนี้ยากสำหรับเรา”

“การเกิดขึ้นของมหาอำนาจอาณาจักรหลงเซียงทั้งสองมีผลกระทบอย่างมากต่อสถานการณ์ สาเหตุหลักมาจากเราไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของพวกเขา และพวกเขาจะส่งผลกระทบต่อเราหรือไม่

“ไม่ต้องคิดมาก แค่ดำเนินการตามแผนเดิม ไม่ว่าเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดจะเกิดขึ้นในภายหลัง บรรพบุรุษจะปกปิดให้เรา กลัวอะไร แค่ทำมัน”

“เอาล่ะ ข้าจะสั่งสอนกองกำลังปีศาจเหล่านั้นต่อไป”

“ครั้งนี้ในเมืองชิงเกอ หากเราไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการล่าปีศาจของหน่วยล่าปีศาจ เพื่อทำให้ความแข็งแกร่งของอาณาจักรวิหคศักดิ์สิทธิ์อ่อนแอลง ทำให้ต้าชางตกเป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์ในที่สาธารณะ เราจะเผชิญหน้ากลับไปได้อย่างไร”

เมื่อดาวแห่งโชคชะตาก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ แสดงให้เห็นว่า หนิงเจี่ยซิ่ว และ หวังปิง ต่างก็ก้าวเข้าสู่อาณาจักรที่แข็งแกร่งในอาณาจักรหลงเซียงอย่างเป็นทางการ

แม้ว่า หวังปิง จะเร็วกว่า หนิงเจี่ยซิ่ว เล็กน้อย แต่ช่องว่างก็ไม่สำคัญและสามารถเพิกเฉยได้

เมื่อรู้เช่นนี้ เผิงฟู่เทียนก็ยิ่งผ่อนคลายมากขึ้น แม้กระทั่งก่อนที่จะกลายเป็นขุมพลัง อาณาจักรหลงเซียง หนิงเจี่ยซิ่ว ยังไม่ถูก หวังปิง สังหาร ตอนนี้เขากลายเป็นมหาอำนาจอาณาจักรหลงเซียงแล้ว เขาจะตายได้อย่างไร

“ไป ไปเร็ว ๆ นี้! เราไม่สามารถควบคุมผู้ชายคนนี้ได้อีกต่อไป เราต้องใช้กำลังทั้งหมดของเรา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะหันกลับมาและฆ่าเรา” หวังปิงตะโกนอย่างสิ้นหวัง

ในขณะนี้ เขาแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอตามแบบฉบับของเขา ที่เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่หยิ่งยโสก็ถูกเปิดเผย

หากพวกเขาสามารถฆ่าหนิงเจี่ยซิ่วด้วยวิธีที่อลังการได้ตั้งแต่ต้น สถานการณ์นี้คงไม่เกิดขึ้น

เหตุผลที่ หวังปิง กังวลมากก็คือการควบคุมร่างกายของเทวรูปหิน กำลังจะสิ้นสุดลง

เมื่อ หนิงเจี่ยซิ่ว นำหน้าและ เผิงฟู่เทียน ที่ไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เมื่อมอง สถานการณ์ก็ไม่ใช่เรื่องดี

“ภัยพิบัติไม่ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองชิงเกอและเนื้อและเลือดของสิ่งมีชีวิตที่ถูกรวบรวมได้ไม่มากนัก ดังนั้นเราจึงไม่สามารถใช้พลังได้มากนักในขณะนี้” เทพหยินกล่าวพร้อมกับเบิกตาโตของมัน ตะโกนด้วยเสียงแหบห้าว

“เรารอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ข้ายังสามารถหยุดยั้ง เผิงฟู่เทียน ได้ แต่ตอนนี้ชายคนนั้นก็กลายเป็นมหาอำนาจอาณาจักรหลงเซียงแล้ว เจ้าช่วยปราบปรามเขาด้วยแสงจันทร์ได้ไหม”

“มันยากที่จะพูด ร่างกายของผู้ชายคนนั้นเหนือกว่าคนอื่น ๆ ในอาณาจักรเดียวกัน เว้นแต่ว่าเราจะใช้วิธีการทำลายล้างซึ่งกันและกัน ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้” เทพหยินแสดงสีหน้าขมขื่น

“แค่ทำมัน ไม่ต้องกังวลมากเกินไป” หวังปิงดูตื่นตระหนก ดวงตาของเขาเริ่มลุกเป็นไฟ

“วันนี้ เมืองชิงเกอจะถูกป้ายด้วยเลือดของคนเป็น!”

เมื่อได้รับอนุญาตจาก หวังปิง แล้วเทพหยินคำรามเสียงดัง และรากที่หยั่งรากในพื้นดินเริ่มดูดอย่างบ้าคลั่ง ดูดซับพลังชีวิตของดินแดนของเมืองชิงเกอ

พื้นดินเริ่มแสดงการแปรสภาพเป็นทะเลทรายและรอยแตกที่มองเห็นได้ โดยเริ่มจากเมืองเซียะเหมิน

ดูเหมือนว่าเมืองชิงเกอจะต้องทนทุกข์ทรมานจากภัยแล้งเป็นเวลาหลายเดือน โดยแตกออกเป็นรอยแยกคล้ายมีดกรีด

ปลาไหลจำนวนมากโผล่ออกมาจากดิน แต่ภายในไม่กี่ลมหายใจ พวกมันก็กลายเป็นศพแห้ง นอกจากนี้ แมลงและสัตว์บนพื้นยังเหมือนกับว่าพวกมันถูกดูดซับพลังออกไป ในไม่ช้าก็กลายเป็นซากศพแห้งๆ โดยไม่เห็นเลือดสักหยดในร่างกาย

ลมหายใจแห่งความตายเริ่มแพร่กระจายไปทั่วเมืองชิงเกอและในขณะที่การทำลายล้างได้แย่งชิงพลังชีวิตไป เทพหยินผู้อยู่เบื้องหลังก็ได้รับประโยชน์มากมาย

บทที่ 340: โชคลาภอันยิ่งใหญ่ กำไรมหาศาล!

ภายในร่างกายของเขา พลังชีวิตที่หายไปทั้งหมดถูกดูดซับโดย เทพหยินซึ่งทำให้ออร่าของมันแข็งแกร่งขึ้น ลำตัวยังคงบวมเผยให้เห็นใบหน้าที่มีรูปร่างและขนาดต่างกันบนพื้นผิว

ในหมู่พวกเขามีใบหน้าของปีศาจและมนุษย์ ใบหน้าแต่ละหน้ามองไปรอบๆ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความเกลียดชัง ร้องไห้คร่ำครวญอย่างต่อเนื่อง ความคับข้องใจของพวกเขาทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

เดิมทีเทพหยินนั้นเปลี่ยนมาจากต้นไม้โบราณ ซึ่งเต็มไปด้วยพลังหยินโดยธรรมชาติ การขยายตัวของจิตวิญญาณเมื่อเร็วๆ นี้คร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย รวบรวมความขุ่นเคืองทั้งหมดของพวกเขา

สิ่งนี้ทำให้พลังของเทพหยินพุ่งสูงขึ้นอย่างมาก ความขุ่นเคืองที่เล็ดลอดออกมาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้คนธรรมดาเสียสติในทันที และกลายเป็นคนบ้า

วิคสายฟ้าและวิหคสายลม ที่ถูกปราบปรามบนยอดไม้ ต่างมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน

ในอัตรานี้ แม้ว่าเมืองชิงเกอจะยังคงอยู่ครบถ้วน แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับการดำรงชีวิตในอนาคต ดินแดนที่หมดพลังจะไม่สามารถปลูกพืชใดๆ ได้ และชั้นความชั่วร้ายก็จะปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

*บูม!*

จากใต้พื้นดิน มีร่างหนึ่งกระโดดขึ้นมา ถือหอกคู่ด้วยแขนทั้งสี่ของเขา ร่างของเขาปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีดำ ผมของเขาปลิวไปตามสายลม

ที่จุดสูงสุดของอาณาจักรหลงเซียง: หนิงเจี่ยซิ่ว

“หวังปิง” หนิงเจี่ยซิ่ว จ้องไปที่ หวังปิง ผู้ซึ่งรวมตัวกับเทพหยิน

“ข้าไม่ได้คาดหวังเลยจริงๆ ว่าหากไม่มีความช่วยเหลือใดๆ เจ้าจะสามารถเข้าถึงอาณาจักรหลงเซียงได้เหมือนข้าในวันนี้ ตอนแรกข้าอยากจะไว้ชีวิตของเจ้าเพื่อเป็นสักขีพยานในความสำเร็จของแผนของข้า ตอนนี้ข้าคิดว่าข้าไร้เดียงสาเกินไป ข้าเสียใจที่ไม่ทำมัน” หวังปิงพูดอย่างจริงจังพร้อมกับส่ายหัว

หนิงเจี่ยซิ่ว เลิกคิ้ว คาดหวังว่าจะมีภัยคุกคาม แต่กลับไม่ใช่ หวังปิง ยอมรับข้อผิดพลาดอย่างรวดเร็ว

“แต่อย่าคิดว่าเมื่อไปถึงอาณาจักรหลงเซียงแล้ว เจ้าจะสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ สิ่งที่ข้าเตรียมไว้นั้นเกินกว่าจินตนาการของเจ้ามาก” มีจุดสีดำปรากฏบนหน้าผากของ หวังปิง และในไม่ช้า ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยลวดลายสีดำ

เขาดูน่าขนลุกมากขึ้น และร่างกายของเขาก็เริ่มจมลงไปอีก และผสานเข้ากับ เทพหยินที่เป็นศีรษะมนุษย์อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น

"อ๊า!"

ไม่ชัดเจนว่าเป็น หวังปิง หรือเทพหยินกรีดร้อง แต่ต้นไม้ทั้งต้นเริ่มเคลื่อนไหวและดูเหมือนจะสูงขึ้น คล้ายกับปีศาจยักษ์

“หนิงเจี่ยซิ่ว! ให้โลกได้เห็นว่าใครคือคนที่มีความสามารถมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของค่ายผู้มาใหม่อย่างแท้จริง!”

ปีศาจต้นไม้ยักษ์ปล่อยเถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่กวาดลงมาที่พื้น ทำให้ยอดเขาแตกออกเป็นสองส่วน

เมื่อเผชิญหน้ากับเถาวัลย์จำนวนมาก หนิงเจี่ยซิ่ว ก็ไม่แสดงความกลัว แต่เขาประสานมือเข้าด้วยกันแล้วปล่อยดาบเพลิงออกมา

เมื่อเผชิญหน้ากับดาบโค้งที่ลุกเป็นไฟนี้ แส้เถาวัลย์ของ หวังปิง ก็แตกออกทันทีเมื่อสัมผัสกัน ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าไม่สามารถทำอะไรได้

เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น เผิงฟู่เทียนก็พยักหน้าเห็นด้วย ความกล้าหาญในการต่อสู้ของ หนิงเจี่ยซิ่ว หลังจากทะลวงเข้าสู่อาณาจักรหลงเซียงนั้นน่าประทับใจมาก

แต่ หวังปิง ก็ไม่ควรถูกมองข้าม อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับ หนิงเจี่ยซิ่ว ดูเหมือนว่าเขาจะประหม่าเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หวังปิง ดูเหมือนจะมีไหวพริบมากขึ้น หอกไม้จำนวนมากโผล่ออกมาจากพื้นดิน มุ่งเป้าไปที่ หนิงเจี่ยซิ่ว จากทุกทิศทุกทาง หอกเหล่านี้แตกต่างจากวิญญาณต้นไม้ทั่วไป เห็นได้ชัดว่าเป็นไพ่ใบสำคัญของเขา

แม้ว่า หนิงเจี่ยซิ่ว จะมีความกล้าหาญในการต่อสู้ แต่หอกบางตัวก็ยังสามารถสะกิดเขาอยู่ ทันทีที่พวกมันสร้างรอยขีดข่วน กิ่งเลื้อยก็งอกขึ้นมาจากบาดแผล ทำให้ส่วนต่างๆ ของเขากลายเป็นไม้

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป หนิงเจี่ยซิ่ว จะกลายเป็นร่างเป็นไม้โดยสมบูรณ์ในไม่ช้า

“ข้า หวังปิง ไม่เคยชอบการลอบโจมตีหรือการใช้กลอุบาย แต่วันนี้ข้ามีข้อยกเว้นสำหรับเจ้า หนิงเจี่ยซิ่ว เป็นเกียรติสำหรับเจ้าที่จะตายด้วยน้ำมือของข้า นี่คือชะตากรรมอันรุ่งโรจน์ของเจ้า”

“ฝ่ามือทำลายพุทธะ!”

เถาวัลย์นับไม่ถ้วนของปีศาจต้นไม้ใหญ่พันกัน ก่อตัวเป็นแขนและฝ่ามือนับหมื่น..

(*เผื่องงกับร่างทางฝ่ายหวังปิงในตอนนี้ ร่างของหวังปิงมี 4 ช่วง พื้นดิน เทวรูปหิน >ต้นไม้ปีศาจ>ยอดต้นไม้ปรากฏเทพหยินที่มีแต่ศรีษะ>หวังปิงที่รวมร่างจมลงไปในศรีษะเทพหยิน)

(*ปล.ตอนต่อไปขอเรียก ชิงเกอว่าอาณาจักร ส่วนเซียะเหมินเป็นเมือง ภายในอณาขักรชิงเกอค่ะ)