บทที่ 155 นักรบหญิงแห่งจักรวาล 228
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 155 นักรบหญิงแห่งจักรวาล 228
ไม่นานหลังจากนั้นที่มุมหนึ่งของเกาะ ในบ้านที่เก่าแก่และทรุดโทรม บูลม่าและคนอื่นๆ เตรียมงานเลี้ยงเพื่อสร้างความบันเทิงเป็นของตอบแทนแก่หลินเฉิน
“ข้าขอโทษด้วยคุณหลินเฉิน ข้ารู้ว่าชาวไซย่ามีความต้องการอาหารมาก แต่บนเกาะนี้ไม่มีอาหารเหลืออยู่มากนัก เราแทบจะไม่สามารถหามันได้เลย”
คนที่รับผิดชอบเรื่องอาหารคือจีจี้ ซึ่งตอนนี้เป็นผู้หญิงวัยกลางคนไปแล้ว นางอายุใกล้เคียงกับบูลม่า แต่ดูแก่กว่ามาก ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยริ้วรอยและผมสีขาว
ช่างโชคร้าย เมื่อเทียบกับบูลม่าที่มีทรังคซ์แล้ว จีจี้กลับต้องสูญเสียคนที่นางรักไปทั้งหมด
เมื่อมองไปที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยขนมปัง ซาลาเปาและผักใบเขียวสุก พอไม่เห็นเนื้อแม้แต่ชิ้นเดียว หลินเฉินก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
เขาเริ่มตระหนักถึงสถานการณ์ของบูลม่าและคนอื่นๆ กันแล้ว
ดังนั้นเขาจึงโบกมือและหยิบเสบียงออกมาจากพื้นที่ของระบบที่เขาซื้อมาจากจักรวาลที่ 6
“มากินกันเถอะ ข้านำสิ่งเหล่านี้มาจากจักรวาลของข้าด้วย”
ทรังคซ์และคนอื่นๆ ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างขึ้น พวกเขาไม่ได้กินอาหารมากมายเช่นนี้มาเป็นเวลานานแล้ว
“คุณหลินเฉิน ท่านมีอาหารแบบนี้อีกไหม?” ทรังคซ์เอ่ยถาม
"ทำไมล่ะ? เจ้ากลัวว่ามันจะไม่พอหรือ?”
“ไม่เลย ข้าแค่อยากให้คนอื่นได้กินด้วย…”
หลินเฉินหัวเราะและโยนแคปซูลพกพาพกพาสองสามแคปซูลที่เต็มไปด้วยอาหารออกมา
ทรังคซ์วิ่งออกไปทันทีและแจกจ่ายแคปซูลให้กับผู้คนบนเกาะ
ในขณะที่ทุกคนรับประทานอาหารกัน หลินเฉินก็รู้เรื่องสถานการณ์ที่นี่มากขึ้นเช่นกัน
เมื่อนักรบ Z ถูกกวาดล้างทั้งหมดและเซลล์เริ่มสังหารผู้คนบนโลก บูลม่าได้นำกลุ่มมนุษย์ที่รอดชีวิตมาที่เกาะเล็กๆ แห่งนี้และจัดตั้งฐานทัพของกองทัพต่อต้านขึ้น
เกาะนี้เป็นที่อยู่อาศัยของดร.โทคุโนะชิน โอโมริที่บูลม่าเคยพบเมื่อตอนที่นางยังเด็ก เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ห่างไกลและมีสิ่งอำนวยความสะดวกในการวิจัยจำนวนมากที่ดร.โอโมริทิ้งไว้ มันจึงถูกใช้เป็นฐานลับสำหรับกองทัพกบฏต่อต้าน
ส่วนผู้เฒ่าเต่าที่รอดชีวิตจากเงื้อมมือของเซลล์ได้อย่างปาฏิหาริย์ก็เริ่มสอนเด็กๆ ที่นี่โดยหวังว่าจะฝึกนักรบที่สามารถเอาชนะโบแจ็คและแก๊งของเขาได้
“ว่าแต่บูลม่า ไทต์ที่เป็นพี่สาวของเจ้าอยู่ที่ไหนหรือ?” หลินเฉินเอ่ยถาม
บูลมาส่ายศีรษะและกล่าวตอบว่า “น้องสาวของข้าเสียชีวิตหลังจากเซลล์เกมเช่นเดียวกับพ่อแม่ของข้า พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตในเมืองตะวันตกเพราะถูกฆ่าโดยเซลล์ ข้าหนีออกมาได้เพราะอยู่กับท่านโรชิ”
หลินเฉินพูดไม่ออก เขาไม่คิดเลยว่าภรรยาในจักรวาลนี้ของเขาจะตายไปเสียแล้ว
ในขณะนั้นเอง เมื่อมองไปทางบีเดลที่อยู่บนโต๊ะอาหารค่ำด้วย หลินเฉินก็เอ่ยถามออกมา “บีเดล เจ้าเป็นลูกสาวของซาตานใช่ไหม?”
บีเดลเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจและกล่าวว่า “คุณหลินเฉิน ท่านรู้จักพ่อของข้าด้วยเหรอ?”
"อืม"
เมื่อนึกถึงมาร์คในจักรวาลของเขา ริมฝีปากของหลินเฉินยกยิ้มขึ้นมา “ซาตานเองก็เข้าร่วมในเซลล์เกมด้วยใช่ไหม? เขาไม่ตายหรือ?”
“ไม่” บีเดลส่ายศีรษะและตอบไปว่า “บางทีพ่อของข้าอาจจะอ่อนแอเกินไป เซลล์จึงไม่สนใจเขาเลย”
“แต่ก็ต้องขอบคุณซาตานที่ทำให้เรารู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในวันนั้น” ผู้เฒ่าเต่ากล่าว
หลินเฉินพยักหน้า “แล้วตอนนี้ซาตานอยู่ที่ไหน?”
“ข…เขาอยู่กับโบแจ็ค…”
บีเดลกล่าวด้วยความกระอักกระอวน “หลังจากที่โบแจ็คและแก๊งของเขามาที่โลก พ่อของข้าก็เข้าร่วมกับพวกเขาและตอนนี้ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าข้ารับใช้ในวังของโบแจ็ค”
“อันที่จริงเขาเป็นสายลับ ต้องขอบคุณซาตานที่ทำให้เรารู้การเคลื่อนไหวของโบแจ็คและแก๊งของเขา เขาช่างกล้าหาญจริงๆ” บูลม่ากล่าว
สายลับ?
หลินเฉินรู้สึกประหลาดใจยิ่ง มิสเตอร์ซาตาน เจ้ามีความกล้าหาญมากขนาดนี้เลยเหรอ?
หลังอาหารเย็น มันก็ดึกมากแล้ว หลินเฉินและทรังคซ์เดินไปรอบๆ เกาะเพื่อไปดูกองทัพกลุ่มต่อต้านที่อยู่บนเกราะ
บนเกาะเล็กๆ ตอนนี้มีคนหลายร้อยคนอยู่อาศัย ในหมู่พวกเขา มีออร่าที่ทรงพลังหลายสิบคน คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็มีพลังสี่ถึงห้าร้อย
ทรังค์บอกเขาว่าคนพวกนี้ล้วนเป็นศิษย์ที่ผู้เฒ่าเต่าฝึกสอน
หลินเฉินได้แต่ส่ายศีรษะไปมา
ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนเหล่านี้อาจกลายเป็นนักสู้ที่ยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้ผู้เฒ่าเต่าคิดจะใช้พวกเขาไปต่อกรกับโบแจ็คที่มีความแข็งแกร่งระดับซูเปอร์ไซย่างั้นเหรอ?
มันไม่มีทางทำได้เลย วิธีการของผู้เฒ่าเต่าช่างสิ้นหวังเกินไปแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นกองทัพกลุ่มต่อต้านก็มีเพียงเจ้าที่คอยปกป้องหรือ?” หลินเฉินเอ่ยถาม
“ไม่เลย ข้าไม่สามารถทำคนเดียวได้อย่างแน่นอน เพราะยามที่เซลล์เกมจบไป ข้าก็ยังเด็กอยู่ ในเวลานั้นโชคดีที่มีผู้แข็งแกร่งอีกคนหนึ่งที่ช่วยเราไว้ เราจึงสามารถรอดมาได้กัน”
“ผู้แข็งแกร่งอีกคน?”
หลินเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ใช่ว่านักรบ Z ทุกคนตายในระหว่างเซลล์เกมหรอกเหรอ?
ตอนนี้ผ่านไปกว่าทศวรรษแล้ว นับตั้งแต่เซลล์เกมเกิดขึ้น แม้ว่าทรังคซ์ของโลกใบนี้จะเหมือนกับทรังคซ์ฉบับดั้งเดิมที่เชี่ยวชาญความสามารถในการแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่า แต่ใครกันจะปกป้องบูลม่าช่วงเจ็ดปีก่อนหน้านั้น?
ขณะที่หลินเฉินรู้สึกสับสน ทันใดนั้นสายตาของทรังคซ์ก็ทองไปบนทะเลอันไกลโพ้น เขาพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น "พวกเขามาแล้ว พวกเขากลับมาแล้ว!”
“ใคร?”
“ผู้แข็งแกร่งที่ข้าเพิ่งบอกท่านไป…”
ทรังคซ์พูดแล้วบินไปที่ทะเลด้วยความตื่นเต้น
หลินเฉินมองไปและเห็นเรือสำราญที่กำลังลอยอยู่เหนือผิวน้ำทะเล
"หืม?"
ทำไมเรือสำราญจึงลอยอยู่เหนือผิวน้ำทะเลได้?
หลินเฉินพยายามมองครั้งและพบว่าเรือสำราญกำลังถูกยกโดยคนผู้หนึ่งที่ลอยอยู่เหนือทะเล
ที่เท้าของคนคนนั้น ฉลามยักษ์สองสามตัวที่มีขนาดเกือบเท่ากับเรือสำราญกระโดดขึ้นจากน้ำเพื่อพยายามกินคนผู้นั้น
ทว่าฉลามที่กระโดดขึ้นมางับกลับถูกเตะกลับด้วยเท้าของบุคคลนั้น
จากนั้นคนผู้นั้นก็นำเรือล่องเรือเข้ามายังเกาะเล็กๆ และปล่อยเรือกให้จอดลงบนชายฝั่ง
เมื่อหลินเฉินมาถึง ก็มีคนจำนวนมากกำลังลงจากเรือและขนกล่องเสบียงกลับไปที่เกาะอย่างเร่งรีบ
บนเรือสำราญ นักรบจำนวนมากที่ถือปืนได้ลงมาจากเกราะและเข้าไปกอดกับคนที่อยู่บนเกาะ
หลินเฉินเดินผ่านพวกเขาไปและมาถึงข้างๆ คนผู้นั้น
“มนุษย์จักรกลหมายเลข 18?”
หากสภาพปัจจุบันของโลกทำให้หลินเฉินประหลาดใจแล้ว การที่ได้เห็นคนตรงหน้ายิ่งทำให้หลินเฉินประหลาดใจมากยิ่งกว่า
คนที่ทรังคซ์กล่าวถึงแท้จริงแล้วคือมนุษย์จักรกลหมายเลข 18 งั้นเหรอ?
“เจ้าเป็นใครกัน?” หมายเลข 18 หันกลับมามองหลินเฉินด้วยสายตาระแวดระวัง
“พี่สาวลาซูลิ นี่คือคุณหลินเฉิน เขาเป็นคนที่ช่วยข้าไว้ในวันนี้!” ทรังคซ์อธิบาย
“คุณหลินเฉิน นางเป็นนักรบอีกคนที่ข้าเล่าให้ท่านฟัง พี่สาวลาซูลิเป็นคนที่ปกป้องกองทัพกลุ่มต่อต้านไว้ หลังจากที่พวกโบแจ็คได้มาถึง”
