บทที่ 153: เซลล์ผู้ได้รับชัยชนะ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 153: เซลล์ผู้ได้รับชัยชนะ
จักรวาลที่ 228
ปีที่ 767
วันที่ 26 พฤษภาคม
บนโลก
การต่อสู้ชี้ชะตาของจักรวาลจะเกิดขึ้นในยามนี้
เซลล์ที่มาจากอนาคตได้ดูดซับมนุษย์จักรกลหมายเลข 17 และ 18 ของจักรวาลที่ 228 และกลายเป็นเซลล์ร่างสมบูรณ์ ซึ่งมีความแข็งแกร่งมากมายมหาศาล
กระทั่งโกคูที่ช่วยโลกมาหลายครั้งเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของเซลล์ก็ต้องฝากความหวังสุดท้ายไว้กับโกฮัง ลูกชายของเขา
ในที่สุด โกฮังก็ได้ตื่นขึ้นมาหลังจากการเสียสละของมนุษย์จักรกลหมายเลข 16 ปลดปล่อยศักยภาพทั้งหมดของเขาและกลายเป็นไซย่าคนแรกที่แปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่าร่าง 2 ในเส้นเวลานี้
ทว่าการมีความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่เช่นนี้เป็นครั้งแรก ทำให้โกฮังพลาดท่าจนนำไปสู่ความผิดพลาดร้ายแรงที่ไม่สามารถหวนย้อนกลับได้
เมื่อถูกกดดันจากความแข็งแกร่งอันมหาศาลของโกฮัง ทันใดนั้นเซลล์ก็ทำลายตัวเองเพื่อคิดจะลากทุกคนตายไปพร้อมเขา
แม้ว่าโกคูจะใช้เคลื่อนย้ายพริบตาเพื่อเอาเซลล์ออกไป แต่เขาก็เสียชีวิตในระหว่างที่เซลล์ทำลายตัวเอง
แต่การเสียสละของโกคูไม่เพียงพอที่จะช่วยโลก
ในระหว่างการทำลายตัวเองเซลล์ ไม่เพียงแต่มันจะไม่ตาย แต่มันยังกลับมาเกิดใหม่ด้วยร่างที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม
ด้วยเซลล์ไซย่าภายในร่างกายของมัน เซลล์จึงมีพลังที่สามารถต่อกรกับซูเปอร์ไซย่าร่าง 2 ได้และมีพลังมากกว่าโกฮังด้วยซ้ำ
ด้วยพลังที่เหนือกว่า โกฮังและเซลล์จึงได้ชี้ชะตาตัดสินกันด้วยการใช้พลังคลื่นเต่า
“พลังคลื่นเต่า!”
“พลังคลื่นเต่า!”
ลำแสงพลังงานสองลำที่สามารถทำลายโลกได้พุ่งชนใส่กัน
ในชั่วพริบตา ลมก็ได้สะพัดไปบนท้องฟ้าและโลกก็เปลี่ยนสี ทรายและหินลอยไปมาอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ภายใต้สายลมที่โหมกระหน่ำ ผู้ชมของเซลล์เกมต่างก็ต้องหลับตาลงเพราะความรุนแรงของแรงปะทะที่เกิดขึ้น
“ท่านพ่อ ข-ข้าทำไม่ได้!” โกฮังที่ได้รับบาดเจ็บร้องออกมาขณะที่จับมือข้างหนึ่งของเขาที่ได้รับบาดเจ็บ
แม้จะมีพ่อของเขา ซึ่งมาจากอีกโลกหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังเขา แต่อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขาทำให้โกฮังไม่สามารถใช้กำลังทั้งหมดของเขาได้แล้ว
“อดทนไว้โกฮัง! เจ้ายังใช้พละกำลังไม่หมดเลยนะ!” โกคูจากอีกโลกหนึ่งตะโกน
แต่ไม่ว่าเขาจะให้กำลังใจลูกมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความอ่อนแอของโกฮังได้เลย
เซลล์ที่ฟื้นคืนชีพได้เปรียบโกฮังเรื่องความแข็งแกร่งมาก เมื่อเวลาผ่านไป โกฮังก็รู้ตัวเองว่าไม่สามารถต่อกรกับอีกฝ่ายได้เลย
“ข้าขอโทษด้วยท่านพ่อ ข้าไม่สามารถเอาชนะมันได้แล้ว…”
“ไม่ โกฮัง!”
“ลาก่อนโกฮัง พอลงนรกไปก็ฝากความคิดถึงจากข้าให้โกคูด้วยล่ะ!”
ด้วยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เซลล์ก็ปิดฉากการต่อสู้นี้ลง
ทันใดนั้นลูกบอลพลังงานก็ได้ปรากฏสองลูก มันพุ่งตรงไปที่โกฮังทันที
“บึ้ม!”
โกฮังหายไปอย่างสมบูรณ์ในลูกบอลพลังงานนี้ ด้วยความรู้สึกสิ้นหวังและไม่เต็มใจ
ความหวังสุดท้ายของโลก…
หายไปแล้ว...
“หลังจากนั้นท่านพ่อและคนอื่นๆ ก็ใช้กำลังเฮือกสุดท้ายเพื่อพยายามฆ่าเซลล์ในขณะที่เขายังเหนื่อยล้า”
“แต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขามีมากเกินไป”
“ตอนแรกเป็นท่านพ่อ จากนั้นก็ท่านลุงพิคโกโร่ ท่านคุริริน ท่านเทนชินฮังและท่านหยำฉา!”
“นักรบ Z ทุกคนเสียชีวิตในวันนั้นด้วยน้ำมือของเซลล์”
“มีเพียงข้าเท่านั้นที่หนีออกมาได้ เพราะข้ายังเด็กจึงสามารถหนีไปกับท่านแม่ได้”
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต ร่างกายของททรังคซ์ก็สั่นสะท้าน
หลินเฉินสูดลมหายใจเข้าลึก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในจักรวาลนี้
โกฮังตายด้วยน้ำมือของเซลล์?
“แล้วเกิดอะไรขึ้นอีก? เหตุใดโลกจึงยังมีอยู่? ข้าคิดว่าเซลล์คงทำลายมันไปแล้วเสียอีก”
“ตามที่ท่านแม่ของข้าเล่า หลังจากเซลล์เกมจบลง เซลล์ก็ออกอาละวาดบนโลกและฆ่าประชากรไปเกือบสามในสี่”
“แต่ในท้ายที่สุด ก็ดูเหมือนว่ามันจะเบื่อหน่ายและทิ้งโลกไว้ ทว่าเซลล์ก็ทิ้งข้อความไว้ก่อนที่เขาจะจากไป โดยบอกว่าเขาอาจกลับมาในอนาคตและหวังว่าจะมีคู่ต่อสู้ที่น่าสนใจอยู่บนโลก”
“ไอ้เจ้านั่นมันทำทุกอย่างเหมือนกับเกม!” ทรังคซ์กำหมัดแน่น
หลินเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและถามอีกครั้ง “แล้วเกิดอะไรขึ้นอีกกัน? โบแจ็คและกลุ่มของพวกมันมาที่นี่ได้ยังไง?”
“พวกเขามาหนึ่งปีให้หลังจากที่เซลล์ออกไป ในเวลานั้น คนที่เหลืออยู่บนโลกที่รู้ว่าเซลล์จะกลับมาสักวันหนึ่งก็ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเชื่อว่าจุดจบของโลกกำลังจะมาถึงและต้องการที่จะเพลิดเพลินไปกับทุกอย่างในขณะที่ยังสามารถทำได้ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งก็ตัดสินใจที่จะหาวิธีจัดการกับเซลล์”
“แต่ในยามนั้นเอง โบแจ็คก็ปรากฏตัวขึ้น เดิมทีเขาเป็นคนเลวร้ายที่ถูกผนึกโดยไคโอชินทั้งสี่ แต่เขาก็หนีออกมาจากผนึกหลังจากการตายของไคโอเหนือ”
“ดูเหมือนว่าโบแจ็คจะได้ยินเรื่องเซลล์ จึงตัดสินใจที่จะรอการกลับมาของเซลล์ที่โลก จากนั้นเขาก็ยึดครองโลกและทำให้คนที่เหลือเป็นทาส ทั้งยังสร้างพระราชวังใหญ่โตอีกด้วย”
“เพราะการปกครองแบบเผด็จการของโบแจ็ค คนบริสุทธิ์จำนวนมากเสียชีวิตลง แต่บางคนก็รวมตัวกันและจัดตั้งกองทัพกบฏขึ้น แม่ของข้าและข้าต่างเป็นสมาชิกของกองทัพกบฏ”
“ก่อนหน้านี้ฐานทัพกบฏได้ถูกค้นพบโดยผู้ใต้บังคับบัญชาของโบแจ็ค โคกู ข้าคอยปกป้องทุกคนที่กำลังล่าถอย ดังนั้นข้าจึงต้องเข้าปะทะกับโคกู แต่ข้าไม่ได้คิดเลยว่าถึงข้าจะกลายร่างเป็นซูเปอร์ไซย่า แต่ข้าก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดี ถ้าคุณหลินเฉินไม่ปรากฏตัวในวันนี้ ข้าเกรงว่าข้าคงจะถูกส่งไปยังยมโลกและพบกับพ่อของข้าเสียแล้ว”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลินเฉินก็ถอนหายใจออกมา เขาไม่คิดเลยว่าโลกนี้จะกลับกลายมาเป็นอย่างนี้
“คือว่าคุณหลินเฉิน ข้าบอกท่านทุกอย่างที่ข้าทำได้ไปแล้ว ตอนนี้ข้าขอให้ท่านช่วยตอบคำถามของข้าได้ไหม? ท่านเป็นใครและทำไมท่านถึงรู้จักพ่อของข้าและคนอื่นๆ กัน? แล้วสิ่งที่ท่านให้ข้ามาคือถั่วเซียนใช่ไหม? แต่หอคอยคารินไม่มีอยู่แล้ว ถั่วเซียนที่ท่านเอามามันมาจากไหนกัน?”
ทรังค์ถามคำถามหลายชุด จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
เขาทั้งมีความสุขและสงสัยถึงการปรากฏตัวของหลินเฉิน
เขามีความสุขมาก เพราะการปรากฏตัวของหลินเฉินอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงจุดจบของโลก
เขาสงสัยเพราะร่างกายของหลินเฉินเต็มไปด้วยพลังลี้ลับที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้
“อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ข้าเป็นชาวไซย่า แต่ข้าไม่ใช่ชาวไซย่าจากโลกนี้ ข้ามาจากจักรวาลคู่ขนาน”
ทรังคซ์ถึงกับตะลึง “คุณหลินเฉิน ท่านบอกว่ามาจากจักรวาลคู่ขนานงั้นเหรอ? เช่นนั้นสิ่งที่ท่านแม่ของข้าเล่ามาก็เป็นความจริงงั้นหรือ? จักรวาลคู่ขนานมีอยู่จริงสินะ?”
“แม่ของเจ้าคือบูลม่าใช่หรือเปล่า? ใช่แล้ว จักรวาลคู่ขนานมีอยู่จริงและจักรวาลทั้งสองของเราก็มีเส้นเวลาที่แตกต่างกัน ในจักรวาลของข้า ไม่เพียงแต่เซลล์จะไม่ปรากฏตัว แต่เจ้ายังไม่เกิดด้วย”
ทรังคซ์ถึงกับมึนงง
หลินเฉินจึงมาจากจักรวาลคู่ขนานในอดีต อีกทั้งตัวเขาเองก็ยังไม่ได้เกิดในโลกนั้น
ชั่วขณะหนึ่ง ทรังคซ์ก็ไม่อาจเข้าใจได้เลย แต่ถึงแม้อีกฝ่ายจะมาจากอดีตและคนละเส้นเวลา แต่เขาก็รู้สึกได้เลยว่าหลินเฉินมีความแข็งแกร่งมากกว่าตัวเขาพอสมควร
หากเขาได้รับความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย บางทีโลกใบนี้อาจจะยังมีหนทางรอดอยู่!
ดังนั้นทรังคซ์จึงกล่าวออกมาอย่างเร่งรีบ “คุณหลินเฉิน! ได้โปรดเถอะ! ข้าขอร้องท่าน ได้โปรดช่วยโลกใบนี้ไว้ด้วย!”
