บทที่ 16: [ด่าน 1] การเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม (1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 16: [ด่าน 1] การเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม (ฉบับแก้ไข)
[อาชีพของแอช (EX) ถูกเปลี่ยนเป็น 'ผู้บัญชาการมือใหม่'!]
ข้าได้ยินเสียงแสดงความยินดีกับการเลือกอาชีพของข้า
และ...
[เกิดผลเสีย -50% แก่การเติบโตของค่าสถานะ]
[เกิดผลเสีย -50% กับความชำนาญของอุปกรณ์ที่สวมใส่]
......?
ขอโทษนะ? นี่แกกำลังพูดอะไรอยู่?
"อ-อะไรเนี่ย?!"
ข้ากะพริบตาอยู่ครู่หนึ่ง มองดูข้อความที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า เอาจริงเหรอวะ?
“นี่มันบัดซบอะไรกัน?”
ข้าลองกดเข้าไปดูเพื่อยืนยันว่ามันเป็นของจริงไหม ซึ่งผลเสียทั้งสองก็ปรากฏบนหน้าต่างค่าสถานะจริงๆ
'กวนเท้าข้าหรือไง!'
นี่มันบัดซบอะไรวะ? มันมีอยู่เพื่อเชี่ยอะไร! อาชีพบ้านไหนเขาให้ดีบัพแบบนี้? ไอเดอร์ แกกล้าวางกับดักใส่ข้าเหรอ? ไอ้ผู้อำนวยการเกมบัดซบ ข้าจะ...
[ได้รับคุณลักษณะ - ‘รูปสลักโจมตี ']
[ได้รับคุณลักษณะ - ‘รูปสลักป้องกัน ']
[ได้รับคุณลักษณะ - ‘สุดยอดผู้ให้พลัง']
[ได้รับคุณลักษณะ - ‘คำสั่งหลัก ']
[ระบบ - ตอนนี้ท่านสามารถใช้ ‘องค์ประกอบทีม’ ได้แล้ว]
ข้าที่กำลังจะหาอาวุธไปฆ่าไอเดอร์ก็หยุดลง
ข้อความที่ข้าได้รับคุณลักษณะมากมายปรากฏขึ้นกระพริบอยู่เบื้องหน้าข้า
รูปสลักโจมตี?
รูปสลักป้องกัน?
สุดยอดผู้ให้พลัง? คำสั่งหลัก? องค์ประกอบทีม?
ทั้งหมดนี้คืออะไรกัน? ข้าเปิดหน้าต่างคุณลักษณะดู
[รูปสลักโจมตี ระดับ 1]
- เพิ่มขวัญกำลังใจของพันธมิตรเพียงแค่ยืนอยู่ในสนามรบ มอบค่าสถานะพลังโจมตี 5% ให้พันธมิตรทั้งหมด
[รูปสลักป้องกัน ระดับ 1]
- เพิ่มขวัญกำลังใจของพันธมิตรเพียงแค่ยืนอยู่บนสนามรบ มอบค่าสถานะพลังป้องกัน 5% ให้กับพันธมิตรทั้งหมด
“......”
มันคือคุณลักษณะแบบออร่าสินะ ตราบใดที่ข้ายืนอยู่ในสนามรบ ข้าก็สามารถมอบค่าสถานะทั้งด้านพลังโจมตีและการป้องกันให้กับพันธมิตรของข้าได้
นอกจากนั้น
[สุดยอดผู้ให้พลัง]
- ผลของสถานะบวกที่ได้รับจากผู้บัญชาการจะเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ
ข้ามีคุณลักษณะในการเพิ่มผลของการบัพ
‘เดี๋ยวก่อนสิ นี่มันสุดยอดมากเลยนะ’
อันที่จริงมันไม่ใช่แค่ ‘สุดยอด’ อย่างเดียว มันโกงมากเกินไปด้วยซ้ำ
เพียงแค่มีตัวละครหนึ่งตัวที่ยืนอยู่ในสนามรบ ก็สามารถมอบบัพพลังการโจมตีและการป้องกันให้กับพันธมิตรหลายพันคนได้
‘นี่สินะคือเหตุผลที่อาชีพมีผลเสีย’
บัพที่ตัวะลครนี้สามารถให้ได้มันโกงมาก แต่ถ้าตัวละครตัวนี้สามารถมาต่อสู้ได้อีก มันก็คงจะโกงเกินไป คิดดูก็สมเหตุสมผลอยู่
มันก็ไม่ใช่ผลเสียที่เลวร้ายสักหน่อย พูดตามตรง อันที่จริงมันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีทีเดียว
‘ทว่ายังมีปัญหาอยู่เรื่องหนึ่ง ข้าสามารถสวมใส่คุณลักษณะตัวละครได้เพียงสามอย่างเท่าัน้น’
คุณลักษณะทั้งสามนี้ยอดเยี่ยมมาก แต่ถ้าข้าใช้คุณลักษณะอื่น ข้าก็จะไม่สามารถใช้คุณลักษณะตัวละครพวกนี้ได้
จากนั้นข้าก็มองดูคุณลักษณะอีกอันที่เพิ่งได้เข้ามา "ไหนขอดูหน่อยซิ..."
[คำสั่งหลัก ระดับ 1]
- ความสามารถในการสั่งคำสั่งได้อย่างแม่นยำในสนามรบ ถ่ายทอดเจตนารมณ์ของผู้บัญชาการได้แม่นยำยิ่งขึ้น ทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาคล้ายเป็นดั่งส่วนหนึ่งของร่างกายของผู้บัญชาการ
มันเป็นคุณลักษณะเกี่ยวข้องกับการควบคุมกองทหาร
ในเกม ข้าสามารถควบคุมกองกำลังนับร้อยนับพันได้อย่างง่ายดาย แต่นี่คือโลกแห่งความเป็นจริง มันยากมากที่จะควบคุมสนามรบได้อย่างสมบูรณ์ตามความต้องการของข้า
ดังนั้นคุณลักษณะนี้คงจะช่วยข้าได้พอสมควร
‘และข้าก็มี [สรรสร้างแผนที่] ด้วย’
ยามนี้ข้ามีคุณลักษณะทั้งหมดห้าอย่าง
ระยะเวลารอของการเปลี่ยนคุณลักษณะตัวละครคือ 24 ชั่วโมง ดังนั้นดูเหมือนว่าข้ามีแต่ต้องเปลี่ยนคุณลักษณะตัวละครตามความต้องการของสถานการณ์
‘คุณลักษณะพวกนี้พอใช้ได้อยู่’
จากนั้นข้าก็จำได้ว่าข้าได้ปลดล็อคระบบองค์ประกอบทีมขึ้นมา สิ่งนี้เป็นของที่ข้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
[องค์ประกอบทีม]
- อาชีพพิเศษ ผู้บัญชาการ
- การได้รับค่าสถานะพิเศษของทีมจะขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอาชีพของสมาชิกในทีม สามารถลองผสมเพื่อหาค่าสถานะที่แตกต่างที่เพิ่มขึ้นมาได้
ค่าสถานะพิเศษที่จะได้รับขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอาชีพของสมาชิกในทีม
ข้าเปิดหน้าต่างองค์ประกอบและตรวจสอบแถวที่อยู่บนสุด
[รายชื่อองค์ประกอบทีม]
- องค์ประกอบอัศวิน: เพิ่มการป้องกันทางกายภาพตามจำนวนตัวละครอัศวินในทีม
> (อัศวิน 2 คน) ทวิอัศวิน: เพิ่มการป้องกันทางกายภาพของสมาชิกทีมทั้งหมดขึ้น 20%
> (อัศวิน 4 คน) กองกำลังเหล็ก: เพิ่มการป้องกันทางกายภาพของสมาชิกทีมทั้งหมดขึ้น 50%
> (อัศวิน 5) ไม่อาจทลาย: เพิ่มการป้องกันทางกายภาพของสมาชิกทีมทั้งหมดขึ้น 90%
"โอ้"
ด้วยสิ่งนี้ ข้าก็จะได้รับค่าสถานะพิเศษที่ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของทีม
เมื่อผู้เล่นพัฒนาขึ้น จำนวนวีรบุรุษที่ผู้เล่นสรรหาได้จะเพิ่มขึ้นและจำนวนทีมที่ผู้เล่นสามารถมีก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน
แสดงว่าเจ้าสิ่งนี้จะทำให้ได้ค่าสถานะพิเศษขึ้นอยู่กับอาชีพและตัวที่นำไปลงในทีมสินะ
"ไม่เลว..."
ระบบนี้เป็นระบบพิเศษเฉพาะที่มอบให้กับอาชีพผู้บัญชาการ
ในฐานะคนที่เคยเป็นผู้เล่นที่ต่อสู้มาในสนามรบ ไม่มีอาชีพไหนที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว
ข้าเก็บเหล็กเขี่ยไฟในมือที่จะนำไปฆ่าไอเดอร์ไปวางไว้ยังเตาผิง ขอโทษทีนะ~ แฮะๆ
* * *
. .
. .
.
.
* * *
ข้าคิดกลยุทธ์หลายอย่างที่จะใช้เคลียร์ด่านที่ 1 ทำให้ข้าได้ข้อสรุปมาหนึ่งข้อ
นั่นคือทำตามปกติ
ข้ารู้กลเม็ดและวิธีมากมาย แต่มันยังไม่พร้อมที่จะใช้และยังมีเวลาไม่เพียงพอด้วย ดังนั้นสิ่งที่ควรทำที่สุดคือเตรียมการป้องกันให้มั่นคง
ด้วยการตัดสินใจของข้า ช่างไม้ ช่างปูน ช่างตีเหล็กและนักเล่นแร่แปรธาตุต่างถูกเกณฑ์มาเพื่อเสริมสร้างการป้องกันของกำแพง
“...ข้าบอกให้เจ้าไปเกณฑ์พวกเขามาไม่ใช่หรือ”
เหงื่อเย็นเหยียบได้หลั่งออกมาจากตัวข้าขณะที่มองไปยังคนทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้าข้า
หัวหน้าสมาคมช่างไม้ หัวหน้าสมาคมช่างก่ออิฐ หัวหน้าสมาคมช่างตีเหล็ก หัวหน้าสมาคมนักเล่นแร่แปรธาตุ
ชายชราที่มีใบหน้าบูดบึ้งถูกลากมาข้างหน้าข้า พร้อมกับทั้งร่างที่ถูกผูกด้วยเชือก
“ข้าบอกให้เกณฑ์พวกเขามา! ไม่ใช่ให้ลักพาตัว!”
“นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่ปฏิบัติตามคำสั่งการเกณฑ์ขอรับ”
ไอเดอร์ได้แต่เกาศีรษะของตนและกล่าวตอบไป
“ดังนั้นข้าจึงรีบนำหัวหน้าของแต่ละสมาคมมา”
ใบหน้าของหัวหน้าสมาคมแต่ละคนดูจะไม่พอใจกับ ‘วิธีเชิญ‘ ที่สุภาพ พวกเขาะตะโกนออกมาทันที
“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?!”
“แม้จะเป็นคนของทางราชวงศ์ แต่แบบนี้มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?!”
“ข้าอยู่ระหว่างการเดินสายการผลิตผลึกเวทมนตร์! ท่านจะรับผิดชอบต่อการสูญเสียทั้งหมดหรือเปล่า?”
ดูสิ พวกเขาคลั่งกันแล้ว ดูเขาสิ หน้าแดงก่ำใหญ่เลย
ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอโทษพวกเขาไป
“หุบปากของพวกเจ้าซะ”
“......”
“เจ้ากล้าตะโกนใส่ข้าเหรอ? หา? ช่วงนี้ข้าคงอ่อนข้อมากไปสินะ?”
หัวหน้าสมาคมทั้งสี่หุบปากทันที จากนั้นข้าก็ได้ขอโทษอย่างอบอุ่นต่อ
“ถ้าข้า เจ้าชายของอาณาจักรแห่งนี้ผู้เป็นเจ้าเมืองเรียกหาเจ้า พวกเจ้าก็ควรมาที่นี่ด้วยเท้าของตนเองทันทีโดยไม่มีข้อโต้แย้งใด แต่พวกเจ้ามาที่นี่ด้วยการถูกผูกเชือก เพราะปฏิเสธที่จะทำตามคำสั่ง ทำไมพวกเจ้าถึงทำร้ายความรู้สึกของข้าแบบนี้? พวกเจ้าต้องการรับผิดชอบเรื่องนั้นด้วยชีวิตของเจ้าหรือไม่?”
“ข้า เอ่อ คือ...”
“พ-พวกเราขอโทษเป็นอย่างยิ่ง…”
“นี่เป็นครั้งแรกของเราที่ได้คำสั่งจากนายท่านผู้มาจากทางราชวงศ์ ดังนั้นจึง…”
ผู้นำของสมาคมก้มศีรษะลงทันที
ในสถานการณ์นี้ ข้าคงจะต้องขอบคุณแอชสักหน่อย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเขาเลยที่ทำให้ทุกคนยอมรับว่าเขาเป็นคนเฮงซวยมาก ข้าจึงสามารถแสร้งทำตัวเฮงซวยเช่นนี้ได้ตลอดเวลาที่ข้าต้องการ
"ฟังให้ดี"
เมื่อข้าตะโกนออกมา เหล่าผู้นำสมาคมก็ยืดหลังตรงทันที เหงื่อเย็นวาบได้ไหลออกมาบนใบหน้าของชายชรา
ดูเหมือนจะขู่มากพอแล้ว คงได้เวลาปลอบใจ
"อืม ข้ารู้ดีว่าพวกเจ้าคงกำลังยุ่งอยู่ เจ้ามีผลึกเวทมนตร์คุณภาพสูงมากมาย ดังนั้นเจ้าคงมีงานเยอะแยะเต็มไปหมด คงกำลังยุ่งอยู่กับตระเตรียมแปรรูปพวกมันสินะ"
“ถ... ถูกต้องแล้วขอรับองค์ชาย”
“แต่ใครเป็นคนเรียกวพวกเจ้าเข้ามา?”
ข้าชี้ไปที่ตัวเองด้วยนิ้วโป้ง
“แล้วใครจะพาพวกเจ้าเข้ามากัน?”
“......”
“คนที่พวกเจ้าจะต้องพยายามรักษาความสัมพันธ์อันดีด้วย! คนน่าทึ่งผู้นั้นจะเป็นใครได้อีก?!”
“เป็นท่านขอรับองค์ชาย”
"ถูกต้องแล้ว จากนี้ไปพวกเจ้าต้องจำไว้ให้ดี”
ข้ายิ้มออกมา
"ถ้าอย่างนั้นข้าจะทำให้พวกเจ้าเข้าใจ กองกำลังสัตว์ประหลาดกำลังเข้ามารุกรานเมืองของเรา”
“......?!”
“พวกมันจะมาถึงเมืองนี้ในอีกสามวัน”
ผู้นำสมาคมเมื่อได้ยินต่างก็มองตากันด้วยความงุนงง
“แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาพวกสัตว์ประหลาดเงียบไปแล้ว…”
“แม้ว่าพวกมันจะปรากฏตัวเป็นครั้งคราว แต่ส่วนใหญ่ก็ถูกขับไล่ก่อนที่จะถึงครอสโรดไม่ใช่หรือ?”
“สถานการณ์ยามนี้แตกต่างออกไป เจ้าไม่ได้ยินข่าวเรื่องฐานปฏิบัติในด่านหน้าหรอกหรือ?”
ข้าเดาะลิ้นและส่ายศีรษะ
“สัตว์ประหลาดเริ่มเคลื่อนไหวอย่างจริงจังอีกครั้ง จำนวนของมันก็ไม่ปกติเช่นกัน มันมีนับพันตัว และนี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่พวกมันโจมตีเรา”
“......!”
“และเรา…ขอข้าพูดกับพวกเจ้าอย่างตรงไปตรงมา เราขาดกำลังคน”
ข้ากอดอก มองไปรอบๆ ผู้นำสมาคมอย่างเคร่งเครียด
“ข้าต้องการความช่วยเหลือ จากพวกเจ้า คนงานฝ่ายผลิตของเมืองแห่งนี้”
“ถึงท่านจะพูดเช่นนั้น…แต่เราจะให้ความช่วยเหลือแบบไหนแก่ท่านได้บ้างหรือ?”
“ข้าขอยืมมือของเจ้าเพื่อผลิตเสบียงทหาร แน่นอนว่าข้าไม่ได้ขอให้เจ้าทำโดยไม่ให้อะไรตอบแทน ข้าจะจ่ายในจำนวนที่เหมาะสมเลย”
ข้ายิ้มและกระดิกนิ้ว
“การเคลื่อนไหวของพวกสัตว์ประหลาดไม่เพียงแต่เป็นวิกฤตเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสด้วย ถูกต้องไหม?”
เมื่อสัตว์ประหลาดบุกน้อยลงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา จำนวนผลึกเวทมนตร์ก็ลดลงไปเช่นกัน
อุตสาหกรรมการแปรรูปผลึกเวทมนตร์จึงประสบกับความยากลำบากหลายประการ
แต่ถ้าพวกสัตว์ประหลาดกลับมาล่ะ?
การแปรรูปผลึกเวทมนตร์ก็จะกลับมาอีกครั้ง
และเมื่อมันกลับมายิ่งใหญ่ สิ่งใดจะมาต่อ?
เงินไงล่ะ!
"เอาเช่นนี้ดีไหม?"
ข้าปรบมือ
“ข้าจะให้ผลึกเวทมนตร์ที่กองทัพได้มาขายให้พวกเจ้าในราคาต้น สัก 20% ฟังดูดีสำหรับพวกเจ้าไหม? จากนั้นเราค่อยๆ ปรับกันไปก็ได้”
ดวงตาของผู้นำสมาคมถึงกับเบิกกว้าง
"ว่าไงนะขอรับ?!"
“จ-จริงเหรอ?!”
"จริงสิ มันจะไม่เป็นประโยชน์กับพวกเจ้าหรอกเหรอถ้าเจ้าสามารถเข้าถึงผลึกเวทมนตร์พวกนั้นได้โดยตรง?”
จนถึงตอนนี้ ผลึกเวทมนตร์ที่ได้มาจากกองทัพได้ถูกขายให้กับพ่อค้าและฝ่ายผลิตแปรรูปผลึกเวทมนตร์
แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้วใช่ไหมล่ะ?
“ไม่จำเป็นต้องผ่านพ่อค้าคนกลาง พวกเรามาค้าขายกันโดยตรงเถอะ”
ไม่จำเป็นต้องแบ่งชิ้นพายอีก
ในระยะยาว ข้าวางแผนที่จะรับงานผลิตทั้งหมดในเมือง รวมถึงสายการจัดจำหน่ายผลึกเวทย์มนตร์ภายใต้คำสั่งของข้า
ข้าจะไม่เพียงแต่ควบคุมการผลิตผลึกเวทมนตร์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการแปรรูป การจัดจำหน่ายและการขายด้วย
“แต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เจ้าจะต้องจัดลำดับความสำคัญในการผลิตเสบียงทางทหาร หากข้าสั่งให้เจ้าทำ แน่นอนว่าข้าจะจ่ายเงินตามจำนวนที่แน่นอนสำหรับการผลิตนั้น”
ข้าเท้าคางและมองไปยังหัวหน้าสมาคมที่กลืนน้ำลายอันแห้งผาก
"เจ้าคิดว่ามันฟังเป็นไง? ไม่ใช่ว่ามันเป็นข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมเลยหรือ?"
ข้าใช้เงินหลอกล่อไปแล้ว
มันอาจจะดูมากเกินไปด้วยซ้ำ
"ข้าจะทำ!"
"ข้าเองก็จะลองทำดู!"
"แล้วเราจะเริ่มเมื่อไรหรือขอรับ?!"
ให้ข้าพูดเช่นไรดี? ไม่มีอะไรน่าเชื่อถือไปกว่าเงินอีกแล้ว
* * *
หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมกับหัวหน้าสมาคม ข้าก็ออกมาที่ทางเข้าคฤหาสน์และมาพบกับเหล่าวีรบุรุษที่รวมตัวกัน
ลูคัส เดเมียนและลิลลี่
รวมทั้งหัวหน้าทีมอีกทีม จูปิเตอร์
เนื่องจากลูคัส เดเมียนและลิลลี่เคยพบกันมาก่อน พวกเขาจึงทักทายและพูดคุยกันตามปกติ
ทว่าจูปิเตอร์อยู่คนเดียวในอีกด้านหนึ่ง เพราะมันคล้ายกับมีออร่าแห่งความชั่วร้ายปรากฏรอบตัวนาง
แน่นอนว่าจูปิเตอร์ไม่ใช่คนประเภทที่จะสนใจสายตาของผู้อื่น นางจึงเพียงแค่สูบซิการ์และมองไปที่สมาชิกทีมคนอื่นๆ เท่านั้น
ดวงตาของหญิงชราผู้นี้ดูเหมือนกำลังจ้องมองหลานๆ ที่น่ารักของนางก็ไม่ปาน
‘ในไม่ช้าพวกเขาคงจะเข้ากันได้ดี’
ข้าเริ่มอธิบายให้สมาชิกทีมฟังโดยไม่ได้ใส่ใจเรื่องอื่นมากนัก
“ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงได้ยินคำอธิบายคร่าวๆ ถึงสถานการณ์จากลูคัสกันแล้ว”
ข้าพยักหน้าขณะมองไปโดยรอบ ทั้งสี่คนจ้องมองมาที่ข้าทีละคน
“สัตว์ประหลาด กล่าวให้ละเอียดหน่อยมันก็คือกองกำลังชุดเกราะมีชีวิตหนึ่งพันตน พวกมันกำลังบุกเข้ามาในเมือง เรามีเวลาเตรียมตัวประมาณสามวัน”
อืม
พวกเขาทั้งหมดต่างทำหน้าเคร่งเครียด คงตระหนักกันได้แล้วสินะว่าสถานการณ์ของเรามันระยำเพียงใด ทั้งน่าเศร้าและน่าขันในเวลาเดียวกัน
