นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 88
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 88
บรรยากาศในพระราชวังการต่อสู้จริงดูไม่ค่อยดี
เหตุผลก็ง่ายๆ เลย
ราเดน ซีกฮาร์ท หรือลูกชายของบัลเดอร์ พึ่งจะกลับมาถึงและเขากำลังอารมณ์ไม่ดี
ตู้ม!
ราเดนซีกฮาร์ทกัดฟันและชกกำแพง
“เวรเอ๊ย!”
เขาสบถด้วยความหงุดหงิด
เขาพึ่งกลับมาหลังจากกวาดล้างกองกำลังหน่วยหนึ่งของลัทธิโลหิตขาว แต่เขากลับยังไม่ได้รับการยกย่องจากใครเลย ผลงานของเขาถูกลืมสิ้น
และต้นตอของปัญหาก็คือเด็กคนนั้น ขยะที่อาศัยอยู่ในอาคารเสริม ทุกคนต่างพูดถึงแต่ราอนซีกฮาร์ท
ไม่ว่าที่ไหนๆ ก็พูดถึงแต่ราอน! เรื่องที่ราอนเป็นฆ่าปีศาจนักรบเป็นที่ถูกพูดถึงเพียงเรื่องเดียว
"ไอ้แมลงนั่น!”
เขาควบคุมความโกรธไม่ได้แล้ว ไอ้แมลงอ่อนแอที่เขาไม่เคยให้ความสนใจกลับมาบดบังความสำเร็จของเขา
ราเดนเดินออกจากห้องนอนอย่างหงุดหงิด
"คุณชายจะไปด้านนอกเหรอครับ?”
พ่อบ้านที่ยืนอยู่หน้าประตูโค้งคำนับและถามเขา
"ทำไม?”
ราเดนปิดประตูและขมวดคิ้ว
"ถ้าอย่างนั้นผมจะเตรียมการให้ โปรดบอกสถานที่ที่...."
"ฉันจะไปอาคารเสริม”
"ครับ? ทำไมถึงจะไปอย่างกะทันหันเช่นนี้ล่ะครับ?”
"ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาว่าเด็กนั่นที่แย่งความสนใจของทุกคนไปจะมีสภาพแบบไหน ”
ตาสีส้มของราเดนสว่างวาบ
***
จูเดียลกำลังดูแลสวนและเหลือบไปมองซิลเวียที่กำลังตัดแต่งต้นไม้
'ที่นี่แปลกจริงๆ'
ที่นี่มีคนรับใช้อยู่มากมาย แต่ซิลเวียก็มักจะออกมาดูแลตกแต่งสวนด้วยตัวเองเสมอ
'และไม่ใช่แค่คนเดียวที่แปลก’
เธอสังเกตเหล่าคนรับใช้ในสถานที่แห่งนี้อยู่ตลอด
ทุกคนทำงานกันอย่างจริงจัง พวกเขาทำงานอย่างมีความสุขและปฏิบัติราวกับว่าราอนเป็นลูกชายหรือไม่ก็น้องชายของตัวเอง
จูเดียลเคยแฝงตัวไปทำงานตั้งหลายที่ แต่ไม่เคยเจอที่ไหนเหมือนที่นี่มาก่อน
“เฮ้อ”
จูดียลถอนหายใจมองไปที่อาคารเสริม
'เขาเป็นคนที่น่ามหัศจรรย์จริงๆ’
เธอยังไม่ลืมวันที่เธอได้พบกับด้านที่แท้จริงของ ราอน ซีกฮาร์ท เธอยังคงฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนนั้นอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
“เฮ้อ…”
ลมหายใจเย็นๆ ออกมาจากปากของเธอ
'มีคนแบบนั้นอยู่จริงๆ หรอ?’
ราอนยังเป็นแค่เด็ก เขาอยู่ในวัยควรจะทำตัวเป็นเด็กนิสัยเสียและบ่นเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน แต่สายตาของเขาดูเหมือนสามารถฆ่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนโลกได้
แค่คิดถึงดวงตาสีแดงของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกขนลุกแล้ว
'แต่...'
ต่อหน้าคนอื่นเขาก็จะแสดงออกเป็นอีกคน เขาทำตัวเหมือนเด็กขี้อายต่อผู้คนในอาคารเสริม เขาปฏิบัติต่อสาวใช้ทุกคนเหมือนเป็นครอบครัวของเขา
และเขาก็ทำกับเธอเช่นกัน เขาพึ่งจะช่วยเธอให้พ้นจากการถูกกำจัด
ยกเว้นแค่ตอนที่พูดถึงเรื่องเกี่ยวกับพระราชวังการต่อสู้กลางหรือคารุน
จูเดียลได้แต่สงสัยว่าเขาทำแบบนั้นกับเธอทำไม
'และเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก...'
เธอสู้อะไรเขาไม่ได้เลย เธอไม่กล้าทรยศหรือท้าทายเขาเพราะเธอรู้สึกกลัวเขามาก
"...หืม?”
ขณะที่จูเดียลถอนหายใจอยู่กับตัวเอง รองเท้าสีดำก็เข้ามาในสายตาขอเธอ
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับชายวัยกลางคนที่จัดแต่งทรงผมมาอย่างดี
'คนๆนี้...'
เธอเคยเห็นเขามาก่อน เขาคือเมอร์คิน พ่อบ้านที่เป็นคนดูแลราเดนซีกฮาร์ท
"กระผมคือเมอร์คิน พ่อบ้านจากพระราชวังต่อสู้จริง”
เขาโค้งคำนับให้ให้ซิลเวียที่อยู่ข้างหลังเธอ
"โอ้ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
ซิลเวียวางลงกรรไกรตัดกิ่งไม้ที่เธอถืออยู่ลง
"ทางเราได้ส่งจดหมายมาแล้วเมื่อวานนี้ ผมจึงมาตรวจสอบความพร้อม”
"จดหมายหรอ? จดหมายอะไร?”
"จดหมายที่ระบุว่าท่านราเดนซีกฮาร์ทต้องการมาเยี่ยมชมอาคารเสริม”
"ฉันไม่เห็นได้รับจดหมายเลย”
ซิลเวียขมวดคิ้วและโบกมือ
"แต่พวกเขาบอกว่าได้ให้มันกับสาวใช้ในอาคารเสริมแล้วนะครับ...”
พ่อบ้านเมอร์คินเอียงคอ สายตาของเขายังคงเรียบนิ่ง จูเดียลจึงรู้ว่าเขากำลังโกหก
“อืม…”
ซิลเวียหันไปมองสาวใช้แต่ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับจดหมายเลย
"แล้วเขาจะมาเมื่อไหร่ล่ะ?”
"อีกสามสิบนาทีครับ”
"สามสิบนาที!?”
เฮเลนที่ยืนอยู่ข้างหลังซิลเวียเบิกตากว้างและเข้ามาหาพวกเขา
"พวกเราไม่สามารถเตรียมความพร้อมในเวลาอันสั้นได้หรอกนะคะ?”
"แต่เราส่งจดหมายมาก่อนแล้วนะครับ”
เมอร์คินยิ้ม
"เราไม่ได้จดหมายอะไรเลยจริงๆ..."
"ถึงอย่างนั้นคุณชายของเราก็คงไม่ได้สนใจหรอกครับ คุณควรที่จะเตรียมความพร้อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้นะครับ”
เมอร์คินพูดออกมาอย่างสบายๆ ดูเหมือนเขาจะแอบเยาะเย้ยเรื่องที่พวกเขาเป็นแค่สายรองอีกด้วย
เพราะชายคนนั้นเป็นสมาชิกสายตรงที่อยู่ในระดับพอๆ กับรองหัวหน้าซีกฮาร์ท พวกเขาไม่มีทางปฏิเสธได้เลย
เฮอะ
จูเดียลแอบเบ้ปาก ราเดนยังคงทำตัวสกปรกเช่นเดิม
ราเดนซีกฮาร์ทพึ่งจะทำผลงานกลับมาแต่เขาถูกมองข้ามเพราะราอน เขามาเพื่อที่จะระบายความโกรธของเขาแน่นอน
'น่าสมเพช’
ทั้งบัลเดอร์ ซีกฮาร์ท และลูกชายของเขาต่างก็เป็นพวกหัวรุนแรง
คารุนและเหล่านักดาบในพระราชวังการต่อสู้กลางก็หัวรุนแรง แต่พวกนั้นไม่ได้โง่พอที่จะแสดงออกชัดเจนแบบนี้
คนพวกนี้ต่อสู้โดยไม่สนว่าจะต้องใข้วิธีแบบไหน พวกเขาชอบพุ่งเข้าชนทุกอย่าง
'เรื่องคงวุ่นวายแน่’
ราเดนเป็นคนที่ไม่ค่อยสนหัวคนอื่น เขาไม่นับถือซิลเวียที่เป็นป้าของเขาด้วยซ้ำ
'ยิ่งไปกว่านั้น...'
ตอนนี้ราอนก็อยู่ที่นี่ ถ้าราเดนก่อเรื่องอะไรขึ้นมาก็คงจะเกิดเรื่องใหญ่ทันที
"เฮเลน เราคงทำอะไรไม่ได้หรอก รีบไปเตรียมตัวเร็วเข้าแล้วกำชับราอนไว้หน่อยว่าอย่าออกมาข้างนอก”
ซิลเวียออกคำสั่งอย่างรวดเร็วและปัดฝุ่นบนเสื้อผ้า
ดูเหมือนเธอเองก็รู้ว่าทำไมราเดนถึงอยากมาที่นี่
"..รับทราบค่ะ”
เฮเลนรีบเดินเข้าไปในอาคารเสริม ขณะที่จูเดียลกำลังจะตามเธอไปพร้อมกับสาวใช้คนอื่นๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น
เธอค่อยๆ หันหน้าไปมอง
* * *
* * *
ชายผมทองที่สวมชุดเครื่องแบบเต็มยศกำลังเดินมาหาพวกเขา เขามีไหล่ที่แคบ ร่างกายสูงและผอม มีใบหน้าและจมูกที่ยาว เขากำลังลากกระเป๋าและถือรองเท้าเดินเข้ามาด้วยท่าทีหงุดหงิด
'ทำไมเขามาแล้วล่ะ...'
จูเดียลกลืนน้ำลาย เวลาผ่านไปยังไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ
"โอ้! คุณชายมาถึงเร็วกว่าที่ผมคิดนะครับ”
เมอร์คินขยิบตาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจ เจ้านายกับลูกน้องสาวเลวพอๆ กัน
ถุย!
ราเดนซีกฮาร์ทถ่มน้ำลายใส่แปลงดอกไม้และมายืนอยู่ด้านหน้าของซิลเวีย
"ต้องเรียกว่าท่านป้าไหม?”
"คุณชายครับ คุณหญิงซิลเวียเป็นเพียงสายรองชั้นล่างสุด คุณชายไม่จำเป็นต้องเรียกเธอแบบนั้นเลย”
"โอ้ว โอเค ไม่ต้องสินะ”
ราเดนหัวเราะ
"ฉันบอกแล้วว่าจะมาแต่ที่นี่ก็ยังสกปรก สมกับที่มีแต่พวกไร้ค่า”
เขาเหยียบย่ำแปลงดอกไม้ที่ซิลเวียและสาวใช้ช่วยกันปลูกจากนั้นเขาก็ถ่มน้ำลายใส่ ดูเหมือนนี่จะเป็นนิสัยปกติของเขา
"ขอโทษนะคะ พอดีพวกเรากำลังทำความสะอาดอยู่”
ซิลเวียยิ้มสู้หลานชายของเธอ เธอมองไปที่ราเดนด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“หึ”
ราเดนขมวดคิ้วและถ่มน้ำลายลงบนพื้นอีกครั้ง เขาเตะดอกไม้ทางด้านขวา
"จะให้ฉันเดินบนถนนสกปรกแบบนี้รึไง?”
เขาขมวดคิ้ว
"เฮ้ รีบเก็บกวาดสิ"
"ค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ”
ซิลเวียลงมือทำความสะอาดพื้นด้วยตัวเอง
"เธอ..."
“อืม…”
ทั้งราเดนและพ่อบ้านของเขาดูตกใจเล็กน้อย พวกเขาไม่คิดว่าเธอจะยังยิ้ม
'เธอนี่น่าสนใจกว่าที่ฉันคิด...?’
แม้แต่จูเดียลก็โกรธกับการกระทำของพวกเขา แต่ซิลเวียกลับอดทนพร้อมรอยยิ้ม จูเดียลรู้สึกชื่นชมเธอมาก
สาวใช้ที่ช่วยซิลเวียทำความสะอาดตัวสั่นด้วยความโกรธ
พวกเขายอมอดทนก็เพื่อราอน พวกเขาอดทนต่อการยั่วยุของราเดนเพราะไม่ต้องการให้เกิดปัญหาใหญ่
"นี่ฉันต้องรออีกนานไหม?”
ราเดนถ่มน้ำลายลงพื้นที่พึ่งทำความสะอาดเสร็จอีกครั้ง น้ำลายกระเด็นไปโดนมือของซิลเวีย
"คุณชายคะ!"
เฮเลนย้อนกลับมาเมื่อเห็นภาพนั้น ดวงตาสีดำของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ
"จะมากเกินไปแล้วนะคะ! แม่ว่าคุณจะเป็นสมาชิกสายตรงแต่ก็ไม่ควรหาเรื่องกันแบบนี้กลางวันแสกๆ นะคะ”
เฮเลนดูแลซิลเวียมาตั้งแต่เธอเกิด เธอจึงรู้สึกโกรธมาก
"ฮ-เฮเลน!”
"ฮ่าๆ”
ราเดนผลักซิลเวียที่พยายามขวางเขาและมายืนอยู่ด้านหน้าของเฮเลน
"ใช่ เธอพูดถูก ฉันมาหาเรื่องเอง”
ราเดนยกมือขึ้น เขาตบหน้าของเธออย่างแรงพร้อมกับรอยยิ้ม
เพี๊ยะ!
เฮเลนเซไปชนต้นไม้แล้วล้มลง
"ฮึก..."
เฮเลนลูบแก้มของตัวเอง
"อย่าลืมว่าฉันเป็นสมาชิกสายตรง ต่อให้ฉันฆ่าพวกแกไปก็คงโดนกักบริเวณแค่วันสองวันเท่านั้นแหละ”
แรงกดดันของราเดนเพิ่มขึ้น จูเดียลรู้สึกหนาวขึ้นมา
"หยุดนะ!"
ขณะที่เขากำลังจะใช้เท้าเหยียบเฮเลน ซิลเวียก็เข้ามาหยุดเขา
จูเดียลกัดริมฝีปากของเธอและออกมายืนข้างๆ ซิลเวีย ถ้าหากเขาจะทำร้ายเธอ เธอก็จะเอาตัวเองเข้ามารับแทน
"ขอร้องฉันสิ”
“อึก…”
ซิลเวียกัดฟัน เธอไม่ยอมแพ้และอดทนต่อแรงกดดันของเขา
กึด
จูเดียลกำมือแน่น แม้จะเป็นสายลับแต่เธอก็รู้สึกโกรธ เธอกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับวิธีหยุดอันธพาลคนนั้น
“อ๊ะ…”
อยู่ๆ ก็มีจิตสังหารจากข้างหลังทำให้เธอรู้สึกขนลุก เธอรู้ว่ามาจากใครแต่เธอยังไม่อยากหันหลังกลับ
"โอ้ ที่สุดก็ออกมา”
ราเดนถ่มน้ำลายลงบนพื้นและแสยะยิ้ม
“อึก…”
จูเดียลต้องหันกลับไปมอง เป็นราอนอย่างที่คิด เขาเดินมาหาพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
และแรงกดดันอันน่ากลัว
เธออดกลืนน้ำลายไม่ได้
'จิตสังหารของเขา...'
แรงกดดันของราอนค่อนข้างน้อย ไม่ใช่เพราะเขาอ่อนแอแต่เพราะเขาปล่อยจิตสังหารออกมาเยอะมาก
“ราอนซีกฮาร์ท ช่วยทำหน้าดีๆ หน่อยสิ”
ราเดนผลักซิลเวียที่ขวางทางอออกไปด้านข้าง
“……”
ราอนยังคงไม่พูดอะไร เขาค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ชิ้ง!
ราอนชักดาบของตัวเองออกมาชี้หน้าราเดน
"โอ้ ใช้ดาบชี้หน้าฉันด้วย? แม้ว่าฉันจะเป็นสมาชิกของสายตรงน่ะนะ?”
เรเดนยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไม่เชื่อว่าราอนจะกล้าทำอะไรเขา
"สายตรง?”
ราอนหยุดเดินและขมวดคิ้ว
"ฮ่าๆๆ!”
ราเดนหัวเราะเพราะคิดว่าคำพูดของเขาได้ผล
"ฉันราเดนซีกฮาร์ท ลูกชายของบัลเดอร์ซีกฮาร์ทที่เป็นเจ้าของพระราชวังต่อสู้จริงไง"
"แล้วไงล่ะ?”
ดาบของราอนพุ่งเข้าใส่ราเดนเหมือนกับสายฟ้าสีแดง
