309-310(ฟรี)

บทที่ 309: ทำความสะอาดไขกระดูก

แม้ว่าจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่เจตนาฆ่าอันรุนแรงได้แผ่ขยายไปทั่วพื้นที่นี้แล้ว

การแสดงออกของเหอฮานแข็งค้าง สัมผัสได้ชัดเจนว่ามีบางอย่างกำลังมุ่งเป้าไปที่เขา แต่เขาไม่เห็นอะไรเลย

เมื่อยืนอยู่ข้างๆ เขา หนิงเจียซิ่วก็รู้สึกเช่นเดียวกัน โดยใช้ "เทคนิคการสังเกตชี่" โดยสัญชาตญาณ ทันใดนั้น เขาเห็นเงาผียักษ์ถือมีดพุ่งเข้ามาหาพวกเขา

ผีตัวนี้สวมชุดเกราะและหมวก ถือมีดยาว ลำตัวท่อนล่างเหมือนเมฆหมอก เมื่อ หนิงเจี่ยซิ่ว สังเกตเห็น ผีก็ฟันไปที่หน้าผากของ เหอฮาน อย่างเงียบ ๆ แล้ว

"ระวัง!" หนิงเจี่ยซิ่ว ผลัก เหอฮาน ออกไปอย่างรวดเร็วด้วยพลังงานภายในของเขา

ครู่ต่อมา รอยมีดยาวหลายเมตรก็ปรากฏขึ้นบนพื้นอย่างไม่มีที่มาที่ไป

เหงื่อเย็นหยดลงมาจากใบหน้าของเหอฮาน ถ้าไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของ หนิงเจี่ยซิ่ว ตอนนี้เขาคงถูกตัดหัวไปแล้ว

เขาไม่สามารถสัมผัสได้ว่าอะไรกำลังโจมตี มันมาจากไหน หรือแม้แต่ออร่าของมัน ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีทางที่จะหลบเลี่ยงได้

หลังจากเคลื่อนไหวแล้ว ผีก็หายไปทันที

หนิงเจี่ยซิ่วมองไปที่นักดนตรีปีศาจทั้งเจ็ด และสรุปว่าผียักษ์ตัวนั้นคือสิ่งที่พวกเขาทำ

"โอ้?" เด็กสาวในหมู่นักดนตรีปีศาจดูประหลาดใจที่การโจมตีถึงตายของนางไม่ได้ฆ่าเหอฮาน นางกำลังเล่นระนาดไม้ และดูเหมือนว่านางจะเรียกผีออกมาอีกครั้ง

นักดนตรีปีศาจอาจไม่ได้คาดหวังว่า หนิงเจี่ยซิ่ว จะมีความสามารถในการมองเห็นผี

“จัดการทั้งสองเรื่องนี้ให้เสร็จโดยเร็ว เราจะเสียเวลาอยู่ที่นี่ไม่ได้” ปีศาจอ้วนกล่าว

นักดนตรีปีศาจทั้งเจ็ดเริ่มเล่นเครื่องดนตรีของพวกเขา สร้างบรรยากาศที่หนาวเย็น ท้องฟ้ามืดครึ้มและลมก็ส่งเสียงกรอบแกรบ

แม้ว่าเหอฮานจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่มองไม่เห็นได้ แต่เขาก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในบรรยากาศ เขาเรียกแมลงจำนวนมากมาคลานบนผิวหนังของเขาอย่างรวดเร็ว สร้างเกราะป้องกันรอบตัวเขา

ด้วยการดึงสายของหญิงสาว ผีถืออาวุธหลายตัวก็ปรากฏตัวขึ้น และเคลื่อนตัวเข้าหา หนิงเจี่ยซิ่ว อย่างรวดเร็ว บนท้องฟ้า นกปีศาจโปร่งใสพุ่งลงมา

นกปีศาจโปร่งใสจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมาจากด้านบน ครอบคลุมพื้นที่อันกว้างใหญ่ ด้วยความเร็วที่พวกมันพุ่งลงมา ไม่มีทางหนีรอดได้

เหอฮานมองไม่เห็นอันตราย ทำได้เพียงตื่นตัวและพร้อมที่จะปัดเป่าการโจมตีของนักดนตรีปีศาจทั้งเจ็ดคน

ในทางกลับกัน หนิงเจี๋ยซิ่ว ไม่ใช่แค่นั่งรอ เขาเรียกระฆังทองคุ้มกายออกมาและใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างรวบรวมพลังงานและกระแทกมันลงบนพื้น

บูม!

ภายใต้ความแข็งแกร่งอันมหาศาลของ หนิงเจี่ยซิ่ว แผ่นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พลังของเขาระเบิดราวกับเปลวไฟ ครอบคลุมทีมของเขาและเหอฮาน ผีที่มองไม่เห็นซึ่งไม่ทันตั้งตัวก็แตกสลายไปในทันที

หอกยาวสองอันโผล่ออกมาจากพื้นดินซึ่งเป็นของ หนิงเจี่ยซิ่ว พวกมันพุ่งไปที่นักดนตรีปีศาจทั้งเจ็ด

ดวงตาของปีศาจอ้วนเบิกกว้างด้วยความตกใจ สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสมบัติคู่เมืองจากหอกด้ามหนึ่ง เป็นไปได้ไหมที่แม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับเดียวกับพวกเขาก็ครอบครองสิ่งประดิษฐ์คู่เมืองเช่นนี้?

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภ แม้ว่าเขาจะเป็นนักดนตรีและไม่ชำนาญในการใช้หอก แต่ใครจะต้านทานเสน่ห์ของสมบัติเช่นนี้ได้?

ปีศาจทั้งเจ็ดเล่นเครื่องดนตรีของพวกเขา ทำให้เกิดคลื่นเสียงกั้นหอกทั้งสองไว้ สำหรับผู้เห็นเหตุการณ์ หอกดูเหมือนจะหยุดกลางอากาศ และเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม พลังที่แท้จริงของหอกของ หนิงเจี่ยซิ่ว นั้นไม่ได้ถูกตอบโต้ได้ง่ายนัก เมื่อเขาควบคุมมัน หอกก็เรืองแสงเจิดจ้า และเงามังกรเพลิงก็ปรากฏขึ้น แทงทะลุกำแพงเสียง เปลวไฟกลืนกินปีศาจทั้งเจ็ด

ตามติดๆ หอกอีกอันแทงเปลวไฟอย่างเงียบๆ กระทบไปที่หน้าอกของปีศาจสาว

อย่างไรก็ตาม หนิงเจี่ยซิ่วพบว่ามันแปลกที่ไม่มีเสียงกรีดร้องจากเปลวไฟ ไม่มีแม้แต่สัญญาณรบกวน เขาแน่ใจว่าเขาได้ฆ่าคนหนึ่งด้วยหอกของเขา

เมื่อเปลวเพลิงสลายไป ก็สามารถมองเห็นรูโหว่ทะลุผ่านลำตัวของปีศาจสาวได้ ตั้งแต่หน้าอกไปจนถึงหลัง แต่นางก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างไม่สะทกสะท้านและจ้องมองไปที่ หนิงเจี่ยซิ่ว อย่างว่างเปล่า

บทที่ 310: ถึงตาข้าแล้วที่จะต้องเข้าไปแทรกแซง!

“มันไม่มีชีวิต” เหอฮานพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

ผู้หญิงคนนั้น ไม่มีสัญญาณของชีวิตใด ๆ ที่สามารถสัมผัสได้ เมื่อพิจารณาจากบาดแผลที่หอกแทง ภายในก็เต็มไปด้วยเนื้อที่เน่าเปื่อย นั่นหมายความว่าหญิงสาวที่เล่นพิณน่าจะตายไปนานแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานนี้ นางเล่นพิณราวกับว่านางยังมีชีวิตอยู่

ภายใต้การควบคุมของ หนิงเจี่ยซิ่ว หอกยาวทั้งสองก็บินกลับเข้าไปในมือของเขา คลื่นเสียงที่เกิดจากปีศาจทั้งเจ็ดถูกปิดกั้นโดยพลังภายในของ หนิงเจี่ยซิ่ว ทำให้เขาไม่ได้รับอันตราย “อาจมีมากกว่าหนึ่ง” หนิงเจี๋ยซีกล่าวพร้อมกับใช้ด้ามหอกแตะพื้น และค้นพบความลับจากปีศาจสาวโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าในบรรดาเจ็ดคนนั้น อาจมีคนอื่นที่ตายไปแล้วหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น ปีศาจทั้งเจ็ดนี้ก็ไม่ง่ายเหมือนกับการถูกจัดอันดับที่สองในวิถีแห่งดนตรี

“พวกเจ้าถอยกลับไปที่แคมป์หลัก สถานการณ์ข้างนอกไม่ชัดเจน อาจมีปีศาจตัวอื่นซุ่มซ่อนอยู่” หนิงเจี๋ยซีบอกกับทีมล่าปีศาจในบริเวณใกล้เคียง

"ขอรับท่าน." เจ้าหน้าที่ล่าปีศาจรู้ว่าพวกเขาไม่แข็งแกร่งพอที่จะอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน การอยู่ต่ออาจเป็นตัวถ่วง หนิงเจี่ยซิ่ว ดังนั้นพวกเขาจึงรีบออกเดินทางไปยังค่ายหลัก

“เหอฮาน ในเจ็ดคนนี้อาจมีเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่เป็นปีศาจตัวจริง ในขณะที่อีกหกตัวอาจเป็นหุ่นเชิดศพ เจ้ามีวิธีแยกแยะระหว่างคนเป็นกับคนตายหรือเปล่า?” หนิงเจี่ยซิ่วถามเหอฮาน

ในสายตาของเขา ปีศาจทั้งเจ็ดแต่ละตัวมีเส้นชะตากำหนดไว้ ทำให้ไม่สามารถบอกได้ว่าใครจริงและใครปลอม วิธีการใช้เวทมนตร์นั้นมีความหลากหลาย และอาจมีการพัฒนาในด้านนี้

“ข้าต้องการเวลา ช่วยถ่วงเวลาพวกมันไว้ให้ข้าหน่อย”

“ตกลง” หนิงเจี่ยซิ่ว เห็นด้วยทันที

จากนั้นเหอฮานก็นั่งลงและเริ่มวาดลวดลายลึกลับลงบนพื้น แต่ละครั้งที่เขาทำเสร็จ มันก็ถูกแมลงปกคลุมเต็มไปหมด

ในขณะเดียวกัน หลังจากที่หญิงสาวถูกหยินหลิวแทง ปีศาจทั้งเจ็ดก็เริ่มก้าวร้าวมากขึ้น หนิงเจี่ยซิ่ว ต้องมีสมาธิและไม่สามารถดู เหอฮาน ได้ เขาเปิดใช้ร่างเทพวัชระสวรรค์ของเขาและพุ่งเข้าหาปีศาจทั้งเจ็ด หากไม่แน่ใจว่าตัวไหนเป็นปีศาจตัวจริง เขาก็อาจจะพยายามทำลายพวกมันทั้งหมดเช่นกัน

เมื่อเผชิญหน้ากับผีจำนวนมากที่ถูกอัญเชิญมาจากการเล่นดนตรีร่วมกันของปีศาจทั้งเจ็ด หนิงเจี่ยซิ่ว ก็ชกต่อย คลื่นเสียงระเบิดและก่อตัวเป็นคลื่นพลังงาน พื้นแตกร้าว และสิ่งสกปรกถูกโยนขึ้นไปในอากาศ แต่ หนิงเจี่ยซิ่ว ไม่เพียงแต่พึ่งพาความแข็งแกร่งที่ดุร้ายเท่านั้น จากด้านบน หอกยาวสองอันหมุนวนลงมา เล็งไปที่ชายชราและหญิงสาวสวยหนึ่งในเจ็ดคน

ทันใดนั้น ฝ่ามือขนาดใหญ่ก็ขัดขวางหอก นี่เป็นครั้งแรกที่หอกของ หนิงเจี่ยซิ่ว ได้พบกับการป้องกันเช่นนี้

ด้านหลังปีศาจทั้งเจ็ด ร่างยักษ์ครึ่งมนุษย์ปรากฏตัวขึ้น ปิดกั้นหอกของ หนิงเจี่ยซิ่ว

“เทพหยิน เก้าการทำลายล้าง”ปีศาจทั้งเจ็ดพูดพร้อมกัน

ลมกระโชกแรงพัดมา และรูปปั้นปีศาจครึ่งตัวก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า กรงเล็บที่ลุกเป็นไฟของมันจับหอกของ หนิงเจี่ยซิ่ว เพื่อหยุดไม่ให้พวกมันก้าวไปข้างหน้า

“ช่างเป็นพลังหยินที่ทรงพลังจริงๆ! พวกเขาได้เรียกส่วนหนึ่งของเทพหยินออกมา!” เหอฮานอุทานด้วยความประหลาดใจ

เมื่อเห็นเทพหยิน หนิงเจี่ยซิ่ว ก็เปิดใช้งานร่างสวรรค์ทมิฬ ของเขา วิธีการของปีศาจนั้นซับซ้อนและแปลกประหลาด หน่วยล่าปีศาจมีข้อกำหนดที่เข้มงวดและอย่าประมาทเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกซุ่มโจมตี

เมื่อเห็นว่าหอกสวรรค์ของเขาใช้ไม่ได้ผล หนิงเจี่ยซิ่วจึงตัดสินใจที่จะไม่ออมมืออีกต่อไป “คนคนนี้ไม่ธรรมดา ดำเนินการอย่างรวดเร็ว” หนึ่งในเจ็ดปีศาจตัวอ้วนกล่าวอย่างจริงจัง อีกหกคนกระตุ้นให้เทพหยินที่ถูกอัญเชิญมาทำลายเจ้าหน้าที่ล่าปีศาจสองคน

ใต้ท้องฟ้า ภูเขา แม่น้ำ อาคาร และพืชพรรณสามารถปลุกจิตสำนึกได้ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ เมื่อแปดเปื้อนด้วยพลังหยิน จะค่อยๆ เสื่อมทรามและกลายเป็นเทพหยิน ปีศาจจากอาณาจักรภายนอกชอบที่จะใช้พลังของเทพหยิน ซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องฝึกฝนมากเกินไปเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเพียงใช้ความช่วยเหลือของเทพหยิน

ความแข็งแกร่งของเทพหยินที่อัญเชิญโดยปีศาจทั้งเจ็ดนี้น่าเกรงขาม เมื่อเผชิญหน้ากับเปลวไฟ เทพหยินที่ชื่อว่า เก้าการทำลายล้าง ก็ไม่แสดงความกลัว หลังจากกลืนหอกทั้งสองเข้าไปแล้ว มันก็เอื้อมมือออกไปเพื่อป้องกันหมัด