บทที่21

เรื่องนี้หลิวเฉิงอยากจะรู้มาตลอด

แฟนผีของเขาเต็มไปด้วยสถานะเต็มขั้นสุดแถมยังมีสกิลพิเศษอีกตั้งสามอย่าง

ในการคาดการณ์ขอหลิวเฉิง เซี่ยว่าชิวอย่างน้อย ๆก็ต้องเป็นผีขั้นสูงระดับหนึ่งขึ้นไป

ท้ายที่สุดแล้ว แฟนผีของเขาทำเพียงจ้องมองก็ทำให้ผีสาวในห้องน้ำกลัวจนไม่กล้าขยับตัว ซึ่งมันไม่ง่ายที่จะทำได้เลย

ผีสาวชุดแดงหันไปมองเซี่ยว่านชิวด้วยท่าทางกล้า ๆ กลัว ๆ พอเห็นใบหน้าเย็นชาของเซี่ยว่านชิวเธอก็รีบหันหน้าหลบ “ฉัน ฉันไม่รู้ มีแค่ผีระดับสูงเท่านั้นที่จะเห็นผีที่ระดับต่ำกว่า ฉันอ่อนแอเกินไป..”

เธอยอมรับง่าย ๆว่าเธออ่อนแอเกินไป แต่เธอก็รู้สึกได้เลยว่าผีผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังชายหนุ่มต้องอยู่ในระดับผีชั้นสูงอย่างแน่นอน

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะต้องมาเจอผีชั้นสูงแบบนี้ในโรงเรียน ดังนั้นเธอไม่รู้ว่าจะตื่นเต้นหรือกลัวดี

ที่ตื่นเต้นเพราะทั้งเธอและอีกฝ่ายเป็นผีเหมือนกันและดูเหมือนจะเป็นผีรักสงบไม่ทำใครก่อนแม้จะแข็งแกร่ง ส่วนที่กลัว... ก็เพราะว่าเธอฟังแต่ผู้ชายข้างหน้าเธออย่างเดียว

เธอเริ่มรู้สึกขมขื่นใจ แม้ว่าเธอจะตายอย่างไม่ยุติธรรมและไม่พอใจกับความลำเอียงของสวรรค์ ทว่าเธอแค่ต้องการแก้แค้นเล็ก ๆ ไม่ต้องการฆ่าคนตายเสียหน่อย

สำหรับการทำให้คนธรรมดากลัว มันก็สนุกแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น สุดท้ายแล้วเธอก็เริ่มเบื่อมันอยู่ดี ถึงการที่หลอกคนให้กลัวจะเพิ่มความสุขให้กับชีวิตหลังความตายของเธอได้ก็ตาม แต่ไม่ว่ายังไงสิ่งที่เธออยากทำก็คือการแก้แค้นคนที่ทำให้เธอตายอยู่ดี

ตราบใดที่เธอแก้แค้นได้ เธอก็จะได้ไปเกิด

น่าเสียดายที่คนธรรมดามองไม่เห็นผี เลยไม่สามารถช่วยเธอได้

จนวันนี้ ในที่สุดเธอก็พบคนที่มองเห็นเธอ ถึงอย่างนั้นคนที่เจอเธอก็กลายเป็นตอไม้ใหญ่ที่เกือบจะฆ่าเธอได้

ในตอนนั้นเอง ตอไม้ที่เกือบจะฆ่าเธอก็ได้เริ่มพูดอีกครั้ง

“อืม... ฉันมีคำถามอีก เธอแค่ตอบว่าใช่หรือไม่ ถ้าตอบดี ๆก็จะมีรางวัลให้”

“…….”

“ถามมาสิ อยากรู้อะไรก็ถามมาเลยสิยะ!!”

“ดีมาก ฉันชอบผีที่เชื่อฟังอย่างเธอนะ”

หลิวเฉิงยิ้มแล้วพยักหน้าด้วยความพอใจ “บอกมาว่าทำไมเธอถึงทำให้คนอื่นกลัวห้องน้ำนี่ แล้วที่โรงเรียนนี้ยังมีผีตัวอื่นอีกไหม”

เดิมผีสาวต้องการเตือนให้หลิวเฉิงว่าคำถามนี้มันพ่วงสองข้อ แต่พอมองไปที่มือของชายหนุ่ม เธอเลยต้องกล้ำกลืนแล้วตอบกลับไปว่า “ฉันแค่ต้องการแก้แค้นคนที่ทำร้ายฉัน ส่วนการทำให้คนอื่นกลัวมันก็แค่อุบัติเหตุเท่านั้นแหละ”

“อุบัติเหตุ?”

“ใช่ ๆ เพราะคนธรรมดามองไม่เห็น ดังนั้น... ไม่ว่าฉันจะทำอะไร ฉันก็จะทำให้คนอื่นกลัวได้ง่ายมาก ๆ”

ผีสาวอธิบายและเห็นว่าท่าทางของหลิวเฉิงไม่เปลี่ยนแปลง เธอเลยพูดต่อ “มีผีอีกตนหนึ่งที่อยู่ที่นี่ เขามีพลังมากกว่าฉันมากและยังมีความกระหายเลือด เขาต้องการฆ่าคนอื่นจริง ๆ...”

เธอพูดไปได้เพียงครึ่งหนึ่ง เธอก็ต้องหยุดพูด

นั่นเพราะว่าทางเดินทั้งหมดกลับมืดสนิท แม้แต่แสงสีเขียวของป้ายบอกทางเดินก็ยังดับไป

ราวกับโลกทั้งใบตกอยู่ในความมืดมิด

ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา หลิวเฉิงรู้สึกว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในหอพักอีกต่อไป แต่ได้ไปยังสถานที่แปลก ๆ เพราะมันมืดจนมองอะไรไม่เห็นและดูไม่เหมือนว่าที่นี่จะเป็นหอพักนักเรียน

แม้ว่าในหอพักจะมืดสนิท อย่างน้อยก็ยังมีแสงจันทร์ส่องมาจากทางหน้าต่างบ้าง แต่นี่กลับไม่มีอะไรเลย

ยกเว้นเพียงอย่างเดียว นั่นคือแสงสีแดงที่เหมือนดวงตาข้างหน้าตคู่หนึ่ง

“มันคืออาณาเขตที่วิญญาณร้ายได้สร้างขึ้น”

ทันใดนั้นหลิวเฉิงก็ได้ยินเสียงพูดด้วยความตกใจจากด้านข้าง

มันคือผีสาวชุดแดงในห้องน้ำ

เธอดูเหมือนจะรู้ว่าที่แห่งนี้คือที่ไหน

“อาณาเขตคืออะไร?” หลิวเฉิงถาม

เขาไม่ได้กลัวเลย ใช่... เพราะเขามีเซี่ยว่านชิวอยู่ข้าง ๆ ดังนั้นหลิวเฉิงเลยไม่ตื่นตระหนก

ผีสาวชุดแดงรีบแทรกตัวเข้าไปหลบหลังหลิวเฉิงด้วยความหวาดกลัวและเริ่มพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “อาณาเขตเป็นความสามารถเฉพาะผีระดับกลางเท่านั้น แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าผีระดับกลางทุกตนที่มี มีเพียงผีที่แข็งแกร่งขึ้นระดับหนึ่งแล้วเท่านั้นที่สามารถสร้างอาณาเขตขึ้นมาได้และอาณาเขตยิ่งแข็งแกร่งก็ยิ่งบอกถึงระดับของผีที่สร้างมันขึ้นมาได้ด้วย”

“หรืออีกนัยหนึ่ง เธอกำลังจะบอกว่านี่เป็นความสามารถที่หายาก?”

หลิวเฉิงมองไปรอบ ๆ แต่เขาก็แค่สงสัยเล็กน้อยเท่านั้น

อาณาเขตสยองขวัญนี้เป็นความสามารถที่น่าสนใจมาก

“ใช่ แม้จะไม่ได้หายากเป็นพิเศษ แต่ก็เป็นสิ่งที่ค่อนข้างหายากอยู่ดี”

“อื้ม... ถ้าอย่างนั้นผีที่สร้างพื้นที่ต่างมิติแบบนี้ได้ ก็คือผีอีกตัวที่เธอเพิ่งจะบอกไปใช่ไหม?”

หลิวเฉิงจ้องไปที่ดวงตาสีแดงด้านหน้าและหรี่ตาลงเล็กน้อย

หลายคนบอกว่าห้ามพูดถึงผี ไม่อย่างนั้นผีจะตามหาคนพูด ซึ่งนั่นถือเป็นความเชื่อที่ไม่เลวเลย

ผีสาวชุดแดงกำลังจะเปิดปากพูดบางอย่าง แต่ไม่ทันได้พูด เจ้าของดวงตาสีแดงก็ค่อย ๆเข้ามาหากลุ่มของหลิวเฉิงช้า ๆ

ในที่สุดหลิวเฉิงก็พบกับผีที่แข็งแกร่งที่สุดในมหาวิทยาลัยแห่งนี้!