บทที่ 608: แสงสีแดงในศพของกู่สือ
“หุบปาก! หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ ถ้าเจ้ายังกล้าส่งเสียงออกมาอีกล่ะก็ ข้าจะกินสมองเจ้าซะ!” กู่สือถลึงตาจ้องหลงเหยาพร้อมกับตะคอกอย่างเหลืออด ข้าดุขนาดนี้ไอ้เด็กนี่ควรจะเชื่อฟังข้าได้แล้ว หลงเหยาเบิกตากว้างจ้องมองชายตรงหน้านิ่งหลังจากถูกอีกฝ่ายข่มขู่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที… “แงงงงงง!!!” มังกรน้อยหลับตาปี๋...
