ตอนที่ 15 ค่าหัวล้านตำลึง

หลังปรึกษากัน เหยาเหยาก็เพิ่มเงินรางวัลเป็นล้านตำลึงด้วยเงินที่หลินเป่ยฟานให้

เรื่องนี้ระเบิดในตลาดมืดอย่างรวดเร็ว

“เพิ่มอีกห้าแสนสำหรับหัวของหลินเป่ยฟาน!”

“ดูสิว่าเขาน่าเกลียดแค่ไหน เงินรางวัลเพิ่มเป็นล้านตำลึงและค่าหัวเขาก็เทียบได้กับนักรบก่อกำเนิดบางคนแล้ว!”

“หัวของจักรพรรดิน้อยนี่มีค่าจริงๆ ข้ายังอยากได้เลย!”

“ว่ากันว่าจักรพรรดิน้อยมีผู้พิทักษ์ก่อกำเนิดข้างตัวแค่คนเดียว และทั้งอาณาจักรก็มีนักรบก่อกำเนิดแค่สองคน ทั้งคู่คือระดับปราณแท้จริง การฆ่าเขาง่ายมากและราคาก็สูงมาก มันคุ้มที่จะลอง!”

“ก็ลงมือเลยสิ จะมัวพูดมากทำไม?”

..

เป็นผลให้ เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายออกเดินทาง

หลินเป่ยฟานเห็นผ่านโต๊ะทรายจักรวรรดิว่ายอดฝีมือหลายคนได้มาเมืองหลวงเซี่ย รอโอกาสฆ่าเขาและรับเอาล้านตำลึง

มือสังหารเหล่านี้คือปลาอ้วนในสายตาเขา หลินเป่ยฟานจึงอดหัวเราะไม่ได้

“เหยาเหยา ข้าจะฝากให้เป็นหน้าที่เจ้า เจ้าต้องจับให้หมด!’

เหยาเหยาตบหน้าอกและพูดอย่างมั่นใจ”ไม่ต้องห่วง เหยาเหยาแข็งแกร่งมาก ไม่ว่าพวกมันจะมากันแค่ไหน ข้าก็จัดการได้’

หลินเป่ยฟานพยักหน้า“ดี!ข้าชอบความมั่นใจของเจ้า!”

“แต่ เจ้าต้องปกป้องตัวเองนะ!”ดวงตาคู่งามของเหยาเหยามองมา“พวกมันมีกันเยอะ ข้าคงพลาดสายตาไปสักคน ข้าไม่สามารถคุ้มครองเจ้าได้ ถ้าเจ้าตาย ก็อย่าโทษข้าละ!”

หลินเป่ยฟานส่ายหัว“ไม่ต้องห่วง ไม่มีการโทษ!เพื่อเลี่ยงคืนฝันยาว ให้พวกมันบุกเข้ามาทีละคนเลย!”

“ก็ดี แต่พวกมันหลบซ่อนกันเก่ง มันไม่ง่ายที่จะหา..”เหยาเหยาส่ายหัว

หลินเป่ยฟานส่งกระดาษให้นางและกระซิบ“นี่คือข่าวจากหน่วยข่าวกรองลับ มียอดฝีมือซ่อนตัวในสถานที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ เขาอาจถึงระดับก่อกำเนิด ไปจับเขาซะ!”

เหยาเหยาดูและแปลกใจ“เครือข่ายเจ้าทรงพลังจริงๆ แม้กระทั่งยอดฝีมือก่อกำเนิดก็พบได้!ข้าจะไปดู ถ้ามีคน ข้าจะจับมัน!”

“เชิญ!”หลินเป่ยฟานโบกมือ

เหยาเหยากระโดดขึ้นกำแพงและหายไป

แต่ในเวลาหนึ่งถ้วยชา นางก็กลับมาพร้อมชายวัยกลางคนที่หมดสติในมือ

“เขาคือนักรบก่อกำเนิดจริงๆ แถมระแวงมาก โจมตีทันทีที่เห็นหน้าข้า!โชคดี เขาสู้ข้าไม่ได้ เขาโดนกระทืบหลังประมือกับข้าได้สองสามกระบวนท่า ฮ่าๆ!”เหยาเหยาภาคภูมิใจมาก

“ขอบใจ!”หลินเป่ยฟานหยิบกระดาษออกมา.“นี่ก็มาจากสายข่าวของข้า มีอัจฉริยะในวัดเฟิงชุ่ยที่มีพำลังแข็งแกร่ง ไปจับเขามา!”

“สบายมาก!”เหยาเหยารับกระดาษมาดู ทิ้งคนในมือและหายตัวไป

มันก็ยังน้อยกว่าหนึ่งถ้วยชา นางกลับมาพร้อมอีกคน

จากนั้นหลินเป่ยฟานก็ส่งกระดาษให้อีกและเหยาเหยาก็ออกไปจับคนอื่น

หลังวิ่งไปมาอย่างนี้เจ็ดรอบ เหยาเหยาก็จับนักรบก่อกำเนิดมาได้เจ็ดคน

“เหยาเหยา..”หลินเป่ยฟานหยิบกระดาษออกมา

“ขอข้าพักก่อน!”เหยาเหยาโบกมือ ซดชาสมุนไพร จ้องหลินเป่ยฟานเขม็งและพูดโกรธๆ’เหยาเหยารู้ตัวแล้ว เจ้ากำลังใช้ข้า!ข้าวิ่งไปจับคนไม่หยุดมือ แต่เจ้าเอาแต่นั่งดื่มชาที่นี่สบายใจ เจ้ามันร้ายนักนะ!”

“เจ้าจะพูดแบบนั้นไม่ได้!”หลินเป่ยฟานเถียง“ถ้าข้ามีฝีมือแบบเจ้า ข้าคงทำเองสบายๆ ไม่ต้องรบกวนเจ้า นอกจากนี้ ข้าก็ไม่ได้นั่งเฉย ถ้าข้าไม่ให้ข้อมูล เจ้าจะจับคนง่ายๆได้ไง?”

“ก็จริง!แต่ข้าก็ยังรู้สึกเสียเปรียบ..”เหยาเหยากะพริบตาปริบๆ

หลินเป่ยฟานพูดอย่างเจ็บปวดใจ“สุดท้ายพอแบ่งเงินกัน ข้าจะให้เจ้าเพิ่มอีกหน่อย ตกลงไหม?”

ดวงตาของเหยาเหยาเป็นประกาย“ตกลง!”

ดังนั้น หลังจิบชา นางก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาและเต็มใจ’ทำงาน’ให้หลินเป่ยฟานต่อ

ด้วยความร่วมมือของทั้งสอง นักรบก่อกำเนิดจึงโดนจับมามากขึ้น

คนที่ให้ความสนใจกับเรื่องนี้งุนงง ว่ากันว่ามียอดฝีมือหลายคนไปลอบสังหารจักรพรรดิน้อย แต่ทำไมอาณาจักรเซี่ยถึงยังสงบสุข ไร้ข่าวคราว?

หรือว่าพวกเขาจะตายหมด?

เท่าที่ทุกคนรู้ แม้พวกเขาจะไม่ตาย พวกเขาก็โดนเหยาเหยาจับ วิชายุทธ์โดนกำจัดและโดนจับยัดคุก

ตามผลสรุปสุดท้าย มีนักรบก่อกำเนิด 13 คน นักรบชั้นหนึ่ง 45 คนและเงินของพวกเขาก็ตกอยู่ในมือของหลินเป่ยฟานกับเหยาเหยา