บทที่432
มอนโดมองไปที่แจ๊คและเหล่าลูกน้องด้านหลัง พวกเขาไม่มีท่าทีแปลกใจเลยสักนิดเดียว “อ๊ากกกก!” “ท่าน... ท่านไคโด ได้โปร...” “ว๊ากกก!” “ปล่อยเราไ...” “กัปตัน อย่า...!” เสียงร้องไห้ของไคโดยังคงอยู่ในสาย และในเวลาเดียวกันนั้น มอนโดก็ได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากอีกฝั่งหนึ่ง บางคนก็กำลังร้องขอความเมตตา แมลงสื่อสา...
