บทที่ 43 หิมะแรกในเมืองหลวง (1)
เสิ่นเยว่ไม่รู้ว่าตนนอนหลับไปนานเท่าไร ขณะที่กำลังรู้สึกสะลึมสะลือ รู้เพียงตนเองน่าจะกำลังมีไข้สูง ตัวร้อนจนมึนงง เอ่ยปากเรียกหาน้ำ นี่ไม่ใช่เรือนตนเอง มีคนประคองนางลุกขึ้นมาดื่มน้ำ นางตัวสั่นเป็นระยะ คงเป็นเพราะมีไข้ หลังจากนั้นก็ห่อตัวเองแน่นเพราะรู้สึกหนาว ขณะที่ตัวร้อนจนทนแทบไม่ไหวก็มีคนกำลังใช้...
