บทที่ 41 อาเยว่ (2)
และไม่รู้ว่านานเท่าไรที่เอาแต่ถามไถ่ทหารรักษาพระองค์และคนของจวนจิงจ้าวอิ่นที่ผ่านเข้าไปว่าเห็นเด็กๆ ของจวนอ๋องผิงหย่วนหรือไม่ ทว่าทุกคนต่างก็ส่ายหน้า เสิ่นเยว่ค่อยๆ นั่งย่อตัวลง ดวงตาแดงก่ำ ปลายจมูกเองก็แดง น้ำมูกน้ำตาไหลรวมกัน รู้สึกหนักอึ้งที่ศีรษะคล้ายกับวิงเวียน "เสิ่นเยว่..." นางเซเล็กน้อย สวี่...
