เราคุยโม้ไปด้วยกัน แต่เจ้านั้นได้ครองโลกแบบลับๆ บทที่ 19
เราคุยโม้ไปด้วยกัน แต่เจ้านั้นได้ครองโลกแบบลับๆ บทที่ 19
“เขายังไม่ได้ก้าวเข้าสู่ขั้นต้องห้ามแต่เจ้ายังกล้าเรียกเขาว่าอันดับหนึ่งในนิกายชั้นนอก?”
“ข้ายอมรับว่าศิษย์พี่ลู่เจินแข็งแกร่งมาก แต่เขาไม่มีสิทธิ์เป็นที่หนึ่งในนิกายชั้นนอกเมื่อเทียบกับศิษย์พี่ซูเฉิน!”
“ลู่เจิ้น? อันดับหนึ่งในนิกายชั้นนอก? เขากล้าดียังไง! เจ้าถามศิษย์พี่ซูเฉินแล้วหรือยัง?”
“ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือความแข็งแกร่ง ศิษย์พี่ซูเฉินดีกว่าลู่เจิน!”
“ตราบใดที่ศิษย์พี่ซูเฉินอยู่ในนิกายชั้นนอก ก็ไม่มีใครเหมาะสมที่จะเป็นที่หนึ่งในนิกายชั้นนอก!”
"ถูกต้อง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา จิตใจที่กว้างขวาง พรสวรรค์ หรือความแข็งแกร่ง ลู่เจินนั้นด้อยกว่าศิษย์พี่ซูเฉิน เขาไม่คู่ควรกับตำแหน่งอันดับหนึ่งในนิกายชั้นนอก”
“ข้าไม่อยากทำให้พวกเจ้าผิดหวัง แต่เจ้าหยิ่งยโสเกินไปและเรียกร้องความสนใจ!”
…
ศิษย์น้องชายหญิงที่อยู่เบื้องหลังเหอจิงก็พูดปกป้องซูเฉินเช่นกัน
การแสดงออกของผู้สนับสนุนของลู่เจินเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนี้
พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าซูเฉินจะมีผู้สนับสนุนมากมายขนาดนี้
ศิษย์น้องชายหญิงเหล่านี้กำลังโต้เถียงและปกป้องศิษย์พี่ซูเฉินของพวกเขา
ปากของผู้อาวุโสเซี๋ย กระตุกเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้
นี่เป็นอิทธิพลของเสน่ห์ส่วนตัวหรือไม่?
ผู้สนับสนุนของลู่เจินไม่ได้โต้เถียงกับพวกเขาอีกต่อไป
ไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากว่าพวกเขาไม่มีโอกาสชนะเหล่าศิษย์น้องจำนวนมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์น้องหญิงเหล่านั้น พลังการต่อสู้ทางวาจาของพวกนางไม่สามารถประเมินได้ต่ำเกินไป
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 10/150]
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 11/150]
…
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 89/150]
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 90/150]
ตัวอักษรบนอินเทอร์เฟซเสมือนต่อหน้าซูเฉินกระโดดอย่างรวดเร็ว ในพริบตามีคน 90 คน
นี่เป็นครั้งแรกที่มีความเร็วถึงระดับที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้
เหตุผลหลักคือมีเหล่าศิษย์น้องจำนวนมากเกินไปที่ได้รับความช่วยเหลือและคำแนะนำจากเขา
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าซูเฉินกำลังจะเข้าร่วมในการทดสอบของนิกายชั้นนอก พวกเขาต่างก็มาสนับสนุนเขา
เมื่อพวกเขาได้ยินการคุยโม้ของเกาหยุนอีกครั้ง พวกเขาเห็นด้วยกับเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ดังนั้นจำนวนจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 149/150]
[ทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณเมื่อใดก็ได้: 150/150]
หวือออ…
ทันทีที่แถบความคืบหน้าเต็ม อินเทอร์เฟซเสมือนก็หายไป
ทันทีหลังจากนั้นมวลของพลังงานที่บริสุทธิ์อย่างยิ่งก็พุ่งออกมาจากตันเถียนของซูเฉิน
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าตราบใดที่เขาปล่อยพลังงานนี้ เขาสามารถทะลวงผ่านไปยังขอบเขตทะเลปราณได้ทันที!
พลังงานในตันเถียนของซูเฉินคล้ายกับพลังงานลึกลับในจิตใจของเขา
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเขาสามารถใช้พลังงานในตันเถียนได้ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถทำอะไรได้เพื่อเคลื่อนย้ายพลังงานในจิตใจของเขา
ซูเฉินไม่รีบร้อนที่จะทะลวงไปยังขอบเขตทะเลปราณ
หลังจากนั้น
การทดสอบครั้งแรกและครั้งที่สองของการทดสอบนิกายชั้นนอกมีข้อกำหนดที่ชัดเจนสำหรับการบ่มเพาะของผู้เข้าร่วม หนึ่งจะต้องอยู่ในระดับที่เก้าของขอบเขตรวบรวมปราณ
อย่างไรก็ตามไม่มีข้อกำหนดดังกล่าวสำหรับการทดสอบครั้งที่สาม การทะลวงขอขเตในนาทีสุดท้ายในการทดสอบที่สามนั้นอยู่ในข้อจำกัดของกฎ
ซูเฉินยังไม่ได้เริ่มการทดสอบ หากเขาเลือกที่จะบุกทะลวงไปยังขอบเขตทะเลปราณตอนนี้ เขาอาจจะไม่สามารถใช้ลูกแก้วได้ในการทดสอบแรก
ในเวลานั้นเขาจะถือว่าการทดสอบล้มเหลว!
“เริ่มแล้ว! ในที่สุดก็ถึงเวลาทดสอบพรสวรรค์แล้ว!”
เสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวังและความกังวลใจดึงความสนใจของทุกคนกลับไปที่ลู่เจิน
หวู่มมม…
แผ่นศิลาพิศวงเปล่งแสงพร่ามัวที่ปกคลุมลู่เจิน
คำสีทองขนาดใหญ่สี่คำปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ บนพื้นผิวของแผ่นศิลา: ระดับชั้นยอดชั้นสูง!
“พรสวรรค์ระดับชั้นยอด!”
“ศิษย์พี่ลู่เจินมีพรสวรรค์ระดับชั้นยอด!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า มันสูงกว่าที่ข้าคาดไว้ด้วยซ้ำ!”
“พรสวรรค์ของศิษย์พี่ลู่เจินสูงกว่าศิษย์พี่หลิวหยางถึงสองระดับ!”
“ระดับชั้นยอดชั้นสูง! เป็นเวลานานแล้วที่เราไม่ได้เห็นพรสวรรค์ระดับชั้นยอดชั้นสูง”
…
ผู้สนับสนุนของลู่เจินโห่ร้อง
คนนอกจะคิดว่าพวกเขาถูกทดสอบว่ามีพรสวรรค์ระดับชั้นยอดชั้นสูงเสียเอง
บน ยอดเขาทดสอบ
เมื่อดูฉากนี้หลิวหยางกำหมัดแน่น แต่เขาก็ปล่อยหมัดอย่างรวดเร็ว
เขารู้สึกแย่มากกับผลลัพธ์นี้
พรสวรรค์ของเขาเป็นเพียงชั้นต่ำ แต่พรสวรรค์ของลู่เจินนั้นสูงกว่าเขาถึงสองชั้น
แม้ว่าก่อนหน้านี้ทุกคนจะมองว่าทั้งเขาและลู่เจินเป็นอัจฉริยะในระดับเดียวกัน แต่เขารู้ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตราบใดที่เขาอยู่ในนิกายมหาพิศวงเขาจะด้อยกว่าลู่เจินตลอดไป
ในเวที
ลู่เจินยังคงมีรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของเขา
เขาค่อยๆ นั่งลงขัดสมาธิ หลับตาและเริ่มทำความเข้าใจ
หวู่มมม…
แสงที่มืดครึ้มส่องลงมา
เร็วมาก
ท่ามกลางเสียงกระซิบของฝูงชน คำใหม่สองสามตัวค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของแผ่นศิลา: ฝ่ามือวายุดาราระดับดำชั้นล่าง!
“ระดับดำ…”
“วรยุทธ์ต่อสู้ระดับดำ! มันเป็นวรยุทธ์ต่อสู้ระดับดำจริงๆ !”
“พรสวรรค์ระดับชั้นยอดชั้นสูงนั้นน่าทึ่งจริงๆ !”
“ไม่ มันยังไม่จบ!”
เสียงร้องเตือนดังขึ้น
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่แผ่นศิลาพิศวงอีกครั้ง
บรรทัดที่สองของคำปรากฏขึ้นบนแผ่นศิลาพิศวง: หมัดเขย่าบรรพตระดับเหลืองชั้นสูง!
บน ยอดเขาทดสอบ
ใบหน้าของหลิวหยางซีดลงในฉากนี้
ลู่เจินไม่เพียงเข้าใจวรยุทธ์ต่อสู้ระดับดำชั่นล่าง แต่เขายังเข้าใจวรยุทธ์ต่อสู้ระดับเหลืองชั้นสูงที่หลิวหยางเพิ่งเข้าใจ หมัดเขย่าบรรพต!
ผลลัพธ์นี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความแตกต่างในด้านพรสวรรค์ระหว่างหลิวหยางและลู่เจิน
“สองวรยุทธ์ต่อสู้! เขาเข้าใจวรยุทธ์ต่อสู้สองประเภทจริงๆ !”
“ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีลูกศิษย์เพียงไม่กี่คนที่สามารถทำเช่นนี้ได้ในการทดสอบนิกายชั้นนอก!”
“นี่คือพรสวรรค์ระดับชั้นยอดชั้นสูง!”
“ใครในนิกายชั้นนอกทั้งหมดที่สามารถทำเช่นนี้ได้?”
ใต้แผ่นศิลา
ลู่เจินฟังคำอุทานที่ไม่ปิดบังของสหายศิษย์ของเขา รอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของเขากว้างขึ้น
"มันยังไม่จบ"
ลู่เจินพึมพำเบาๆ
บูม!
ในช่วงเวลาต่อไป
มีการปะทุและผันผวนของรัศมีออกจากร่างกายของเขาอย่างกะทันหัน
“เขา… เขากำลังทำอะไรอยู่?”
“ความก้าวหน้า!”
“ศิษย์พี่ลู่เจินกำลังจะทะลวงขอบเขต!”
“ศิษย์พี่ลู่เจินกำลังจะบุกทะลวงสู่ขอบเขตทะเลปราณ!”
“ถ้าเขาเลือกที่จะทะลวงขอบเขตตอนนี้ เขาไม่ต้องการโอสถแปลเปลี่ยนทะเลแล้วหรือ?”
“ฮ่าๆ ข้าบอกเจ้าก่อนหน้านี้แล้ว ศิษย์พี่ลู่เจินกำลังระงับระดับการบ่มเพาะของเขา ตราบเท่าที่เขาต้องการ เขาสามารถบุกทะลวงไปยังขอบเขตทะเลปราณได้ทุกเมื่อ!”
“ด้วยพรสวรรค์ของศิษย์พี่ลู่เจิน เจ้าคิดว่าเขาต้องการโอสถแปลเปลี่ยนทะเลงั้นหรือ?”
“ทำไมเขาถึงเลือกที่จะบุกทะลวงในตอนนี้?”
ลูกศิษย์นิกายชั้นนอกที่เพิ่งเข้าร่วมนิกายมหาพิศวงถามด้วยท่าทางงวยงง
“เมื่อเจ้าทะลวงผ่านขอบเขตใหญ่ จิตใจของเจ้าจะปลอดโปร่งและเจ้าจะเข้าสู่สภาวะลึกลับ เหมาะมากสำหรับการทำความเข้าใจวิธีการบ่มเพาะและวรยุทธ์ต่อสู้ อย่างไรก็ตามโอกาสนี้มีอยู่เพียงชั่วครู่ ศิษย์พี่ลู่เจินพร้อมที่จะคว้าโอกาสนี้เพื่อทำความเข้าใจวิธีการบ่มเพาะหรือวรยุทธ์ต่อสู้แบบอื่นแล้ว”ลูกศิษย์ของนิกายชั้นนอกระดับหกอธิบาย
"ว้าว! อัศจรรย์! ความเข้าใจวรยุทธ์ต่อสู้ทั้งสองยังไม่ถึงขีดจำกัดของเขา…”
"แน่นอน! ในหัวใจของหลายๆ คน ศิษย์พี่ลู่เจินคืออันดับหนึ่งของนิกายชั้นนอกที่คู่ควร!”
"ใช่! ศิษย์พี่ลู่เจินเป็นอันดับหนึ่งในนิกายชั้นนอกที่สมควรได้รับ!”
“เอาล่ะ มาดูกันว่าใครกล้าสงสัยเรื่องนั้น?”
