บทที่ 1 อารัมบท

เจ้าชายแห่งประตูสวรรค์ - ยืนหยัดครั้งสุดท้าย ณ จุดจบของโลก

บทที่ 1 อารัมภบท

“ฉันเห็นสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้”

นรกที่ลุกโชนลุกลามไปทั่วเมืองหลวงที่เคยยืนหยัดอยู่บนทวีปแห่งนี้เป็นเวลาหลายพันปี

“ได้ยินสิ่งที่คนอื่นไม่ได้ยิน”

เสียงคำราม คำสาป และเสียงกรีดร้องที่กำลังจะตายกระจายไปทั่วทั้งเมือง ในขณะที่ผู้บุกรุกโจมตีทุกสิ่งที่ขวางหน้าอย่างไร้ความปราณี

“หลั่งน้ำตาเมื่อคนอื่นไม่ทำ”

เสียงเด็กทารกคร่ำครวญในอ้อมแขนของแม่สามารถได้ยินไปทุกที่ ในขณะที่พ่อแม่ของพวกเขามองหาสถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อซ่อนตัวอย่างสิ้นหวังเพื่อช่วยตัวเองจากการสังหารหมู่ที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขา

“และต่อสู้ในขณะที่คนอื่นไม่สู้”

เด็กชายผมแดงคนหนึ่งมองดูฝูงสัตว์ประหลาดจำนวนมหาศาลที่กำลังจะทำลายทุกสิ่งที่เขารักในชีวิต ถึงกระนั้น เขาก็เดินไปหาพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว ขณะที่มีชายและหญิงหลายคนเดินเคียงข้างเขา

“ฉันตามหาสัตว์ประหลาดที่คุณกลัวที่สุด”

ลูกครึ่งเทพพูดเบา ๆ ในขณะที่เขายกมือขึ้น เรียกกองทัพผีดิบจำนวนนับไม่ถ้วนมาต่อสู้เพื่อเคียงข้างเขา

“ฉันกำลังไล่ตามฝันร้ายที่รบกวนความฝันอันหอมหวานของคุณ”

“ฉันเดินในความมืดเพื่อให้คนอื่นเห็นแสงสว่าง และฉันกำลังต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่คุกคามโลกนี้อย่างสุดกำลังของฉัน”

ขณะนั้นเองก็มีมังกรกระดูกยักษ์ตัวหนึ่งร่อนลงต่อหน้าลูกครึ่งเทพแล้วมันก็ก้มหัวโค้งคำนับด้วยความเคารพ เด็กชายผมแดงตบหัวก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนหลังของมัน เตรียมที่จะต่อสู้เคียงข้าง กองทัพผีดิบของเขา

ด้วยการกระพือปีกอันทรงพลังเพียงครั้งเดียว มังกรกระดูกยักษ์ก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและเปล่งเสียงคำรามแห่งการท้าทายอย่างกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า อาจารย์ของมันยืนตรงบนหลังของมันราวกับดาบ มองดูสัตว์ประหลาดจำนวนนับไม่ถ้วนที่ค่อยๆ เข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ

“ในโลกที่การดำรงอยู่ของฉันถูกลืมไปนานแล้ว…” ลูกครึ่งเทพกล่าวในขณะที่มังกรกระดูกยักษ์ของเขาเปิดปากเพื่อปลดปล่อยลมหายใจมังกรของมัน

“ฉันจะแจ้งให้คุณทราบถึงข้อผิดพลาดของเส้นทางที่คุณเหยียบย่ำ!”

...0...00...000...//