ตอนที่ 632 เกาะที่แปลกประหลาด (ฟรี)

ตอนที่ 632 เกาะที่แปลกประหลาด

ธนูจักรวาล!

ศรทะลวงเมฆ!

การรวมกันของทั้งสองเทียบได้กับสิ่งประดิษฐ์เต๋าขั้นหก

เมื่อรวมกับความแข็งแกร่งของฉินซู่เจียน พลังที่เขาแสดงได้ก็น่าตกใจอย่างแท้จริง

ศรทะลวงเมฆพุ่งตัดท้องฟ้า และจมลงในหัวของราชันฟ้าโดยตรง

ในวินาทีถัดมา

หัวขนาดยักษ์แตกกระจายด้วยเสียงปัง กลายเป็นหมอกเลือดที่กระจายไปทั่วท้องฟ้า

ร่างงูขนาดใหญ่ของราชันฟ้า ที่ไม่มีหัวบิดเบี้ยวอย่างบ้าคลั่งในทะเล สร้างคลื่นยักษ์ไปทั่วทิศทาง

ฉินซู่เจียนนำธนูจักรวาล และศรทะลวงเมฆกลับมา จากนั้นเขาก็กดฝ่ามือลง และกักขังร่างของ ราชันฟ้าที่ยังไม่ตายอย่างรุนแรง

การกระทำทั้งหมด มันเกิดขึ้นในพริบตา

เมื่อคนอื่นมีปฏิกิริยา สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป ราชันฟ้าได้ล้มลงแล้ว

มีเพียงเรือลำเล็กๆ เท่านั้นที่แล่นไปข้างหน้าท่ามกลางคลื่นที่ยังไม่สงบลง คนบนหัวเรือยืนเอามือไพล่หลัง มองดูเกาะที่อยู่ตรงหน้า

"ราชาฟ้าตายแล้ว!!"

เมื่อผู้ฝึกฝนบนเกาะเห็นภาพนี้ พวกเขาต่างก็ขยี้ตา ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เห็น

ราชันฟ้าตายแล้ว!

สำหรับคนบนเกาะ นี่เป็นเรื่องใหญ่

สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ปรารถนาจะกลืนกินผู้คนบนเกาะมานานแล้ว

ทุกปี มีคนจำนวนมากตายเพราะราชันฟ้า

บางคนต้องการกำจัดราชันฟ้า แต่พวกเขาไม่อาจทำอะไรได้

ตอนนี้เมื่อราชันฟ้าตาย ผู้คนบนเกาะก็รู้สึกว่าก้อนหินในหัวใจของพวกเขาถูกกำจัดออกไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม

แม้ว่าพวกเขาจะตกใจกับการตายของราชันฟ้า แต่พวกเขาก็ตกใจกับความแข็งแกร่งของฉินซู่เจียนมากยิ่งกว่า

คนผู้นี้สังหารราชันฟ้าด้วยลูกธนูเพียงดอกเดียว

ความแข็งแกร่งดังกล่าวเพียงพอที่จะอธิบายว่าช่างน่าตกตะลึง

ณ ตอนนี้

นอกจากนี้มีผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งเดินออกมา และเห็นร่างของราชันฟ้าที่ยังไม่ตายสนิท

“ข้าขอถามได้ไหมว่าเจ้าเป็นใคร และทำไมถึงมาที่เกาะรูนสวรรค์ของเรา”

ชายวัยกลางคนบินออกมา และลงบนพื้นต่อหน้าทุกคน จากนั้นเขาก็มองไปที่ฉินซู่เจียน และพูดด้วยเสียงที่ชัดเจน

เสียงของเขาตัดข้ามทะเลออกไปไกล

เมื่อชายวัยกลางคนปรากฏตัวขึ้น คนรอบข้างก็อดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปเล็กน้อย ราวกับว่าพวกเขาไม่กล้ายืนข้างอีกฝ่าย

ฉินซู่เจียนยืนเอามือไพล่หลังแล้วตอบว่า "ข้าคือฉินซู่เจียนแห่งแห่งอาณาจักรต้าจ้าว ข้าออกทะเลเมื่อไม่กี่วันก่อน และบังเอิญเห็นเกาะของเจ้า ข้าจึงมีเรื่องที่จะถาม"

เขาไม่ได้บอกว่าเขามาจามณฑลเป่ยหยุนหรือว่าเขาเป็นเจ้านิกายหยวน

จากความรู้ของผู้คนบนเกาะ พวกเขาอาจไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมณฑลเป่ยหยุน หรือนิกายหยวน

ในอดีต มณฑลเป่ยหยุนไม่ได้เรียกว่ามณฑลเป่ยหยุน หลังจากที่อาณาจักรต้าจ้าวปกครองโลกเท่านั้นจึงเปลี่ยนชื่อของมัน

อาณาจักรต้าจ้าว!

ทุกคนมีสีหน้างุนงงบนใบหน้า

ความสงสัยบนใบหน้าของชายวัยกลางคนหายไปในพริบตา เขากุมมือแล้วพูดว่า "ถ้าท่านไม่รังเกียจ สามารถมาที่เกาะรูนสวรรค์ของข้าเพื่อพูดคุยกันได้"

"นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการพอดี"

ฉินซู่เจียนกล่าวอย่างใจเย็น

ความสับสนบนใบหน้าของพวกเขาไม่ได้รอดสายตาของเขาไปได้

จากนี้ ฉินซู่เจียนสามารถเห็นได้ว่าคนเหล่านี้ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับอาณาจักรต้าจ้าวด้วยซ้ำ

ในเวลาไม่นาน เรือลำเล็กปรากฏตัวต่อหน้าเกาะรูนสวรรค์

ฉินซู่เจียน ก้าวไปข้างหน้าและปรากฏตัวบนเกาะในทันที

เมื่อเขาเข้าไปในเกาะรูนสวรรค์ เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังลึกลับที่ตกลงบนร่างกายของเขาทันที

พลังนี้.

ดูเหมือนจะไม่ใช่พันธนาการ แต่ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจ

“กฎ!”

ฉินซู่เจียนรู้สึกงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเข้าใจว่าพลังลึกลับคืออะไร

อำนาจของกฎ

เขาไม่เพียงแต่พบมันบนเกาะรูนสวรรค์เท่านั้น ในอดีตแดนมรณะ และดินแดนชี่ก็มีกฎอันทรงพลัง

แม้แต่ดินแดนจิตวิญญาณก็มีการปราบปรามจากกฎเช่นเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม มันแตกต่างจากแดนมรณะ และดินแดนชี่ กฎของดินแดนจิตวิญญาณนั้นละเอียดอ่อน และอ่อนแอมาก การฝ่าฝืนไม่ใช่เรื่องยาก

ในเวลาเดียวกัน

ฉินซู่เจียน ค้นพบว่าพลังที่ขัดขวางการรับรู้ของเขาบนเกาะรูนสวรรค์ได้หายไปอย่างสมบูรณ์

ในเวลาสั้นๆ สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของผู้ฝึกฝนขอบเขตสวรรค์แพร่กระจายออกไป

มากกว่าครึ่งหนึ่งของเกาะรูนสวรรค์ปรากฏขึ้นในระยะการรับรู้ของเขา

เมื่อเขากระจายสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ออกไป ฉินซู่เจียนก็ตกตะลึง

ในเวลาเดียวกัน.

ชายวัยกลางคนก้าวไปข้างหน้า และประสานมือของเขา “ข้าชื่อเซี่ยคุน ผู้อาวุโสของนิกายฮวนไห่ ข้าขอทราบชื่อของเจ้าได้ไหม”

“ฉินซู่เจียน!”

ฉินซู่เจียน ก็ประสานมือของเขาเป็นการตอบรับเช่นกัน

เซี่ยคุนไม่ได้อ่อนแอ เขาเป็นผู้ฝึกฝนขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด

ผู้ฝึกฝนขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดเป็นเพียงผู้อาวุโสเท่านั้น

โดยไม่มีข้อกังขา.

สิ่งที่เรียกว่า นิกายฮวนไห่นั้นเป็นนิกายชั้นนำอย่างแน่นอนโดยมีผู้ฝึกฝนขอบเขตสวรรค์คอยดูแล

เซี่ยคุนพูดอย่างกระตือรือร้นว่า "เจ้ามาจากแดนไกล ทำไมไม่ตามข้าไปที่นิกายฮวนไห่เพื่อพักผ่อนล่ะ? ข้ายังสามารถแนะนำเจ้าเกี่ยวกับสถานการณ์บนเกาะได้อีกด้วย"

"ย่อมได้!"

ฉินซู่เจียน พยักหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังกลับ และเก็บเรือเล็กลำนั้นไป หลังจากนั้นเขาก็เดินตามเซี่ยคุนไป

ในหมู่ผู้พบเห็น

บางคนเห็นเซี่ยคุนพาฉินซู่เจียนไป และต้องการหยุดเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขามีความกังวลเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเซี่ยคุน และทำได้เพียงระงับแรงกระตุ้นในใจเท่านั้น

ทั้งสองคนจึงจากไปในเวลาไม่นาน

เมื่อเดินผ่านเกาะรูปแบบสวรรค์ ฉินซู่เจียนค้นพบว่าสถานการณ์บนเกาะไม่ได้แตกต่างไปจากที่เขาคาดไว้มากนัก

มีการทำฟาร์ม และเลี้ยงสัตว์

มีมนุษย์ และอสูร

เขาเห็นอสูรหัวเสือดาวโต้เถียงกับมนุษย์ด้วยซ้ำ

ทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรง แต่ไม่มีใครโจมตี

คนรอบข้างคุ้นเคยกับสิ่งนี้

มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากมนุษย์ของอาณาจักรต้าจ้าวที่จะต่อสู้จนตายทุกครั้งที่เห็นอสูร

แม้ว่าฉินซู่เจียนจะประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมาบนใบหน้าของเขา

เซี่ยคุน เดินไปหาเขาแล้วถามว่า "ข้าขอเรียกเจ้าว่าสหายฉินล่ะกัน ข้าขอถามได้ไหมว่าอาณาจักรต้าจ้าวที่สหายฉินพูดถึงคือสิ่งใด"

“อาณาจักรต้าจ้าวคือ ราชสำนักของเผ่ามนุษย์ในปัจจุบัน”

ฉินซู่เจียนตอบอย่างไม่เป็นทางการ

จาการมองเซี่ยคุน เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากเสื้อผ้าของมณฑลอื่นๆ ของอาณาจักรต้าจ้าว

เสื้อผ้าประเภทนี้

เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

เห็นได้ชัดว่า ฉินซู่เจียนมีการคาดเดาบางอย่างอยู่

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเซี่ยคุนก็สับสน เขากล่าวว่า “ราชสำนักของเผ่ามนุษย์ ราชสำนักคืออะไร เป็นชื่อเผ่าหรือ?”

เผ่า!?

ฉินซู่เจียนเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “นั่นก็ประมาณนั้น”

"ข้าเข้าใจแล้ว"

เซี่ยคุน พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม "สำหรับอาณาจักรต้าจ้าวที่สร้างผู้เชี่ยวชาญแบบสหายเฉินได้ดูเหมือนว่าจะเป็นชนเผ่าทรงอำนาจจริงๆ ราชันฟ้าเป็นหนึ่งในสัตว์อสูรที่ทรงพลังเพียงไม่กี่ตัวในทะเลนับแสนลี้”

“การที่สหายฉินสามารถฆ่าราชันฟ้าได้ในกระบวนท่าเดียว ความแข็งแกร่งของเจ้าน่าตกตะลึงอย่างแท้จริง”

"เจ้าก็ยกยอเกินไปแแล้ว!" ฉินซู่เจียนพูดอย่างสุภาพ

เซี่ยคุน กล่าวว่า "ความแข็งแกร่งของสหายฉินนั้นสูงมากจนมีเพียงไม่กี่คนบนเกาะที่สามารถยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเจ้าได้ สหายฉินมีความคิดที่จะเข้าร่วมนิกายฮวนไห่ของข้าหรือไม่?”

“ข้ามีนิกายอยู่แล้ว”

เมื่อเผชิญหน้ากับการชักชวนอย่างกะทันหันของเซี่ยคุนฉินซู่เจียนก็ทำได้เพียงตอบตามความจริง

ได้ยินสิ่งนี้

เซี่ยคุน ก็ไม่พบว่ามันแปลกเกินไปสำหรับผู้เชี่ยวชาญเช่นฉินซู่เจียนที่จะมีนิกายอยู่เบื้องหลังเขานั่นเป็นเรื่องปกติ

ในขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน

ฝีเท้าของพวกเขาไม่ช้าลงเลยแม้แต่น้อย

ไม่นานหลังจากนั้น

แม้ว่าจะเรียกว่าเมือง แต่ก็แย่กว่าเมืองของอาณาจักรต้าจ้าวมาก

เมืองนี้สูงเพียงสามจั้ง และถูกสร้างขึ้นจากดินสีเหลือง ที่ประตูเมืองไม่มีทหารยามคอยเฝ้า

เซี่ยคุน กล่าวว่า "เมืองนี้เป็นที่นิกายฮวนไห่ของข้าตั้งอยู่ นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในเมืองใหญ่ไม่กี่เมืองบนเกาะรูนสวรรค์ หากสหายฉินต้องการตั้งถิ่นฐานนี่เป็นตัวเลือกที่ดีมาก "

ฉินซู่เจียนตอบอย่างไม่เป็นทางการด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ทั้งสองเข้าไปในเมืองทีละคน

รูปแบบของเมืองนั้นคล้ายคลึงกับเมืองของอาณาจักรต้าจ้าว แต่มันก็เรียบง่ายเกินไปเล็กน้อย มีคนเร่ขายอยู่ทั้งสองฝั่ง แต่พวกเขาไม่ได้ใช้เงินเพื่อทำการค้า พวกเขาแลกเปลี่ยนกันแทน

ฉินซู่เจียนไม่คิดว่าจะแปลกขนาดนี้

เกาะรูนสวรรค์ถูกแยกออกจากส่วนอื่นๆ ของโลก

นอกเหนือจากสัตว์อสูรในบริเวณโดยรอบแล้ว ไม่มีสิ่งใดอีก

หากพวกเขาใช้เงินเพื่อทำการค้า มันจะเป็นสิ่งไร้ประโยชน์

การแลกเปลี่ยนสินค้าเป็นเรื่องปกติ

หลังจากนั้นไม่นาน.

เซี่ยคุนนำฉินซู่เจียนไปที่หน้าราชวัง เมื่อเทียบกับเมืองที่เรียบง่าย และหยาบกร้าน ราชวังที่อยู่ตรงหน้าพวกเขางดงามกว่ามาก แม้ว่ามันจะดูเรียบง่าย และไร้การตกแต่ง แต่เมื่อพิจารณาดูอย่างรอบคอบ เราจะพบว่ามันให้ความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติ

ขณะที่ทั้งสองเดินเข้าไป ศิษย์ของนิกายฮวนไห่ก็เข้ามาทักทายพวกเขา

หลังจากเห็นเซี่ยคุน พวกเขาก็โค้งคำนับ และทักทาย

เซี่ยคุนพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อตอบรับ จากนั้นนำฉินซู่เจียนไปที่ห้องโถงด้านข้าง

“สหายฉิน นี่คือสถานที่รับรองแขกของนิกายฮวนไห่ เจ้าสามารถพักผ่อนที่นี่ได้สักพัก หากมีสิ่งใด เจ้าสามารถเรียกศิษย์ที่อยู่ข้างนอกได้ตลอดเวลา ข้ายังต้องไปรายงานข่าวก่อน โปรดรอสักครู่”

เซี่ยคุนกล่าวอย่างสุภาพ

ฉินซู่เจียน พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ “สหายเซี่ยสุภาพเกินไปแล้ว”

จากนั้น เซี่ยคุน ก็กุมมือของเขาแล้วเดินออกไป

ในห้องโถงด้านข้าง

เหลือฉินซุ่เจียนเพียงคนเดียว

เมื่อมองไปรอบๆ ห้องโถง ฉินซู่เจียนไม่ได้นั่งลง แต่เขากลับเดินไปรอบๆ ห้อง โดยมองไปที่ร่องรอยที่อยู่รอบๆ

ด้วยสายตาของเขา

เขามองเห็นได้ว่าห้องโถงนี้เป็นสิ่งประดิษฐ์เต๋า

ถูกต้อง!

สิ่งประดิษฐ์เต๋า!