บทที่ 63 ทุกอย่างคงเดิมแต่คนเปลี่ยนไป (1)
“คุณป้า...” หร่วนหลิวเจิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หลิวเจิงมาเหรอ!” เวินอี้เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและยื่นมือให้หนิงเสี่ยง “มา เสี่ยงเสี่ยง มาหาย่า” หนิงเสี่ยงไม่ได้ร้องไห้แล้วแต่ยังคงสะอึกสะอื้น กอดคอหร่วนหลิวเจิงไม่อยากปล่อย “หนิงเสี่ยง” หนิงจื้อเชียนยังคงปั้นหน้าดูไม่ได้ ทุกอณูกำลังบอกหนิงเสี่ยงว่า เขา...
