บทที่ 47: อย่าบังคับให้ข้าลงมือ!

บทที่ 47: อย่าบังคับให้ข้าลงมือ!

เมื่อลงไปในห้องใต้ดิน ในความมืดมิดซึ่งแสงแดดส่องไม่ถึง มีธงสีขาวสูงเท่ากับคนถูกปักลงบนพื้น เปล่งแสงสีขาวอันอ่อนโยน

เงาสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนเจาะทะลุพื้นดิน ทั้งหมดมาบรรจบกันเป็นธงสีขาว

ขณะที่แสงสีเขียวเข้าใกล้ ใบหน้าซึ่งแต่ละหน้ามีขนาดเท่าหลุมลูกพีชก็ปรากฏให้เห็นบนธง พวกมันปกคลุมพื้นผิวทั้งหมดอย่างหนาแน่น

บนพื้นที่ปักธงสีขาว มีจารึกขนาดใหญ่ ถ้า หนิงเจี่ยซิ่ว อยู่ที่นี่ เขาจะจำได้ทันทีว่ามันเป็นแบบเดียวกับที่เขาค้นพบจากพรายน้ำและวิญญาณชั่วร้ายเหล่านั้น

เมื่อมองดูใบหน้าจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ บนธงสีขาว 'หลู่ชวน' ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เขาเดินไปหยิบธงออกแล้วเตรียมออกจากบริเวณนั้น

แต่ในขณะที่เขาก้าวออกจากบ้านมุงจาก เขาก็เห็นหนิงเจียซิ่วและฟางปิงเดินเข้ามาหาเขา

"ฮะ?!" หนิงเจี่ยซิ่วรู้สึกประหลาดใจ คนตรงหน้าเขาคือคนที่อยู่ในบ้านของหลู่เติ้งเค่อก่อนหน้านี้

ยิ่งกว่านั้น พ่อบ้านชรายังเรียกเขาว่า "นายน้อย" เมื่อพิจารณาถึงความสามารถของหุ่นเชิดของปีศาจนี้ หนิงเจี่ยซิ่ว ก็รวบรวมสิ่งต่าง ๆ เข้าด้วยกันในใจของเขาอย่างรวดเร็ว

ปลาที่หลุดออกจากอวน

“เป็นไปได้ยังไง!”

'หลู่ชวน' มีสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก เมื่อ หนิงเจี่ยซิ่ว เข้ามาในห้อง เขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใช้ 'หลู่ชวน' เป็นอวตารของตัวเองแล้ว ออกจากห้อง มุ่งหน้าไปที่บ้านมุงจากเพื่อนำธงรวบรวมวิญญาณซึ่งเคยซ่อนอยู่ที่นั่นก่อนหน้านี้ ธงนี้ถูกใช้เป็นพิเศษเพื่อรวบรวมพลังงานทางจิตวิญญาณ

ตราบใดที่หน่วยล่าปีศาจไม่ได้ค้นพบสิ่งของชิ้นนี้ ภารกิจของเขาก็ไม่ถือว่าล้มเหลว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่า หนิงเจี่ยซิ่ว ค้นพบสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร ต้องรู้ว่าแม้แต่คนรับใช้ของคฤหาสน์ หลู่ ก็ไม่ค่อยกล้าเสี่ยงด้วยวิธีนี้

ปีศาจตนนี้ไม่คาดคิดว่า หนิงเจี่ยซิ่ว ฝึกฝนศิลปะ ดวงตาแห่งจิตวิญญาณ ซึ่งเป็นเทคนิคดวงตาที่สามารถรับรู้ "พลังงาน" ในรูปแบบต่างๆ

สิ่งนี้ทำให้ หนิงเจี่ยซิ่ว สังเกตเห็นการหลั่งไหลของพลังงานที่สำคัญของพลเรือนเข้าสู่คฤหาสน์หลู่ จึงมาถึงที่เกิดเหตุเพื่อจับคนกระทำการ

“วางสิ่งนั้นลง อย่าให้ข้าต้องลงมือ” หนิงเจี๋ยซิ่วพูดอย่างสงบ

จากการเผชิญหน้าครั้งแรกและการสนทนาล่าสุดกับปีศาจ เขาได้วิเคราะห์ความสามารถของปีศาจตัวนี้ไม่น่าจะมีทักษะในการต่อสู้ มันไม่ใช่ปีศาจที่มีพลังทางด้านโจมตีกายภาพ อย่างไรก็ตาม ความสามารถของหุ่นเชิดนั้นมีศักยภาพอย่างมาก เมื่อพิจารณาถึงร่างที่เหมาะสมในการแสดงความสามารถเหล่านี้ ตัวตนของมันอาจกลายเป็นเรื่องอันตรายอย่างมาก

'หลู่ชวน' กำหมัดแน่น ตัดสินใจต่อสู้กับหนิงเจี๋ยซิ่วอย่างสิ้นหวัง เขาเสียบธงรวบรวมวิญญาณลงบนพื้นทันทีและเริ่มท่องคาถาที่ซับซ้อนและคลุมเครือ

อัญเชิญผี!

“วูวูวู!”

ทันใดนั้น เสียงร้องคร่ำครวญดังขึ้นจากภายในธงรวบรวมวิญญาณ ฟังดูเหมือนคนนับร้อยกำลังคร่ำครวญต่อหน้า หนิงเจี่ยซิ่ว

เสียงร้องโหยหวนทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะและสับสน

ธงเริ่มเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง และกรงเล็บผีขนาดใหญ่ก็ยื่นออกมาจากธง ตามมาด้วยปีศาจสองเขาขนาดใหญ่ที่หลุดออกมาจากภายในธง

แม้ว่าร่างกายของปีศาจจะโผล่ออกมาจากธงเพียงครึ่งบน แต่ขนาดของมันก็เทียบได้กับครึ่งบ้านแล้ว

ในสายตาของ หนิงเจี่ยซิ่ว พลังงานชั่วร้ายที่แผ่ออกมาจากปีศาจสองเขานั้นเทียบเคียงได้กับปีศาจที่ถูกคุมขังในเขตลึกลับ ของเรือนจำปีศาจ

“ถอย” หนิงเจี่ยซิ่วพูดกับฟางปิง

ฟางปิงเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง เพียงการสัมผัสพลังงานอันชั่วร้ายจากปีศาจระดับนี้ก็จะทำให้เกิดอันตรายได้

ทิ้งศพของ หลู่เติ้งเค่อ ลงบนพื้น หนิงเจี่ยซิ่ว เปิดใช้งานคัมภีร์หยางสวรรค์ ทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับตัวตนที่มีพลังเช่นนี้นับตั้งแต่ออกจากคุกปีศาจ เขาต้องระมัดระวัง

ในขณะที่คัมภีร์หยางสวรรค์เปิดใช้งาน พลังภายในอันล้ำลึกหลั่งไหลไปทั่วร่างกายของ หนิงเจี่ยซิ่ว ขณะที่ 'หลู่ชวน' เปิดใช้งานธงรวบรวมวิญญาณ ความแข็งแกร่งภายในของ หนิงเจี่ยซิ่ว ก็เพิ่มขึ้นควบคู่กัน

ปีศาจที่มีเขาสองเขายกกรงเล็บขนาดใหญ่ของมันขึ้นทันทีและกระแทกมันลงไปที่ หนิงเจี่ยซิ่ว

กรงเล็บมีขนาดใหญ่เท่ากับแผงประตูสองบาน พลังกดขี่ของมันไม่อาจปฏิเสธได้ หนิงเจี่ยซิ่ว ไม่มีโอกาสหลบเลี่ยง เขาใช้หมัดหยางบริสุทธิ์ทันทีเพื่อเผชิญหน้ากับกรงเล็บของปีศาจ

บูม!!!

ทันใดนั้น ฝุ่นก็ฟุ้งเต็มอากาศ และพื้นดินก็สั่นสะเทือน

เท้าของ หนิงเจี่ยซิ่ว จมลึกลงไปในพื้นดินหลายนิ้ว ดินในสนามไม่ถึงข้อเท้าของเขาด้วยซ้ำ

เสื้อผ้าของเขาฉีกขาดจากแรง ไม่สามารถต้านทานพลังอันมหาศาลที่เกิดจากกรงเล็บของปีศาจได้

แต่การแสดงออกของ หนิงเจี่ยซิ่วยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยการใช้หมัดของเขาเพียงอย่างเดียว เขาดูดซับการโจมตีด้วยฝ่ามือโดยตรงจากปีศาจที่มีเขาสองเขาซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเขาถึงสิบเท่า โดยไม่แสดงท่าทีของความพ่ายแพ้ใดๆ

ฉากนี้ทำให้ ฟางปิง และ 'หลู่ชวน' ตกตะลึงและพูดไม่ออก

นี่เป็นมนุษย์จริงๆ เหรอ? มนุษย์สามารถมีความแข็งแกร่งอันดุร้ายเช่นนี้ได้หรือไม่? นี่เป็นปีศาจร้ายที่ซ่อนอยู่ในผิวหนังของมนุษย์หรือเปล่า?

หนิงเจี่ยซิ่ว หันหลังให้ ฟางปิง ขณะที่เสื้อผ้าของเขาขาด สายตาของ ฟางปิง ก็เหลือบไปมอง

บนหลังของ หนิงเจี่ยซิ่ว กล้ามเนื้อเป็นลวดลาย เผยให้เห็นลวดลายดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยเส้นสีทองสีแดงภายในและเส้นสีทองภายนอก!

ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่ว ฝึกฝนคัมภีร์หยางสวรรค์ อย่างกระตือรือร้น รูปแบบของดวงอาทิตย์ก็เปล่งประกายมากขึ้น

'หลู่ชวน' ตกตะลึง แม้ว่าเขาจะใช้ท่านี้กับธงรวบรวมวิญญาณมาไม่มาก แต่เขาไม่เคยเห็นใครที่สามารถสกัดกั้นการโจมตีของวิญญาณที่เขาเรียกออกมาได้

การเผชิญหน้ากับปีศาจสองเขาด้วยพละกำลังที่แท้จริง ก็เหมือนกับการต่อสู้กับวัวผู้ทรงพลัง