ตอนที่ 114 3,000 ล้านเครดิต(ฟรี)

ตอนที่ 114 3,000 ล้านเครดิต

นั้นเป็นเพราะพื้นที่ซึ่งพวกเขาเลือกมันกวาดพื้นที่ทางใต้นอกเมืองปลายฝนไปจนเกือบหมด แถมยังเอาพื้นที่รอบ ๆ ป่ากลายพันธุ์เอราบีเต้ไปด้วย

“ท่าน ๆ พวกท่านทั้งสองเขาจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ” เจ้าหน้าที่ถามด้วยคำพูดติดอ่าง

“ทำไมมีอะไรหรือเปล่า หรือว่าที่ดินในแถบนั้นต้องตรวจสอบจากสำนักงานเมืองก่อน” ลุคถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“เปล่า ๆ ไม่ใช่ เพียงแต่ที่นั่นมันรกร้างว่างเปล่าแม้แต่ถนน ไฟฟ้าหรือน้ำประปาก็ไม่มีด้วยซ้ำ นอกจากเส้นทางรางรถไฟผ่านเท่านั้น แถมยังมีมอนสเตอร์โจมตีจำนวนมาก ถ้าพวกคุณซื้อไปมันอาจจะไม่สามารถพัฒนาหรือทำประโยชน์อะไรได้ เมืองปลายฝนตอนนี้ไม่มีทางไปพัฒนาที่นั่นแน่นอน เพราะเราต้องพัฒนาภายในเมืองก่อน หรือต่อให้เมืองกลับมาเป็นปกติมันก็อาจจะไม่มีการไปพัฒนาอยู่ดี ๆ เหมือนที่ผ่าน ๆ มา เราจึงต้องการแจ้งให้ทราบก่อนก็เท่านั้น” เจ้าหน้าที่อธิบายเหตุผลให้ลุคฟัง

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณด้วย แต่ว่าไม่เป็นไร พวกเราจะซื้อมัน” ลุคบอก

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ เราจะดำเนินการทำเอกสารในทันที”

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่กับบอสตันก็เริ่มทำเอกสารกัน ส่วนลุคเขาไม่สนใจแค่รออย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้ทั้งสองคนจัดการไป

พลังจากกินเวลาตลอดช่วงบ่ายจนถึงเย็นในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อย พวกเขาเริ่มเซ็นสัญญาและโอนที่ดินกัน ซึ่งลุคจะต้องจ่ายเงินในขั้นตอนนี้ด้วย แต่ว่าราคาที่ลุคต้องจ่ายมากถึง 700 ล้านเครดิต

ก่อนหน้านั้นลุคจ่ายไป 100 ล้านเครดิต เพื่อซื้อที่ 500 ไร่ในเมืองตกไร่ละ 2 แสนเท่านั้น แต่นั่นคือราคาถูกลงกว่าของเดิม 10-20 เท่าเลยทีเดียว

ส่วนที่ด้านนอกแม้จะจ่ายมากถึง 700 ล้านเครดิตเฉลี่ยแล้วตกไร่ละ 15,000 เครดิตกว่า ๆ เท่านั้น ลุคก็จะได้ที่ดินมากถึง 46,000 ไร่ที่ดินที่ดินรกร้างว่างเปล่านอกเมือง

เขามัดจำเงินไปก่อนในราคา 70 ล้านเครดิตที่คือเงินทั้งหมดที่ได้มาจากร้านค้าและที่มีเหลืออยู่ เรียกว่าเกลี้ยงกระเป๋าในเลย แต่ลุคมีแผนในการหาเงินที่เหลือ

“คุณมัดจำเงินแล้ว ตอนนี้เหลือแค่จ่ายเงินส่วนที่เหลือสัญญาก็จะสมบูรณ์” เจ้าหน้าที่กล่าว

“เราจะจ่ายให้ในหนึ่งชั่วโมง ดังนั้นคุณช่วยรอเวลาหน่อยได้ไหม” ลุคบอกกับเจ้าหน้าที่

“ได้แน่นอนครับ” เจ้าหน้าที่ตอบอย่างยินดีการซื้อขายขนาดใหญ่หลายร้อยล้านเครดิตแบบนี้เขาจะต้องได้การตอบแทนจากสำนักงานเมืองแน่นอน ทำไมถึงจะอยู่รอแค่ครึ่งชั่วโมงไม่ได้ละ

“นายอยู่ที่นี่ก่อน ยื้อพวกเขาไว้ฉันจะโอนเงินให้อีก 1 ชั่วโมงแล้วก็ให้ซื้อที่ดินในทันที” ลุคย้ำกับบอสตัน ก่อนจะออกไปจากสำนักงานเมืองทันที

“ทำไมนายต้องซื้อที่ดินมากขนาดนี้” บอสตันเดินตามมาถามลุค ตอนนี้แม้แต่บอสตันก็ยังไม่รู้เหตุผลของลุค

“ไว้ฉันจะมาอธิบายทีหลัง” ลุคไม่ได้บอกใครเรื่องนี้แม้แต่คนเดียว เพราะอยากจะทำให้ทุกเรื่องแน่ใจก่อน อย่างเช่นการซื้อที่ดินที่เขาหมายตาไว้

และลุคก็มีแผนของตัวเองอยู่

...

ตลาดมืด

ลุคได้รับแหวนตลาดมืดกลับมาจากชายพิการแล้ว เขาใช้มันเข้าออกทางปกติได้ ก่อนจะแวะไปที่ร้านชายชราขาพิการ

“ตาเฒ่าผมมาแล้ว” ลุคเดินเข้าไปในร้านก็ถือโอกาสทักทายในทันที

“ว่ายังไง” ชายชราขาพิการกล่าวน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย โดยไม่คิดจะหันมามองลุคด้วยซ้ำ

“มาคุยกันหน่อยสิ” ลุคนั่งลงด้วยท่าทางจริงจัง

“ไอ้หนู ถ้าจะมากวนประสาทวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ด้วยหรอกนะ ยิ่งขายของได้เงินน้อยอยู่ แต่ถ้านายคิดจะมาใช้หนีก็ว่ามาจะชดใช้ฉันด้วยอะไร” ชายชรามองลุคอย่างไม่สบอารมณ์หลังจากโดนกวนครั้งก่อนก็ยังคงโมโหอยู่

“แน่นอนผมมาใช้หนี้” ลุคตอบกลับและยิ้มออกมา

“หืม...” ชายชรายกหลังขึ้นตรง เอียงคอมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย

“หมายความว่ายังไงที่ว่าใช้หนี้”

“ผมมีข้อมูลมาขาย” ลุคกล่าวกระซิบกับชาชรา

“มีอะไรลับลมคมใน แล้วมาขายข้อมูลมันเกี่ยวกับไรกับการใช้หนี้ แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน” ชายชราแบะปากกล่าวเหน็บแนมลุค

“ไม่ฟังก่อนแล้วจะรู้ได้ยังไง”

“ไม่สนใจ ถ้าอยากขายข้อมูลก็ไปร้านปากกาขนนกนู้น” ชายชราโบกมือไล่ลุคทันที

“แน่ใจนะว่าไม่อยากได้” ลุคถามเน้นย้ำ

“ไปไกล ๆ เลย” ชายชราไล่ลุคอย่างไม่ไยดี

ลุคหันหลังเดินออกจากร้าน แต่ขณะที่กำลังก้าวออกไปเขาหยุดฝีเท้าแววตาเผยความเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพูดพึมพำพอให้ชายชราได้ยิน

“ก็ตามใจ ผมจะบอกเรื่องเกี่ยวกับประตูมิติโลกสมบูรณ์บานที่ 3 สักหน่อย ถ้าอย่างนั้นเอาไปขายที่ร้านปากกาขนนกก็ได้”

ชายชราที่กำลังเอนหลังกับเก้าอี้ก็ดีดตัวขึ้นไม่สนใจขาที่ขาดของตัวเองด้วยซ้ำ เขากระโดดไปขี่คอของลุคในทันที

“เดี๋ยว!!! หยุดสิเฮ้ยไอ้หนู มาคุยกันก่อน”

“เชี่ย!” ลุคตกใจไม่คิดว่าชายชราคนนี้จะกระโดดขึ้นมาขี่คอเขาแบบนี้ ดูเหมือนลุคจะยังดูถูกเรื่องประตูมิติมากเกินไป ไม่คิดว่าชายชราจะตอบสนองแบบนี้

สุดท้ายลุคก็โดนชายชราหยุมหัวลากกลับไปนั่งที่เก้าอี้ ทั้งสองจ้องหน้ากัน ก่อนที่ชายชราจะเอ่ยปาก

“ประตูมิติโลกสมบูรณ์บานที่สามหมายความว่ายังไง”

“จะบอกก็ได้ แต่ต้องทำความเข้าใจกันก่อน ผมจะบอกคุณคนแรก เพราะเห็นแก่ที่ติดหนี้ไว้สองครั้ง” ลุคชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้วให้ชายชราดู

“เข้าใจแล้ว รีบบอกมา” ชายชราไม่สนใจด้วยซ้ำ เอาแต่เร่งลุค

“2 ครั้ง” ลุคยังย้ำคำเดิม เพราะรู้ว่าชายชราเข้าใจความหมาย

“บอกว่าเข้าใจแล้ว”

“2 ครั้ง” ลุคมีท่าทางจริงจัง

ชายชรากัดฟันและรู้ว่าลุคต้องการให้ตัวเองพูดอะไร พอเห็นว่าเด็กนี่ไม่ยอมพูดจนกว่าเขาจะพูดคำนั้นออกมา

“หายกัน” ชายชราเค้นเสียงไม่พอใจ

ลุคเผยรอยยิ้มทันที

“แน่นอน เราหายกันในส่วนที่ผมเลือกบอกคุณก่อน แต่ว่ายังต้องจ่ายค่าข้อมูลคุณให้ผมเท่าไหร่” ลุคถามหยั่งเชิง เพราะเขาก็ยังไม่แน่ใจเรื่องราคาของข้อมูลนี้

“ฉันอยากจะได้หลักฐาน” ชายชราไม่ยอมโดนหลอกง่าย ๆ

“แน่นอน” ลุคหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนเก่า ๆ ที่หาได้ทั่วไปออกมา ด้านในไม่มีอะไรเลยนอกจากวิดีโอไม่กี่อัน เขาเปิดอันแรกให้กับชายชราดู มันเป็นวิดีโอเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น แต่กลับทำให้ชายชราตาโต

“800 ล้านเครดิตขาดตัวห้ามต่อ” ชายชรากล่าวพร้อมกับหลบตาลุคเล็กน้อยอย่างกระดากปาก ส่วนความละอายใจไม่มีอยู่ในพจนานุกรมอยู่แล้ว

ลุคไม่รู้เรื่องนี้เลย เพราะเขามัวแต่ตะลึงกับราคาของข้อมูลอยู่

“ตกลง จ่ายเลยแล้วผมจะบอก”

หลังจากจ่ายเงินลุคก็เห็นว่าเงินถูกโอนเข้าแหวนเครือตลาดมืด เขาหยิบแหวนมาโอนเงินเข้าไปที่บัญชีเครือข่ายไกอาในทันที โดยไม่สนใจสายตากดดันของชายชราแม้แต่น้อย

“รีบจ่ายและโอนที่ดินโดยด่วน” ลุคเขียนข้อความให้กับบอสตันพร้อมกับโอนเงินไปอีก 630 ล้านเครดิต

“เสร็จยัง คราวนี้บอกได้แล้วสินะ” ชายชราถามเสียงแข็ง

ลุคเปิดวิดีโอที่เหลือให้ดูก่อนจะกล่าว

“รูปภาพพวกนี้ถ่ายเหนือท้องฟ้าของป่ากลายพันธุ์เอราบีเต้ ใจกลางของป่ามีรอยแยกมิติอยู่ ก่อนหน้านั้นมันเป็นรอยแยกมิติที่เชื่อมต่อไปยังโลกสมบูรณ์ คุณน่าจะคุ้นเคยกับดักแด้กำเนิดฟ้า มันออกมาจากรอยแยกที่นั่น หลังจากเกิดเรื่องโลกอสูรฉีกมิติสร้างประตูมาที่เมืองปลายฝน ก็ทำให้รอยแยกนั้นถูกกระตุ้นอีกครั้ง และมันกำลังจะเปิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ ภาพนี้ถ่ายเมือง 2 วันก่อน จากขนาดและเวลาคุณไปตรวจสอบเอาเองได้” ลุคอธิบายข้อมูลสำคัญออกไป ส่วนที่เหลือด้วยความสามารถของชายชราเขาสามารถไปหาเองได้อย่างสบาย

ชายชรามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดกับลุคอีก

ลุคให้ข้อมูลตามที่ตกลงกันแล้ว ส่วนชายชราจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับลุคแล้ว เขาออกมาจากร้านก็ได้รับข้อความจากบอสตันน่าจะจัดการซื้อขายเสร็จสมบูรณ์แล้ว

“ต่อให้ใครรู้ก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะฉันซื้อที่ดินทั้งหมดไปแล้ว ต่อให้ฉันไม่มีพลังที่มากพอในการเข้าไปแย่งผลประโยชน์พวกนั้น แต่ฉันใช้ประโยชน์จากการเป็นเจ้าของที่ดินรอบประตูมิติโลกสมบูรณ์ได้ แถมยิ่งมีคนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับการเปิดของประตูมิติโลกสมบูรณ์ที่ดินที่ฉันครอบครองจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์กลับมาเร็วเท่านั้น โดยการปล่อยเท่าที่ดินในราคาสูง ฮ่า ๆ เค้กก่อนนี้ฉันจะต้องได้มันมาให้มากที่สุด” ลุคหัวเราะเงียบ ๆ และเดินออกจากร้านไปอย่างอารมณ์ดี

ตอนนี้พอมีการโอนเป็นชื่อของลุคแล้วก็ไม่มีทางที่ใครจะมาบังคับเอาไปจากเขาได้ แม้แต่สหพันธรัฐก็ตาม ทุกอย่างมีกฎควบคุมอยู่

ที่ดินโซนแรกรอบระยะกำหนดรอบประตูมิติ 50 กิโลเมตรลุคไม่คิดจะเข้าไปยุ่ง เพราะยังไงมันจะโดนยึดคืนอยู่แล้ว

ส่วนโซนที่ไกลออกมาสหพันธรัฐก็ไม่มีสิทธิ์ในการเข้ามาแย่งไปจากลุคโดยไร้เหตุผล ยกเว้นจะมีเหตุผลในการขอเวนคืนที่ดิน แต่จากสองกรณีประตูมิติก่อนหน้านั้นสหพันธรัฐก็ไม่เข้าไปยุ่งในการพัฒนาที่ดินรอบ ๆ อยู่แล้วหรือมีเหตุผลที่ต้องขอเวนคืนที่ดินจากในมือของนายทุนหรือประชาชนของสหพันธรัฐ

ถ้าในครั้งนี้สหพันธรัฐอ้างเหตุผลมาขอเวนคืนที่ดินหรือบีบบังคับเขา จะทำให้เกิดข้อกังขาอย่างชัดเจนที่ปฏิบัติไม่เที่ยงธรรมเหมือนกับสองกรณีก่อนหน้า จะทำให้กฎหมายของสหพันธรัฐสั่นคลอนอย่างชัดเจน สหพันธรัฐไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นแน่นอน และทางสหพันธรัฐก็ไม่ได้ประโยชน์ในเรื่องนี้ด้วย

แน่นอนว่าลุคก็เตรียมใจไว้บ้าง เขาเลยซื้อมันทั้งหมด 46,000 ไร่นั้น ต่อให้จะขอเวนคืนที่ดินก็ไม่มีทางที่จะเอาคืนได้ทั้ง 46,000 ไร่แน่นอน

ลุคไปที่ร้านปากกาขนนกต่อในทันที เพื่อจะขายข้อมูลแบบเดียวกันที่ขายให้ชายชราขาพิการไปขายที่ร้านปากกาขนนก

การที่ลุคเลือกจะบอกชายชราก่อน ก็เพื่อตอบแทนเขาและให้เขาได้เตรียมตัว แม้จะไม่กี่สิบนาที แต่เวลาแค่นี้มันมากเกินพอในการชิงความได้เปรียบ ตัวอย่างเช่นลุค เขาซื้อที่ดินมาก่อนหน้าชายชราแค่ 5 นาทีเท่านั้น

แต่นั้นกลับทำให้เขาได้ครอบครองที่ดินหลายหมื่นไร่ไปแล้ว

ถ้าด้วยความสามารถและเส้นสายของชายชราที่ลุคเชื่อว่ามี เขาจะต้องหาผลประโยชน์จากมันได้มากกว่าที่จ่ายลุคแน่นอน

ลุคไปถึงร้านปากกาขนนก สิ่งแรกที่ทำไม่ใช่การบอกข้อมูล แต่เป็นการบอกให้เจ้าของร้านคุณตาใส่เครื่องช่วยฟัง

“เอาละผมบอกไปแล้วคุณจะจ่ายให้ผลเท่าไหร่” ลุคนั่งและรอคอยคำตอบอย่างเงียบ ๆ

สองตายายในตอนนี้ต่างก็อึ้งไปเช่นกัน

“2,000 ล้านเครดิต” คุณตาบอกราคา

“ตาแก่น้อยไป ให้เขาไป 3,000 ล้านเครดิต” คุณขายสั่งเสียงแข็ง ทำให้คุณตาต้องจ่ายเพิ่ม

ลุคในตอนนี้ก็อึ้งไม่แพ้กัน

‘3,000 ล้านเครดิตมากขนาดนี้เลย เดี๋ยวก่อนตาเฒ่านั้นให้ฉันแค่ 800 ล้านเครดิต หึ...ดูเหมือนจะไม่มีความละอายใจเลย แต่ช่างเถอะคราวนี้ฉันก็ได้เปรียบอยู่บ้าง’ ลุคปล่อยวางไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยแบบที่ชายชราขาพิการเคยบอกเขา

ลุคเอาเงินออกมาจากร้านด้วยใบหน้าเหม่อลอยเล็กน้อย

“เฮ้อ...การขายข้อมูลมันทำเงินได้ดีซะยิ่งกว่าการเป็นฮันเตอร์เสียอีก แต่ว่าโลกนี้จับเคลื่อนด้วยข้อมูล ใครได้รู้ก่อนก็ได้กินเนื้อ ใครรู้ช้าก็กินซุป ส่วนใครที่ไม่รู้ อย่าหวังจะได้อะไร” ลุคพูดกับตัวเอง เขารู้ว่าไม่ใช่ว่าทุกข้อมูลจะขายได้ราคามากขนาดนี้ และไม่ใช่ว่าใครสักคนจะพบเจอข้อมูลที่สำคัญแบบนี้บ่อยครั้งนัก เขาสูดลมหายใจเข้าลึกตั้งสติรีบโอนเงินเข้าบัญชีในเครือข่ายไกอา เขาไม่อยากจะมาเสียใจร้องหายเพราะทำแหวนตลาดมืดหายพร้อมกับเงินหลายพันล้านเครดิต

“คราวนี้ก็ร้านอสูรกาย” ลุคมองไปที่ร้านอสูรกาย

เขาเข้าไปด้านใน ก่อนจะกลับออกมาหลังจากนั้นราว ๆ ครึ่งชั่วโมง ก่อนจะรีบกลับไปรวมตัวกับบอสตัน เพราะอยากจะรีบกลับไปที่ตึกกิลด์กันแล้ว