ตอนที่ 2 "ย้อนกลับ 2"
ตอนที่ 2 “ย้อนกลับ 2”
เวเกอร์ลืมตาขึ้นช้าๆ ความสับสนและความยุ่งเหยิงทำให้จิตใจของเขาขุ่นมัว ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ สูญเสียมานาและพละกำลังทั้งหมด "ข้าอยู่ที่ไหน?" เขาพึมพำกับตัวเอง เสียงของเขาแทบจะเบากว่าเสียงกระซิบ
ขณะที่เขาสำรวจรอบ ๆ ตัวเขา และเขาตระหนักได้ถึงเรื่องเลวร้าย สถานที่นี้เลวร้ายยิ่งกว่าขุมนรกใดๆ ที่เขาเคยได้ยินมา ที่นี่คือตระกูลบาสเกอร์วิลล์ ซึ่งเขาใช้ชีวิตเมื่อ 30 ปีก่อน เยี่ยงสุนัขล่าเนื้อ กลิ่นเหม็นของเลือดและเน่าเปื่อยของเนื้อนั้นแผ่ซ่านไปทั่วอากาศทำให้เวเกอร์หวาดกลัว
ด้วยร่างกายที่เพิ่งมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่เดือน เวเกอร์รู้ว่าเขาทำอะไรไม่ได้มาก แต่เขาต้องพยายาม เขาพลิกตัวแล้วส่งสัญญาณให้พี่เลี้ยงโดยหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยเขา
แต่ก่อนที่ใครจะมาถึง เขาก็ได้ยินเสียงที่เขารู้จักดี ฮิวโก้ยืนอยู่กลางห้อง ดูเข้มครึมและน่าเกรงขามเช่นเคย เวเกอร์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ แม้ว่าเขาจะไม่มีอะไรให้สู้ในร่างปัจจุบันก็ตาม เขาหายใจเข้าลึก ๆ เตือนตัวเองให้สงบสติอารมณ์
เป็นเวลาหลายปีที่เวเกอร์ปรารถนาที่จะได้รับการยอมรับจากตระกูลบาสเกอร์วิลล์ที่จะถูกมองว่าเป็นมากกว่าสายเลือดที่ต่ำต้อย แต่ชีวิตนั้นสิ้นไปแล้ว เขามีโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่มีชีวิตที่แตกต่างจากที่เคยเป็นมา เขาตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด
เมื่อเปลของเวเกอร์ถูกออกจากห้อง เขาตั้งใจฟังคำพูดของฮิวโก้ “พาเด็กๆ ไปที่จุดกำเนิดดาบ” มาร์ควิสสั่ง ทำให้หัวใจของเวเกอร์เต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อพูดถึงพิธีกรรมพิเศษนี้
‘จุดกำเนิดดาบ’ คือการเดินทางไปยังแม่น้ำสติกซ์ ซึ่งคดเคี้ยวไปรอบเนินเขาเล็ก ๆ ที่นี่เองที่ซึ่งลูกหลานของตระกูลบาสเกอร์วิลล์ ได้เกิดใหม่ในฐานะนักรบ ทันทีที่พวกเขาแช่ตัวในแม่น้ำเหนือกำแพงที่ทำด้วยดาบ มันเป็นพิธีกรรมที่กำหนดผู้ที่เหมาะสมที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา
ขณะที่เวเกอร์ถูกโยนลงไปกลางจุดกำเนิดดาบ เขาคิดกับตัวเองว่า "นี่เป็นพิธีกรรมแรกของข้าหรือเปล่า" เขารู้ว่าต้องทำอะไร เมื่อได้ยินตำนาน นิทานปรัมปรา และเรื่องขนลุก ของตระกูลบาสเกอร์วิลล์ เขาต้องออกจากเปลให้เร็วที่สุดและแช่ตัวในแม่น้ำให้นานที่สุดเพื่อให้ได้เปรียบเหนือพี่น้องของเขา
เขาบิดใบมีดด้วยมือเล็กๆ ที่บอบบาง กดมันเข้าไปในผิวหนังของเขา ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายของเขา แต่เวเกอร์คุ้นเคยกับมัน ในชีวิตที่แล้วเขาต้องทนกับชีวิตที่แย่กว่านั้นมากในฐานะสุนัขล่าเนื้อมานานหลายทศวรรษ รอยข่วนบนร่างกายของเขาที่เกิดจากดาบ ไม่มีอะไรเทียบได้กับบาดแผลนับร้อยที่เขาได้รับในอดีต
สำหรับตระกูลบาสเกอร์วิลล์เป็นธรรมเนียมที่ต้องเผชิญอันตรายที่คุกคามชีวิต ตั้งแต่ปีแรกที่เกิด และเวเกอร์ก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาบีบใบมีดอย่างแรง ปล่อยให้น้ำจากแม่น้ำสติกซ์ ซึมเข้าไปในบาดแผลของเขา เขารู้ว่ายิ่งบาดแผลลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้นที่จะทำให้น้ำศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างกายของเขาได้
ลูกๆ ของตระกูลที่มีชื่อเสียงบางคนถือสิ่งของต่างๆ เพื่อช่วยอนาคตของพวกเขา แต่ลูกๆ ของตระกูลบาสเกอร์วิลล์ต้องถือดาบที่จะฟ่าฟันอุปสรรค เป็นการอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด
ตั้งแต่แรกเกิด และเวเกอร์ตั้งใจแน่วแน่ที่จะก้าวขึ้นมาเป็นจ่าฝูงขอสุนัขล่าเนื้อ
ร่างอันอ่อนนุ่มของเด็กทารกถูกชี้นำทางไปสู่นรกโดยจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งของสุนัขล่าเนื้อ ขณะที่พวกเขาเดินไปตามเส้นทางเลือดซึ่งเป็นถนนสีแดง แม้จะมีเลือดไหลออกจากร่างกาย เวเกอร์ก็ยังพยายามคลานไปข้างหน้าตามทิศทางที่หยดเลือดระบุ
ไม่นานนัก เขาก็มาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งบาสเกอร์วิลล์ ที่ซึ่งมีแม่น้ำสติกซ์ไหลผ่านเกิดเป็นหนองน้ำ การแช่ตัวในน้ำจะทำให้ร่างกายแข็งเหมือนเหล็กกล้าและชำระล้างวิญญาณให้บริสุทธิ์ได้ โดยไม่ลังเลเวเกอร์กระโดดลงไปในแม่น้ำสติกซ์ อดทนต่อความรู้สึกเจ็บปวดในขณะที่น้ำเดือดพ่านไหลซึมเข้าไปในรอยบาดแผลที่เกิดจากคมดาบนับไม่ถ้วน
แต่เขารู้ว่าการอดทนต่อความเจ็บปวดนี้เป็นสิ่งจำเป็น เพราะน้ำจากแม่น้ำสติกซ์จะซึมเข้าไปในบาดแผล รอยฉีก และบาดแผลที่แตกตามร่างกาย ทำให้คุณสมบัติร่างกายของเขาเปลี่ยนไปในเวลาอันสั้น และหลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของเขาก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเมื่อน้ำซึมเข้าไปในกระดูกและอวัยวะภายในของเขา
“มันแตกต่างอย่างแน่นอน” เวเกอร์คิด รู้สึกประหลาดใจกับความแตกต่างที่เริ่มต้นใหม่ได้ดี
ในชีวิตที่แล้ว ร่างกายของเขาแข็งแกร่งและมีทักษะต่างๆ แต่ตัวเล็กและผอม เขามีกระดูกที่อ่อนแอ ซึ่งจำกัดการสร้างกล้ามเนื้อของเขา และหัวใจที่แคบสะสมมานาได้น้อย ซึ่งจำกัดความสามารถของเขาในการสร้างออร่า แต่พี่ชายต่างมารดาของเขาแตกต่างออกไป มีรูปร่างสูง กระดูกหนา และมีมานาหัวใจที่กว้าง และพวกเขามีความสามารถและคุณสมบัติที่เหนือกว่าตั้งแต่แรกเริ่ม
ชีวิตที่แล้วของเวเกอร์ได้อยู่ฐานล่างสุดของจุดกำเนิดดาบ แต่เขาไม่ได้รับผลเต็มที่จากแม่น้ำสติกซ์ พี่น้องของเขาทุกคนได้ดูดซับพลังไปหมดแล้ว และเนื่องจากสถานะลูกนอกสมรส และความสามารถที่ย่ำแย่ เขาจึงถูกครอบครัวทิ้ง เขาต้องกินอาหารเน่า สวมเสื้อผ้าโสโครก นอนในที่คับแคบ ต้องทำงานสกปรกเท่านั้น ความสำเร็จใด ๆ ที่เขาได้ทำ นั้นถูกอ้างสิทธิ์โดยพ่อหรือพี่น้องต่างมารดาของเขา
แม้แต่ในช่วงสงครามต่อต้านปีศาจ ที่เวเกอร์ฆ่าทั้งศัตรูที่เป็นปีศาจและศัตรูของฮิวโก้ ความสำเร็จของเขามักตกเป็นของผู้อื่นเสมอ เขาต้องมีส่วนร่วมในกิจกรรมสอดแนม การลอบสังหาร ข่าวกรอง การซุ่มโจมตี และการข่มขู่ เดินทางไปมาระหว่างตระกูลใหญ่ทั้งเจ็ดอย่างแข็งขันเพื่อให้บาสเกอร์วิลล์ อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุด แต่สุดท้ายเขาก็ถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ
ในข้อหาติดต่อกับปีศาจ เวเกอร์ถูกประหารชีวิตโดยแบกรับข้อกล่าวหาสกปรกทั้งหมดของฮิวโก้ ซึ่งที่จริงแล้วบาปของเขาคือการรู้มากเกินไป
“อวิ้ง”
เวเกอร์รู้สึกว่าฟันของเขาบดเข้าหากันอย่างรุนแรง เสียงสะท้อนผ่านเข้ามาในหัว เขากัดฟันกรามแน่น พยายามข่มความเจ็บปวดขณะที่ฟันยังคงงอกและเสียสดสีกันภายในปาก ความโกรธในตัวเขากำลังทำให้น้ำในแม่น้ำสติกซ์ให้ลึกเข้าไปในไขกระดูกของเขา ทำให้กระดูกของเขาหนาขึ้น แข็งขึ้น และใหญ่ขึ้น
แม้ว่าความเจ็บจะถาโถมเข้ามา เวเกอร์ก็ไม่สูญเสียความตั้งใจ เขาสูดน้ำเข้าไปเพื่อให้ร่างกายภายในแข็งแกร่ง นึกถึงตำนานเก่าแก่ของตระกูลบาสเกอร์วิลล์ เกี่ยวกับนักรบผู้อยู่ยงคงกระพันที่มีจุดจบที่น่าเศร้า นักรบสามารถต้านทานการโจมตีได้ แต่ลูกธนูปลายพิษพุ่งเข้าใส่ส้นเท้าที่อ่อนแอของเขา ซึ่งเกิดจากความผิดพลาดของพี่เลี้ยงเด็กที่จุ่มเขาคว่ำลงในแม่น้ำสติกซ์ตั้งแต่ยังเป็นทารก
เวเกอร์ตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่พบกับชะตากรรมเดียวกัน เขาบิดและพลิกร่างของเขาในแม่น้ำ เปิดเผยทุกส่วนของตัวเองลงไปในน้ำ เขาเปิดแผลให้น้ำซึมเข้าสู่ร่างกาย แม้จะรู้สึกหายใจไม่ออกและต้องการอากาศบนผิวน้ำ แต่ก็อดทนให้นานที่สุด
เพราะเขารู้ เขารู้ว่าแม่น้ำสติกซ์จะไม่ยอมรับเด็กที่ครั้งหนึ่งเคยออกจากอ้อมแขนของเธอ หากมีเพียงศีรษะเท่านั้นที่หายใจได้ ศีรษะเท่านั้นที่จะไม่ได้รับการปกป้องใดๆ อีกต่อไป ดังนั้น เวเกอร์จึงจับก้อนหินในแม่น้ำไว้อย่างทุลักทุเลเพื่อไม่ให้ร่างลอยขึ้น
เสียงจากบนผิวน้ำเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้น กระตุ้นเขาให้ออกมาจากแม่น้ำก่อนที่จะสายเกินไป
“นายน้อย! คุณต้องออกมา!”
“ถ้าคุณดำน้ำมากกว่านี้ คุณจะตาย!”
"โอ้พระเจ้า! อาจจะเป็นเช่นนี้!"
“เอาเขาออกไป! คุณต้องพาเขาออกไป!”
"ลูกชาย ขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
แม้แต่เสียงของฮิวโก้ บาสเกอร์วิลล์ ก็ไม่อาจสั่นคลอนความมุ่งมั่นของ เวเกอร์ได้ ในขณะที่เขาเกาะก้อนหินไว้
ในที่สุด เวเกอร์ก็โผล่ขึ้นมาจากใต้ผิวแม่น้ำ สูดอากาศและกลืนกินน้ำจนหมดสิ้น ขณะที่เขาอ้าปากสูดอากาศบริสุทธิ์ ฮิวโก้ บาสเกอร์วิลล์เห็นเขาและยิ้มจ้า
“ฮ่าฮ่าฮ่า ดูไอ้เด็กคนนี้สิ เขามีฟันแล้วเหรอ?”
สุนัขล่าเนื้อที่ถูกต้มในน้ำเดือดเผยเขี้ยวของมันแล้ว
