บทที่ 34: ร้านตัดผมป๊อบ
[ช่วงนี้จะอัพวันละ 2 ตอนนะครับ เริ่มเดือนหน้ามาอัพวันละ 5 ตอน]
บทที่ 34: ร้านตัดผมป๊อบ
"คงจะเป็นที่นี่สินะ"
คนผู้หนึ่งหยุดอยู่ที่ประตูร้าน...
ไรอันดูร้านตัดผมตรงหน้าเขา เปรียบเทียบความทรงจำที่คลุมเครือของเขา
"เฮ้ ไอ้หนู ที่นี่ไม่เหมาะกับคนที่มีสีผิวเหมือนนายหรอกนะ"
ชายชราผิวดำผู้ใจดีและสวมหมวกฟางเดินผ่านหลังของไรอันไปทางประตูร้านตัดผม "แม้ว่าฮาร์เล็มจะดีกว่าที่เคยเป็นมามาก แต่ก็ยังมีโอกาสสูงที่คนเอเชียอย่างพวกนายจะถูกปล้นอยู่ พวกนักเลงแถวนี้มันไม่เลือกคนหรอก"
"ผมก็เคยเห็นมาบ้าง"
ไรอันอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเหมือนกับคนที่อยู่ที่นี่มานาน
เขาได้พบกับนักเลงที่ชายชรากำลังพูดถึง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็แตกต่างจากที่ชายชราคนนี้พูดเป็นอย่างมาก เพราะแทนที่เขาจะถูกปล้น เขากลับเป็นคนปล้นพวกนั้นแทน
"เอาจริงเหรอ?"
ชายชราหันไปมองไรอันที่สวมเสื้อวอร์มสีแดงและรองเท้าผ้าใบที่ดูเก่าครึ
"ฉันเสียใจด้วยไอ้หนู ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นในฮาร์เลมกับนายด้วย" เห็นได้ชัดว่าชายชราเข้าใจอะไรผิด เขาจึงกล่าวปลอบโยนไรอัน “แต่นั่นคือชีวิตใช่ไหมล่ะ? ชีวิตน่ะไม่สามารถมีการเดินทางที่ราบรื่นได้ตลอดเวลาหรอก บางครั้งก็ต้องมีความล้มเหลวเป็นครั้งคราว จนเมื่อมาถึงจุดหนึ่งที่มีความสุข เราก็จะหันย้อนกลับไปความทุกข์ยากที่เคยเกิดขึ้น”
หลังจากพร่ำบ่นอะไรมากมาย ชายชราก็หันกลับมาและหยิบกุญแจออกมาเพื่อเปิดประตูร้าน
หลังจากหยุดชั่วครู่หนึ่ง เขาก็หันกลับมาอีกครั้งและเชิญให้ไรอันที่ยืนอยู่ที่ทางเข้าร้าน: “อืม เข้ามาสิไอ้หนุ่ม ถึงฉันจะไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นกับนายได้ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถเปลี่ยนทรงผมของนายได้นะ แน่นอนว่าไม่มีค่าใช้จ่าย”
การที่เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่ไรอันคาดคิด แต่เขาก็ไปพร้อมกับคำเชิญของชายชรา เนื่องจากอีกฝ่ายเชิญเขาเข้ามาที่ร้านเอง
"ปกติฉันไม่ได้ตัดผมฟรีหรอกนะ แล้วก็ในร้านบาร์เบอร์ป๊อบแห่งนี้ นายน่ะเทียบเท่าได้กับอาลีและจอร์แดนเชียวนะ"
เขาชี้ไปที่แผ่นกระดาษที่ติดอยู่บนผนัง ชายชราหันหน้าไปหาไรอันและพูดติดตลก
เมื่อมองไปทางนิ้วของชายชรา ไรอันก็เห็นชื่อหลายชื่อเช่นมูฮัมหมัดอาลี เนลสันแมนเดลาและริชาร์ด ราวด์ทรี ซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในหมู่ประชากรผิวดำ
หลังจากปล่อยให้ไรอันนั่งอยู่หน้ากระจกในร้านตัดผม ชายชราก็หันหลังกลับและดึงม่านกลับมาและเปิดทีวีเพื่อชมบาสเก็ตบอล ก่อนที่จะเดินไปข้างหลังไรอันและมองดูผมยาวเฟื้อยของเขา "พูดมาสิเจ้าหนู ต้องการทรงผมแบบไหน? ที่จริงฉันได้ตัดผมของคนมานับไม่ถ้วน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำตัดให้กับคนเอเชีย"
ไรอันนั่งอยู่บนเก้าอี้ร้านตัดผม เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา
แม้ว่าใบหน้าที่เขาใช้ตอนนี้จะไม่ใช่ของตัวเขาเอง แต่ถ้าทรงผมไม่ดี มันก็จะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของตัวละครของเขา
"ถ้าเป็นแค่การสระผมธรรมดาๆ ล่ะครับ?"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไรอันจึงได้เอ่ยถามชายชราออกไป
"..."
เมื่อยืนอยู่ข้างหลังและมองไปทางไรอันอย่างเงียบๆ ครู่หนึ่ง ชายชราก็ตบมือและหัวเราะออกมาดังลั่นสองสามครั้ง จากนั้นก็ส่ายศีรษะ "ฮ่าฮ่า ฉันแค่ล้อเล่นเอง เชื่อมั่นในฝีมือของป๊อบคนนี้ได้เลย ฉันจะให้ทรงผมเท่ๆ ที่จะทำให้สาวๆ ทุกคนต้องคลั่งไคล้นายเอง"
เมื่อได้ยินชายชราพูดเช่นนั้น หัวใจของไรอันก็ไม่ได้ผ่อนคลายสักนิดเดียว แต่ตื่นตระหนกมากขึ้นด้วยซ้ำ
...
"เฮ้ เฮนรี่"
เมื่อเดินเข้าไปในร้านตัดผมพร้อมกระดานหมากรุกอยู่ในมือ บ็อบบี้ ฟิช ซึ่งเป็นลูกค้าประจำที่มีเคราแพะก็เงยหน้าขึ้นมองไรอันที่นั่งอยู่ในร้านที่กำลังตัดผมอยู่
แม้จะมีคนเอเชียจำนวนไม่น้อยในนิวยอร์ก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่หาได้ยากที่จะเห็นในย่านฮาร์เล็มแห่งนี้ โดยเฉพาะคนหน้าใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งยังเข้ามาในร้านตัดผมคนผิวดำร้านตัดผมป๊อบของเฮนรี่ ฮัน
ชุมชนในย่านนี้ ต่างก็มีพื้นที่เป็นของตนเองกันทั้งนั้น
"เฮ้ บ็อบบี้" ชายชราตอบขณะถือกรรไกรตัดผมและเดินวนรอบไรอัน
"นายได้ยินเรื่องนั้นหรือยัง?" เขาวางกระดานที่ถือในมือไปยังทางเข้าหน้าร้านตัดผม ใกล้หน้าต่าง จากนั้นบ็อบบี้ก็หันไปหาเฮนรี่และถามขึ้นมา
"เรื่องอะไรล่ะ?"
"มาร์ตินกับพวกคนอื่นโดนเข้าให้แล้วไงล่ะ"
ไรอันที่กำลังตัดผมอยู่ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ถ้าเขาจำไม่ผิด ดูเหมือนว่าหนึ่งในชายผิวดำที่เขาทุบตีก่อนหน้านี้จะมีชื่อว่ามาร์ตินด้วย
“จริงเหรอ?” ชายชราชื่อเฮนรี่ยักไหล่ หันเก้าอี้ของไรอันไปทางอื่นเพื่อตัดผมต่อ เขาดูไม่แปลกใจเลย "ฉันบอกมาร์ตินกับพวกนั้นไปแล้วว่าพวกเขาอย่าเกินเลยกันเกินไป ไม่ช้าก็เร็ว เดี๋ยวคงมีผลกระทบที่ตามมา ช่างโชคร้ายที่พวกเขาไม่เคยฟังฉันเลย”
“ยุคสมัยมันต่างไปนะ เฮนรี่ นายนะเริ่มแก่แล้ว” บ็อบบี้ลุกขึ้นไปหยิบตัวเบี้ยขึ้นมา
"กฎน่ะไม่เคยเก่าหรอกนะ เพราะกฎก็คือกฎ"
เห็นได้ชัดว่าชายชราไม่เห็นด้วยกับความคิดของอีกฝ่าย
“อืม นายก็พูดถูกเสมอเฮนรี่” บ็อบบี้ยักไหล่พลางวางเบี้ยลงบนกระดานหมากรุก
“นั่นเป็นเพราะฉันเคยทำผิดพลาดมามากพอแล้วในชีวิตของฉัน”
"เฮ้ ป๊อบ!"
ชายหนุ่มชาวเปอร์โตริโกเดินเข้าไปในร้านตัดผม
“ชิโก้ นายมาสายนะ” เมื่อมองขึ้นไปที่นาฬิกาบนผนัง เฮนรี่ก็หันไปพูดกับชายหนุ่ม
"โทษที ป๊อบ"
"ไปเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ"
“นายนี่ใจอ่อนเสมอเลยนะเฮนรี่”
"ฉันโหดร้ายมาเกือบทั้งชีวิตแล้ว ทั้งยังต้องติดคุกกับสิ่งที่ฉันเคยทำด้วย"
แม้ว่าจะเป็นเพียงบทสนทนาที่ลอยผ่านไปมา แต่ไรอันก็ให้ความสนใจคำพูดระหว่างชายทั้งสองมาก
เห็นได้ชัดว่าชายชราก็เป็นคนที่มีอดีตลึกลับอยู่มากมาย
"ป๊อป คือผมต้องการ..."
ร้านตัดผมที่ชายชราเป็นเจ้าของแห่งนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นร้านที่ได้รับความนิยมอย่างมาก ถึงมันจะเพิ่งเปิดในตอนเช้า แต่ก็มีลูกค้าจำนวนมากเข้ามาใช้บริการ
ไรอันนั่งอยู่บนเก้าอี้ของช่างตัดผม มองไปที่ผมของเขาที่สั้นลงเรื่อยๆ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังเล็กน้อยจากด้านหลังของเขา
ชายผิวดำเดินมาหาไรอัน ซึ่งกำลังตัดผมโดยป๊อบอยู่ เขามองไปที่ชายที่อยู่บนเก้าอี้ที่แตกต่างจากคนในร้านมาก
“ให้ตายเหอะ มันมาถึงขั้นนี้แล้วเหรอ? นี่คุณปล่อยให้มีคนแบบนี้ในร้านตัดผมเนี่ยนะ...”
"อะแฮ่ม... ชาเมค นายก็รู้กฎดีว่าห้ามสบถใส่ป๊อบ” เฮนรี่พูดขณะที่เขาชี้ไปที่โถคำสบถบนโต๊ะ
“ฉันรู้น่า แต่ป๊อบ นี่มันไม่แปลกเกินไปหน่อยเหรอ? ไอ้ผิวเหลือง... ให้คนเอเชียมาตัดผมร้านคุณเนี่ยนะ!”
“มันแปลกตรงไหนล่ะชาเมค? เป็นเวลากี่ปีแล้วที่คนผิวดำได้รับการปลดปล่อย? มีพี่น้องเราคนหนึ่งได้กลายเป็นประธานาธิบดี ทำไมร้านตัดผมของป๊อบถึงจะไม่มีคนเอเชียเข้ามาตัดได้ล่ะ?”
"ป๊อบพูดถูก ร้านอาหารจีนของคอนนี่ก็เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุดแล้ว"
"ลุค นายมาสายนะ"
“ป๊อป รู้ไหมว่าช่วงนี้ผมน่ะนอนไม่ค่อยพอ”
...
