บทที่ 15: ข้าบอกได้เลยว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรกเห็น!

บทที่ 15: ข้าบอกได้เลยว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรกเห็น!

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ผู้หญิงที่ยั่วยวนและแต่งหน้าหนักก็แกว่งเอวของนางและเดินไปหาพวกเขาอย่างสง่างาม นางถือพัดทรงกลม ริมฝีปากของนางโค้งเล็กน้อยในลักษณะที่ฝึกฝนมา และเอนตัวพิงหลู่เฮา

“ท่านที่รัก เจ้ามีผู้หญิงที่ชอบไหม ข้าจะพานางไปกับเจ้า”

"ไม่ ไม่ ข้าจองศาลาสายลมไว้แล้ว เพียงพาข้าไปที่นั่นโดยตรง" หลู่เฮาเร่งเร้าอย่างไม่อดทน ผู้หญิงคนนั้นสามารถบอกได้ว่านางไม่ใช่แบบของเขาแม้ว่านางจะพิงเขาก็ตาม

“ได้โปรดสุภาพบุรุษทั้งหลาย ตามข้ามา”

หนิงเจี๋ยซิ่วเดินตามหลังกลุ่มไป และมองไปรอบๆ เป็นครั้งคราว เขาใช้เวลากว่าหนึ่งปีในค่ายผู้มาใหม่ และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ในสถานที่ที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้

ตรงกลางห้องโถงมีเวทีอันงดงามที่จัดไว้สำหรับนักดนตรีและนักเต้น บันไดขึ้นชั้นสองอยู่ทางด้านซ้ายของเวที ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่วปีนบันได เขาสามารถมองเห็นสถานการณ์บนเวทีได้อย่างง่ายดาย

ในขณะนี้ ผู้หญิงห้าคนในชุดสีน้ำเงินกำลังเต้นรำอย่างสง่างามบนเวที พร้อมด้วยทำนองอันไพเราะของปี่ผา กู่เจิง และขลุ่ย สร้างบรรยากาศที่น่าหลงใหล

ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่วกำลังเพลิดเพลินกับนักเต้น ฉากต่อหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที

ผู้หญิงที่สวยและสง่าผ่าเผยก่อนหน้านี้กลายเป็นสาวผมขาว มีกรงเล็บ และร่างที่น่ากลัว ล้อมรอบด้วยหมอกสีดำและสีเทา

ในฐานะคนที่เพิ่งออกจากคุกใต้ดินหนิงเจี่ยซิ่วคุ้นเคยกับหมอกสีเทาเข้มนี้ มันเป็นออร่าที่ปล่อยออกมาจากวิญญาณชั่วร้าย!

ก่อนที่ หนิงเจี่ยซิ่วจะตอบสนองด้วยความตกใจ ภาพนั้นก็กลับมาเป็นปกติราวกับว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นเป็นความฝันที่แปลกประหลาด

"มีอะไรผิดปกติ?" หลู่เฮาที่เดินนำหน้าหนิงเจี๋ยซิ่วหันกลับมาถาม

จากการจ้องมองของ หนิงเจี่ยซิ่วใบหน้าของ หลู่เฮาก็แสดงสีหน้ารู้แจ้ง เขาวางมือบนไหล่ของ หนิงเจี่ยซิ่วทันทีและยิ้ม “ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่น้องชายหนิง แต่อย่ากังวล ข้าจะหาคนที่ดีกว่าให้เจ้า แค่อดทนไว้”

หนิงเจี่ยซิ่วพูดไม่ออก แต่เขาไม่สามารถเปิดเผยสิ่งที่เขาเพิ่งเห็นได้ ด้วยการใช้เทคนิคดวงตาแห่งวิญญาณของเขา เขายืนยันว่านักเต้นบนเวทีกลายเป็นผู้หญิงชั่วร้ายผมขาวเหล่านั้นจริงๆ มันไม่ใช่ภาพลวงตา

เพื่อให้วิญญาณชั่วร้ายเหล่านี้แสดงออกมาอย่างโจ่งแจ้งในลักษณะนี้ โดยไม่สนใจหน่วยล่าปีศาจ จะต้องได้รับการอนุมัติโดยปริยายจากบุคคลที่มีอำนาจบางคน หนิงเจี่ยซิ่วไม่อยากจะเชื่อเลย

เมื่อถอนสายตาออกไป หนิงเจี่ยซิ่วก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เขาเดินตามหลู่เฮาขึ้นไปบนชั้นสองอย่างเงียบ ๆ

หลังจากค้นพบการมีอยู่ของวิญญาณชั่วร้ายในศาลาฤดูใบไม้ผลิแล้ว หนิงเจี่ยซิ่วมักจะใช้เทคนิคดวงตาแห่งวิญญาณของเขาเพื่อสังเกตสภาพแวดล้อม โดยคว้าทุกโอกาสเมื่อผู้อื่นไม่สนใจ

เขาต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าหมอกสีดำและสีเทากระจุกตัวอยู่ที่ชั้นบนสุด โดยเฉพาะชั้นบนสุดซึ่งมีวิญญาณชั่วร้ายแพร่ระบาดมากที่สุด

ใช้ประโยชน์จากที่ไม่มีใครสนใจ หนิงเจี่ยซิ่วจึงขึ้นไปบนชั้นสามอย่างเงียบ ๆ โดยตั้งใจที่จะตรวจสอบเพิ่มเติม

ทางเดินบนชั้นสามเต็มไปด้วยพลังงานอันชั่วร้ายที่หนาแน่นราวกับหมอกหนา ซึ่งส่วนใหญ่เล็ดลอดออกมาจากห้องหรูหราทั้งสองข้างของทางเดิน

หนิงเจี๋ยซิ่วลอบเข้าไปที่หน้าต่างห้อง เขาใช้นิ้วเจาะรูในกระดาษที่ปิดหน้าต่าง

“ดื่มอีกนายท่าน~”

เมื่อมองผ่านเข้าไปในรูนั้น เขาเห็นเหตุการณ์มัวเมา พ่อค้าสองคนแต่งตัวดีนั่งอยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าแดงก่ำขณะดื่มแก้วไวน์

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของ หนิงเจี่ยซิ่วห้องนี้เป็นฉากที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

สตรีผู้มีมนต์เสน่ห์ทั้งแปดนั้นมีรูปร่างคล้ายโครงกระดูก แต่งกายด้วยชุดผ้าไหม ชายทั้งสองดูเหมือนจะลืมรูปแบบที่แท้จริงของพวกเขา

จากการโต้ตอบของพวกเขา เห็นได้ชัดว่ามีหมอกสีขาวถูกชายสองคนหายใจออกอย่างต่อเนื่อง ซึ่งถูกดูดซับโดยโครงกระดูกสีแดงทั้งแปดตัวในทันที ฉากนั้นน่าขนลุกและแปลกประหลาด

"เจ้าคือใคร?"

ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่วมองผ่านหน้าต่าง เขาก็ได้ยินเสียงดุด่าข้างหลังเขา

เมื่อหันกลับมา เขาเห็นคนรับใช้ที่มีดวงตาแดงก่ำจ้องมองมาที่เขา คนรับใช้เหวี่ยงไม้สั้นเข้าหาเขา

หนิงเจี่ยซิ่วยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีด้วยร่างกายของเขา ด้วยโล่ระฆังทองของเขา การโจมตีนั้นไม่มีภัยคุกคามใดๆ

ก่อนที่คนรับใช้จะสามารถตอบสนองได้ หนิงเจี่ยซิ่วถ่ายทอดพลังภายในของเขาไปยังมือขวาของเขา และต่อยไปที่หน้าอกของผู้รับใช้ด้วยหมัด เสียงกระดูกหักดังก้องก้อง และคนรับใช้ก็ลอยไป นอนนิ่งอยู่กับพื้น

【สังหารปีศาจ ความชำนาญ +100】

เมื่อคนรับใช้เสียชีวิต ศีรษะของเขาก็เริ่มสลายไป และกลายเป็นหัวหนูที่มีขนสีเทาในเวลาไม่นาน

หนิงเจี๋ยซิ่วหยิบศพของปีศาจหนูขึ้นมา เตะเปิดประตูห้องของโครงกระดูกสีแดง เขาเดินเข้าไปข้างใน