เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 227 มันเรื่องบ้าอะไรกัน….

ตอนที่ 227 มันเรื่องบ้าอะไรกัน….

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมค่ายทางเหนือถึงได้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้???”

ประมุขนิกายหยินหยางกล่าวสีหน้าแปลกใจ

ทางด้านประมุขอีกสองคนก็มีความสงสัยไม่ต่างกัน เมื่อไม่กี่นาทีก่อนทั้งสามพึ่งได้รับข้อความว่าค่ายทางเหนือโดนจู่โจมและรีบมากันทันที แต่พอมาถึงมันกับเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นสะงั้น

ศพของลูกศิษย์นอนตายจำนวนมาก แถมรอบร่างกายพวกที่ตายยังมีคนจากนิกายเพลิงโลกายืนอยู่ข้างๆ อีก พวกประมุขทั้งสามต่างเกิดคำถามมากมายแต่ก็ไม่รู้จะถามอะไร

“มากันจนได้สินะ!”

ฮานที่ลอยขึ้นจากพื้นเอ่ยเพื่อหยุดทั้งสามเอาไว้ บนฟ้าตอนนี้ประมุขทั้งสามอยู่ทางฝั่งซ้ายและฮานอยู่ทางฝั่งขวา ท่าทางของหยางแสดงท่าทีเป็นศัตรูอย่างชัดเจน ระหว่างที่พูดเมื่อกี้ก็ยิ้มออกมาด้วย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!”

ประมุขนิกกายหยินหยางเอ่ยถามด้วยเสียงตะโกน ฮานจึงสะบัดหน้าไปมา

“ก็อย่างที่พวกเจ้าเห็นกันนั่นแหละ ตอนนี้เรื่องพันธมิตรมันไม่มีอีกแล้ว”

“บ้าไปแล้วหรือไง!!!”

ประมุขนิกายหยินหยางกล่าวตอบแบบไม่รอช้า ความรู้สึกประมุขคนอื่นเองก็ไม่ต่างกัน เหล่าประมุขนิกายใหญ่ทั้งสามต่างก็รู้ดีว่าพวกนี้ไม่ได้โง่ การเห็นสถานการณ์และได้ยินคำพูดของฮานพวกเขาก็เข้าใจดี

“ประมุขนิกายเพลิงโลกา ท่านแน่ใจใช่ไหมจะทำแบบนี้”

ประมุขนิกายน้ำแข็งนิรันดิ์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาของเขาเป็นแววตาเหมือนกลับหลับตลอดเวลาอยู่แล้ว เมื่อมาบวกกับน้ำเสียงเย็นเยือก ทำให้น่ากลัวเพิ่มเข้าไปอีก

แต่ถึงแบบนั้น

ฮานก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อยเพราะมั่นใจในพลังของหยางเฉิน ‘ตอนนี้ผ่านมาได้สองนาทีเข้าไปแล้ว อีกเพียงสามนาทีเท่านั้น หึหึ!’ การกระทำทั้งหมดของฮานไม่ใช่เพื่อยั่วยุให้เกิดการต่อสู้ตั้งแต่แรก แต่ทว่า เขาทำเพื่อถ่วงเวลาเอาไว้ต่างหาก ระหว่างถ่วงเวลาฮานก็หันไปทางหยางเฉินเล็กน้อยเพื่อสำรวจดู

หยางเฉินตอนนี้ไม่ได้ขยับอะไร ได้แต่ยืนกอดอกหลับตาเอาไว้

เห็นแบบนั้นฮานก็ใจชื้นที่หยางเฉินไม่พูดอะไร ตอนแรกคิดว่าวิธีถ่วงเวลาโดยการคุยจะใช้ไม่ได้ แต่ในเมื่อหยางเฉินไม่พูดอะไรแบบนี้ก็เท่ากับว่ามันใช้ได้นั่นเอง

คิดได้แบบนั้นฮานก็เริ่มเข้าแผนต่อ

“ข้าได้ตกละ-”

ฟูม!!!!!

ฮานยังเอ่ยพูดไม่ทันจบก็มีเสาไฟพุ่งออกมาจากพื้น จากนั้นไฟก็เผ่าร่างของฮานที่อยู่บนอากาศหายไปแบบไม่มีชิ้นดี

‘-นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!’

เป็นสิ่งที่ทั้งสามประมุขนิกายใหญ่คิดในใจ อยู่ๆก็ปรากฏพลังไฟรุนแรงออกมา แถมยังสามารถจัดการร่างของฮานให้หายไปในครั้งเดียวอีก พวกเขาทั้งสามคนถึงจะยังตกใจแต่ก็พากันมองไปที่หยางเฉินกันทั้งหมด

“ฝีมือเจ้านั่นแน่ๆ” ประมุขนิกายหยินหยางมองไปที่หยางเฉิน

“ข้าก็คิดแบบนั้น…” ประมุขพืชศักดิ์สิทธิ์ตอบเห็นด้วย

“มันจะมีคนอื่นอีกหรือไง พวกเรามีเรื่องกับคนที่ไม่สมควรมีเรื่องแล้ว”

ประมุขนิกายน้ำแข็งนิรันดิ์กล่าวท้ายสุดด้วยสีหน้าจริงจัง ดวงตาที่เหมือนจะหลับก็ลืมออกมาเต็มที่ พอมองหยางเฉินสักพัก ทั้งสามก็มองหน้าและพยักหน้าให้กันราวกับว่ารู้หน้าที่ที่ตัวเองต้องไปทำดี

แต่

“ไม่ต้องมาพูดมาก” หยางเฉินเอ่ยออกมาก่อน เขาเข้าใจดีว่าพวกผู้นำนิกายกำลังจะลงคุกเข่าและก้มหัวยอมแพ้ พูดจบหยางเฉินก็ชูนิ้วชี้ขวาขึ้นมาอีก “คนละหนึ่งกระบวนท่า ข้าให้โอกาสพวกเจ้าแค่นั้น”

ประมุขทั้งสามต่างมองหน้ากันอีกครั้ง ระหว่างมองหน้ากันอยู่ก็ค่อยๆ ลดความสูงให้เท่ากับหยางเฉินที่ยืนอยู่บนพื้น

“ท่านอย่าได้พูดแบบนั้นเลยครับ…”

ประมุขนิกายหยินหยางกล่าวด้วยท่าทางเคารพแบบคนจีน

“ข้าไม่ได้พูดเล่น” หยางเฉินตอบเสียงอ่อนๆ จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วใส่ประมุขนิกายหยินหยางที่ทำท่าเคารพอยู่ “งั้นแปลว่าเจ้าไม่รับโอกาส”

“ดะ-”

ฉวบ!

แสงเหมือนแสงเลเซอร์จากนิ้วหยางเฉิน ทะลุร่างของเขาแบบเหมือนมีดเสียบเนื้อ ผลของการโจมตีทำให้มีรูขนาดใหญ่เกิดขึ้นบนร่างกายของประมุขนิกายหยินหยาง

“แอ็ก แอ็ก …ประมุขนิกายพืชศักดิ์สิทธิ์ชะ ช่วยข้าด้วย….”

อย่างที่รู้กันดี ประมุขนิกายศักดิ์สิทธิ์ชื้นชอบการทดลอง และหนึ่งในการทดลองของเขาเรื่องของการรักษา เหล่าชนชั้นสูงของดินแดนศักดิสิทธิ์ต่างรู้ดีว่ามันสุดยอดขนาดไหน ประมุขนิกายหยินหยางเลยขอร้องเช่นนี้

ประมุขนิกายพืชศักดิ์สิทธิ์เมื่อได้ยินก็แสยะยิ้ม

“อะไร แอ็ก… ทำไมถึงยิ้มแบบนั้นรีบช่วยข้าสิ!!!”

“ช่วย! …แบบนั้นมันก็ไม่สนุกนะสิ”

“แอ็ก… จะ เจ้า…”

กล่าวยังไม่ทันจบ ประมุขนิกายหยินหยางก็นอนลงไปกับพื้นพร้อมกับกองเลือดขนาดใหญ่ที่ไหลออกมาท้วมร่างกายทีละน้อย

“พวกเราต้องร่วมมือกันเท่านั้น!”

ประมุขนิกายน้ำแข็งนิรันดิ์กล่าวเสียงเบาๆ

“แน่นอน”

ฉวบ!

“เอ่ะ?!?!?! …นะ นี่แกทำอะไร???”

ร่างของประมุขนิกายน้ำแข็งนิรันดิ์โดนแขนขนาดใหญ่แทงจากด้านหลัง ซึ่งแขนที่แทงอยู่ตอนนี้ก็เป็นของประมุขนิกายพืชศักดิ์สิทธิ์ที่ตอบเขาเมื่อครู่

“ก็ร่วมมือกันไง”

ประมุขนิกายพืชศักดิ์สิทธิ์กล่าวพร้อมใบหน้าปั้นยิ้มอย่างมีนัย จากนั้นจึงค่อยๆ ชักมือออกจากร่างกายประมุขนิกายน้ำแข็งนิรันดิ์ที่ไร้วิญญาณไปแล้ว

‘นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!?!?!?’ หยางเฉินเองก็ตกใจไม่แพ้กัน อยู่ๆประมุขนิกายศักดิ์สิทธิ์ก็ฆ่าพวกตัวเองต่อหน้า แถมกำลังยิ้มแบบมีนัยอยู่ด้วย “นี่เจ้าทำอะไร”

“ก็อย่างที่เห็นข้ากำลังร่วมมือไงละ ข้าคนเดียวคนชนะเจ้าไม่ได้หรอก”

“นี่แกบ้าปะ-”

ก่อนที่หยางเฉินจตะโกนด่าออกไปเขาก็หยุดลงเพราะรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ‘เรื่องแบบนี้มัน….’ หยางเฉินมองประมุขนิกายพืชศักดิ์สิทธิ์ด้วยสีหน้าตกใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนสิ่งที่ทำให้หยางเฉินตกใจตอนนี้ก็คือ…