บทที่ 287 288
13/16 บทที่ 287 “ไปกันเถอะ” ฉินห่าวใช้พลังปราณโอบอุ้มเด็กๆ โบกมือลาพวกเซียวหลง กรรร! หลงอ้าวเทียนแหงนหน้าขึ้นฟ้า แหกปากกู่ก้องและหายวับไปด้วยวิชามิติ “เฮ้อ สหายน้อยฉินช่างน่าทึ่งจริงๆ” เซียวหลงถอนหายใจ เขาจำได้ว่าตอนเจอฉินห่าวครั้งแรก ชายผู้นี้อยู่ในขอบเขตแก่นทองคำเท่านั้น ในเวลานั้น ในสายตาเขา ฉินห...
