(ฟรี)ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 676 เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหง(1)

ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 676 เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหง(1)

"สารเลว!"

"หยิ่งยโสโอหัง!"

เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงโกรธมาก

พรึ่บ!

กระบี่เล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือของเขาทันที ในขณะที่เขาปลดปล่อยห่าฝนกระบี่ไร้สิ่นสุด ซึ่งพัดเข้าหาติงเยว่จากทุกทิศทุกทาง

เนื่องจากอีกฝ่ายฝึกฝนเต๋ากระบี่ เขาก็จะเอาชนะเด็กที่หยิ่งยโสคนนี้ด้วยกระบี่

แม้ว่าเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงจะไม่ได้ฝึกฝนเต๋ากระบี่ แต่เส้นทางเต๋าของเขาก็ค่อนข้างคล้ายกับเต๋ากระบี่

“กระบี่แยกภูผามหาสมุทร!”

ติงเยว่ตวัดกระบี่ของเขา ซึ่งแผ่กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่และทรงพลังออกมา

จากนั้นก็เกิดเสียงระเบิด กระบี่กลายเป็นรูขนาดใหญ่จากการโจมตีของเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหง

ฉัวะ!

ติงเยว่ปลดปล่อยการโจมตีไปยังเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงอีกหน

ในขณะนี้ ติงเยว่ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป

สิ่งเดียวที่มองเห็นได้คือริ้วกระบี่ที่พุ่งออกมาราวกับสว่าน

มันทรงพลังและเยือกเย็น

เจตนาสังหารไม่สิ้นสุดปะทุขึ้น

เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงทำหน้าบูดบึ้งด้วยความประหลาดใจ

การโจมตีนั้นทรงพลังอย่างมาก เกินกว่าความแข็งแกร่งของฐานพลังยุทธ์ของมนุษย์นั้นเสียอีก

ต้องรู้ว่ามนุษย์เด็กคนนี้อายุไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ

ในสายตาของยอดฝีมือเช่นพวกเขา พวกเขาสามารถบอกถึงความแตกต่างของอายุได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว

นอกจากนี้ ติงเยว่ไม่ได้สนใจที่จะปิดบังอายุของเขา

ความตั้งใจเดิมของเขาคือการโอ้อวดอยู่แล้ว

ริ้วกระบี่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงราวกับน้ำพุ

การโจมตีนั้นคล้ายกัน แต่พลังของการโจมตีนั้นแตกต่างกัน

ตู้ม!

ริ้วกระบี่ทั้งสองปะทะกัน ทำให้เกิดคลื่นกระแทกดังก้องไปทุกทิศทุกทาง

เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

เขาต้องการใช้การโจมตีที่คล้ายกันเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา

เขาต้องการให้มนุษย์สารเลวคนนี้รู้ว่า เทพเจ้าโกลาหลบรรพกาลไม่อาจประเมินต่ำได้ และพลังของเทพเจ้าโกลาหลบรรพกาลนั้นเหนือจินตนาการของเขา

กระบี่ของติงเยว่เปลี่ยนไป เจตนากระบี่ที่มองไม่เห็นก่อตัวเป็นพายุลูกใหญ่ และพลังที่เยือกเย็นก็กระจายไปทุกทิศทาง

เกลียวปราณกระบี่ฟาดลงมาดั่งพายุ

เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงเลิกคิ้ว

เกลียวปราณกระบี่?

เด็กสารเลวคนนี้มีความสามารถมากทีเดียว และเต๋ากระบี่ของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอ

ในบรรดายอดฝีมือจำนวนมากในความโกลาหล มนุษย์ผู้นี้ถือว่าสูงกว่าค่าเฉลี่ย

อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมด

หากเขาอยู่ในระดับเดียวกันกับติงเยว่ เขาจะต้องระมัดระวังเมื่อเผชิญกับการโจมตีที่ทรงพลังเช่นนี้ แต่เขาเป็นเทพเจ้าโกลาหลบรรพกาลที่ทรงพลัง แม้ว่าจะเป็นเพียงร่างอวตารก็ตาม

เขาไม่รู้สึกกดดันแต่อย่างใด

ประสบการณ์การต่อสู้และความสามารถของเขาไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกยุทธ์ธรรมดาในระดับเดียวกันจะเปรียบเทียบได้

เขาตอบโต้ด้วยการโจมตีที่คล้ายกัน

เกลียวปราณที่คล้ายกระบี่กลายเป็นพายุและกวาดออกไป

พายุลูกใหญ่สองลูกที่เหมือนกัน แต่ต่างกันได้เข้าปะทะกันทันที

ภายในพายุ ริ้วกระบี่เบ่งบานออกมาอย่างต่อเนื่อง

ติงเยว่ยังคงโจมตีต่อไป แต่เทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงก็ไม่เร่งรีบ ไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหว

เขาตอบโต้ด้วยการโจมตีที่คล้ายกัน

เซียวเหลียงและคนอื่น ๆ มองทั้งสองฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจัง

พวกเขารับรู้ความแข็งแกร่งของติงเยว่เป็นอย่างดี

อวตารของเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงนั้นอ่อนแอกว่าติงเยว่ในแง่ของฐานพลังยุทธ์ไม่ได้เสียเปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้ ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนเขาจะผ่อนคลายกำลังเลียนแบบการโจมตีของติงเยว่

หากติงเยว่พ่ายแพ้โดยอีกฝ่ายด้วยวิธีนี้ เขาอาจจะได้รับผลกระทบครั้งใหญ่ใช่หรือไม่?

เทพเจ้าโกลาหลบรรพกาลนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง

หงหยวนชิวและผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตเต๋านิรมิตคนอื่น ๆ ถอนหายใจ

นี่คือความน่าสะพรึงกลัวของยอดฝีมือในความโกลาหลหรือไม่?

ถึงกระนั้นก็เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่จะต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังเหล่านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะคว้าโอกาสนี้เพื่อฝึกฝนตนเอง

ฉู่เซวียนเฝ้าดูการต่อสู้อยู่

ติงเยว่แข็งแกร่งมากจริง ๆ

พรสวรรค์ของเขาในด้านเต๋ากระบี่นั้นน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด เขาก็ไม่สามารถเทียบกับเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงที่อ่อนแอกว่าเล็กน้อยได้

เขาก็ยังไร้ประสบการณ์เกินไป

หากก่อนที่พวกเขาจะบรรลุขอบเขตเต๋านิรมิต มันก็ยังดีอยู่ เนื่องจากติงเยว่และคนอื่น ๆ ไม่ได้ขาดการต่อสู้

อย่างไรก็ตาม หลังจากบรรลุขอบเขตเต๋านิรมิต นอกเหนือจากการต่อสู้สั้น ๆ บนเส้นทางโบราณสู่หุบเหวโกลาหลแล้ว ก็ไม่มีการต่อสู้อื่นอีก

แม้จะมีความก้าวหน้าในการฝึกฝนและความเข้าใจ แต่บางสิ่งสามารถเรียนรู้ได้ในการต่อสู้เท่านั้น

ดังที่กล่าวไว้ ฉู่เซวียนไม่กังวลว่าติงเยว่จะไม่สามารถลุกขึ้นได้หากเขาแพ้

หากเขาไม่สามารถแม้แต่จะผงาดกลับมาจากการโจมตีเล็กน้อยเพียงนี้ เขาจะเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ได้อย่างไร?

ติงเยว่ไม่ใช่คนอ่อนแอ

ยิ่งเขาประสบกับความพ่ายแพ้มากเท่าใด เขาก็ยิ่งพยายามปรับปรุงและเอาชนะความอ่อนแอของเขามากเท่านั้น

ท่ามกลางความโกลาหล บรรพชนอสูรและคนอื่น ๆ ก็เฝ้าดูอยู่เช่นกัน

ฐานพลังยุทธ์ของติงเยว่ไม่ใช่แค่การเสแสร้ง

ฉู่และคนอื่น ๆ ก็เฝ้าดูเช่นกัน

เผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ผลิตอัจฉริยะไร้เทียมทานขึ้นมา พวกเขากำลังจะผงาดขึ้นอย่างแท้จริง

แม้ว่าติงเยว่จะไม่สามารถเอาชนะเทพเจ้าบรรพกาลฉิงหงได้ และถูกปั่นหัวราวกับลูกไก่ในกำมือ แต่ก็ไม่มีใครดูถูกติงเยว่

ช่องว่างระหว่างประสบการณ์การต่อสู้ของพวกเขาห่างหลายยุคสมัย ไม่ใช่เป็นหลายปี

"พวกเจ้ามีอัจฉริยะมากมายไม่รู้จบ"