บทที่ 12 การปรากฏตัวอีกครั้ง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 12 การปรากฏตัวอีกครั้ง
"คุณได้ตำแหน่งที่แน่นอนของฮัลค์หรือยัง?"
บนเฮลิคอปเตอร์ นายพลรอสขมวดคิ้วกับฝูงชนด้านล่าง ผู้คนตื่นตระหนกเพราะการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดสีเขียว เขาหันศีรษะไปหาคนของเขาและถามขึ้นมา
"ตามถนนที่เสียหายที่เขาทิ้งเอาไว้และจุดฝูงชนกำลังหนีออกมา ดูเหมือนว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปยังตึกเอ็มไพร์สเตทครับ"
"หยุดเขา อย่าปล่อยให้เขาไปไกลมากกว่านี้ ยิงจรวดใส่เขาถ้าจำเป็น"
"แต่ท่านนายพล มีพลเรือนธรรมดาอยู่ข้างล่างนั่นนะครับ!" ใบหน้าของผู้ใต้บังคับบัญชาซีดเผือด เขาถึงกับทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยเตือนออกมา
"ทหาร นี่คือคำสั่ง!" นายพลรอสขัดจังหวะคำพูดของผู้ใต้บังคับบัญชาเขาโดยไม่ลังเล ด้วยใบหน้าที่เข้มงวดและน้ำเสียงที่หนักแน่นเขาก็กล่าวว่า "ภารกิจแรกของเราคือการจับฮัลค์ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้น การเสียสละเป็นสิ่งที่จำเป็น หากไม่อย่างนั้น ฮัลค์คงจะทำให้โกลาหลมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้"
นายพลรอสผู้เป็นทหารที่ยอมหักไม่ยอมงอได้อุทิศชีวิตของเขาเพื่อสร้างสุดยอดทหารที่คล้ายกับกัปตันอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฮัลค์เป็นสัตว์ประหลาดที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญและทรงพลังมาก นายพลรอสย่อมอยากที่จะจัดการเจ้าสิ่งนี้เพื่อที่จะได้เกียรติยศและชื่อเสียงมากมาย
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่เขาจะยอมแพ้ในตอนนี้
ฮัลค์ก็ยังคงเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ไร้สติ ขับเคลื่อนทุกสิ่งด้วยความโกรธ
ทุกที่ที่เขาไป ซากปรักหักพังล้วนกระจัดกระจายราวกับว่ามันผ่านสงครามมา
ฮัลค์ทุบรถที่ขวางทางของเขาให้เป็นก้อนเศษโลหะ พร้อมกับยืนขึ้นและทุบหน้าอกของเขา ส่งเสียงคำรามดังสนั่นไปยังเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธที่ยังคงบินรอบๆ ตัวเขา แม้ว่าการกลายร่างเป็นฮัลค์จะทำให้สูญเสียความฉลาดที่ดร.แบนเนอร์มี แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณสัตว์ร้ายของเขาว่าก้อนเหล็กที่ลอยอยู่เหนือศีรษะเป็นภัยคุกคาม
'ฮัลค์ไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกคุกคาม!'
หลังจากเสียงคำรามของความโกรธได้ดังออกมา ฮัลค์ก็ทุบมือของเขาลงบนพื้นจนสร้างรูขนาดที่ต่างกันบนคอนกรีต
จากนั้นเขาก็ออกแรงที่นิ้วและคว้าก้อนคอนกรีตขนาดใหญ่พร้อมกับโยนมันไปที่เฮลิคอปเตอร์กลางอากาศ
"ระวัง! หาที่เกาะ หาที่เกาะ!"
เมื่อเผชิญหน้ากับหินที่กำลังบินพุ่งเข้ามา นักบินที่มีประสบการณ์ก็พยายามหลบเลี่ยง
เมื่อก้อนหินบินมากลางอากาศ มันก็ขาดแรงเฉื่อยจนเริ่มลดความเร็วลงอย่างรวดเร็ว
ทว่าจุดที่มันตกลงไปก็เป็นจุดที่ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกัน
"ไสหัวออกไปซะ!"
"ระวัง!"
ด้วยเสียงตะโกนจากใครบางคน ฝูงชนก็เริ่มหนีไปอย่างกระจัดกระจายด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็ยังมีพลเมืองที่ตอบสนองช้ากว่าคนอื่นหรือบางคนหยุดนิ่งจนไม่ได้หาที่หลบ
ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูโศกนาฏกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น
“โอ้ ไม่นะ...!”
"โอ้ พระเจ้า!"
หลายคนเลือกหลับตาหรือปิดปากของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่อยากเห็นฉากนองเลือดที่จะเกิดขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา
"ฟิ้ว! ไอ้บ้าที่ไหนโยนก้อนหินใหญ่ขนาดนี้ลงบนถนนกัน?"
ดูเหมือนว่าโศกนาฏกรรมที่คิดว่าจะเกิดขึ้นกลับไม่ได้เกิดขึ้น
ร่างหนึ่งได้พุ่งออกมาจากฝูงชนและเปลี่ยนเส้นทางของหินที่ตกลงมาด้วยขาของเขาทันที ส่งมันบินเข้าไปในร้านกาแฟที่อยู่ด้านข้าง
แม้ว่านี่จะยังถือได้ว่าเป็นโศกนาฏกรรมสำหรับเจ้าของร้านกาแฟ แต่มันก็ดีกว่าเกิดเรื่องร้ายแรงกับคนอีกหลายคนมาก
"นั่นใครกันน่ะ!?"
"พวก นายเจ๋งมากเลย!"
"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเตะก้อนหินขนาดใหญ่ออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว"
"เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะเป็นซูเปอร์ฮีโร่คนเดียวกับที่ปรากฏในย่านเฮลคิทเช่น!?"
"ยอดฝีมือกังฟูในตำนาน!"
[คะแนนชื่อเสียงจากพลเมืองนิวยอร์ก +0.04]
[คะแนนชื่อเสียงจากพลเมืองนิวยอร์ก +0.02]
[คะแนนชื่อเสียงจากพลเมืองนิวยอร์ก +0.05]
...
เมื่อเหลือบมองสิ่งที่ปรากฏบนแผงข้อมูลของระบบ ไรอันก็ขยับขาขวาโดยไม่มีเสียงเพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็นถึงความปกติที่เท้าของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนทิศทางของหินที่ตกลงมาได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไรอันจะไม่ได้รับบาดเจ็บ ถึงขาเหล็กอันยิ่งใหญ่จะทรงพลัง แต่ก็เป็นเพียงทักษะกังฟูที่เป็นของการ์ดตัวละครระดับ D มันจึงไม่ใช่ทักษะที่ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง
เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ไรอันก็ได้รับคะแนนชื่อเสียงมากมายจากพลเมืองนิวยอร์ก ในขณะที่พยายามปิดกลั้นอาการบาดเจ็บที่เท้าของเขา
เมื่อเขารู้สึกว่าอาการบนเท้าของเขาค่อนข้างดีขึ้นแล้ว เขาก็ไม่อยู่ต่อและวิ่งไปยังทิศทางจุดที่ฮัลค์อยู่
เหตุผลที่ไรอันปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะอาซิงต่อหน้าผู้คนในนิวยอร์กไม่ใช่เพียงเพื่อช่วยผู้คน แต่เพราะฮัลค์ต่างหาก
อีกฝ่ายคือยักษ์เขียวที่มีชื่อเสียงที่สุดในมาร์เวลและเป็นสมาชิกในอนาคตของอเวนเจอร์ส ไรอันคงจะสามารถได้รับคะแนนชื่อเสียงมากมายจากเขาได้อย่างแน่นอน
"ท่านนายพลมีคนกำลังมุ่งหน้าไปยังฮัลค์"
บนเฮลิคอปเตอร์ ทหารคนหนึ่งที่สังเกตเห็นก็ได้รายงานสถานการณ์ทันที
"ใครกัน?"
เพียงเสี้ยววินาที นายพลรอสก็คิดถึงบุคคลที่เป็นไปได้หลายคน รวมถึงเจ้าหน้าที่หน่วยชีลด์ที่เขาไม่ชอบมากที่สุด
ทว่าคำตอบที่ทหารตอบเขามากลับไม่ใช่คำตอบที่นายพลรอสคิดไว้
"ไม่แน่ใจเช่นกันครับ ชายคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่จากการแต่งตัวของเขา เขาอาจเป็นพลเมืองทั่วไปหรืออาจเป็นแค่คนไร้บ้าน"
"คนไร้บ้านงั้นเหรอ?" นายพลรอสขมวดคิ้ว เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าชายไร้บ้านธรรมดาจะปรากฏตัวในที่แห่งนี้
เมื่อมองไปที่กล้องส่องทางไกลในมือของทหาร นายพลรอสก็มองลงมาจากเฮลิคอปเตอร์และในไม่ช้า เขาก็สังเกตเห็นชายที่แต่งตัวเรียบง่ายในเสื้อสเวตเตอร์สีแดงที่พื้นเบื้องล่าง
แม้ว่าเครื่องแต่งกายของชายคนนั้นจะดูธรรมดา แต่ความเร็วที่เขาเคลื่อนไหวไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามัญจะทำได้เลย
'นั่นใครกัน?'
บนเฮลิคอปเตอร์ นายพลรอสยังคงคาดเดามากมายถึงตันตนที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน
ด้านล่างของถนนในนิวยอร์ก ไรอันได้เห็นฮัลค์ที่ส่งเสียงคำรามและตะโกนอยู่ตลอดเวลา เขากำลังระบายความโกรธและทำลายทุกสิ่งรอบตัวเขา
เมื่อสังเกตการณ์จากระยะไกลอย่างเงียบๆ ไรอันเริ่มตระหนักได้ถึงพลังของฮัลค์ในยามนี้
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้เลย
ด้วยพลังของขาเหล็กอันยิ่งใหญ่ ไรอันก็สามารถเตะรถหรือส่งชายร่างกำยำบินได้ แต่คงไม่สามารถเทียบกับฮัลค์ที่ระเบิดรถได้ด้วยการสะบัดฝ่ามือ
เขาได้แต่รู้สึกปวดใจแทนเจ้าของรถโดยไม่รู้ตัว ไรอันระมัดระวังตัวอย่างมาก เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาที่โกรธเกรี้ยวของฮัลค์และซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังของอาคาร
แม้ไรอันอยากจะได้คะแนนค่าชื่อเสียงจากฮัลค์ แต่เขาก็ไม่ได้โง่พอที่จะไปหาฮัลค์เพื่อให้อีกฝ่ายกระทืบตาย เขาเริ่มมองดูการเคลื่อนไหวของทหาร พวกเขาดูราวกับว่ากำลังที่จะเริ่มดำเนินการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่
ไรอันตั้งใจจะรอจนกว่าฮัลค์และกองทัพต่อสู้กันจนเกือบเสร็จ ก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย
เพื่อที่ระดับความอันตรายที่เขาต้องเผชิญจะได้น้อยลงไป
