บทที่ 1: ผู้ตรวจสอบที่ได้คะแนนอันดับหนึ่งและถูกผูกมัดกับระบบราชการฉ้อฉล!
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
[กราบขออภัยก่อน ผมเพิ่งเคยแปลเรื่องประมาณนี้ครั้งแรก เรื่องยศตำแหน่งและวิธีการพูดราชาศัพท์ผมอาจไม่คล่องนัก เรียกว่าไม่เคยเรียนรู้มาก่อนเลย หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยขอรับ]
บทที่ 1: ผู้ตรวจสอบที่ได้คะแนนอันดับหนึ่งและถูกผูกมัดกับระบบราชการฉ้อฉล!
“จากการดูความสำเร็จทางวิชาการและศีลธรรมที่โดดเด่นของหลินเป่ยฟาน รวมความสามารถพิเศษของเขา เขาผ่านการสอบในพระราชวังหลวงและได้กลายเป็นทรัพย์สินอันล้ำค่าสำหรับประเทศของเรา ดังนั้นเราจึงขอประกาศให้หลินเป่ยฟานเป็นผู้ชนะการแข่งขันของการสอบในปีนี้!”
เสียงผู้หญิงที่สง่างามและทรงเกียรติได้ดังก้องไปทั่วพระราชวังทองคำอันยิ่งใหญ่ตระการตา
“ขอบคุณขอรับ ขอบคุณองค์จักรพรรดินี! หลินเป่ยฟานอุทานออกมาเสียงดังด้วยความสุขล้น
เขาเป็นผู้ที่ข้ามมาสู่ต่างโลก อันเป็นโลกแห่งการต่อสู้ที่แสนอันตรายนี้เมื่อสามปีก่อนและถูกผูกมัดด้วยระบบ ระบบได้แจ้งให้เขาทราบว่าการทำงานของมันจะทำงานก็ต่อเมื่อเขามีอาชีพเป็นขุนนางหรือรับราชการ
ด้วยความช่วยเหลือของระบบ เขาได้อุทิศตนเองเพื่อศึกษาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อที่เขาจะได้มีตำแหน่งรับราชการและเปิดระบบสักที ในเวลาเพียงสามปี เขาได้รับคะแนนสูงสุดในการสอบจนกลายเป็นผู้ที่มีคะแนนเป็นอันดับหนึ่งของปี!
การเป็นผู้ที่มีคะแนนเป็นอันดับหนึ่ง หมายความว่าในที่สุดเขาก็มีตำแหน่งอาชีพรับราชการแล้ว เขาดีใจมากและแทบรอไม่ไหวที่จะถามระบบแล้วว่า “ระบบ มันคงถึงเวลาที่แกจะเปิดใช้งานได้แล้วใช่ไหม?”
[ติ้ง! ผู้ใช้มีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดการเปิดใช้งาน ตอนนี้ระบบพร้อมเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการแล้ว!]
[ติ้ง! สวัสดีผู้ใช้ ระบบราชการฉ้อฉลพร้อมให้บริการผู้ใช้แล้ว!]
“สุดยอดระบบราชการฉ้อฉลงั้นเหรอ?” หลินเป่ยฟานรู้สึกแปลกๆ กับชื่อนี้มาก “ระบบ แกคงจะไม่ได้ทำให้ข้ากลายเป็นพวกฉ้อราษฎร์บังหลวงใช่ไหม?”
[ติ้ง! ความเข้าใจของผู้ใช้ถูกต้องแล้ว ระบบนี้มีอยู่เพื่อช่วยผู้ใช้ในการเป็นข้าราชการที่ทุจริตสุดๆ!]
[ตราบใดที่ผู้ใช้อยู่ในตำแหน่งที่สูงและทุจริตมากขึ้น รางวัลที่ได้รับจากระบบก็จะมีมากขึ้นตามไป! รางวัลเหล่านี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เรื่องความแข็งแกร่งและศิลปะการต่อสู้ แต่ยังสามารถช่วยให้ผู้ใช้กลายเป็นเทพเดินดินหรือเหนือกว่าเทพเดินดินยังได้!]
หลินเป่ยฟานกัดฟันและอุทานออกมา “ระบบบัดซบเอ้ย! นี่แกพยายามจะฆ่าข้าหรือไงกัน?”
พูดตามตรง การเป็นข้าราชการในโลกใบนี้เป็นอาชีพที่อันตรายมาก ยิ่งเป็นข้าราชการที่ทุจริตยิ่งแล้วใหญ่ นี่คือโลกแห่งการต่อสู้ที่มีนักรบที่ทรงพลังมากมาย แม้แต่คนที่แข็งแกร่งโดยทั่วไปก็พร้อมจะเอาเท้ามาย่ำใส่เจ้าหน้าที่ราชการเช่นเขา!
แถมถ้าจะให้เขาเป็นข้าราชการที่ทุจริต เขาคงถูกฆ่าตายอย่างรวดเร็วแน่!
หากใครไม่ชอบเขา พวกมันก็สามารถฆ่าเขาได้เลย ด้วยข้ออ้างว่าปล้นคนรวยเพื่อช่วยเหลือคนจน บนโลกที่เห็นความแข็งแกร่งเป็นสำคัญ เหตุผลมันจะไปสำคัญได้ไงกันเล่า?
ยิ่งไปกว่านั้น โลกใบนี้กำลังอยู่ในกลียุค
โลกที่หลินเป่ยฟานอาศัยอยู่เรียกว่าจักรวรรดิอู๋ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งได้ถูกก่อตั้งมา 300 ปีแล้ว ผู้ที่ศึกษาประวัติศาสตร์ย่อมรู้ว่าจักรวรรดิส่วนใหญ่ไม่มีทางอยู่ได้ถึง 300 ปี ตอนนี้จักรวรรดิจึงได้เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความเสื่อมโทรมและปัญหาทุกประเภทก็ได้ผุดขึ้น!
ภายในราชสำนัก เจ้าหน้าที่ผู้ขายชาติได้ขึ้นสู่อำนาจ เกิดการแตกแยก และมีการแย่งชิงอำนาจและเงินตรา ทำให้เกิดความวุ่นวายในประเทศ!
ในหมู่คนทั่วไป ตระกูลใหญ่และกลุ่มศิลปะการต่อสู้ ต่างก็กำลังขู่กรรโชกและปล้นประชาชน ทำให้ประชาชนทุกคนเริ่มรู้สึกโกรธแค้น!
นอกจากนี้ยังมีขุนศึกต่างแดนที่แยกตัวสร้างกองทัพของตนเองและพร้อมที่จะบุกที่ราบกลางได้ตลอดเวลา! ภายนอกยังมีอาณาจักรและราชวงศ์อีกมากมายที่กำลังจับตามองจักรวรรดิแห่งนี้อยู่!
อีกทั้งจักรพรรดินีที่ไร้ประสบการณ์และไร้ความสามารถก็กำลังปกครองจักรวรรดิแห่งนี้ ทำให้สถานการณ์ก็ยิ่งปั่นป่วนและเต็มไปด้วยวิกฤต! ในเวลานี้ การเป็นข้าราชการจึงเป็นสิ่งที่อันตรายมาก!
ยิ่งข้าราชการที่ทุจริตยิ่งแล้วใหญ่…นี่ไม่ใช่การขอให้คนอื่นมาฆ่าหรือไงกัน?
ในตอนนี้ หลินเป่ยฟานต้องการลาออกและหาที่ที่ไม่มีใครหาเขาเจอ! บนโลกกว้างใหญ่ ชีวิตของเขาคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!
“นักวิชาการหลิน ข้ามีงานให้เจ้าทำแล้ว!” ขณะที่กำลังตื่นตระหนก เสียงหนึ่งก็ได้ดังขึ้นในหูของเขา
หลินเป่ยฟานเงยหน้าขึ้นและเสียงนั้นก็มาจากจักรพรรดินีหญิงวูฉิงเหม่ยที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร นางมีใบหน้าที่สวยงามประณีต ผิวที่ขาวละเอียดอ่อนและผมสีดำของนางถูกม้วนขึ้นสูง แม้ว่านางจะสวมเสื้อคลุมของจักรพรรดินีที่ค่อนข้างหลวม แต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดรูปร่างที่สง่างามของนางไปได้
นางนั่งสูงบนบัลลังก์มังกร มองเห็นทุกทิศทางและดูสง่างามไร้ที่ติ!
หลินเป่ยฟานไม่กล้ามองนางมากไปกว่านี้ และก้มศีรษะลงในทันที เพราะเขาได้ยินมาว่าจักรพรรดินีผู้นี้โง่เขลา ทำตามอำเภอใจและชอบฆ่าคน
ถ้าเขาทำให้นางโกรธโดยไม่ได้ตั้งใจ หัวเขาคงขาดสะบั้นเป็นแน่ “ฝ่าบาทโปรดออกคำสั่ง ข้ารับใช้ผู้นี้ของท่านจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนพระคุณของท่านอย่างแน่นอน!”
หลินเป่ยฟานคารวะและเริ่มต้นด้วยการเยินยอตามปกติ อำนาจสูงสุดอยู่ที่จักรพรรดินี! ในเมื่อเขาไม่มีความแข็งแกร่งพอจะต่อต้านพลังของจักรพรรดินี สิ่งที่เขาต้องทำก็แค่พยายามเลียและไม่ต่อต้านก็เท่านั้นเอง!
"ดีมาก!" จักรพรรดินีหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่และปรบมือให้ “นี่แหละถึงสมกับเป็นเสาหลักของจักรวรรดิอู๋ที่ยิ่งใหญ่! งานที่จะให้เจ้าทำนั่นง่ายดายมาก ก่อนหน้านี้ ผู้ช่วยเสนบาดีสำมะโนครัวเรือน จ้าวเจียงซุน ได้ยักยอกเงินและละเมิดกฎหมาย ความผิดของเขานั้นไม่สามารถให้อภัยได้ เขาต้องถูกขังอยู่ในคุก! ดังนั้นข้าจึงขอสั่งให้เจ้าบุกเข้าไปในบ้านของเขาและยึดผลประโยชน์ที่ได้จากการกระทำผิดกฎหมายทั้งหมดของเขา เพื่อเติมเต็มคลังของประเทศชาติเรา จงอย่าทำผิดพลาด!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเป่ยฟานแทบจะหมดสติไป!
นี่มันหายนะชัดๆ!
งานง่ายบ้าบออะไรกันเล่า มันคือการต่อสู้ระหว่างจักรพรรดินีและกลุ่มฝ่ายตรงข้ามชัดๆ! ถ้าเราบุกเข้าไปในบ้านของพวกเขาจริงๆ เราจะสร้างความขุ่นเคืองให้กับอีกฝ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่!
เส้นทางสู่ข้าราชการผู้ประสบความสำเร็จดูท่าจะยากมากเกินไปแล้ว!
แต่ถ้าเราทำเป็นมองไม่เห็น มันอาจเป็นความผิดฐานหลอกลวงจักรพรรดินี นางอาจปลดเราออกจากตำแหน่งและไม่รู้สึกยินดีกับเราเลยก็ได้!
เส้นทางสู่ความสำเร็จในฐานะข้าราชการนั้นยากเหลือเกิน แถมหัวของข้าก็กำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายด้วย! จักรพรรดินียามนี้คงกำลังบังคับให้ข้าเลือกฝ่ายอยู่!
แล้วข้าจะทำอะไรได้กันล่ะ? ข้ารู้สึกสิ้นหวังเหลือเกิน!
นี่มันแทบไม่ต่างกับการบังคับให้ข้าไปตายชัดๆ!
“ตามรับสั่งฝ่าบาท!” หลินเป่ยฟานพูดเสียงดัง เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็พบว่าสายตาของข้าราชการหลายคนที่มองมาที่เขานั้นคลุมเครือมาก
ข้าได้แต่ถอนหายใจออกมา นี่คงจะเป็นจุดจบของข้าจริงๆ! ระบบก็กำลังบังคับเขา!
จักรพรรดินีก็กำลังบังคับเขา!
ไอ้พวกข้าราชการคนอื่นก็กำลังบังคับเขา!
ทุกคนมันกำลังบังคับขืนใจข้า!
ข้ารู้สึกขมขื่นในใจยิ่งนัก
จากนั้นหลินเป่ยฟานก็ได้รับพระราชกฤษฎีกาของจักพรรดินีและเข้าไปบุกบ้านของผู้ที่ถูกกล่าวหา การเข้าค้นบ้านนั้นง่ายมาก เพียงแค่นำกลุ่มทหารไปค้นหาสิ่งมีค่าในบ้านของอีกฝ่ายแล้วย้ายไปที่คลังสมบัติแห่งชาติ
ในเวลาไม่ถึงวัน งานจู่โจมก็เสร็จสิ้น
ข้าราชการชั้นผู้น้อยได้มาหาหลินเป่ยฟานพร้อมกับสมุดบัญชีและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านหลิน สมบัติทั้งหมดถูกนับยอดแล้ว พวกมันทั้งหมดอยู่ที่นี่และมีมูลค่ารวมประมาณ 2.2 ล้านตำลึง! โปรดตรวจสอบเถิด!”
หลินเป่ยฟานเดินดูบัญชีแยกประเภทด้วยท่าทีสบายๆ และเหลือบมองไปที่ทองคำ เงินและอัญมณีที่พราวระยิบระยับที่ถูกยึดมาพร้อมกับส่ายศีรษะและถอนหายใจ “เจ้าเจียงซุนผู้นี้โลภมากจริงๆ!”
รู้ไหมว่ารายได้ประจำปีของราชวงศ์อู๋ที่ยิ่งใหญ่มีเพียงแค่ 100 ล้านตำลึงเท่านั้น!
ส่วนข้าราชการระดับสามก็มีเงินเดือนประจำปีประมาณ 6,000 ตำลึง ถ้าหากรับใช้ไปประมาณ 30 ปี ก็จะได้เงินเพียงประมาณ 180,000 ตำลึงเท่านั้น ซึ่งการที่พวกเขายึดสมบัติมูลค่า 2.2 ล้านตำลึงจากบ้านของอีกฝ่ายได้ แสดงให้เห็นเลยว่าเขาโลภมากแค่ไหน!
เมื่อมองไปที่สมบัติที่พราวพร่างพรายรอบตัวเขา หลินเป่ยฟานก็นึกถึงระบบและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น
“ข้าจะสามารถ...?”
ในขณะนั้นเอง เจ้าหน้าที่ระดับล่างที่ถือสมุดบัญชีก็ดึงหลินเป่ยฟานเข้าไปในมุมที่ว่างเปล่าและกระซิบพร้อมรอยยิ้ม “ท่านหลิน ท่านกำลังถูกล่อลวงงั้นเหรอ? พูดตามตรง ตอนนี้ข้าเองก็ไม่ต่างกับท่านเลย คงยากที่จะระงับความรู้สึกของมนุษย์ไปได้!”
หลินเป่ยฟานขมวดคิ้ว “ท่านหมายความว่าอย่างไรท่านจ่าว?”
“สิ่งที่ข้าจะสื่อคือ ขอเพียงท่านเห็นด้วย ข้าก็จะลบจำนวนเงินที่ได้มาอย่างลับๆ เอง เราสามารถแบ่งกันคนละ 200,000 ตำลึง ท่านเอาไปหกและข้าจะเอาไปสาม หนึ่งในสิบที่เหลือจะถูกแบ่งให้กับคนที่เหลือ นี่น่ะคือเงินที่เราไม่มีทางได้เอื้อมจับหรอกขอรับ! ท่านหลิน ไม่ต้องกังวลเลย ยังไงมันก็เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปอยู่แล้ว พวกชั้นสูงเองก็คงทำเป็นไม่เห็นสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่แล้ว!”
เจ้าหน้าที่ระดับต้นแสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์ออกมา หลินเป่ยฟานโกรธมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวและก็ได้ตะโกนด่าเสียงดังลั่น “ท่านจ่าว ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้เลย! มีคำกล่าวหนึ่งเคยกล่าวเอาไว้ว่า การกินเงินเดือนของผู้ปกครองย่อมหมายถึงการแบ่งปันความกังวลของผู้ปกครองด้วย! เจ้าได้รับเงินจากพระราชวังและเพลิดเพลินไปกับพระคุณของจักรพรรดินี แต่แทนที่จะตอบแทน เจ้ากลับคิดริอาจยักยอกเงินคลังเนี่ยนะ! เจ้าจะแสดงความบริสุทธิ์ต่อองค์จักรพรรดินีเช่นไรกัน? เจ้าจะแสดงความบริสุทธิ์ต่อคนทั่วไปเช่นไรกัน? เจ้าสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ต่อมโนธรรมของสวรรค์และผืนพสุธาบนโลกใบนี้ได้หรือไม่?”
คำถามต่อเนื่องสามข้อได้ดังก้องไปทั่ว คล้ายกับพลังแห่งเต๋ากำลังระเบิดออกมา!
เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยดูละอายใจมาก “จริงแท้ขอรับท่านหลิน ท่านพูดถูกทุกอย่าง ดวงตาของข้ามืดบอดไป ข้าจะไม่กล้าทำอีกแล้ว!”
หลินเป่ยฟานสะบัดแขนเสื้อและพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “การโลภเพื่อประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ย่อมไม่นำพาไปสู่ความสำเร็จครั้งใหญ่ได้หรอก!”
เจ้าหน้าที่ระดับต้นก้มศีรษะลงและยอมรับความผิดพลาดของเขา “ท่านหลินพูดถูกทุกอย่าง!”
“ดังนั้นหากเจ้าต้องการจะโลภ จงโลภเพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า! เหลือให้จักรพรรดินีเพียงนิดหน่อยพอ ที่เหลือเราแบ่งกันให้หมดเลย!”
เจ้าหน้าระดับต้นถึงกับอุทานออกมาว่า “หา?!”
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
