บทที่ 41 ติดค้าง
ในวินาทีนั้น ดวงตาที่ลุกวาวของเขามองมา ในใจของเธอสับสนและหลบสายตาเขา มองไปข้างหน้า ที่นอกหน้าต่างแสงไฟด้านนอกช่างคึกคัก เธอยังจำเทศกาลฤดูใบไม้ผลิปีแรกหลังจากเธอแต่งงานกับเขาได้ พ่อแม่ย้ายเข้าบ้านใหม่ หร่วนหลางกับเขาแขวนโคมแดงที่หน้าประตู เธอเองก็เข้าไปร่วมวงด้วย แต่เล็บของเธอกลับฉีก ความเจ็บปวดทำเธอ...
