ตอนที่ 968 ของที่ไม่คาดคึด

ตอนที่ 968 ของที่ไม่คาดคึด

 

หนอนไหมน้ำแข็งสองตัวติดอยู่กับราชินีมังกร ราชินีมังกรก็สั่นไปทั้งตัว การเคลื่อนไหวของมันดูไม่เป็นธรรมชาติ มันพยายามดิ้นเพื่อกำจัดหนอนไหมน้ำแข็งบนร่างกาย

 

แต่จักรพรรดิปูสีฟ้าก็จับมันหัวไว้แน่น ราชินีมังกรไม่สามารถกำจัดมันออกได้ ร่างกายของมันก็เริ่มแข็งเป็นน้ำแข็งขึ้นเรื่อยๆ

 

“หนอนไหมน้ำแข็งทรงพลังจริงๆ” โจวเหวินมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าน้ำแข็งกระจายอยู่บนเกล็ดของราชินีมังกร และร่างกายของราชินีมังกรก็เริ่มเป็นน้ำแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ

 

ไม่นานก่อนที่ราชินีมังกรจะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปราวกับว่ากำลังจำศีล ร่างกายของมันก็แข็งทั้งตัว

 

“แน่นอน ว่าการฆ่ามันยังคงต้องใช้เวลา” โจวเหวินไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพราะราชินีมังกรไม่สามารถต่อสู้ได้แล้วและจักรพรรดิปูสีฟ้าก็จับมันอยู่

 

หนอนไหมน้ำแข็งสองตัวยังคงติดอยู่กับราชินีมังกรงูทะเลและเลือดในร่างกายของราชินีมังกรงูทะเลก็แข็งตัว หลังจากต่อสู้กับก้ามปูยักษ์สองข้างของจักรพรรดิปูสีฟ้าอยู่พักหนึ่ง มันก็โดนตัดเป็นสองส่วน มีแต่ผลึกดรอปออกมา

 

“เซ็งจริงๆ ไข่ไม่ดรอป” หลี่ซวนพูดอย่างหดหู่

 

“ไข่จะดรอปมันไม่ได้ดรอปออกมาง่าย ๆ”โจวเหวินเคยชินแล้ว หลังจากเก็บผลึก เขาก็เหลือบมองไปยังหลุมสีน้ำเงินด้านล่าง ดูเหมือนจะไม่สามารถมองเห็นจุดที่ลึกที่สุดได้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด

 

"ไปดูกัน"

 

จักรพรรดิปูสีฟ้าพาทั้งสามดำดิ่งลงไปในหลุมสีน้ำเงิน มีงูทะเลอยู่มากมาย แต่ฟองแรงโน้มถ่วงของจักรพรรดิปูสีฟ้าเปิดทาง ทำให้ก็ไม่มีงูทะเลตัวไหนสามารถเข้ามาใกล้พวกเขาได้

 

“หลุมสีน้ำเงินนี้ลึกมาก ฉันเกรงว่ามันจะไปถึงอีกด้านหนึ่งของโลก” จักรพรรดิปูสีฟ้าดำดิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังไม่ถึงก้นหลุมสีน้ำเงิน

 

หลุมสีน้ำเงินดูเหมือนหลุมไม่มีก้น พวกเขาดำดิ่งลงไปจนแม้แต่งูทะเลก็ไม่ปรากฎให้เห็นอีก

 

งูทะเลส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในถ้ำงูตามกำแพง แต่ที่ความลึกนี้ แม้แต่ถ้ำงูก็ไม่มีให้เห็น

 

“ดูเหมือนจะมีอะไรอยู่ที่นั่น?” หลี่ซวนเอนกายลงที่ด้านข้างของจักรพรรดิปูสีฟ้าและมองลงไป ราวกับว่าเขาเห็นอะไรบางอย่าง

 

โจวเหวินก็มองเห็นเหมือนกัน เขาเห็นชิ้นหยกสีน้ำเงินใสด้านล่าง ราวกับว่าถ้ำคริสตัลที่เปล่งประกาย

 

อย่างไรก็ตาม คริสตัลจำเป็นต้องสะท้อนแสงเพื่อเปล่งแสง ไม่มีแสงในก้นทะเลลึกเช่นนี้ ผลึกที่เรืองแสงได้ต้องมีบางอย่างผิดปกติ

 

จักรพรรดิปูสีฟ้าดำดิ่งลึกลงไปและแสงสีน้ำเงินก็ค่อยๆ สว่างขึ้น จากนั้นทั้งสองก็ค้นพบว่าจริงๆ แล้วมีธารน้ำแข็งหนาทึบอยู่ที่นั่น

 

“แปลก ราชินีมังกรไม่ใช้ว่ากลัวความเย็นหรือไง มันจะอยู่ในที่ที่มีธารน้ำแข็งเย็นๆทำไม” หลี่ซวนกล่าวอย่างสงสัย

 

“ต้องมีเหตุผลบางอย่าง บางทีความลับอาจอยู่ในธารน้ำแข็ง ก้อนน้ำแข็งจะไม่เปล่งแสงออกมาเอง อาจมีบางอย่างอยู่ในก้อนน้ำแข็ง” โจวเหวินมองไปยังธารน้ำแข็งด้านล่างและกล่าว

 

“มันคงไม่ใช่ไข่งูที่ราชินีมังกรวางไว้ใช่ไหม ถ้ามันเป็นไข่งู อาจจะทำให้เชื่องเหมือนแมลงได้” หลี่ซวนเอื้อมมือลงไปในน้ำและสัมผัสธารน้ำแข็ง ทันทีสัมผัสธารน้ำแข็งนั้นนิ้วก็แทบจะแข็งตัว

 

“ราชินีมังกรกลัวความเย็นมาก จะมาวางไข่ในที่แบบนี้ได้ยังไง ด้วยอุณหภูมิที่ต่ำเช่นนี้ ฉันคิดว่าราชินีมังกรที่กลัวความเย็นมันก็คงไม่กล้าเข้าใกล้” โจว เหวินสั่งให้จักรพรรดิปูสีฟ้าขุดน้ำแข็ง

 

จักรพรรดิปูสีฟ้ามีความทนทานต่อความหนาวเย็นสูง ภายใต้คำสั่งของโจว เหวิน มันโบกคีบขนาดใหญ่ของมัน ทุบและขุดธารน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว

 

ก้อนน้ำแข็งถูกขุดออกมาเรื่อยๆและในที่สุดโจวเหวิน ก็เห็นสิ่งที่เปล่งแสงสีฟ้าออกมา

 

“นี่คือเขี้ยว เขี้ยวของราชินีมังกร?” สิ่งที่เปล่งแสงสีน้ำเงินในธารน้ำแข็งคือเขี้ยวสีน้ำเงินยาวกว่าหนึ่งเมตร ราวกับแกะสลักจากผลึกน้ำแข็ง

 

“มันไม่น่าจะใช้” โจวเหวินขอให้จักรพรรดิปูสีฟ้าหนีบเขี้ยวขึ้นมา หลังจากจับเขาก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกจากเขี้ยว เกือบจะในทันที มือของโจวเหวินก็แข็งเป็นน้ำแข็ง

 

เกิดอะไรขึ้น!

 

โจวเหวินรีบวางเขี้ยวบนหลังของจักรพรรดิปูสีฟ้าและรู้สึกประหลาดใจอย่างช่วยไม่ได้ ด้วยความแข็งแกร่งและพละกำลังของเขา ไม่มีทางที่เขาจะถูกแช่แข็งเป็นน้ำแข็งในทันทีและอากาศเย็นที่เล็ดลอดออกมาจากเขี้ยวนั้นมีพลังไม่น้อยไปกว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับเร้นลับ

 

“สิ่งนี้ควรจะเป็น...” โจวเหวินคิดถึงความเป็นไปได้

 

“เป็นอะไร” หลี่ซวนถาม

 

“สิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับตัวอ่อนหรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับเร้นลับก็ยังเน่าเปื่อยและสลายตัวหลังจากตาย มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติเพียงไม่กี่ตัวที่ศพจะอยู่ได้นานหลังจากที่ตาย

 

แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาพลังของมันในไว้ขณะที่มันตายไปแล้ว เว้นแต่จะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับความกลัว ศพนี้น่าจะเป็นชิ้นส่วนของร่างกายขอสิ่งมีชีวิตระดับความกลัว สามารถรักษาพลังแห่งความกลัวอันน่าสะพรึงและจะไม่เน่าเปื่อยหรือสลายตัวไปอย่างง่ายดาย" โจว เหวิน กล่าว

 

“นี่คือเขี้ยวระดับความกลัวหรือของสิ่งมีชีวิตชนิดใด มันไม่ควรจะเป็นของราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ดใช่ไหม” หลี่ซวนกล่าว

 

โจว เหวิน มองดูเขี้ยวและพูด “มันเป็นไปไม่ได้ราชินีมังกรเห็นได้ชัดว่ากลัวความเย็น แต่มีเขี้ยวแบบนี้ ฉันไม่คิดว่าราชินีมังกรจะวางมันไว้ที่นี่ บางทีราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ดวางมันไว้ที่นี่เพื่อปราบมัน ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

 

“ใครวางมันไว้มันไม่สำคัญ เพราะมันเป็นสิ่งที่ดี เอาไปก่อน ของสิ่งนี้อาจจะมีประโยชน์หรือบ้างทีมันสามารถสร้างเป็นอาวุธได้?” หลี่ซวนกล่าว

 

“ไม่รู้ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องระดับความกลัวเท่าไหร่ ฉันได้ยินจากแค่ที่คนอื่นพูดถึงระดับความกลัว บางทีชิ้นส่วนร่างกายของระดับความกลัวอาจจะมีประโยชน์” โจวเหวินสวมเกราะเกล็ดมังกรแล้วจับเขี้ยวน้ำแข็งสีฟ้าเข้าไปใน ลูกแก้วปฐมภาคี

 

แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ชั้นของน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นบนเกราะเกล็ดมังกรบนมือทั้งสองข้าง

 

เขาขอให้จักรพรรดิปูสีฟ้า ขุดใต้ธารน้ำแข็งอีกครั้ง แต่ข้างใต้นั้นก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว เพราะนอกจากเขี้ยวแล้ว ไม่มีแสงในธารน้ำแข็ง

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีสิ่งอื่นใดในหลุมลึกสีน้ำเงินใต้ทะเล โจวเหวินจึงสั่งให้จักรพรรดิปูสีฟ้าพาพวกเขาออกจากหลุมลึกสีน้ำเงินใต้ทะเล

 

“จะไปที่ไหนต่อ” หลี่ซวนถาม

 

“ไปที่เกาะมังกรปีศาจ ฉันได้ยินจากมิกะว่ามีราชินีมังกรที่ดูเหมือนจระเข้บนเกาะมังกรปีศาจ พลังป้องกันกับพลังต่อสู้ทรงพลังและไม่กลัวความเย็น คราวนี้หนอนไหมน้ำแข็งจะไม่ถูกใช้ แต่ฉันได้คิดวิธีในการฆ่ามันไว้แล้ว ไม่น่าจะยาก” โจวเหวินกล่าวและสั่งให้จักรพรรดิปูสีฟ้าไปในทิศทางของเกาะมังกรปีศาจ

 

ไม่มีมนุษย์คนใดที่กล้าเข้าใกล้เกาะนี้ แม้แต่สิ่งมีชีวิตต่างมิติก็ไม่กล้าเข้าใกล้

 

ตามข้อมูลของมิกะ โจวเหวินและคนอื่นๆ พบเกาะมังกรปีศาจอย่างง่ายดายและพบราชินีมังกร

 

ดูเหมือนจระเข้จริงๆ แต่ไม่เหมือนจระเข้ทั้งหมด ลำตัวยาวกว่าจระเข้มากและมีเขาบนหัวเหมือนมังกร

 

โจวเหวินใช้ข้อมูลของมิกะและรู้ว่ามังกรตัวนี้นั้นกลัวพิษ ดังนั้นเขาจึงใช้เสื้อคลุมล่องหนแอบเข้าไปใกล้และแทงไปที่ตาของมันด้วยดาบ เมื่อมันอ้าปากด้วยความเจ็บปวด เขาก็ใช้สกิลผมพิษซึ่งเปลี่ยนรูปร่างเข้าไปในปาก

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง มังกรก็ตายและหลังจากผ่าร่างของมันออก ก็ไม่มีอะไรครอปออกมา

 

“เซ็ง ตัวนี้ก็ไม่มีไข่ครอป” หลี่ซวนกล่าว ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมาทันที: “เฒ่าโจว เจ้าคิดว่าที่นี่จะมีเขี้ยวด้วยหรือเปล่า?”