ตอนที่ 379
ตอนที่ 379
“วังราชาปีศาจ?” ราชาปีศาจทั้งสองมองหน้ากันและเห็นความสงสัยในดวงตาของกันและกัน “เจ้ากำลังพูดถึงวังราชาปีศาจอันใด?”
“วังของพวกเจ้าจะเรียกว่าวังราชาปีศาจได้อย่างไร?” หูลี่ กล่าวอย่างเย้ยหยัน “เจ้าไม่คิดว่ามันน่าอายหรือ?!”
“เจ้าบอกว่าข้ายากจน แต่พวกเจ้าต่างหากที่เป็นปีศาจที่น่าสงสาร” หูลี่ ใช้กำลังทั้งหมดของเขาเพื่อเยาะเย้ยพวกเขา “บางครั้ง ข้าก็อดไม่ได้ที่จะวิจารณ์พวกเจ้า พวกเจ้าไม่อายที่จะเรียกตัวเองว่า ราชาปีศาจหรือ? พวกเจ้าทุกคนอาศัยอยู่ในบ้านที่ทรุดโทรม สิ่งเหล่านั้นหรือเรียกว่าวัง”
“หูลี่ เจ้าจะมากเกินไปแล้ว!” ราชาปีศาจทั้งสองพูดอย่างเย็นชาด้วยท่าทางที่น่าเกลียด
“ข้าหรือมากเกินไป” หูลี่หัวเราะ “ข้ายังคงให้หน้าพวกเจ้า ไม่งั้นข้าจะพูดมากกว่านี้”
ราชาปีศาจทั้งสองหรี่ตาลง หนึ่งในนั้นเย้ยหยัน “หูหลี่ ที่อยู่อาศัยของเราไม่สมควรถูกเรียกว่าวังราชาปีศาจ แล้วสถานที่ที่เจ้าอาศัยอยู่นี้คู่ควรหรือไม่”
สายตาของเขากวาดไปทั่วที่พักของ หูลี่ นี่คือที่ที่ หูลี่ เคยอาศัยอยู่ก่อนที่เขาจะกลายเป็นราชาปีศาจ สมกับบ้านทรุดโทรมที่เขาพูดถึง…
"ฮิฮิ." หูลี่ หัวเราะเบา ๆ “โดยธรรมชาติแล้ว ที่นี่ไม่คู่ควร”
“ข้าจะเปิดโลกทัศน์ของเจ้าให้กว้างขึ้นในสองวัน!”
เมื่อนึกถึงคำสั่งของโจวชู หูลี่ ก็เปลี่ยนหัวข้ออย่างแข็งทื่อ “พวกเจ้าทั้งสองเป็นราชาปีศาจ พวกเจ้าไม่ได้มาร่วมพิธีเลื่อนขั้นของข้ามือเปล่าใช่ไหม?”
“ถ้าเจ้าขาดเงินจริงๆ และไม่สามารถคิดอะไรดีๆ ได้ ก็ไม่เป็นไร ข้าใจกว้าง ข้ามีความสุขมากที่พวกเจ้าอยู่ที่นี่ ข้ามีไวน์และเนื้อเพียงพอแล้ว”
ใบหน้าของราชาปีศาจทั้งสองมืดลง ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้มาก่อนว่าเสือสารเลวตัวนี้มีฝีปากกล้าขนาดนี้?
เดิมที พวกเขามาแต่เช้าเพื่อจุดประสงค์อื่น ไม่ใช่เพื่อทะเลาะกับหูลี่
“หูหลี่ พอ” หนึ่งในสองราชาปีศาจกล่าว “เราไม่ลืมของขวัญแสดงความยินดีกับเจ้า เราไม่ได้มาแต่เช้าเพื่อทะเลาะกับเจ้า เรามีเรื่องต้องคุยอย่างจริงจัง”
“ข้าไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับพวกเจ้า ตามหาข้าทำไม” หูลี่ถาม
เมื่อเขายังเป็นปีศาจ ราชาปีศาจเพียงคนเดียวที่เขาเคยสัมผัสด้วยคือราชาปีศาจอ่าว เขาไม่เคยเห็นราชาปีศาจเทียนโกวและราชาปีศาจหลิวเอ๋อมาก่อน
ราชาปีศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งและทรงพลังในดินแดนปีศาจสัตว์อสูรธรรมดาไม่มีคุณสมบัติที่จะพบกับพวกเขา
ยกตัวอย่างเช่นเหยาชิง แม่ของเขาเป็นปีศาจอันดับหนึ่งรองจากราชาปีศาจ แต่เขาไม่เคยเห็นราชาปีศาจด้วยตาของเขาเอง
เนื่องจากเป็นกรณีของเหยา ชิง จึงจินตนาการได้ว่าสัตว์อสูรตัวอื่นในแดนปีศาจเป็นอย่างไร
เหตุผลที่ หูลี่ สามารถติดต่อกับ ราชาปีศาจอ่าวในอดีตได้เนื่องจากเดิมทีเขาเป็นข้ารับใช้ของ ราชาปีศาจอ่าวมิฉะนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นปีศาจ เขาคงไม่ง่ายนักที่จะได้เห็นราชาปีศาจ
เขาไม่เข้าใจว่าทำไม เทียนโกวและหลิวเอ๋อถึงตามหาเขา
“หูลี่ เจ้าน่าจะรู้เกี่ยวกับราชินีปีศาจทูซานใช่ไหม?” คนที่พูดคือ เทียนโกวเขามองไปที่ หูลี่ อย่างจริงจัง
“ทูชานแล้วไงล่ะ? ข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์กับนางมากนัก” หูลี่ กล่าว
ใบหน้าของเทียนโกวมืดลงใครถามเจ้าว่าเจ้ามีความสัมพันธ์กับทูชานหรือไม่?
เจ้าเป็นเพียงปีศาจธรรมดาในอดีต มีสิทธิ์อะไรไปเป็นเพื่อนกับทูชาน?
แม้แต่พวกเรา ราชาปีศาจก็เป็นเพื่อนกับนางไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“ทูชานหายไป” เทียนโกวกล่าว
“ข้าไม่รู้ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า!” หูลี่ โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว
ใบหน้าของ เทียนโกวและ หลิวเอ๋อ มืดลงอีกครั้ง ทำไม หูลี่ ถึงกระวนกระวายมาก?
เราหาว่าเจ้าทำหรือเปล่า
ถึงจะอยากทำแต่มีความสามารถไหม?
แม้ว่า ทูชาน จะถือว่าค่อนข้างอ่อนแอในหมู่ราชาปีศาจ แต่เจ้าเพิ่งทะลวงผ่าน เจ้าสามารถเอาชนะนางได้หรือไง?
“หูลี่!” เทียนโกวเริ่มหมดความอดทน “เรากำลังคุยเรื่องสำคัญกับเจ้า! ถ้าเจ้ายังคงพูดไร้สาระอยู่ อย่าหาว่าเราไม่สุภาพ!”
“เจ้าจะไร้มารยาทหรือไง” หูลี่ กล่าวอย่างเฉยเมย “ข้าไม่กลัวเจ้า พูดต่อ”
เขาแสร้งทำเป็นหูแว่ว
“ทูชานหายไป เราสงสัยว่านางถูกทำร้ายโดยพวกมนุษย์—” เทียนโกวตะคอก
“เทียนโกว เจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า” หูลี่อดไม่ได้ที่จะขัดจังหวะ “เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่มีแม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับ ปีศาจพวกเขาจะทำร้าย ทูชาน ได้อย่างไร? ไม่ต้องพูดถึง ช่องว่างในกำแพงระหว่างสองโลกถูกปิดกั้น เหตุใดจึงมียอดฝีมือของมนุษย์ในดินแดนปีศาจ?”
“ข้าคิดว่า ทูชาน อาจจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งเพื่อเล่น อย่างไรก็ตาม ราชาปีศาจมักจะหายไปเสมอ เป็นเรื่องปกติที่จะหายไปเป็นร้อยปีไม่ใช่หรือ?” หูลี่ ไม่ใส่ใจ
“ข้าบอกว่าเจ้าไม่รู้ แต่เจ้าปฏิเสธที่จะยอมรับมัน” หลิวเอ๋อ ทำหน้าเย้ยหยัน “ตั้งแต่ที่เราพูด เราก็มั่นใจ! เจ้าไม่เข้าใจเรื่องระหว่าง ราชาปีศาจ”ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก หูลี่
"ข้าไม่เข้าใจ แล้วเจ้ามาที่นี่ทำไม“ หูลี่กล่าวว่า ”ข้าไม่เคยเจอทูชาน!”
“เรามาหาเจ้าเพราะเราต้องการให้เจ้าร่วมมือกับเราในบางสิ่ง”
เทียนโกวสามารถบอกได้ว่าพวกเขาไม่สามารถไปกับ หูลี่ ได้ มิฉะนั้นเขาก็จะได้สู้กัน
เขาเพิกเฉยต่อสิ่งที่ หูลี่ พูดและพูดต่อไป
“เจ้าก้าวเข้าสู่ราชาปีศาจและกำลังจัดพิธีเลื่อนขั้นบางอย่าง ทุกคนใน ดินแดนปีศาจรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เราสามารถใช้โอกาสนี้ล่องูออกจากรูได้”
“ล่องูออกจากรู?” หูลี่กล่าวว่า “เจ้าคิดว่าปีศาจงูจะยินยอมหรือไม่”(555555555555)
เส้นเลือดบนหน้าผากของ เทียนโกวปูดออกมา เขาเกือบจะระงับความต้องการที่จะกระทืบ หูลี่ ไม่ได้
หลังจากหอบหนักอยู่พักหนึ่ง เขาก็พูดต่อ “สิ่งที่เจ้าต้องทำคือให้ความร่วมมือ! นี่คือการตัดสินใจอย่างเป็นเอกฉันท์ของพวกเราราชาปีศาจทั้งสิบเอ็ด! หากเจ้าไม่พอใจ เจ้าไปคุยกับ ราชาปีศาจอ่าว”
“ข้าอยากจะดูว่า ราชาปีศาจอ่าวจะทำให้เจ้าตลกเหมือนเราไหม!”
“ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดออกมา ทำไมพวกเจ้าต้องนำ ราชาปีศาจอ่าว มาอ้าง” หูลี่ กล่าวอย่างไม่มีความสุข หลังจากที่เขากลายเป็น ราชาปีศาจเขาก็ไปหา ราชาปีศาจอ่าวแต่เขากลับถูกทุบตี
เขาต้องยอมรับว่าแม้ว่าทั้งคู่จะเป็นราชาปีศาจ แต่ความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งนั้นยิ่งใหญ่มาก
หูลี่ รู้ดีว่าเขายังด้อยกว่า ราชาปีศาจอ่าวมาก
แต่นี่เป็นเพียงในแง่ของการบ่มเพราะ ในบางแง่มุม ข้าแข็งแกร่งกว่า ราชาปีศาจอ่าวตัวอย่างเช่น วังราชาปีศาจของข้า! หูลี่คิดอย่างภาคภูมิใจ
"บอกข้ามา ว่าเจ้าต้องการให้ข้าร่วมมืออย่างไร ตราบใดที่เจ้าไม่ทำลายพิธีเลื่อนขั้นของข้า ข้าสามารถช่วยเจ้าได้” หูหลี่กล่าว
เทียนโกวและ หลิวเอ๋อ มองหน้ากัน ความผันผวนที่มองไม่เห็นปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด และพวกเขาระวังไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน เทียนโกวและ หลิวเอ๋อ ก็ออกจากอาณาเขตของ หูลี่ จากนั้น หูลี่ ก็มาถึงจุดที่ โจวชูอยู่
“หลานเหยาชิง ข้าเอง หูลี่!” หูลี่ตะโกน “เปิดประตูก่อน ข้ามีเรื่องจะบอก”
เอี๊ยด!
ประตูหินเปิดออก เหยาอ้าวเทียน โผล่หัวออกมา “เชิญเข้ามานายท่าน”
หูลี่ ไม่แปลกใจเลยที่ เหยาอ้าวเทียนเฝ้าประตูอยู่ เช่นเดียวกับเขา เหยาอ้าวเทียนได้รับความกรุณาอย่างมากจากเหยาชิง เป็นเขา เขาก็ทำเช่นกัน
หลังจากผ่านเหยาอ้าวเทียนแล้ว หูลี่ ก็เข้าไปในถ้ำที่ โจวชูใช้อยู่ชั่วคราว
ในถ้ำ วัสดุกองพะเนินอยู่ทุกหนทุกแห่งและมีมนุษย์ สัตว์อสูรที่ยุ่งอยู่กับการแปรรูปวัสดุ
จนกระทั่งเขาเดินเข้าไปลึกเข้าไปในถ้ำ เขาจึงเห็นโจว ชู
“ราชาปีศาจหูลี่ ทำไมท่านถึงตามหาข้า” โจวชูนั่งไขว่ห้างบนพื้น ออร่าของเขาผันผวน
หูลี่ นั่งลงบนพื้นและตบต้นขาของเขาอย่างแรง “แม่งเอ๊ย หลานเหยาชิง ข้าทำให้เจ้าผิดหวังในครั้งนี้”
โจวชูขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งนี้หมายความว่า?
หูลี่ต้องการทำอะไร?
“ราชาปีศาจเหล่านั้นต้องการใช้เจ้าเป็นเหยื่อเพื่อล่องูออกจากรู พวกเขาต้องการหาคนที่ทำร้ายราชินีปีศาจทูชาน” หูลี่กล่าว “ข้าอยากจะปฏิเสธ แต่สิ่งนี้ถูกตัดสินโดย ราชาปีศาจคนอื่นๆ ข้าไม่มีทางเลือก” เขาหน้าแดงและรู้สึกอายเล็กน้อย
เดิมที เขาคิดว่าหลังจากได้เป็นราชาปีศาจแล้ว เขาจะกลายเป็นผู้ดำรงอยู่สูงสุดในแดนปีศาจและไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของใคร
แต่ใครจะคิดว่าราชาปีศาจอีก11คนจะร่วมมือกันกดดันเขา!
ไม่สมควรที่จะบอกว่าพวกเขากดดันเขา พวกเขาขอเพียงให้ หูลี่ ร่วมมือและสัญญาว่าจะได้รับประโยชน์มากมาย
แต่ หูลี่ ไม่ได้อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้กับเหยาชิง
“ล่องูออกจากรู?” โจวชูมองที่ หูลี่ อย่างอยากรู้อยากเห็น
“มันเป็นแบบนี้ มีราชินีปีศาจชื่อทูชาน ในดินแดนปีศาจของเรา ข้าสงสัยว่าเจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับนางหรือไม่ กล่าวกันว่าทูชานเป็นผู้หญิงที่มีพลังมาก…” หูลี่อธิบายอย่างยุ่งเหยิง “ไม่นานมานี้ จู่ๆ นางก็หายตัวไป ถูกตัอง นางหายไปและไม่สามารถหาเจอได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
หูลี่ ลดเสียงลงและดูเหมือนว่าเขากำลังนินทา "ให้ข้าบอกเจ้า ข้าสงสัยว่าเทียนโกวแอบชอบทูซาน มิฉะนั้นทำไมเขาถึงแน่ใจว่า ทูชาน ถูกทำร้าย? เขาต้องแอบสนใจนางแน่ๆ…”
โจว ชูไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน ดูเหมือนว่าเป็นไปได้
เขาไม่รู้ว่าใครคือเทียนโกวแต่เขาคุ้นเคยกับ ทูชาน
ทูชาน มีเสน่ห์อย่างมาก ไม่แปลกเลยที่ ราชาปีศาจสองสามคนจะหลงรักนาง
“ทูชาน หายตัวไปและราชาปีศาจอีกสิบเอ็ดคนสงสัยว่านางถูกทำร้ายโดยยอดฝีมือมนุษย์ แต่เราไม่รู้ว่ายอดฝีมือมนุษย์นั้นซ่อนตัวอยู่ที่ไหนใน ดินแดนปีศาจดังนั้นทุกคนจึงคิดหาวิธีที่จะตามหายอดฝีมือมนุษย์คนนั้น”
หูลี่ เหล่าไม่ต่อเนื่องกัน แต่ โจวชูเข้าใจคร่าวๆ
การหายตัวไปของ ทูชาน ถูกค้นพบโดย ราชาปีศาจอีกสิบเอ็ดคน ดังนั้นพวกเขาจึงสงสัยว่ามียอดฝีมือมนุษย์ซ่อนตัวอยู่ใน ดินแดนปีศาจและต้องการค้นหายอดฝีมือมนุษย์ที่ทำร้าย ทูชาน อย่างลับๆ
“ท่านต้องการให้ข้าเป็นเหยื่อล่อยอดฝีมือมนุษย์ที่ทำร้ายราชินีปีศาจ ทูชาน ใช้หรือไม่” โจว ชู ถาม
โจวชูรู้ดีว่าทำไม ทูชาน ถึงหายตัวไป
ทูชาน ถูกเจดีย์ปราบปีศาจปราบปรามและขังเอาไว้ โจว ชูได้หลอมสร้างเจดีย์ปราบปีศาจด้วยตัวเอง แต่เขาไม่รู้ว่าเจดีย์ปราบปีศาจบินไปที่ไหนแล้ว
โจว ชูสนใจอย่างมากในการตามหาคนที่นำเจดีย์ปราบปีศาจไป
แม้ว่า โจวชูจะสงสัยว่าบุคคลนี้คือ จีหลูเทียนแต่ก็ยากที่จะพูด
ท้ายที่สุด ความสงสัยของเขาเกี่ยวกับ จีหลูเทียนก็ไม่มีมูลความจริง
ใช้ เหยาชิงปลอมเป็นเหยื่อล่อพ่อของ เหยาชิงออกมา ใครจะรู้ว่าราชาปีศาจคนไหนคิดวิธีนี้ขึ้นมา?
“หลานเหยาชิง ไม่ต้องกังวล” หูลี่กัดฟัน “แม้ว่าข้าจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของราชาปีศาจคนอื่นๆ ได้ แต่ข้ารับประกันได้ว่าเจ้าจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใดๆ”
“ในอาณาเขตของข้า ตราบใดที่ข้าไม่ตาย จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!”
“ท่านราชาปีศาจหูลี่ ข้าไม่กังวลเรื่องนั้น” โจวชูหัวเราะ "ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร? ทำไมถึงเลือกข้า”
เขาต้องการที่จะได้ยินว่าราชาปีศาจเหล่านี้จะใช้เหยาชิงเพื่อล่อยอดฝีมือมนุษย์ซึ่งน่าจะเป็นพ่อของเขาได้อย่างไร
“เจ้าไม่ต้องทำอะไรเลย” หูลี่ส่ายหัว “แค่แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ช่วยข้าเตรียมตัวสำหรับพิธีเลื่อนขั้นและปล่อยให้ที่เหลือเป็นหน้าที่ของไอ้สารเลวพวกนั้น” หูลี่กัดฟัน ไอ้สารเลวที่เขาพูดถึงก็คือราชาปีศาจอย่างเทียนโกวและหลิวเอ๋อ
หูลี่ รู้สึกเสียใจ มันเป็นพิธีเลื่อนขั้นของเขา แต่เขาถูกคนนอกบังคับให้ทำสิ่งที่ไม่มีความสุข
“แค่นี้?” โจว ชู กล่าว
"แค่นี้?" หูลี่กล่าว “เรากำลังเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยเต็มใจให้ความร่วมมือ! ถ้าเป็นข้า ข้าคงไล่พวกมันออกไปแล้ว!”
โจวชูยิ้มโดยไม่พูดอะไร ในอดีต เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดกับราชาปีศาจ
แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่มากเกี่ยวกับวิธีที่ราชาปีศาจเหล่านี้วางแผนล่องูออกจากรู
“ท่านราชาปีศาจหูลี่ ท่านไม่รู้จริงๆหรือว่า ราชาปีศาจคนอื่นๆกำลังวางแผนจะทำอะไร? พวกเขาซ่อนมันจากท่านหรือไม่” โจว ชู กล่าว “ข้าเป็นแค่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ราชาปีศาจสามารถทำทุกอย่างที่พวกเขาต้องการกับข้า แต่ท่านคือราชาปีศาจคนที่สิบสามแห่งดินแดนปีศาจ พวกเขาจะไม่เห็นหัวท่านได้อย่างไร”
“พวกมันไม่กล้า!”
หลังจากถูก โจวชูยั่วยุ หูลี่ ก็โกรธมาก เขาไม่สนใจความลับที่เทียนโกวบอกเขาแม้แต่น้อย
“พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาดูถูกข้า? คนยากจนกลุ่มหนึ่งที่ไม่มีแม้แต่วังราชาปีศาจ!” หูลี่พูดเสียงดัง “แน่นอน ข้ารู้ว่าพวกเขาต้องการทำอะไร! ไอ้สารเลวพวกนั้นยังบอกว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ข้าบอกเจ้า หลานชายเหยาชิง พวกเขากลัวว่าเจ้าจะเปิดเผยแผนการ นรก ทำไมข้าจึงควรฟังพวกเขา? ข้าแค่อยากจะอธิบายให้เจ้าฟัง!”
