ตอนที่ 307 ไหวพริบของเด็กหนุ่มเผ่าสุนัข(ตอนฟรี)
ซูสือยิ้ม
เขาไม่คิดว่าเด็กเผ่าสุนัขจะฉลาดแบบนี้ เพื่อเอาตัวรอดในลานประลอง ไม่ใช่แค่หลบหนี แต่ยังสร้างความวุ่นวาย นำสัตวือสูรมาสู้กัน
อวี่เหรินเอ๋อร์ถอนหายใจโล่งอก
แม้นางจะไม่คิดว่าเด็กเผ่าสุนัขจะมีโอกาสชนะ อย่างน้อยเขาก็ไม่โดนฉีกเป็นชิ้นๆทันที
“มีโอกาสแล้วไง?”ใบหน้าของไป่จื่อดำมืด เขาพูดเสียงเย็น“แค่ยื้อเวลา”
เขาไม่มีความบาดหมางกับเด็กเผ่าสุนัข แต่เขาไม่พอใจซูสือกับอวี่เหรินเอ๋อร์ เขาเลยอยากเห็นอีกฝ่ายเสียหน้า
“คิดว่าเด็กเผ่าสุนัขจะรอด สมองพวมันต้องมีปัญหาแน่”ไป่จื่อกระซิบ“พี่ชายซิงเคอ สบายใจ ข้อมูลของข้าไม่ผิด วันนี้เราจะชนะ มารอจนกว่าไอหมอนั่นจะเสียหน้า”
เมืองโคโดบริหารร่วมโดยเผ่าใหญ่
ลานประลองมักดูแลโดยเผ่าสิงโตกับเผ่าอินทรี มันง่ายมากสำหรับไป่จื่อที่จะได้รับข้อมูลก่ออน
ซิงเคอลังเลแต่ไม่พูดมาก
แม้เขาจะสงสัยว่าชายข้างอวี่เหรินเอ๋อร์คือซูสือ แต่ก็ไม่มีทางพิสูจนได้
นอกจากนี้ มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของเขา
ถ้าเขาบอกไป่จื่อเรื่องก่อนหน้านี้ มันเท่ากับยอมรับว่าเขากลัวซูสือ
ดังนั้นซิงเคอจึงเลือกเงียบ ลึกในใจ เขาภาวนาเงียบๆ หวังว่าไป่จื่อจะไม่สร้างเรื่อง
พอเห็นสถานการณ์ในลานประลอง ผู้ชมก็ระเบิดเสียง
ความจริงที่เด็กเผ่าสุนัขไม่ตายก่อนทำให้ผู้ชมที่เดิมพันว่าจะอยู่ไม่ถึงสามลมหายใจผิดหวัง
สมาชิกเผ่าสุนัขไม่พอใจ“เด็กนี่สามารถหนีได้จริงๆ หรือเขาจะมาจากเผ่าปลา”
“ฮึ่ม มาดูกันว่าเจ้าจะซ่อนได้นานแค่ไหน สุดท้าย มันก็มีแต่ความตาย!”
ตอนนี้ เด็กเผ่าสุนัขไม่สนใจปฏิกิริยาของผู้ชมอีก สัตว์อสุรที่ไล่เขาได้สู้กับปีศาจเสือแล้ว มันไม่มีเวลามารบกวนเขาอีก เขาคิดว่าเขาจะได้ผ่อนคลาย แต่สถานการณ์กลับยิ่งอันตราย
การต่อสู้ระหว่างสัตว์อสูรได้เริ่มอย่างสมบูรณ์
สัตว์อสูรทั้งหมดคือระดับแก่นทองคำหรือเหนือกว่านั้น นอกจากร่างกายที่ทรงพลังของพวกมัน พวกมันยังใชพลังปราณได้อีกและบางตัวยังปลุกพลังสายเลือด เสียงของลมคำราม สายฟ้าเติมเต็มอากาศ เปลวไฟลุกโชน
ทั้งลานประลองกลายเป็นสนามรบ!
เด็กหนุ่มเผ่าสุนัขได้แต่หลบเรื่อยๆ ความผิดพลาดเล็กน้อยจะนำไปสู่การตาย!
ราชาอสูรหมายเลขหนึ่งเปิดปากใหญ่ของมันและสูดอากาศเข้า
จากนั้นมันก็พ่นออกมา!
บูม!
คลื่นเสียงแหลมสร้างระลอกในอากาศ
กระสุนอัดอากาศโจมตีม้าเขาดำ ส่งมันปลิวไปหลายสิบเมตร ทิ้งรูเลือดใหญ่บนตัวมัน แค่การโจมตีเดียว มันก็ส่งอสูรร้ายไปนอนกระตุกกับพื้น
“โฮก!”
สิงโตคำรามขึ้นฟ้า แผงคอมันปลิวไสว สร้างฉากที่น่าเกรงขาม!
“เยี่ยม!”
“ข้าเลือกไม่ผิด!”
“สัตว์อสูรหมายเลขหนึ่งทรงพลังจริงๆ”
“ใช่ ม้าเขาดำนั่นคือสัตว์อสูรแก่นทองคำ แต่แค่การโจมตีเดียวมันก็หมดสภาพเลย?”
“บางทีคงเพราะสายเลือด’สิงโตลมคำรน’ที่ควบคุมลมแรง”
“มันดูเหมือนว่าสถานการณ์จะถูกตัดสิน”
ผู้ชมเริ่มคุยกัน
ผู้ที่เดิมพันกับหมายเลขหนึ่งยิ้ม ส่วนผู้ที่เดิมพันกับม้าเขาดำสาปแช่ง
ไป่จื่อแสยะยิ้ม”ข้าบอกจเ้าแล้ว พลังของอสูรหมายเลขหนึ่งไม่ใช่เล่นๆ.
ผู้ชมตกสู่ความเงียบ คนจากเผ่าหมาป่าคอแห้ง
เขาไม่คิดว่าขยะเผ่าสุนัขจะไหวพริบดีขนาดนี้“มันไม่สำคัญ ตามกฎ สุดท้าย มีเพียงตัวเดียวที่จะรอดและออกไปได้”
“ขยะนั่นไม่รอดแน่ มันเป็นแค่เรื่องของเวลา”
คนจากเผ่าหมาป่าปลอบใจตัวเอง ในลานประลอง การต่อสู้ได้เข้าสู่ช่วงร้อนแรงแล้ว การตายของม้าเขาดำไม่เพียงจะทำให้อสูรกลัว แต่ยังจุดความดุร้าย พวกมันคำรามและสู้กัน
เสือหลากสีคำรามกราดเกรี้ยวและกระโจนใส่ราชาสิงโต“โฮก!!!”
ในเวลาเดียวกัน เหยี่ยวแหวกฟ้าก็กางปีก เหมือนเมฆมืดที่บดบังดวงตะวัน ขนแหลมมันยิงใส่ราชาสิงโตเหมือนพายุ
ราชาสิงโตไม่กลัว มันเปิดปากและพ่นพายุ ปัดเป่าขนนกออกไป
ในเวลาเดียวกัน มันก็ตะปบเสือลงกับพื้น
ปัง!
พอมันกำลังจะกัดคอเสือ กระทิงดุก็พุ่งมา กระแทกสิงโตออกไป เขาแหลมมันทำให้เกิดรูเลือดในช่องท้องของราชาสิงโต พวกมันมีสติปัญญาและสามารถเห็นได้ว่าสิงโตแกร่งสุดในหมู่พวกมัน
ไม่ว่าใครที่ต้องเจอกับมัน พวกมันก็อาจไม่มีโอกาสชนะมาก มันดีกว่าที่จะร่วมมือกัน
สัตว์อสูรไม่ต้องสื่อสารกัน พวกมันได้ตกลงกันโดยไม่ต้องพูดแล้ว ทั้งกระทิงและเสือได้ละทิ้งความบาดหมางไปชั่วคราว
“โฮก!”ในฝุ่นที่ม้วนตลบ ราชาสิงโตยืนขึ้น
มันส่งเสียงคำรามดุร้าย
ในเวลาเดียวกัน ลมแรงที่มองไม่เห็นก็พัด สร้างพายุทราย“มันเป็นสิงโตลมคำรนจริงๆ สายเลือดมันยังตื่นแล้วด้วย!”
ผู้ชมต่างประหลาดใจ
