นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 22
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 22
“นี่คือหนังสืออะไร…?”
ราอนกลืนน้ำลายลงคอ เขามองหนังสือที่ถูกเผาไหม้ สภาพของมันดูเสียหายจนใกล้จะกลายเป็นเถ้าถ่าน แต่ก็มีแสงสว่างสีทองอร่ามเปล่งออกมาจากมัน
วือ...
ราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่นในฤดูใบไม้ร่วง หนังสือลอยลงมาแตะที่ปลายนิ้วของราอน แม้มันจะล้อมรอบไปด้วยไฟแต่เขาก็ไม่รู้สึกร้อน มันกลับช่วยรักษาความอบอุ่นในร่างกายของเขา
''การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง?'
เขาอ่านชื่อบนหน้าปก เมื่อเขาจะเริ่มเปิดหนังสือ หน้ากระดาษก็เริ่มพลิกออกเองและหนังสือก็เริ่มไหม้อย่างรุนแรงมากขึ้น
ฟรึ่บ
เมื่อมาถึงหน้าสุดท้ายหนังสือก็กลายเป็นเถ้าถ่าน กระจัดกระจายไปเหมือนฟืนที่ใช้แล้ว
"ห้ะ?"
ราอนพยายามคว้าหนังสือที่กระจายหายไปแต่ก็ไร้ประโยชน์ กระดาษกลายเป็นเถ้าหมดแล้วและเปลวไฟก็มอดดับลงเหลือแต่ควัน
'นี่คือเรื่องอะไรกัน…?'
เขาไม่สามารถทำความเข้าใจสถานการณ์นี้ได้ แล้วก็มีข้อความปรากฏขึ้น
[ในการปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิงคุณต้องเผชิญหน้ากับเปลวไฟนิรันดร์]
คุณสามารถจดจำการปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิงได้
ทันทีที่ข้อความจบลง หัวของเขาก็ถูกบีบ
'อึก!'
รู้สึกเหมือนมีคนเอาเข็มขนาดใหญ่แทงเข้าไปในสมองของเขา ขาของเขาสั่นคลอนจากความเจ็บปวดที่มากเกินไป
“ฮู้ว…”
โชคดีที่ความเจ็บปวดจางหายไปอย่างรวดเร็ว เขาพยายามที่จะไม่ล้มพับไปตอนนี้
"คุณชาย!"
โรเอ็นที่อยู่ข้างๆ รีบเข้ามาพยุงเขา
“ผม… ผมสบายดี”
เมื่อกี้นี้เจ้าเป็นอะไร
'ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่…'
เขาจำได้ เขาสามารถจำเนื้อหาของหนังสือ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ซึ่งหายไปแล้วได้ทั้งหมด
“ราอน ซีกฮาร์ท”
เขาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง เกล็น กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจากเกล็น
ราอนบอกไม่ถูกว่าเขากำลังโกรธหรือตื่นตกใจ
“เธอทำอะไรลงไป?”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ผมจำเนื้อหาของเทคนิคการปลูกฝังที่หายไปเมื่อครู่นี้ได้”
“หนังสือนั่นชื่อว่าอะไร ?”
“มันชื่อว่า 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ครับ”
“…”
เมื่อได้ยินคำตอบของราอน เขาก็หลับตาลง ยืนนิ่งราวกับรูปปั้นอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็ลืมตาขึ้น เขาดูไม่หงุดหงิดอีกต่อไป
“เธอบอกว่าเธอจำเนื้อหาได้ใช่ไหม?”
"ใช่ครับ"
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”
เกล็นโบกมือด้วยท่าทางเย็นชาตามปกติ
“เธอได้รางวัลจากแผ่นจารึกทองแดงแล้ว ทีนี้ก็ออกไปซะทีสิ”
"อ่า…"
ราอนแอบชำเลืองมองที่โรเอ็น เขาดูงุนงง แต่ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มตามปกติอย่างรวดเร็ว
“… เข้าใจแล้วครับ”
ราอนพยักหน้าและก้าวถอยหลังเพื่อออกจากห้องประชุม เกล็นและโรเอ็นอยู่นิ่ง ๆ รอจนกว่าเขาจะออกไปจากห้อง
“เฮ้อ”
เขาไม่เข้าใจว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
'เป็นระบบที่ช่วยให้ฉันจดจำ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ได้หรือเปล่านะ?'
ระบบจะช่วยเพิ่มหน่วยความจำและความสามารถในการประมวลผลของเจ้า แต่มันบังคับความรู้เข้าสู่สมองของเจ้าไม่ได้
ราธก็ดูงุนงง
'อืม…'
เขาเดินไปตามทางเดินในคฤหาสน์ ขบคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่
'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' เป็นเทคนิคการปลูกฝังที่ลึกซึ้งและพิถีพิถันมากกว่าเทคนิค 'การปลูกฝังออร่าแห่งเงา' อย่างแน่นอน
'นอกจากนี้…'
หนังสือ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ไม่ได้มีเพียงเทคนิคการปลูกฝังออร่าเท่านั้น แต่ยังมีเทคนิคการใช้ดาบและข้อมูลเกี่ยวกับโลกยุคโบราณด้วย
หากเขาเรียนรู้เทคนิค 'หมื่นเปลวเพลิง' อย่างถูกต้อง เขาจะไปถึงระดับที่เหนือกว่าชีวิตก่อนหน้าของเขา
'แต่ทำไมเขาถึงให้สิ่งนี้กับฉันล่ะ?'
'หมื่นเปลวเพลิง' มีค่าเกินกว่าจะใช้แผ่นทองแดงแลกมาได้
จะแผ่นเงินหรือแผ่นทองก็ยังไม่พอเลย! ทำไมเกล็นถึงกล้ามอบสิ่งนี้ให้เขา
ทำไมเจ้าดูกังวล?
'ไม่มีทางที่เกล็นจะให้เขาเอามันไปคืนหรอกน่า ถึงยังไงเขาก็ไม่ยอมแน่ๆล่ะ'
'กลับกันเถอะ'
เขาได้รับมาเพียงเนื้อหา สิ่งที่เขาต้องทำคือเริ่มการฝึกฝนทันที
ราอนวิ่งไปที่อาคารรองทันทีด้วยความเร็วสูงสุด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
***
ห้องประชุมเต็มไปด้วยความเงียบงันหลังจากที่ราอนจากไปแล้ว
“ท่าน… นายท่าน คือว่าหนังสือที่คุณชายได้รับมัน…?”
"ใช่ มันเคยเป็นหนังสือของท่านผู้นั้น”
เกล็นพยักหน้า มองไปที่พื้นที่ว่างบนแถวแรกของชั้นหนังสือ
''การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' เลือกเขาเอง ...'
ในประวัติศาสตร์ของซีกฮาร์ท ไม่มีใครสามารถถอดหรืออ่านเทคนิคการปลูกฝังของเจ้าตระกูลคนแรกได้ เทคนิคนั้นคือ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ที่ราอนเพิ่งได้รับ
เกล็นเคยลองนำหนังสือในชั้นแรกๆออกมาแล้วเพื่อที่เขาจะได้เรียนรู้เทคนิค แต่เขาสัมผัสมันไม่ได้ เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นราอนที่ได้รับ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง'
อึก
โรเอ็นกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก มองไปที่เถ้าถ่านที่เหลืออยู่จากหนังสือ
“หากมีใครรู้เรื่องนี้... คุณชายราอนและคุณหญิงซิลเวียอาจตกอยู่ในอันตราย!”
“ไม่ต้องกังวลหรอก ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”
เกล็นส่ายหัวของเขา 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' เป็นที่รู้จักเฉพาะกับผู้นำตระกูลเท่านั้น จึงไม่มีทางที่จะมีใครจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เว้นแต่จะมีคนไปตรวจสอบประวัติศาสตร์ของตระกูลแบบละเอียดยิบ
“อ่า… แล้วเรื่องที่หนังสือกลายเป็นเถ้าไปแล้วล่ะครับ…?”
“นั่นก็ไม่ต้องกังวลเหมือนกัน มันได้ถูกส่งต่อไปยังบุคคลอื่นแล้ว”
ราอนบอกว่าเขาจำเนื้อหาของหนังสือได้ แปลว่าเนื้อหาของมันถูกตกทอดไปยังคนที่เหมาะสมแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเพียงใด
“แต่เทคนิค 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' จะต้องถูกส่งต่อไปยังเจ้าตระกูลซีกฮาร์ท…”
“แต่ก็ใช้มันไม่ได้อยู่ดี มันคงจะจบลงด้วยการเน่าเปื่อย ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กคนนั้น”
เขารู้สึกประหลาดใจ
ไม่สิ ถ้าพูดให้ถูกก็คือเขาประหลาดใจมากๆ แต่ในเมื่อราอนเองก็เป็นผู้แสดงเปลวไฟสีทองออกมาในระหว่างพิธีทดสอบ เขาเลยรู้สึกว่าราอนเป็นเจ้าของโดยชอบธรรม
“เขาพึ่งได้รับเทคนิคการปลูกฝังของท่านเจ้าตระกูลคนแรกไป ในอนาคตคุณชายราอนคงจะทรงพลังยิ่งกว่าใครๆเลยนะครับ”
"นั่นไม่เสมอไป"
เกล็นส่ายหัวช้าๆ
“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาจะเติบโตไปในทิศทางไหน ไม่ว่าจะศึกษาศิลปะการต่อสู้มากเพียงใดก็ยังมีผู้ที่แข็งแกร่งกว่ารออยู่”
เหตุผลที่เกล็นยังคงจัดพิธีทดสอบแม้ว่าจะทำลายกำแพงปีศาจไปแล้ว ก็เพื่อให้คำแนะนำที่เพียงพอแก่เด็กๆ
เกล็นไม่ได้ตัดสินอนาคตของเด็กเพียงแค่ความสามารถของพวกเขาในปัจจุบัน
“ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมพูดผิดไป...”
โรเอ็นก้มหน้าเอามือทาบหน้าอก นับตั้งแต่ที่เขาขึ้นไปสู่ระดับใหม่ของศิลปะการต่อสู้ เกล็นก็พูดเสมอว่าวินัยของคนนั้นสำคัญกว่าพรสวรรค์
แม้ว่าคนอื่นๆ ในตระกูลจะสนใจแต่เรื่องพรสวรรค์และการศึกษาศิลปะการต่อสู้
“การเปลี่ยนแปลงกำลังจะเกิดขึ้น”
เกล็นนั่งพิงบัลลังก์ของเขา
'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ซึ่งไม่เคยยอมรับใคร และเปลวไฟสีทองที่เคยปรากฏเพียงครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ของตระกูล… ราอนมีทั้งสองอย่าง
'ราอน ซีกฮาร์ท'
เกล็นไม่สามารถแสดงออกว่ารักเขาได้อย่างเปิดเผยแม้ว่าราอนจะเป็นหลานชายของเขาก็ตาม แต่ถึงกระนั้น เด็กคนนั้นกำลังจะนำการเปลี่ยนแปลงมากมายมาสู่ตระกูล
“การได้เฝ้ามองเขาคงจะสนุกน่าดูเลย”
ถ้ามีเวลาน่ะนะ... เกล็นหลับตาลง กลืนคำพูดเหล่านั้นลงคอ
* * *
* * *
ราอนเข้าไปในห้องทันทีที่เขากลับมาถึง เขาบอกทุกคนไปแล้วว่าอย่าเข้ามารบกวนเขา แต่เขาจะล็อกประตูเผื่อไว้
เจ้าหวาดระแวงเกินไปมาก
'แกควรจะรู้เอาไว้ว่า ฉันอาจจะตายได้เลย ถ้าเผลอเสียสมาธิในตอนที่ฝึกฝนออร่า'
พอฝึกถึงระดับหนึ่งก็คงดีขึ้น แต่ตอนนี้หากมีใครมาแตะตัวเขาก่อนที่การฝึกออร่าของเขาจะคงที่ มันอาจทำให้เกิดปัญหาใหญ่ได้
นั่นคือเหตุผลที่เมื่อตอนที่เขายังเด็ก เขาจะไม่ฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' จนกว่าเขาจะได้อยู่แบบส่วนตัว
“ส่วนแกก็ห้ามรบกวนฉันเหมือนกัน”
ฮึ่ม!
“แกจะทำ…”
แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
รอยยิ้มปรากฏขึ้นจากเปลวไฟสีน้ำเงิน
"ครั้งเดียว?"
ราชาจะขัดจังหวะเจ้าเพียงครั้งเดียวในขณะที่เจ้ากำลังฝึกฝน
“นั่นจะทำให้ร่างกายของฉันพิการไปก่อนที่แกจะรับช่วงต่อนะ”
ข้าไม่สน
ราธหัวเราะเย้ยหยันคล้ายกับเสียงคำรามของสัตว์ร้าย
ราชาแห่งแก่นแท้สามารถฟื้นฟูร่างกายขึ้นมาใหม่ได้ ไม่ว่าแขนขาจะถูกตัดออกหรือศูนย์กลางพลังงานจะถูกทำลายก็ตาม
เสียงที่ชั่วร้ายของราธ ทำให้ตัวของเขาเย็นลง
ช่วงเวลาที่เจ้ากลายเป็นคนพิการและยอมแพ้ต่อทุกสิ่ง นั่นจะเป็นโอกาสของราชาผู้นี้
'อย่างที่ฉันคิดไว้ แกมัน...'
ราอนพึ่งรู้ตัวอีกครั้ง
ราธไม่ใช่พันธมิตร เขาเป็นราชาของอาณาจักรปีศาจและตื่นขึ้นมาเพราะความพิโรธ มันพร้อมที่จะกัดกินจิตใจและร่างกายของเขาทุกเมื่อที่มีโอกาส
“แล้วแกจะทำแค่ครั้งเดียวเหรอ?”
เจ้ารู้อยู่แล้วว่าราชาแห่งแก่นแท้ไม่มีวันโกหก ข้าจะขัดจังหวะเจ้าเพียงครั้งเดียวก่อนที่เจ้าจะเรียนรู้เทคนิคการฝึกฝนนั้นจบ
“งั้นฉันไม่มีทางเลือกแล้วน่ะสิ”
ราอนลูบข้อมือ ราธไม่ยอมฟังแม้ว่าเขาจะห้ามแล้วก็ตาม เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยมันไป
จงตื่นกลัวในทุกๆวัน เจ้าจะไม่รู้ทางรู้ว่าเมื่อใดที่ราชาแห่งแก่นแท้จะเริ่มโจมตี
เสียงของราธดูตื่นเต้น มันดูมีความสุขมากที่สามารถแกล้งเขาได้
'เป็นถึงราชาแต่กลับสนุกกับเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ...'
น่าตลกที่มันมีความสุขกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ มันเอาแต่เรียกตัวเองว่าเป็นราชาแห่งแก่นแท้แบบเด็กๆ ภูมิใจที่ได้เป็นราชาแห่งปิศาจและราชาแห่งโทสะ
'ยังไงก็ตามเถอะ…'
การขัดจังหวะของราธจะเป็นอันตรายแน่นอน ต่อให้มันเป็นแค่ครั้งเดียว
'หมื่นเปลวเพลิง' เป็นเทคนิคการปลูกฝังที่ดูดซับมานาบริสุทธิ์และสะสมออร่าในศูนย์กลางพลังงาน หากเขาถูกขัดจังหวะในช่วงเวลาสำคัญ วงจรมานาหรือศูนย์กลางพลังงานของเขาอาจพังลงได้
มันจะทำให้ราธหายไป
แต่มันอันตรายยิ่งกว่าสำหรับราอน ซึ่งในวงจรของเขามีน้ำแข็งปิดกั้นอยู่
'ฉันจะลังเลไม่ได้'
เมื่อพิจารณาจากนิสัยของราธแล้ว มันคงจะขัดจังหวะเขาในช่วงที่เขาแสดงความอ่อนแอออกไป แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนเขาก็ต้องเข้มแข็งเข้าไว้
"ก็ได้ ลองดูก็แล้วกัน”
ราอนซ่อนความรู้สึกของเขาเองด้วยรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย
มาดูกันว่าเจ้าจะแสดงท่าทางเย่อหยิ่งนั่นได้อีกนานแค่ไหน
“แกคงจะต้องเห็นไปตลอดชีวิต”
… ข้าต้องการทำลายความคิดของเจ้า ณ ตอนนี้
"เอาเลยสิ เหมือนฉันกำลังจะได้ค่าสถานะมาแบบฟรีๆอีก”
ไอ้หนอนแมลง … เถียงคำไม่ตกฟาก!
“แมลงตัวนี้เปิดประตูกว้างอยู่เสมอ เข้ามาหาฉันได้ทุกเมื่อเลย”
หึ!
ราอนนั่งลงบนเตียงแล้วโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ราธกรีดร้องปล่อยให้เปลวไฟระเบิดด้วยความโกรธ แต่เขาไม่สนใจเลย
'ถ้ามันมีสมองสักหน่อย มันคงไม่เข้ามายุ่งตอนนี้หรอก'
ราอนหลับตาหายใจช้าๆ เขาสูดเอามานาจากธรรมชาติเข้าไปในร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็หายใจเอาอากาศที่ขุ่นมัวออกจากวงจรมานา
'มีความคล้ายคลึงกัน'
การไหลเวียนของ 'หมื่นเปลวเพลิง' และ 'วงแหวนแห่งไฟ' มีความคล้ายคลึงกันตามชื่อ
ราอนจัดการมานาที่สูดเข้าไปภายในวงจรมานาของเขา
การไหลของ 'หมื่นเปลวเพลิง' เริ่มต้นจากข้อมือขวา มันเป็นพลังงานที่รุนแรงเหมือนไฟและหยิ่งยโสเหมือนน้ำในเวลาเดียวกัน
วือออ...
มานาที่ร้อนรุ่มแล่นผ่านร่างกายของเขา น้ำแข็งที่หลงเหลืออยู่ในวงจรมานาของเขาถูกพัดพาออกไปโดยการไหลอันยิ่งใหญ่นั้น
'ฉันเองก็ทำพลาดไม่ได้'
จะทิ้งน้ำแข็งบริสุทธิ์ไปเลยก็เสียดายของ ดังนั้นเขาจึงนำมันขึ้นมาที่ศูนย์พลังงานของเขาพร้อมกับพลังงานจาก 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง'
หวือ.
เมื่อมาถึงศูนย์พลังงาน พลังงานจาก 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' กลับกระจัดกระจายออกไปตามเดิม
'เดาว่ามันน่าจะเป็นเรื่องปกติ'
การได้มาซึ่ง 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' ในความพยายามเพียงครั้งเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่การไหลของมันจะสะสมอยู่ในศูนย์พลังงานของเขาโดยอัตโนมัติ
'นอกจากนี้…'
เขากำลังดูดซับน้ำแข็งจากวงจรมานาด้านบนพลังงานจาก'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง' นั่นหมายความว่า 'ต้านทานน้ำ'ของเขาก็จะเติบโตอย่างรวดเร็วเช่นกัน
“ฮะ…”
ราอนสูดลมร้อนหลังจากโคจรพลังงานรอบที่หนึ่งเสร็จ ราอนลืมตาขึ้น
คุณสมบัติไฟอีกแล้วเหรอ?
“การมีเพียงคุณสมบัติเดียวจะเป็นข้อเสีย แต่มันก็เป็นเทคนิคการปลูกฝังที่ยอดเยี่ยมล่ะนะ”
บางครั้งเจ้าก็ไม่ฉลาดเอาเสียเลย
"อะไรอีกล่ะ?"
นั่นเป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ไม่ศึกษาคุณสมบัติให้ลึกซึ้ง เพียงคุณสมบัติเดียวแต่หากเจ้าเชี่ยวชาญมันจริงๆก็ไม่ได้ด้อนไปกว่าใครเลย อย่างเช่น เรื่องราวของราชาแห่งแก่นแท้ ที่แช่แข็งทั้งปราสาทด้วยอากาศที่เย็นยะเยือกได้ถูกจารึกในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรปีศาจ...
"อืม."
ราธเริ่มคุยโวเกี่ยวกับอดีตของมัน แต่ราอนไม่ได้สนใจ เขาเพียงมุ่งความสนใจไปที่สิ่งที่มันพูดก่อนหน้านี้
'คุณสมบัติเดียวที่เชี่ยวชาญอย่างลึกซึ้ง'
ใช่แล้ว
คนที่เรียนรู้คุณสมบัติเดียวอย่างเลอะเทอะก็ถือว่ามีคุณสมบัติเพียงครึ่งเดียว เมื่อถึงเรียนรู้ได้ระดับหนึ่งพวกเขาถึงจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์
เขาสามารถบอกได้เลยจากการฝึกฝนเพียงครั้งเดียวว่า
'หมื่นเปลวเพลิง' เป็นสิ่งที่พิเศษไม่แพ้วงแหวนแห่งไฟในตำนานแน่นอน
'ฉันต้องเรียนรู้มันให้ลึกซึ้ง'
เขาตัดสินใจได้แล้วว่าเขาจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อเรียนรู้ 'หมื่นเปลวเพลิง' แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืน
"ก่อนอื่นนั้น...”
ตอนนี้เจ้าจะจัดการมันได้หรือยัง?
"นั่นสินะ มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เธอมาเยี่ยมเราทุกวัน”
ดวงตาสีแดงของราอนฉายแววเย็นเยียบราวกับเทพแห่งความตาย
ได้เวลาจัดการธุระส่วนตัวแล้ว
***
จูเดียลเป็นสาวใช้คนใหม่ซึ่งเพิ่งเริ่มทำงานในอาคารหลังรองเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ด้วยความน่าประทับใจ บุคลิกร่าเริง และการทำงานที่มีประสิทธิภาพของเธอ ทำให้เธอได้รับความไว้วางใจจากผู้อยู่อาศัยในอาคารรองอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม หลังจากเสร็จสิ้นการทำงานในแต่ละวัน เธอบอกคนอื่นว่าเธอจะไปพักผ่อน แต่เธอกลับแอบปีนต้นไม้ในสวนเพื่อสอดแนมในห้องของราอน
'เขาพูดกับตัวเองอีกแล้ว'
จูเดียลหรี่ตา มองราอนพึมพำกับตัวเอง บางครั้งเขาก็พูดกับตัวเองแล้วจ้องมองไปในอากาศ
เธอคิดว่าสาเหตุที่เขาเป็นแบบนั้นเพราะอาการป่วยของเขาที่เธอเคยได้ยินมา
เมื่อราอนหยุดพูดกับอากาศและหลับตาตั้งสมาธิ การไหลของมานารอบๆตัวเขาก็เปลี่ยนไปในทันที
เขาเคยนั่งสมาธิแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มานาเริ่มหมุนรอบตัวเขา
'ตามที่คาดไว้ เขาเรียนรู้เทคนิคการปลูกฝังออร่าจากคฤหาสน์ของท่านเจ้าตระกูล'
ดูเหมือนว่าราอนจะใช้แผ่นทองแดงของเขาเพื่อเรียนรู้เทคนิคการปลูกฝังออร่า การไหลเวียนของมานานั้นรุนแรงมากหมายความว่ามันเป็นเทคนิคที่ทรงพลังทีเดียว
‘ฉันจะต้องรายงานเรื่องนี้'
จูเดียลปีนลงจากต้นไม้หลังจากที่ราอนลืมตาและปิดไฟในห้องของเขา
เธอมุ่งหน้าไปที่ทะเลสาบเล็กๆ ท้ายสวน แล้วหยิบกระดาษและดินสอที่ซ่อนอยู่ใต้ดินออกมา เธอเขียนทุกอย่างที่ราอนทำและทุกอย่างที่เธอได้เรียนรู้ตั้งแต่เธอเข้ามาในอาคารรอง
น่าแปลกที่ตัวอักษรบนกระดาษหายไปทันทีที่เธอเขียน ดูเหมือนไม่เคยมีอะไรเขียนบนกระดาษเลย
“เป็นงานที่น่าหดหู่จัง”
จูเดียลถอนหายใจ เพื่อที่จะมีชีวิตรอด เธอจะต้องเขียนรายงานข้อมูลเกี่ยวกับเด็กคนนั้นตลอด และมันทำให้เธอรู้สึกว่างเปล่า
“แต่ฉันก็ต้องทำ เฮ้อ...”
ความขมขื่นอยู่เพียงชั่วครู่เท่านั้น เธอมีสิ่งที่ต้องคอยปกป้อง เธอไม่มีทางเลือกในเรื่องนี้
ฟรึ่บ
จูเดียลพับกระดาษให้มีขนาดเล็กลงแล้วปล่อยให้มันลอยไปตามทะเลสาบ กระดาษจะไปถึงการุนซีกฮาร์ทในเช้าวันรุ่งขึ้น
“งั้นฉันกลับเลย… อ๊ะ!”
ทันใดนั้นเธอก็ต้องหยุด ความรู้สึกเย็นเฉียบของเหล็กที่สัมผัสที่คอของเธอทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง
“ถ้าเปิดปากร้องออกมาเธอตายแน่”
ขณะที่เธอกำลังมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนก เสียงเย็นๆ ก็ดังมาจากข้างหลังเธอ
“อย่าขยับ”
ขนของเธอลุกกราวด้วยความกลัวตายเมื่อได้ยินเสียง
“มองลงไปที่ทะเลสาบสิ”
เธอทำตามคำสั่งของเสียง เธอลดสายตาลงและมองไปที่ทะเลสาบ
"อา…"
ดวงตาสีแดงฉานของ ราอน ซีกฮาร์ท ลอยอยู่เหนือทะเลสาบอันมืดมิดที่สะท้อนท้องฟ้ายามค่ำคืน
