บทที่ 346 ประกายแสงสลัว
ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับความสลัวอย่างกะทันหันขณะที่ฉันก้าวออกจากประตูมิติ ฉันสูดอีเธอร์บริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดและรู้สึกเหมือนได้หายใจจริงๆเป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์ ความตึงเครียดจางหายไปจากกล้ามเนื้อของฉันและมีการกระตุกอย่างหิวโหยจากแกนกลางของฉันขณะที่มันตอบสนองต่ออีเธอร์ที่หนาแน่...
