บทที่ 118: ทางเลือกของซูเฟิง
ลมหนาวพัดพาใบไม้สีเหลืองปลิวว่อนไปทั่วพื้นดิน ผมม้าสีเงินที่ปรกหน้าของซูเฟิงถูกลมพัดปลิวเผยให้เห็นดวงตาที่โศกเศร้าเล็กน้อยของเจ้าตัว ปากที่พ่นควันปุ๋ย ๆ ฟุ้งแต่ก็ดันสำลักควันนั้นและไอออกมาเองซะอย่างนั้น ถังเจิ้นหยุดบอดี้การ์ดที่เดินตามแล้วค่อย ๆ เดินไปฝั่งตรงข้าม ไปนั่งยอง ๆ ข้างซูเฟิงจุดบุหรี่แล้วป...
