ตอนที่แล้วนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 129 - มนุษย์กลายพันธุ์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปนักรบพันธุ์ผสม บทที่ 131 - เจอลิสเธอร์อีกครั้ง

นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 130 - ต้นกำเนิด


ต่อให้เป็นเฟสเซอร์ ถ้ากระดูกคอถูกทำลายลงไปอย่างสิ้นเชิงแบบนี้ เขาหรือเธอคนนั้นจะต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอน มันแทบจะไม่หลงเหลือความหวังอะไรอยู่เลย

มนุษย์กลายพันธุ์ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก โดยเฉพาะมนุษย์งูตัวนี้ มันตายตั้งแต่ยังลอยอยู่กลางอากาศแล้ว การเคลื่อนไหวทั้งหมดที่เห็นอยู่ตอนนี้ เป็นปฏิกิริยาตกค้างของกล้ามเนื้อและเส้นเอ็นในร่างกายเท่านั้น

เดวิดยืนดูร่างที่ไร้ลมหายใจนี้กระตุกไปจนมันนิ่งสนิท สีหน้าเรียบเฉย มือทั้ง 2 ข้างยังไพล่อยู่ที่หลังของตัวเอง เขาแทบจะไม่มีอาการตื่นเต้นตกใจเลยแม้แต่น้อย

ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาบนโลกใบนี้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงระยะเวลาที่ไม่นานนัก แต่เดวิดก็ผ่านสถานการณ์เป็นตายมาแทบจะนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ต่อให้เป็นแค่ลูกหมูธรรมดาตัวหนึ่ง เมื่อผ่านการเคี่ยวกรำที่หนักขนาดนี้ มันก็ต้องเรียนรู้และเกิดสัญชาตญาณในการต่อสู้ขึ้นอย่างแน่นอน เช่นเดียวกันกับเดวิด เขาไม่เคยเชื่อใจใครในโลกใบนี้ง่าย ๆ อยู่แล้ว!

โดยเฉพาะผู้หญิงคนนี้ ที่พยายามจะใช้เทคนิคสะกดจิตกับเขาถึง 2 ครั้ง รวมถึงฟีโรโมนที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของเธอนั้น กระตุ้นความรู้สึกของเดวิดให้สนใจเธอได้เป็นอย่างดี

และสุดท้าย ดวงตาอันมีเสน่ห์ของเธอคู่นั้น มันสามารถล่อลวงให้ผู้คนหลงติดอยู่กับภาพลวงตาบางอย่างได้ โชคดีที่เดวิดมี ‘ภูมิคุ้มกัน’ อยู่ แต่หัวใจของเขาก็ยังเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้หลายครั้งทีเดียว

ความสามารถทั้งหมดของเธอนั้นมีเอาไว้เพื่อทำให้เหยื่อหลงเสน่ห์ และไม่ระวังป้องกันตัว ทำให้เธอนั้นสามารถจัดการโจมตีได้อย่างงายดาย

เมื่อเดวิดรู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ตัวดีอะไร  เขาตัดสินใจลงมือโดยปราศจากความลังเล ใครที่มุ่งร้ายต่อเขา เดวิดไม่คิดว่าการปล่อยเอาไว้เป็นวิธีที่ดีนัก การกำจัดทิ้งไปเสียเลย เป็นวิธีที่ปลอดภัยกว่ามาก

แต่! เขาก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าเธอจะเป็น ‘มนุษย์กลายพันธุ์’

มีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่ได้รับโอกาสให้เข้าเรียนในสถาบัน ซึ่งมันหมายความว่า พวกเขาจะต้องใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดาไปตลอดชีวิต ถ้าไม่ถูกเกณฑ์เข้ามารับการปลูกถ่าย ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะสามารถฝึกฝนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้

และในหมู่ของคนพวกนั้น มีผู้ที่หลงใหล และพยายามไขว่คว้าหาความแข็งแกร่งให้กับตนเอง พวกเขาปฏิเสธที่ยอมรับการใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา และเลือกที่จะดูดซับชิ้นส่วนจีโนมของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เข้าไปโดยตรง ไม่มีการกระตุ้นเซลล์พันธุกรรม ไม่มีการผ่าตัดปลูกถ่าย ชิ้นส่วนจีโนมแทบจะไม่ได้ผ่านกระบวนการเตรียมให้บริสุทธิ์ ไม่มีแม้แต่กระทั่งคู่มือการฝึกฝนที่จำเป็นต้องใช้หลังจากนั้น

มีบางคนในพวกเขาโชคดีพอที่จะรอดชีวิตมาได้ แต่ก็ไม่ได้โชคดีพอที่จะกลับเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในสังคมมนุษย์ได้อีกครั้ง ต่อให้ระดับของการกลายพันธุ์ไม่รุนแรงมาก จนยังรักษาสภาพของมนุษย์เอาไว้ได้ ระดับการปนเปื้อนในร่างกายของพวกเขาก็จะสูงมาก จนไม่สามารถอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมปกติได้อยู่ดี

นี่ยังไม่นับรวมว่าฐานที่มั่นต่าง ๆ ไม่ยอมปล่อยให้สิ่งมีชีวิตที่มีการปนเปื้อน หลุดเข้าไปในเขตที่อยู่อาศัยได้อย่างแน่นอนอีก ทุก ๆ เมืองในแต่ละเซ็กเตอร์ จะมีเครื่องมือสำหรับตรวจสอบระดับรังสีและสารปนเปื้อนอย่างเข้มงวด มันถูกติดตั้งเอาไว้เพื่อเตือนภัยพายุรังสีและสารปนเปื้อนต่าง ๆ และมันสามารถตรวจสอบพบสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เจอได้อย่างง่ายดาย

และพวกมันจะถูกเฟสเซอร์ที่ประจำการอยู่แต่ละเมืองกำจัดทิ้งในทันที เพื่อป้องกันไม่ให้การปนเปื้อนกระจายตัวเข้าไปในเขตที่อยู่อาศัยได้

และโดยปกติแล้ว มนุษย์กลายพันธุ์พวกนี้ก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ทั่วไป มันชอบอาศัยอยู่ในที่ ๆ มีระดับการปนเปื้อนสูงมากเป็นพิเศษ เพราะนั้นจะทำให้ความแข็งแกร่งของมันเพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นแล้ว ที่อยู่อาศัยถาวรของพวกมันมักจะอยู่ในนั้น

เดวิดประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นมนุษย์กลายพันธุ์ออกมาอยู่แถวนี้ แต่เขาก็คาดเดาต่อไปอย่างง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ว่าในละแวกนี้ต้องมีพื้นที่ปนเปื้อนอยู่ใกล้ ๆ แน่นอน นั่นทำให้ดวงตาของเดวิดเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย เพราะนี่หมายถึงว่า จุดจัดหาระดับสูงก็ต้องอยู่ในละแวกนี้เช่นกัน!

เดวิดยิ้มออกมาจาง ๆ เพราะเขาหาเป้าหมายใหม่ในการเคลื่อนไหวได้แล้ว แต่ก่อนหน้านั้น คงต้องกลับไปที่ห้องทดลองใต้ดินนั่นอีกสักครั้ง ร่างกายของเขาในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์เลย ทั้งการที่ต้องรับกระสุนของปืนกระบอกโตนั่นด้วยมือเปล่า การรีบจัดการกับแกงค์เศษสวะทั้ง 5 รวมถึงการจัดการกับมนุษย์กลายพันธุ์ตัวนี้ ร่างกายของเขานั้นสึกหรอไปไม่น้อยเลยทีเดียว รวมถึงบาดแผลที่อยู่ตรงแผ่นหลังอีกด้วย แม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นแผลที่ลึกมานัก แต่ก็ใหญ่พอที่จะสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาได้

แต่ก่อนที่เดวิดจะจากไป เขาทำเรื่องที่ตัวเองเคยชินอีกครั้ง เตะไปที่ร่างไร้ลมหายใจอีกครั้งอย่างแรง!

ปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาเป็นไปตามที่เดวิดคาดเอาไว้ ส่วนหางของมันฟาดออกมาอีกครั้งด้วยความรุนแรง แต่เป็นแค่การฟาดลงที่ฟื้นดินเท่านั้น ไม่ได้พุ่งเป้าโจมตีมาที่เขา มันเป็นแค่การกระตุกของกล้ามเนื้อที่รุนแรงของสิ่งมีชีวิตจำพวกงูเท่านั้น

เดวิดใช้เท้าลอง ‘เขี่ย’ ดูอีก 2-3 ครั้ง เมื่อไม่เห็นว่ามีการเคลื่อนไหวใด ๆ เกิดขึ้นแล้ว เขาก็มั่นใจได้อย่างเต็มที่ว่า ‘เธอ’ ตายไปแล้วจริง ๆ จึงหมุนตัวเดินออกมาจากร่างที่ไร้วิญญาณนั้นอย่างไม่มีเยื่อใย

ตอนที่เดินห่างออกมาจากร่างของมนุษย์กลายพันธุ์ เดวิดรู้สึกประหลาดใจในความสงบของตัวเองไม่น้อย ดูเหมือนว่าเขาจะรับมือกับการที่เป็นผู้ลงมือสังหารได้ดีกว่าที่เคยคิดเอาไว้ เขาแทบจะไม่รู้สึกผิดที่ต้องฆ่าคนเลยแม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะนี่เป็นโลกที่วัดกันที่ความแข็งแกร่งและพลังอำนาจ ความเป็นตายนั้นใกล้ตัวกว่าในโลกใบเดิมของเขามาก ถ้าเขาไม่ระวัง สักวันคนที่ต้องนอนอยู่บนพื้น อาจจะเป็นตัวเขาเองก็ได้!

เดวิดยักไหล่ ปัดความคิดเรื่องนี้ออกไปจากหัว แล้วเดินมุ่งหน้ากลับเข้าไปในถ้ำทันที

.....................

กริรรกกก!!!

เสียงจิ้งหรีดดังขึ้นมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น มันเหมือนกับเป็นการตรวจสอบสภาพแวดล้อม ว่าเหมาะสมและปลอดภัยมากพอสำหรับการออกมาหากินหรือไม่ แต่เจ้าจิ้งหรีดตัวนั้นไม่รู้เลยว่า เสียงร้องเพียงครั้งเดียวของมัน เป็นจุดเริ่มของความโกลาหลครั้งหนึ่งขึ้นแล้ว!

สภาพที่เคยเงียบสงบของบริเวณหน้าประตูทางเข้าของพื้นที่ปลอดภัย ถูกทำลายด้วยพลังที่ปะทุออกมามากมายในชั่วเสี้ยววินาทีนั้น นักเรียนจำนวนมากกระตุ้นทักษะการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างสุดกำลัง พากันพุ่งผ่านประตูเข้าไปในชั่วพริบตา

คนที่พุ่งเข้าไปได้รวดเร็วที่สุดคือฟิลลิดา ท่าร่างของเธอพลิ้วไหวราวกับผีเสื้อ จังหวะออกตัวและอัตราเร่งของเธอนั้นสมบูรณ์แบบ เมื่อผนวกกับท่าร่างที่คล่องแคล่ว ไม่แปลกเลยที่เธอจะกลายเป็นคนที่นำหน้าอยู่ในตอนนี้ แต่! มันไม่ได้ทิ้งห่างจากอีก 2 คนที่กำลังตามมาติด ๆ มากนัก

คนหนึ่งในนั้นคือเอเวียน ซึ่งไม่น่าแปลกใจนัก แต่อีกคนนั้น สร้างความประหลาดใจให้มากพอสมควร ไม่แน่ใจว่าจานีนใช้ทักษะการเคลื่อนไหวชนิดใด ทำให้ความเร็วของเธอนั้นไม่ด้อยกว่าอีก 2 คนเลย

ถ้าวัดจากตอนนี้ ทั้ง 3 คนเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ไม่ต่างกันมากนัก แต่ตอนนี้ฟิลลิดานำหน้าอยู่หลายช่วงตัว นั่นแสดงว่าจังหวะระเบิดพลังตอนเริ่มต้นนั้นสมบูรณ์กว่ามาก

ภายในรั้วของพื้นที่ปลอดภัยนั้นกว้างใหญ่พอสมควร มันสามารถเรียกว่าเป็นหมู่บ้านขนาดเล็กได้อย่างไม่ขัดเขิน มีอาคารที่ยังอยู่ในสภาพดีหลายหลังตั้งอยู่ภายในนี้ และภายในอาคารเหล่านั้น มีข้าวของเครื่องใช้ และสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตแบบพื้นฐานจัดเตรียมเอาไว้ให้อย่างดี

ปริมาณของพวกมันมากจนสามารถแบ่งปันกันได้อย่างพอเพียง ดังนั้นปัญหาจึงอยู่ที่อุปกรณ์ไฮเทคเท่านั้น มันมีอยู่จำนวนไม่มากนัก เหล่านักเรียนต้องพยายามค้นหาพวกมันด้วยตัวเอง เพราะตำแหน่งที่แน่นอนจะไม่ถูกระบุเอาไว้บนแผนที่เลย

แต่ทั้งหมดนี้ไม่นับรวมกับกล่องอุปกรณ์พิเศษกล่องหนึ่ง ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าท้าทายสายตาอยู่บนยอดของอาคารที่สูงที่สุดในพื้นที่ปลอดภัยแห่งนี้ นักเรียนทุกคนที่เข้ามาในพื้นที่ปลอดภัยแห่งนี้จะเห็นมันได้อย่างชัดเจน และความพิเศษของมันอีกอย่างก็คือ ถึงแม้ว่ากล่องนี้จะมีสีดำเหมือนกล่องอุปกรณ์อื่นทั่วไป แต่มันมีประกายสีทองสะท้อนแวววาวออกมาด้วย!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด