16 - รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง
เดฟ เงียบไม่พูดอะไรตลอดการเดินทางกลับบ้าน ขณะที่ เอ็มม่า ตัดสินใจเงียบไม่พูดอะไรและให้ความสนใจไปที่ถนน
พวกเขาขับรถออกจากตัวเมือง ใช้เวลาไม่มากนักก็ถึงบ้าน
เอ็มม่า เปิดประตูรถและลงจากรถ เธอกำลังจะปิดประตูรถ แต่ทุกอย่างก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเธอสังเกตเห็นว่า เดฟ ยังไม่ขยับตัวเลย
"ที่รัก" เอ็มม่า กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อเรียกสติ เดฟ กลับมา
“ครับ ผมขอโทษ” เดฟ กล่าวอย่างรวดเร็ว เปิดประตูรถและลงจากรถทันที
"ฉันสงสัยว่าพักหลังทำไมคุณเหม่อลอยบ่อยเป็นพิเศษ" เอ็มม่า กล่าวขณะที่เธอล็อครถและรีบเดินเข้าบ้าน
“ไม่มีอะไรหรอก” เดฟ กล่าว
"แน่ใจ?" เอ็มม่า ถาม.
“แน่สิ” เดฟ ตอบพร้อมกับเดินนำหน้าเธอเข้าไปในบ้าน
เขาไม่ได้มองไปรอบๆ เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น และเดินตรงไปที่บันไดเพื่อขึ้นชนบน คล้ายกับหุ่นยนต์
<มนุษย์ดูเรื่องมาก>Ai
เอ็มม่า คว้าแขนของ เดฟ ขณะที่เดฟ กำลังจะขึ้นบันได
เขารีบหันไปมอง เอ็มม่า ที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ มีลับลมคมใน
“อุ้มฉันได้แล้ว” เอ็มม่า กล่าว
เดฟ ไม่ได้ตอบอะไร ในขณะที่เขามอง เอ็มม่า ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อยากให้ผมอุ้มขึ้นห้องหรือเปล่า” เดฟ กล่าว.
“ใช่ คุณอยากจะอุ้มฉันไม่ใช่เหรอตอนอยู่ที่สนาม” เอ็มม่า กล่าวพร้อมกระพริบตาหวาน
“โอ้ ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆ” เดฟ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย
"คุณจะไม่อุ้มฉันจริงๆเหรอที่รัก"เอ็มม่า กล่าว
“ผมแค่บ่น ผมอุ้มคุณแน่นอน” เดฟ กล่าวขณะที่เขาดึงเธอเข้ามาใกล้และอุ้มเธอขึ้น
“โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห ใจเย็นพ่อหนุ่ม”เอ็มม่า กล่าว
“ตอนฉันประมาณ 5 ขวบ คุณแม่อุ้มฉันทุกวันเลย” เอ็มมา กล่าว
“ตอนนั้นคุณยังเป็นเด็กอยู่เลย” เดฟ กล่าวพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"ก็ยังเป็นฉันคนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"เอ็มม่า กล่าว
"ใช่ ผมว่ามันไม่ได้มีความแตกต่างอะไร เพราะผมอุ้มคุณเหมือนลูกเช่นกัน" เดฟ กล่าวขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับเธอ ทั้งคู่สบตากัน
“ดวงตาคู่นี้ ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้มอง” เดฟ กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา
“คุณมีสิทธิ์มากกว่านั้น คุณจะมองมันเมื่อไหร่ก็ได้” เอ็มม่า ตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเช่นกัน
เดฟ ไม่ได้ตอบอะไร ในขณะที่เอ็มม่า โน้มตัวเข้ามาใกล้เขา ทั้งสองก็จูบกันอย่างเร่าร้อน
“ทำไมผมเหนื่อยเหลือเกิน” เดฟ กล่าวหลังจากถอนจูบออก
ขณะที่เขาค่อยๆ เดินไปที่โซฟาและวางตัวของเธอให้นั่งลงตรงนั้น
"คนที่มีรูปร่างผอมเพียวอย่างฉัน ทำให้คุณหนักได้ด้วยเหรอ"เอ็มม่า กล่าว
เอ็มม่า กล่าวประโยคสั้นๆและเธอก็ดึง เดฟ โน้มตัวมาค่อมร่างของเธออีกครั้ง
“วันนี้คุณคงเหนื่อย คุณเลยรู้สึกว่าฉันตัวหนักขึ้น” เอ็มม่า กล่าว
"เปล่า"เดฟ ตอบ
เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ เดฟ ชิงจูบเธอเพื่อหยุดคำพูดไม่ให้หลุดออกมา
ความเร่าร้อนของคู่รักที่พลุ่งพล่านไปทั่วห้องนอน ทำให้เธอยกขาขึ้นพันรอบตัว เดฟ รัดเอวเขาแน่น
เธอชอบเวลาที่ เดฟ ใช้ริมฝีปากอุ่นๆจูบบนร่างกายของเธอและลูบไล้เธอด้วยมือที่นุ่ม
เธอเกือบจะถึงจุดที่กล้ามเนื้อกระตุกโดยอัตโนมัติ แต่เมื่อโทรศัพท์ของ เดฟ ดังขึ้น
“นี่ มาเตโอ” เดฟ กล่าวหลังจากหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าและมองดูจอโทรศัพท์เพื่อดูชื่อผู้โทร
เอ็มม่า มีสีหน้าอ้อนวอนปนกับความหงุดหงิด
“ไม่น่าเลย โทรผิดเวลาแล้วเพื่อน” เดฟ บ่นพึมพำก่อนจะรับสายและเอาโทรศัพท์แนบหู
"สวัสดี เดฟ"มาเตโอ กล่าวผ่านโทรศัพท์
เอ็มม่านั่งรออยู่ข้างๆ และกำลังฟังที่พวกเขาทั้งสองคุยกัน เพราะ เดฟ มักจะเปิดลำโพงให้เธอฟังอยู่เสมอ
"ว่าไงมาเตโอ เป็นไงบ้าง"เดฟ กล่าว
“เรื่องซ้อม โค้ชโทรมาหาผมเมื่อไม่กี่นาทีก่อน” มาเตโอ กล่าว
"ทำไม มีอะไรหรือเปล่า" เดฟ ถามเพราะเขารู้ว่าทุกครั้งที่โค้ชโทรมาจะเป็นเรื่องสำคัญ
“โค้ชบอกผมว่าเรามีแมตย์แข่งขันในวันอังคาร โค้ชฝากผมมาแจ้งนาย” มาเตโอ กล่าว
“วันอังคารนี้! เจอทีมอะไร” เดฟ กล่าว
"เตะกับทีมสพรี ยูไนเต็ด" มาเตโอ ตอบ (ชื่อทีมมาจากคำว่า Spree แปลว่า ความสนุกสนาน)
"โค้ชบอกว่าเราต้องเตรียมตัวให้ดีสำหรับแมตช์นี้ เพราะการชนะ ทีมสพรี ยูไนเต็ด จะทำให้เราแซงขึ้นไปอยู่อันดับที่ 10 และทำให้พวกเขาหล่นไปอยู่อันดับที่ 11"มาเตโอ กล่าว
“และโค้ชบอกให้เราไปซ้อมวันอาทิตย์ตอนบ่าย” มาเตโอ กล่าว
“ได้เลย” เดฟ กล่าว
"ไว้เจอกันที่สนามซ้อม บ่ายวันอาทิตย์อย่าลืม"มาเตโอ กล่าว
เอ็มม่า รีบหันไปหา เดฟ ด้วยสายตาหงุดหงิดหลังจากเดฟใช้เวลาคุยโทรศัพท์นานพอสมควร
“มาเตโอ หน้าโง่ นายควรวางสายได้แล้ว” เอ็มม่า กล่าว (เอ็มม่าและมาเตโอ เป็นพี่น้องกัน)
"เป็นไงบ้างพี่สาว" มาเตโอ ถามผ่านโทรศัพท์
"สบายดี นายล่ะ เป็นไงบ้าง"เอ็มม่า กล่าว
“ตัวฉันไม่ค่อยสบายก็ตอนที่ฉันนอนอยู่ในห้องคนเดียวอย่างเหงาๆ”เอ็มม่า กล่าวต่อ
“มีใครสนใจฉันบ้างหรือเปล่า” เอ็มม่า กล่าวต่อพร้อมกับหันหน้าหนีจาก เดฟ
“ต้องมีสิ พี่สาวผมออกจะสวย” มาเตโอ กล่าว
“ฉันได้ยินจนเบื่อ” เอ็มม่า กล่าวพร้อมกับทำสายตาเซ็ง (มองบน)
“อืม ผมต้องไปแล้ว แล้วเจอกัน เดฟ” มาเตโอ กล่าวก่อนจะวางสาย
ทันทีที่วางสาย เดฟ วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ เอ็มม่า ก็ลุกขึ้นจากโซฟาเช่นกัน
"คุณกำลังจะไปไหน?" เดฟ ถามด้วยสีหน้างุนงง
"ชั้นบน" เธอ กล่าวและกำลังจะเดินขึ้นบันได “จะตามมาหรือเปล่า?”เอ็มม่า หันมาถาม เดฟ
"แน่นอนอยู่แล้วสาวน้อย" เดฟ กล่าวและรีบลุกจากโซฟาแล้วเดินตามเธอขึ้นบันไดไป ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกันทั้งคืน จนเผลอหลับไป
ขณะนี้แสงแดดได้ส่องผ่านหน้าต่างมายังคู่รักบนเตียงนอน ขณะที่พวกเขาทั้งคู่มีเพียงผ้าห่มผืนสีขาวคลุมอยู่แค่ผืนเดียว
เดฟ ลุกขึ้นและหันไปเห็น เอ็มม่า หลับอยู่และหนุนแขนของเขาอยู่
เขาค่อยๆ เสยผมของเธอไปด้านหลังเพื่อชมเชยความสวยของเธอ หลังจากมองเธอสักพัก เขาก็จิกแก้มเธอก่อนจะลุกออกจากเตียง
เขาสวมชุดกีฬาของเขาและเดินลงบันไดอย่างรวดเร็วและไปที่ตู้เย็นซึ่งเขาหยิบน้ำดื่มบรรจุขวดสองลิตรและพยายามดื่มให้หมด
[ ภารกิจรายวันเสร็จสิ้น ]
[ ดื่มน้ำสองลิตร ]
[ ได้รับ +5 exp ]
[ 35/200 exp ]
หลังจากนั้น เขาก็ออกจากบ้านเพื่อวิ่งให้ครบสองกิโลเมตร เช่นเคย
[ ภารกิจรายวันเสร็จสิ้น ]
[ วิ่ง 2 กิโลเมตร]
[ ได้รับ +10 exp ]
[ 45/200 exp ]
"ยังเหลือภารกิจให้ทำอีกเพียบ" เดฟ กล่าวขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
<ใช่ แต่ถ้าคุณทำภารกิจที่ยาก คุณก็จะเลเวลอัพเร็วขึ้น>Ai
"ฉันรู้ ฉันจะทำทุกภารกิจที่ได้รับ"เดฟ กล่าว
<ดีมาก>Ai
[ ทักษะผู้รักษาประตู ]
[ กระโดดสองครั้ง ]
[ ระดับ: 01 ]
"เมื่อทักษะการกระโดดอยู่ระดับ 2 จะส่งผลอย่างไร ฉันอยากรู้ อยากเห็นถึงความแตกต่าง" เดฟ ถาม
"ฉันหมายถึงคุณเปิดใช้งานมันยังไง"เดฟ ถามต่อ
<เมื่อระดับของคุณสูงขึ้นกล้ามเนื้อของคุณจะมีประสิทธิภาพสูงขึ้นโดยอัตโนมัติ ความแตกต่างของแต่ละระดับ สังเกตุได้จากระบบกล้ามเนื้อของคุณ>Ai
“ตกลง” เดฟ กล่าวขณะที่เขาค่อยๆ ลุกขึ้นและทำตามที่ แคทเธอรีน(Ai)บอก
[ เปิดใช้งานการกระโดดสองครั้ง ]
[ สกิลจะคงอยู่ 60 วินาที ]
[ เวลาคูลดาวน์: 30 นาที ]
"หกสิบวินาที?" เดฟ คิดขณะที่เขารีบกระโดดขึ้นเพื่อทดสอบทักษะ
เขาพยายามกระโดดให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้และตัวเขากำลังจะล้มลง เมื่อเขารู้สึกว่ามีแรงที่มองไม่เห็นผลักเขาให้กระโดดสูงขึ้นกว่าปกติ แต่ก็ไม่ได้สูงมากนัก แต่รับรู้ได้ว่าสูงกว่าปกติ
"ทักษะนี้ยอดเยี่ยมมาก" เดฟ กล่าวด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
"ฉันเริ่มสงสัยในทักษะอื่นแล้วล่ะสิ แต่ละทักษะจะส่งผลอย่างไร"เดฟ คิดในใจ
………………………………
