ตอนที่ 72 ยารักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลัง 2(อ่านฟรี)
ตอนที่ 72 ยารักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลัง 2
ชายชราขาพิการไม่ได้จัดการกับหนอนไหมฟ้าในทันที แต่เขาเริ่มจากการเตรียมอุปกรณ์และเครื่องมือที่ต้องใช้ก่อน จากนั้นก็ไปที่วัตถุดิบรองต่าง ๆ ที่ส่วนใหญ่จะถูกสกัดไว้ก่อนแล้วราวกับว่ามันถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า
ลุคไม่ได้ถูกไล่ออกไปอีก เพราะต่อให้เขาดูเขาก็ไม่สามารถเรียนรู้มันได้แค่เพียงการมอง
แถมชายชราไม่ได้อธิบายอะไร เพียงแต่หยิบนั้นผสมนู้นผสมนี่ผสมนั้นลงไปในบีกเกอร์ ก่อนจะเทเข้าใส่เครื่องที่คล้ายกับตู้ขนาดใหญ่
“มันเอาไว้ทำอะไร”
“เครื่องสกัดยาที่ใช้เทคโนโลยีจากโลกต่างมิติ”
ลุคไม่ได้ถามต่อ ชายชราก็ไม่ได้พูดอะไรอีก สุดท้ายก็มาถึงวัตถุดิบหลักอย่างหนอนไหมฟ้า ชายชราเทมันออกมาจากขวดก่อนจะเอาน้ำยาสีใส่ในหลอดหนึ่งเทใส่หนอนไหมฟ้า
ทันทีที่น้ำยาสัมผัสกับตัวของหนอน หนอนก็ดิ้นไปมาก่อนจะปลดปล่อยเมือกสีรุ้งจำนวนมากออกมาจากตัวของมัน เปลี่ยนทั้งน้ำยาให้กลายเป็นน้ำยาหลากสีที่เหมือนสวยงดงามอย่างน่าประหลาดใจ
ขณะเดียวกันชายชราก็หันไปเด็ดเอาใบไม่จากต้นไม้ที่ปลูกไว้ ลุคเดาว่ามันคงเป็นพืชสมุนไพรล้ำค่าบางชนิด ใบไม้ถูกวางลงบนกล่องกระจก ชายชราก็หันกลับมาและใช้คีมคีบหนอนออกก่อนจะวางไว้ในกล่องที่มีใบไม้และเก็บมันไว้ที่ชั้นวางอีกมุมหนึ่ง
“ไม่ต้องใช้มันทั้งตัวเหรอ แบบนี้ยาจะมีปัญหาอะไรไหม” ลุคอดที่จะถามไม่ได้
“เสียของตายเลยถ้าฆ่ามัน” ชายชราหันมาพูด ก่อนจะกล่าวต่อว่า “ใช้แค่นี้ก็พอแล้ว ที่จริงสิ่งที่ได้จากหนอนไหมฟ้าเข้มข้นกว่าของที่ได้จากดักแด้ เพียงแต่มันได้ในปริมาณที่น้อยกว่า ข้าจะทำให้เจ้าชุดเดียวก่อน ส่วนหนอนไหมฟ้านั้นเป็นของข้า”
“ดี ถ้าปฏิเสธข้าจะแตะเข้าด้วยขาที่ขาดนี่แหละ เพราะถือว่าข้าขาดทุนมากแล้วที่ต้องมารอเจ้าหนอนไหมฟ้าผลิตเมือกของมันอีก ถ้านายเอาตัวดักแด้กำเนิดฟ้ามาได้มันจะไม่ต้องยุ่งยากแบบนี้”
ชายชรากล่าวเหน็บแนบ แต่ลุคหน้าด้านพอที่จะไม่สนใจคำบ่นใด ๆ ของชายชรา
“ผมไม่สนหรอก ขอแค่ยาที่รักษาแหล่งกำเนิดคลื่นสมองได้ก็พอ”
“หึ” ชายชราทำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะใช้หลอดหยดดูดเอาเมือกสีรุ้งทั้งหมดไปและใช้ขาด้วนของตัวเองถีบมุมโต๊ะส่งให้เก้าอี้ที่นั่งอยู่ถอยหลังไปจนถึงเครื่อง ก่อนจะใช้ยานั้นฉีดเข้าไปในช่องที่ใส่ตัวยา
2 ชั่วโมงผ่านไป
ในที่สุดตัวยาด้านในและที่ฉีดเข้าไปรวมกัน ก่อนจะถูกเครื่องส่งออกมาในหลอดยา 1 หลอดที่เตรียมไว้
ชายชราถือหลอดยาออกมาด้วยความระมัดระวัง และวางมันลงที่แท่นวางบนโต๊ะ
“เสร็จแล้ว” ชายชรากล่าวและปล่อยให้ลุคเข้ามาดู
ลุคก้มตัวลงส่องของเข้าไปในภายในหลอดยาและก็ต้องขมวดคิ้ว
“ทำไมไม่เห็นมีอะไรเลย หรือคิดจะหลอกอะไรผมอีก”
“เสียมารยาท ฉันเป็นนักปรุงยาจะไปหลอกนายทำไม”
ชายชราทำท่าทางโกรธ แต่ลุคมองออกว่ามันเสแสร้ง เขาจึงตอกกลับไปด้วยเรื่องยายกระดับคลื่นพลัง
“แล้วเรื่องผลข้างเคียงยายกระดับละ”
“แค่เรื่องเล็กน้อยจะไปคิดมากทำไม” ชายชรากล่าวและโบกมือราวกับไม่สนใจสิ่งที่ลุคพูด เขารีบเปลี่ยนเรื่องมาอธิบายยารักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลังในทันที
“ตัวยามันอยู่ในนี้ แต่มันบางเบามากจนแตกตัวออกไปเหมือนกับละอองน้ำที่มองได้ยาก” ชายชราเขย่าหลอดไปมายาด้านในก็เริ่มจับตัวกัน ก่อนจะกลายเป็นเหมือนกับก้อนเมฆบนท้องฟ้า จากนั้นก็ตกลงมาเป็นของเหลวอยู่ที่ก้นหลอด
และพอทิ้งไว้สักพักยาก็ค่อย ๆ หายไปอย่างช้า ๆ
“มันจะวนเวียนไปเรื่อย ๆ ตอนใช้แค่เขย่าและเทใส่ปากของคนที่จะกินก็พอ”
ลุครับหลอดยามาและมองด้วยความทึ่งกับยาที่เปลี่ยนไปสถานะไปมาได้แบบนี้
“ถ้าเอาไปขายพวกโง่ในสหพันธรัฐคงแย่งกันซื้อเลยแหละ” ชายชรากล่าวอย่างภาคภูมิใจกับยาที่สร้างขึ้นมา
“ขอบคุณ” ลุคกล่าวจบก็วิ่งออกไปจากที่นี่ในทันที
ลุคไม่สามารถรอได้ เขาอยากจะรีบใช้ยานี้และให้เจนตื่นขึ้นมาสักที ยิ่งปล่อยไว้นานก็ยิ่งมีโอกาสเกิดความผิดพลาดมากขึ้นเท่านั้น
หลังจากออกจากตลาดมืดลุคก็ไม่ลืมแวะไปหาบอสตันที่บ้าน ในตอนนี้บอสตันกำลังรอลุคอยู่และใช้โอกาสนี้ในการปรับสภาพให้ชินกับพลังระดับ E
“นายทะลวงผ่านสำเร็จแล้ว”
“ใช่ มันรู้สึกดีมากเลย ว่าแต่ทางคุณเป็นยังไงบ้าง” บอสตันสอบถาม เพราะเห็นลุคดีร้อนใจ
“เดี๋ยวก็รู้ว่าได้ผลไหม ไปกันเถอะ”
พวกเขาทั้งสองคนขึ้นโทรเรียกรถต่อไปยังโรงพยาบาล แต่ด้วยความบังเอิญตอนนั้นคนที่มารับเป็นโดโนแวน
“นายวิ่งรถแถวนี้เหรอ” ลุคถามอย่างแปลกใจ
“ครับ มาเลยคุณลุคจะไปที่ไหนบอกผมมาได้เลย” โดโนแวนค่อนข้างกระตือรือร้น
“ไปที่โรงพยาบาลในเขต 5”
“จัดไปครับ”
โดโนแวนขับรถออกไปด้วยความเร็วเต็มที่ บอสตันที่เห็นการสนทนาของลุคและคนขับอย่างคุ้นเคยจึงถามอย่างสนใจ
“คุณรู้จักเขาด้วยเหรอ”
“เรื่องมันยาวนะ แต่ก็คุ้นเคยกันดี”
“เออ...อืม”
...
พอมาถึงที่โรงพยาบาลนิโคล ไอกะและอีลิกทั้งสามคนพากันยืนรออยู่นอกห้องก็พากันวิ่งเข้ามาหาลุคในทันที ก่อนจะรีบสอบถามเรื่องยาว่าเป็นยังไงบ้าง
“นายได้ยามาแล้วใช่ไหม”
“มันจะได้ผลใช่ไหม ไม่สิมันต้องได้”
“คุณพี่แฟน..ไม่สิพี่ลุค ผมจะไปเรียกหมอมาในทันนี้”
ลุคไม่ได้ห้ามอีลิกปล่อยให้เขาเรียกหมอมา ส่วนเขาก็หันไปบอกกับนิโคลและไอกะเหมือนกับที่บอกกับบอสตัน ก่อนที่ลุคจะเข้าไปในห้องที่เจนนั้นนอนอยู่บนเตียง สีหน้าของเธอไร้ซึ่งความเจ็บปวด ราวกับหลับไปเฉย ๆ ส่วนลุคกลับมีสีหน้าปวดใจไม่น้อยที่ต้องมาเห็นเจนในสภาพแบบนี้
อีลิกวิ่งกลับมาพร้อมกับหมอที่โดนลากมาด้วย และด้านหลังมีพยาบาลวิ่งตามมา
“คุณลุคพวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่มากขนาดนี้” หมอรับผิดชอบเครสการรักษาของเจนถามด้วยความสงสัยที่เห็นคนอยู่ในห้องหลายคน
“พวกเขาเป็นพรรคพวกของผม” ลุคตอบกลับง่าย ๆ ก่อนจะขอพูดคุยกับหมอภายในห้อง เพื่อให้หมอช่วยฉีดยาให้กับเจน
พอหมอได้ฟังก็มีท่าทีต่อต้านในทันที
“นี่คุณลุคเรื่องการรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลังมันไม่น่าจะมีการรับรองมาก่อน เรื่องที่คุณได้ยินมาอาจจะเป็นแค่การหลอกลวงก็ได้ แบบนี้มันทำให้หมอไม่สามารถฉีดยาให้กับน้องสาวของคุณ เพราะถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา หมอรับผิดชอบไม่ไหว”
หมอปฏิเสธอย่างชัดเจน ซึ่งลุคก็ไม่ประหลาดใจมากนัก เนื่องจากเรื่องเกี่ยวกับการรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลังถูกสหพันธรัฐผูกขาดไว้ หมอธรรมดาคนหนึ่งไม่มีทางจะเข้าถึงข้อมูลพวกนั้นที่ทางสหพันธรัฐเก็บเป็นความลับได้อยู่แล้ว
“หมอผมจะเซ็นเอกสารอะไรก็ได้ที่ให้หมอฉีดยาที่ผมได้มาให้กับน้องสาวของผม”
หมอยังคงส่ายปฏิเสธอย่างเสียงแข็ง
“หมอผมคือเหนือมนุษย์ย่อมมีวิธีการในการหาวิธีรักษาน้องสาวของผม บางเรื่องหมออาจจะไม่มีสิทธิ์รู้ดังนั้นหมอแค่ทำตามที่ผมขอพอไม่อย่างนั้นผมจะฉีดให้น้องของผมเอง” ลุคยื่นคำขาด
พอหมอได้ยินความดื้อรั้นของลุคและคำเชิงสบประมาทก็แสดงความไม่พอใจ
“คุณลุค จริงอยู่ที่คุณช่วยเรื่องยารักษาเนื้อเยื่อสมองให้คนไข้อีกสองสามคนได้รับการรักษา แต่หมอทำไม่ได้จริง ๆ หมอไม่อาจจะเอาชีวิตคนไข้และเป็นน้องสาวของคุณด้วยมาเสี่ยงกับยาที่ไม่ทราบที่มาที่ไป”
หมอ...ลุคตะโกนด้วยความหงุดหงิดในใจ
“ได้โปรดเข้าใจหมอด้วย” หมอกล่าวก่อนจะเดินออกไป
“ฉันสามารถฉีดให้คุณได้นะ”
ตอนนั้นพยาบาลที่ไม่ได้จากไปพร้อมกับหมอก็พูดขึ้นมา ทำให้ลุคหันไปมองเธอในทันที
พยาบาลสาวรู้ว่าได้รับความสนใจแล้ว เธอจึงกล่าวต่อว่า “ฉันจะฉีดยานั้นให้กับน้องสาวของคุณ แต่ว่าฉันอยากได้ค่าความเสี่ยง”
“ค่าความเสี่ยง...เท่าไหร่?” ลุคถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“500,000 เครดิต ถ้าคุณจ่ายและยอมรับปากกว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณจะรับผิดชอบผลทุกอย่าง” พยายามสาวกล่าว
แน่นอนว่าต่อให้มีสัญญา แต่ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริง ๆ เธอจะโดนไล่ออกอยู่ดี แน่เพื่อเงิน 5 แสนเครดิตมันคุ้มค่าที่จะลองเสี่ยง
“ตกลง” ลุคตอบอย่างไม่คิดมาก อย่างน้อยให้พยาบาลมาฉีดให้กับเจนมันดีว่าที่เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องทางการแพทย์ไปฉีด
ส่วนเงินหนึ่งล้านเขาจ่ายได้อย่างไม่มีปัญหา ตอนนี้สิ่งสำคัญคือรักษาเจน
เมื่อได้ยินคำตอบตกลงจากลุคพยาบาลสาวก็วิ่งไปพิมพ์สัญญาการรักษาและเอามาให้ลุคเซ็น พร้อมทั้งเธอที่ไปหยิบเข็มฉีดยามาด้วย
ในตอนนี้คนที่เหลือออกไปรอนอกห้องแต่พากันส่องผ่านกระจกห้องเข้ามาดูว่าลุคและพยาบาลกำลังทำอะไรกันอยู่
“เริ่มกันเลยไหมคะ” พยายามยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ถามลุค
“ได้ครับ” ลุคหยิบหลอดยาที่ว่างเปล่าออกมา
“ไม่มีอะไรเลย” พยาบาลสาวทำหน้างงกับหลอดยาที่ว่างเปล่า แต่เธอก็ไม่คิดว่าลุคจะล้อเล่นเพราะเขาโอนเงิน 5แสนเครดิตให้กับเธอแล้ว
ลุคไม่สนใจสายตาของพยาบาล เขาเริ่มเขย่าหลอดยาในมือและมันก็เกิดผลแบบที่ชายชราทำให้เขาดู พยาบาลมองด้วยสีหน้าเหวอกับการเปลี่ยนแปลงในหลอดยา
“นี่มันคืออะไร” เธอชี้และถามออกมา
“แค่ยา ตอนนี้ฉีดได้แล้ว”
พยาบาลสาวมองด้วยความสับสนและตั้งสติได้จากเสียงของลุค เธอรับหลอดยามาจากลุค ก่อนจะใช้เข็มดูดยาขึ้นไล่อากาศในเข็มให้หมด เพื่อไม่ให้อากาศเข้าไปในเลือดได้ในตอนฉีดยาไม่อย่างนั้นคนป่วยอาจจะตายได้
พยายามฉีดเข้าทางสายน้ำเกลือให้เจน ลุคแปลกใจที่ว่าสามารถฉีดยาใส่ตรงนั้นด้วยเหรอ
ลุคมองดูยาที่ไหลออกจากเข็ม เข้าสายน้ำเกลือและต่อเข้าไปในร่างกายของเจนด้วยความคาดหวัง และแล้วในวินาทีนั้นเองตัวของเจนก็ค่อย ๆ เรื่องแสงขึ้นมา
“อ้า!” พยาบาลตกใจเข็มที่ฉีดยาเข้าไปจนหมดแล้วถึงกับหลุดออกมาจากมือ
นิโคล ไอกะ บอสตัน อีลิกที่ได้ยินเสียงกรีดของพยาบาลรีบเปิดประตูเข้ามาดู จึงเห็นฉากที่แสงที่เปล่งมาจากตัวของเจนได้สร้างเส้นไหมเล็ก ๆ ห่อหุ้มตัวเธอไว้ราวกับเป็นดักแด้ไม่มีผิด
“คุณไปได้แล้ว” ลุคหันไปกล่าวกับพยาบาล
“อืม” พยาบาลพยักหน้าก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เธอเริ่มกลัวแล้วว่าจะเกิดปัญหา
“ลุคเกิดอะไรขึ้นทำไมสภาพน้องนายเป็นแบบนี้” นิโคลเป็นคนถาม แต่คนทุกคนนั้นอยากจะรู้เหมือนกัน
“ฉันก็ไม่รู้ แต่เชื่อว่าเจนอาจจะตื่นขึ้นในไม่ช้า” ลุคกล่าวและจ้องไปที่รังไหมที่ด้านในมีน้องสาวของเขาอยู่ ตอนนี้เขาอยากรู้ว่าใครที่จะตื่นขึ้นมาเจนหรือองค์หญิงเทพอสูร ซึ่งลุคกำลังเตรียมรับมือ
หวอ!!!.....................................................................
แต่ขณะที่ทุกคนกำลังมองรังไหมอยู่ตอนนั้นเองก็มีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังไปทั่วทั้งเมือง ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินเสียงสัญญาณเตือนภัยนี้และมันเป็นสัญญาณเตือนที่ทุกคนเคยได้ยิน แต่ไม่เคยได้พบเจอ ซึ่งมันหมายถึง
ภัยพิบัติมอนสเตอร์บุกโจมตีเมือง
