บทที่ 471: ข้าไม่คุ้นเคยกับหูเจียวเจียวเลย
หลังจากลู่หลีเอ่ยถาม เขาก็ถอยหลังหนีไปโดยสัญชาตญาณ แต่ภูตหมาป่าไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายหนี เขาคว้าคอเสื้อเด็กหนุ่มแล้วลากออกไปข้างนอกอย่างอุกอาจ “เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ว่าจะไปที่ไหน แค่ตามข้ามาก็พอ” “ปล่อยข้า ข้าไม่ไป ข้าไม่ไป...” กวางหนุ่มที่โดนลากออกมาแบบกะทันหันตื่นตระหนกสุดขีด ในไม่ช้าทั้งคู่ก็เดินม...
