ตอนที่ 45 นี่คือภูเขาทองขนาดย่อม

“เจียงไฮ่ พวกเราไม่คิดค่าเช่าหรอก”

หวงชุยเฟิงส่ายหัวของเธอ

เฉินเจียงไฮ่ยิ้ม "คุณป้า ทำไมไม่เก็บล่ะ"

"ถ้าเธอหาเงินให้ไอกั๋ว พวกเราก็ไม่คิดค่าเช่าจากเธอหรอก" หวงชุยเฟิงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

“คุณป้า ถ้าคุณไม่คิดค่าเช่าผม พรุ่งนี้ผมจะย้ายทุกอย่างออกไป” เฉินเจียงไฮ่ตอบด้วยท่าทางที่แน่วแน่

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ หวงชุยเฟิงได้แต่ประนีประนอมเท่านั้น

“เอาเถอะ เจียงไฮ่ ป้าไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ลืมมันไปเถอะ เจ้าหนู! ทำตามที่พี่เขาบอกสิ”

ทัศนคติของเฉินเจียงไฮ่ที่ไม่ใช้กับเหตุการณ์นี้ทำให้หวงชุยเฟิงสบายใจมากขึ้น

เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้เฉินเจียงไฮ่มีนิสัยยังไง

ตอนนี้ฝางไอกั๋วหาเงินกับเฉินเจียงไฮ่ หวงชุยเฟิงมีความกังวลอยู่ในใจเสมอ

ท้ายที่สุด คนๆหนึ่งจู่ๆจะสามารถเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ

มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่านิสัยของเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม!

เมื่อเห็นว่าหวงชุ่ยเฟิงเห็นด้วย เฉินเจียงไฮ่จึงรีบตีเหล็กขณะที่ร้อน:"คุณป้า ถ้างั้นค่าเช่าจะอยู่ที่ 50 หยวนต่อเดือน ผมจะเช่าเป็นเวลาครึ่งปี คุณคิดว่าเป็นอย่างไร"

“โอเค ตามที่เธอบอกเลย”

บ้านว่างเปล่าสามารถทำเงินได้หลายร้อยหยวน หวงชุยเฟิงจึงรับมันด้วยความเต็มใจ

เฉินเจียงไฮ่หยิบกระดาษสัญญาออกมาจากกระเป๋า "คุณป้า พวกเราทำธุรกิจกัน เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา พวกเรามาเซ็นสัญญาเช่ากันเถอะ!"

เฉินเจียงไฮ่ผู้มีประสบการณ์มาอย่างโชกโชน ย่อมรู้ถึงความสำคัญของการทำสัญญา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคนี้ หลักนิติธรรมที่ยังไม่สมบูรณ์ เฉินเจียงไฮ่จึงระมัดระวังไม่ใช่เรื่องที่ผิด

หวงชุยเฟิงพูดด้วยความสงสัย "ทำสัญญายังไง"

เฉินเจียงไฮ่ตอบ: "ด้วยวิธีนี้ หลังจากที่ผมเขียนข้อตกลงเสร็จแล้ว ผมจะให้คุณป้าดูข้อตกลงก่อน ถ้าสัญญาไม่มีปัญหา พวกเราจะทำการเซ็นลายเส้นลงไป"

"ตกลง"

เมื่อหวงชุยเฟิงได้ยินคำอธิบายของเฉินเจียงไฮ่ เธอก็ตกลงอย่างรวดเร็ว

เฉินเจียงไฮ่หยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียนลงไปในกระดาษ

สิ่งนี้มีให้เห็นทั่วไปในอนาคต มันเป็นเรื่องที่ง่ายๆ

จริงๆแล้วไม่มีเนื้อหาอะไรมากมาย แค่เขียนเรื่องหลักๆไม่กี่เรื่อง เช่น ค่าเช่า ระยะเวลาเช่า

เมื่อเขียนเสร็จแล้วไม่มีการคัดค้านทั้งสองฝ่ายจึงเส้นลายเซ็นร่วมกัน

“คุณป้า ผมต้องรีบกลับไปทำอาหาร ผมขอตัวกลับก่อน”

เฉินเจียงไฮ่เก็บสัญญาที่เป็นส่วนของเขา และกำลังที่จะหันหลังกลับไป

หวงชุยเฟิงรีบพูด "นี่ อย่าเพิ่งรีบไป รอก่อนๆ"

หลังจากพูดจบเธอหันหลังวิ่งเข้าไปในร้าน

เฉินเจียงไฮ่มองไปที่ฝางไอกั๋วด้วยท่าทางงงงวย ฝางไอกั๋วก็มองไปที่เฉินเจียงไฮ่เช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่รู้ว่าแม่ของไปไหนเช่นกัน

ในพริบตา หวงชุยเฟิงก็ออกมาพร้อมกับซองบุหรี่หนึ่งซอง

“ป้ามาแล้ว เอานี่บุหรี่” หวงชุยเฟิงส่งสิ่งนี้ใส่มือของเฉินเจียงไฮ่

เฉินเจียงไฮ่รับมาด้วยรอยยิ้ม "คุณป้า ราคาเท่าไหร่?"

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเจียงไฮ่ หวงชุยเฟิงโบกมืออย่างรวดเร็ว "ดูสิ่งที่เธอพูดสิ ฉันจะคิดเงินกับเธอได้ยังไง"

"ได้แน่นอน!"

เฉินเจียงไฮ่พูดตามตรง: "จริงๆแล้วฝางกั๋วเหมือนช่วยผมทำสิ่งต่างๆ แล้วผมจะไม่จ่ายเงินให้กับป้าได้ยังไง"

หวงชุยเฟิงรีบพูด "นี่ป้ามอบให้เธอ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงินแล้ว"

เฉินเจียงไฮ่ยิ้ม เก็บบุหรี่ใส่กระเป๋า แล้วหยิบเงินออกมาโยนไปที่ฝางไอกั๋ว และรีบขึ้นจักรยานปั่นออกไป

เมื่อมองไปที่เฉินเจียงไฮ่ที่กำลังจากไป หวงชุยเฟิงอดไม่ได้ที่จะพึมพำ "เด็กคนนี้ เขาจริงใจขนาดนี้ได้ยังไง"

“ทำไมยังยืนนิ่งอยู่ล่ะ”

ทันใดนั้นหวงชุยเฟิงก็หันหัวไปมองที่ฝางไอกั๋วและผลักไปข้างหน้า "ทำไมไม่ไล่ตาม แล้วเอาเงินไปคืน!"

ฝางไอกั๋วนำเงินใส่มือแม่: "แม่ พี่ไฮ่ ไม่ถ่มน้ำลายใส่หน้าตัวเองหรอก ถ้าพี่ไฮ่ให้เงิน แม่ก็รับไปเถอะ"

“ลูก ในอนาคตลูกต้องติดตามเจียงไฮ่ ลูกต้องทำงานอย่างขยันขันแข็ง เข้าใจไหม!”

หวงชุยเฟิงมองไปที่เงินในมือ และกล่าวกำชับอย่างจริงจังกับลูกชายของเธอ

ฝางไอกั๋วพยักหน้าอย่างจริงจัง "แม่ลองดูนี่สิ พวกเราสามารถทำเงินได้มากมายและกลายเป็นครอบครัวที่มีเงินล้านหยวน แม่สามารถซื้อรถและบ้านได้ แถมพ่อสามารถเกษียณก่อนกำหนดและหาความเพลิดเพลินได้!"

ล้านหยวน?

เดิมที หวงชุยเฟิงคิดว่าคำพูดของฝางไอกั๋วนั้นกำลังดี แต่เมื่อเธอฟังไปเรื่อยๆ เธอเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว

เธอจ้องมองไปที่ฝางไอกั๋วด้วยความโกรธและชี้ว่า "ปากนี้เหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูกจริงๆ!"

...

วันรุ่งขึ้นเฉินเจียงไฮ่มาที่โกดังอย่างตื่นเต้น

มีกองทองรอให้เขาได้รับมันอยู่

หลังจากจัดการกับสิ่งของพวกนี้แล้ว นั่นคือเวลาที่เขาจะเปิดร้าน

เฉินเจียงไฮ่มีความชำนาญมากในการรื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า เขารื้อส่วนที่เสียหายออก และเหลือส่วนที่มีประโยชน์ไว้

ทีวีมากกว่าสิบเครื่องถูกรื้อออกมาภายในเวลาช่วงเช้า

เมื่อมองไปที่ชิ้นส่วนที่จัดเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย เฉินเจียงไฮ่เช็ดเหงื่อบนหน้าออก เขารู้สึกพึงพอใจมาก

ถ้าเขาซื้อชิ้นส่วนที่จำเป็นสำหรับการซ่อมและประกอบคืน ก็สามารถนำอุปกรณ์เหล่านี้ออกมาขายได้

“เฮ้ พี่ไฮ่ พี่รื้อทุกอย่างแล้วเหรอ?”

ฝางไอกั๋วเดินเข้ามา มองไปทางซ้ายขวา แล้วอุทานด้วยความประหลาดใจ

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้าและยิ้ม "ใช่ ต้องรื้อพวกนี้ออกก่อน! ถ้าไม่รื้อ เราจะประกอบเครื่องใหม่ได้ยังไง"

"พี่ไฮ จะให้ผมรับอุปกรณ์ไฟฟ้าต่อเลยไหม" ฝางไอกั๋วถาม

สำหรับเรื่องนี้ เขาเต็มไปด้วยความหลงใหลในการทำงาน

เขารู้สึกว่างานนี้เป็นงานที่เหมาะสมกับเขาที่สุด แค่คิดจะทำก็น่าตื่นเต้นแล้ว

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้า หยิบเงินห้าร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋า "รวบรวมต่อไป แล้วค่อยบอกฉันถ้าเงินหมด"

ในตอนนี้เฉินเจียงไฮ่ได้รับเงินจำนวนมาก แต่เขาก็ใช้เงินจำนวนมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาประกอบทีวีชุดนี้แล้วนำไปขายกลับมา รายได้ของเขาคงกลับมามากมายแน่นอน

“พี่ไฮ่ งั้นผมไปก่อนนะ” ฝางไอกั๋วรับเงินและรีบจากไป

เฉินเจียงไฮ่เตือน "อย่าลืมเกี่ยวกับการเช่าร้านด้วย"

“โอเค ผมจำได้ ผมจำได้”

ฝางไอกั๋วที่อยู่บนจักรยานตอบเสียงดัง

เฉินเจียงไฮ่มองไปที่แผ่นหลังที่เร่าร้อนของน้องชายคนนี้ เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม และปิดประตูหลังจากไอกั๋วจากไป

หลังจากกินอาหารกลางวัน เขารีบไปที่โรงงานอะไหล่

หน้าโรงงานอะไหล่ คนงานจำนวนหนึ่ง จับกลุ่มกันเพื่อสูบบุหรี่และคุยเล่นกัน

เฉินเจียงไฮ่มองไปที่เวลา ตอนนี้งานน่าจะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมคนพวกนี้ถึงอยู่ข้างนอก?

ด้วยความคิดนี้ เฉินเจียงไฮ่รีบเข้าไปหาซูตงในสำนักงาน

"พี่ตง วันนี้ไม่ได้ทำงานเหรอ"

หลังจากที่เฉินเจียงไฮ่เข้ามา เขาก็ถามพร้อมกับจุดบุหรี่

ซูตงซึ่งเดิมขมวดคิ้วแทบจะไม่ยิ้มเมื่อเห็นเฉินเจียงไฮ่เข้ามา

แต่หลังจากฟังคำถามของเฉินเจียงไฮ่ ความกังวลก็ปรากฏขึ้นบนหน้าของเขาอีกครั้ง

"โรงงานไม่มีคำสั่งซื้อ สายการผลิตเลยหยุดทำงาน เรากำลังเตรียมให้พนักงานหยุดงานกันอยู่!"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูตงรู้สึกเครียดมาก

เฉินเจียงไฮ่พึมพำ ดูเหมือนว่าโรงงานนี้จะล้มละลายในอีกไม่ช้า