ตอนที่ 35 คุณกำลังทำอะไร?

ทันใดนั้นหลินเจียนกั๋วรู้สึกกระวนกระวาย เขาหดคอภายใต้แรงกดดันจากสายตาของซุยชุนหลี่ เขาขมวดคิ้วพูดว่า

“เจียงไฮ่ว่างงานมาสองสามปีและไม่ได้ไปทำงานเลย เขาไม่สามารถหาเงินสักบาท เงินทั้งหมดที่เขาใช้ก็มาจากว่านชิว เขามัวแต่คิดที่จะทำแต่ธุรกิจ มันเหลือเชื่อเกินไปที่เขาจะทำสิ่งนั้นได้”

แต่สิ่งที่เขาพูดคืออดีตของเฉินเจียงไฮ่ แต่ตอนนี้เฉินเจียงไฮ่นั้นเปลี่ยนไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม นอกจากหลินว่านชิวแล้วคนอื่นคงจะไม่มีใครเชื่อเขา

หลังจากได้ยินคำพูดของหลินเจียนกั๋ว คิ้วของหลินว่านชิงก็ขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่าพ่อแม่ของเธอจะพยายามพูดไม่ดีเกี่ยวกับน้องเขยคนนี้ทุกวิถีทาง!

หลินว่านชิงมองไปที่เฉินเจียงไฮ่ เธอพบว่าการแสดงออกของเขาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ราวกับว่าคำพูดพวกนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลย

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเฉินเจียงไฮ่เป็นเช่นนี้ หลินว่านชิงก็เริ่มอยากรู้อยากเห็นในตัวน้องเขยคนนี้มากขึ้น

คนที่มีความอดทนอดกลั้นแบบนี้ จะเป็นเหมือนที่พ่อแม่ของเธอพูดจริงเหรอ?

ซุยชุนหลี่พูดด้วยความโกรธ "คนในหมู่บ้านต่างก็นินทาพวกเรา บอกว่าฉันเลี้ยงลูกสาวได้ดี แต่โชคร้ายได้แต่งงานกับคนเกียจคร้าน มันจะทำให้ชีวิตของเธอพัง!"

เมื่อหลินว่านชิวได้ยิน ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและหยาดน้ำตาคไหลลงมาที่แก้มของเธอ

เธอได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของเฉินเจียงไฮ่ในทุกวัน แต่ตอนนี้ข้อกล่าวหาของครอบครัวของเธอ ทำให้เธอรู้สึกผิดต่อเฉินเจียงไฮ่

เฉินเจียงไฮ่รีบพูดกับหลินว่านชิว "ว่านชิว ไม่เป็นไร อย่าร้องไห้!"

"พวกเขา……"

ก่อนที่หลินว่านชิวจะพูดจบ เฉินเจียงไฮ่ก็ขัดจังหวะเธอ

"ตกลง! ว่านชิว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พ่อแม่ของคุณก็แค่หวังดี อยากให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้น"

“แม่ กินข้าวก่อน แล้วค่อยคุยกันต่อ” เมื่อเห็นท่าทีของน้องสาว หลินว่านชิงก็รีบจบบทสนทนานี้และมองไปที่เฉินเจียงไฮ่อย่างเห็นด้วย

ซุยชุนหลี่ต้องการจะพูด แต่เธอถูกหยุดโดยสายตาของหลินว่านชิง

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลินว่านชิว ซุยชุนหลี่ก็อดถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

"กิน กิน กิน!"

ในที่สุดซุยชุนหลี่ก็จบบทสนทนา ในที่สุดครอบครัวก็ได้เริ่มมื้ออาหาร

บรรยากาศมื้อนี้ช่างน่าหดหู่ ท้ายที่สุดบทสนทนาเมื่อกี้ต่างทำให้ทุกคนอารมณ์ไม่ดี

หลังจากรับประทานอาหาร หลินเจียนกั๋วยืนขึ้นและกำลังออกไป แต่ซุยชุนหลี่หยุดไว้

"คุณจะไปไหน?"

หัวของหลินเจียนกั๋วหดลง เขาตอบอย่างประหม่าว่า "ฉันจะไป... ทางเข้าหมู่บ้านเพื่อดูทิวทัศน์"

"อะไรที่มันดึงดูดสายตาคุณ?"

ในเวลานั้นซุยชุนหลี่โกรธมาก "หะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าลูกสาวของคุณไหม?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเจียนกั๋วก็ไม่กล้าพูดอะไร เขานั่งลงอย่างเงียบๆ

หลินว่านชิงยืนขึ้น "แม่ หนูขอคุยกับ...เขาหน่อย"

หลังจากพูด หลินว่านชิงมองไปที่เฉินเจียงไฮ่

ตอนนี้เฉินเจียงไฮ่เข้าใจแล้วว่า ถ้าวันนี้เขาไม่ได้รับการยืนยันจากหลินว่านชิง มันอาจจะทำให้เกิดการหย่าร้างได้

"ตกลง"

เฉินเจียงไฮ่ยืนขึ้นและถามเธออย่างใจเย็นว่า "เราจะคุยกันที่ไหน"

หลินว่านชิงเหลือบมองไปที่เฉินเจียงไฮ่ แต่อีกฝ่ายไม่มีความวิตกกังวลเลย

ซุยชุนหลี่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "สาวน้อย เขา..."

“อย่ากังวลไปเลยแม่”

หลินว่านชิงยกมือและพูด "หนูรู้สิ่งหนูกำลังทำ ตราบใดที่เขาไม่ได้เป็นแบบที่หนูคิด แม้ว่าพ่อกับแม่จะไม่ยอมให้พวกเขาหย่ากันก็ตาม แต่หนูจะทำให้พวกเขาหย่ากันให้ได้"

ในคำพูดเหล่านี้ หลินว่านชิงกล่าวอย่างเด็ดขาด ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจา

ซุยชุนหลี่รู้ว่าลูกสาวคนนี้เป็นคนฉลาด เมื่อมองไปที่ความกล้าหาญที่แสดงออกมา เธอดูมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ดังนั้นซุยชุนหลี่จึงพยักหน้าเห็นด้วย

เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่สาวพูด หลินว่านชิวมองไปที่เฉินเจียงไฮ่อย่างเป็นกังวล

ความเข้มงวดของพี่สาวนั้นเธอรู้ดี

"มากับฉัน"

หลังจากหลินว่านชิงพูดจบ เธอก็เดินออกไป

เฉินเจียงไฮ่ตบมือของหลินว่านชิวทำให้เธอรู้สึกมั่นใจ และเดินตามออกไป

เมื่อพวกเขาไปถึงสนามข้างบ้าน หลินว่านชิงมองที่เฉินเจียงไฮ่ขึ้นลงๆ และพูดว่า "เอาละ เราเคยเจอกันมาประมาณสองสามครั้งแล้ว"

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้า และนึกถึงครั้งสุดท้ายที่เขาพบเธอ ย้อนกลับไปเมื่อเขาแต่งงานกับหลินว่านชิว

ในเวลานั้น หลินว่านชิงกลับมาจากนอกเมืองเพื่อเข้าร่วมงานแต่งงานของน้องสาวเธอ และเมื่องานจบเธอก็รีบจากไป

เฉินเจียงไฮ่จำได้ว่า ในเวลานั้นหลินว่านชิงเป็นแค่สาวชนบทที่มีความรู้และไม่มีออร่าอะไรเลย

ออร่าอันทรงพลังนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เฉินเจียงไฮ่ไม่สามารถรู้ได้

ในชีวิตที่แล้ว เฉินเจียงไฮ่ได้ยินข่าวลือว่าหลินว่านชิงนั้นร่ำรวยขึ้น

แต่ภายหลัง เฉินเจียงไฮ่ออกจากหลิงไห่และพบกับหลินว่านชิงโดยบังเอิญ เขาถึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้

หลินว่านชิงเป็นคนสวยและมีฝีมือในการทำงานมาก ในตอนแรกเริ่ม เธอเริ่มต้นด้วยการขายอาหาร

แต่บังเอิญเธอได้เจอกับหัวหน้าในท้องถิ่นนั้นที่มีอำนาจ เขาได้เริ่มไล่ตามหลินว่านชิง

หลินว่านชิงนั้นเป็นคนหลีกเลี่ยงคนประเภทนี้มาโดยตลอด แต่เธอไม่สามารถทนต่อความดื้อรั้นของชายคนนั้นได้ เธอจึงได้ตัดสินใจคบกับผู้ชายคนนี้

สำหรับผู้ชายคนนี้ เขาเป็นคนที่อยู่ในพื้นที่สีเทา เปิดคลับบาร์มากมาย

ทำให้ความสามารถของหลินว่านชิงได้รับการปลูกฝังในสถานที่เหล่านี้

เมื่อเห็นว่าเฉินเจียงไฮ่ไม่ได้พูดอะไร หลินว่านชิงก็กล่าวว่า "ความเจ็บป่วยของพ่อฉัน ครอบครัวของพวกเรารู้สึกขอบคุณต่อครอบครัวของคุณเป็นอย่างมาก"

“ถ้ามีอะไรก็พูดออกมาได้เลย!” เฉินเจียงไฮ่ไม่ต้องการ การพูดวกวนไปมาของเธอ

หลินว่านชิงรู้สึกประหลาดใจ เธอต้องการให้เฉินเจียงไฮ่เข้าสู่จังหวะการสนทนาของเธอ แต่เฉินเจียงไฮ่ทำลายแผนของเธอด้วยประโยคเดียว

"ดี"

เมื่อเป็นเช่นนี้ หลินว่านชิงก็พูดเข้าประเด็นทันที: "ฉันจะคืนของหมั้นให้คุณสองเท่า ถ้าคุณกับน้องสาวของฉันจะหย่ากัน"

เฉินเจียงไฮ่ตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าหลินว่านชิงจะร้องขออะไรเช่นนั้น

ในตอนนั้น ท่าทางของเธอยังคงเป็นปกติ และช่วยพูดกับพ่อแม่ให้กับหลินว่านชิว

แต่ตอนนี้...

"มันเป็นไปไม่ได้" เฉินเจียงไฮ่ตอบปฏิเสธโดยตรง

หลินว่านชิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ "คุณคิดว่าได้เงินน้อยไปเหรอ?"

"ไม่ มันไม่เกี่ยวกับเงิน" เฉินเจียงไฮ่ส่ายหัว

หลินว่านชิงถามต่อทันที "จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณทิ้งน้องสาวของฉันละ?"

“ถ้าอย่างนั้น ผมก็อยากจะถามเหมือนกันว่าคุณจะสนับสนุนผมกับน้องสาวของคุณอย่างไร” เฉินเจียงไฮ่ถามกลับ

หลินว่านชิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดว่า เฉินเจียงไฮ่จะถามคำถามเช่นนี้

“คุณอยากอยู่กับน้องสาวของฉันจริงๆใช่ไหม” หลินว่านชิงถาม

เฉินเจียงไฮ่ยิ้มและพูดอย่างจริงจัง: "เธอเป็นภรรยาของผม ก็เป็นธรรมดาที่ผมจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต ผมรักและหวงแหนเธอ ผมจะปกป้องเธอและไม่ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานอีกต่อไป”

หลินว่านชิงจ้องไปที่เฉินเจียงไฮ่ราวกับว่าเธอต้องการหาร่องรอยของความเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเขา

แต่หลังจากที่จ้องกันเป็นเวลานาน เฉินเจียงไฮ่นั้นดูสงบนิ่งมาก เผชิญหน้ากับดวงตาของหลินว่านชิงอย่างไม่หลบเลี่ยง

“คุณต้องพิสูจน์ว่าคุณนั้นมีความสามารถ และสามารถทำให้ชีวิตน้องสาวของฉันมีความสุขได้”

หลินว่านชิงกล่าวอย่างใจเย็น