ตอนที่ 31 ปล่อยคุณ

ในอดีตหากเป็นเช่นนี้ เฉินเจียงไฮ่คงต้องตะลึงอย่างแน่นอนเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะดุเขาโดยตรง

ซุยชุนหลี่ก็แปลกใจเช่นกัน เฉินเจียงไฮ่มาที่นี่สองสามครั้ง และทุกครั้งที่เขามา เมื่อเธอเริ่มที่จะสั่งสอนเขาสองสามคำ เฉินเจียงไฮ่ก็จะเริ่มท้าทายเธอ

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เธอพูดเป็นเวลานานแล้ว แต่เฉินเจียงไฮ่ดูเหมือนจะเป็นใบ้และไม่พูดอะไรสักคำ

ไม่สิ เด็กคนนี้ทำท่าทางน่าสงสารอย่างเห็นได้ชัด พยายามทำให้ลูกสาวของฉันรู้สึกผิดและมัดลูกสาวฉันแน่นอน!

เมื่อเห็นว่าเฉินเจียงไฮ่ไม่พูดอะไร ซุยชุนหลี่จึงเปลี่ยนเป้าไปถามที่หลินเจียนกั๋ว

“ทำไมคุณไม่ตอบ คุณเป็นใบ้?”

เมื่อเผชิญกับคำถามของภรรยา หลินเจียนกั๋วไม่กล้าที่จะหายใจแรง เขาได้แต่มองซุยชุนหลี่อย่างหมดหนทาง

มันดูตลกมาก

ในสถานการณ์นี้ไม่ว่าจะเป็นเฉินเจียงไฮ่หรือหลินว่านชิว เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่หัวเราะ

สองสามีภรรยาสบตากันโดยปริยายและเลือกที่จะเงียบ

หลินเจียนกั๋วกระซิบ: "เขาทำความสะอาดแล้วจริงๆ ไม่เชื่อคุณก็ดูด้วยตัวเอง!"

“หลินเจียงกั๋ว!”

ซุยชุนหลี่พูดอย่างโกรธเคือง "คุณกำลังทำอะไร ฉันเห็นคุณกำลังสูบบุหรี่กันอยู่ แต่คุณบอกว่าเขาทำความสะอาดแล้ว เขาจะมาทำความสะอาดได้อย่างไร!"

ในสายตาของซุยชุนหลี่ เฉินเจียงไฮ่เป็นคนประเภทที่ไม่สามารถทำสิ่งใดๆได้

ในกรณีนี้ หลินเจียนกั๋วไม่กล้าพูดอะไร ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ก้มศีรษะและทำเป็นไม่ได้ยิน

ซุยชุนหลี่เดินมาที่สวนด้วยความโกรธ แต่ทันใดนั้นเธอก็มองไปที่ลาน ที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ เธอเลยไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

ในตอนนี้ หลินเจียนกั๋วก็เดินมารวมตัวกันเช่นกัน

“บอกแล้ว ฉันบอกว่ามันสะอาด แต่คุณก็ไม่เชื่อ”

เมื่อเห็นหลินเจียนกั๋วกล่าวเช่นนี้ ซุยชุนหลี่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

เธอหยิกเอวของเขาและคำรามด้วยความโกรธ "ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่?

เมื่อหลินเจียนกั๋วได้ยินซุยชุนหลี่พูดแบบนี้ เขาก็รีบเดินออกไปแล้วพูดว่า "โอเค โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"

เขากลัวว่าซุยชุนหลี่จะดุเขาอีก

มันจะทำให้เขาไม่มีใบหน้าต่อเฉินเจียงไฮ่

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซุยชุนหลี่พูด เฉินเจียงไฮ่ผู้ซึ่งสงบนิ่งอยู่เสมอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขามองไปที่ภรรยาที่กำลังรู้สึกไม่สบายใจ

ในชีวิตที่แล้ว เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับสถานการณ์นี้เลย

ครั้งนั้นเขาไม่ได้กลับไปที่บ้านพ่อแม่ของหลินว่านชิวพร้อมกับเธอ

เขาจึงไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีการใดในการห้ามปราบปรามเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขามาบ้านพ่อแม่ของหลินว่านชิวในครั้งนี้...

หลินว่านชิวกัดฟันและพูดอย่างโกรธเคือง "แม่คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร"

“ถ้าอย่างนั้น เฉินเจียงไฮ่ ฉันจะไม่ปิดบังเรื่องนี้จากคุณ พวกเราได้คุยกันแล้ว มันจะไม่เป็นปัญหากับคุณ คุณมาหย่ากับว่านชิวเถอะและปล่อยว่านชิวมีชีวิตที่ดีขึ้น!”

ซุยชุนหลี่ที่กำลังหงุดหงิดไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้ ตอนนี้เธอมองไปที่เฉินเจียงไฮ่และพูดทันที

“แม่!! หนูไม่ตกลง!”

หลินว่านชิวคัดค้านทันที

“หุบปาก ลูกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!”

ซุยชุนหลี่จ้องมองลูกสาวของเธออย่างดุดัน เปล่งรังสีความเป็นหัวหน้าครอบครัวออกมา และมองไปที่เฉินเจียงไฮ่ด้วยสีหน้าจริงจัง "เฉินเจียงไฮ่ ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชาย แสดงทัศนคติของคุณออกมา!"

“ภรรยาของผมไม่เห็นด้วย แน่นอนผมก็จะไม่เห็นด้วย”

เฉินเจียงไฮ่พูดช้าๆ

เมื่อเห็นทัศนคติที่แน่วแน่ของภรรยาของเขา เขามั่นใจได้เลยว่าหลินว่านชิวจะคัดค้านหัวชนฝาแน่

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหวอีกครั้ง

ใบหน้าของซุยชุนหลี่เต็มไปด้วยการเย้ยหยัน เธอมองเขาด้วยความดูถูก: "เฉินเจียงไฮ่ พวกเราจะมอบสินไหมตอบแทน ถ้าว่านชิวได้แต่งงานใหม่"

“แม่ อย่าพูดอีก อย่าพูดอีก”

ดวงตาของหลินว่านชิวแดงก่ำ เธอขอร้อง และน้ำตาก็ได้ไหลอาบแก้มที่สวยงามของเธออย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อเห็นลูกสาวของเธอเริ่มร้องไห้ ซุยชุนหลี่แทบจะทนไม่ได้ แต่เธอยังกัดฟัน: "สาวน้อย ถ้าตามเขาไป เธอจะมีความหวังในชีวิตนี้อยู่เหรอ พ่อกับแม่เห็นไม่อยากเห็นลูกทนทุกข์ทรมานต่อไปแล้ว !"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินเจียงไฮ่ซึ่งเดิมทีไม่พอใจก็ถอนหายใจอย่างลับๆ

แม่ยายและพ่อตาล้วนคิดถึงแต่ลูกสาวของพวกเขา พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะเห็นแก่ตัวใดๆ ความโกรธแค้นในใจของเขาก็หายไปเช่นกัน

“แม่ครับ คุณคิดเพื่อตัวของว่านชิว ผมไม่โทษคุณ แต่คุณไม่ต้องกังวล ในอนาคตผมจะปฏิบัติต่อว่านชิวอย่างดีและไม่ทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป” เฉินเจียงไฮ่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

เมื่อซุยชุนหลี่ได้ยิน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย: "เอาเถอะ คุณอายที่จะพูด ว่าไม่สามารถหาที่พักพิงได้ คุณอายที่จะพูดแบบนี้ใช่ไหม"

“แม่ ตอนนี้เจียงไฉ่เปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว” หลินว่านชิวตอบอย่างรวดเร็ว

ซุยชุนหลี่มองไปที่หลินว่านชิวและจับมือของเธอ เกลี้ยกล่อมอย่างจริงจัง "ลูก ตื่นได้แล้ว อย่าให้เขาหลอกลูก!"

ในตอนนี้ หลินว่านชิวรู้สึกหมดหวังจริงๆ

ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร แม่ก็ไม่ฟังเธอเลย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินว่านชิวก็รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง

ความไม่เข้าใจของครอบครัวทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก

ในขณะนั้น เฉินเจียงไฮ่เดินไปที่ด้านข้างของหลินว่านชิว เอื้อมมือไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เช็ดน้ำตาและพูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยน "ว่านชิว อย่าร้องไห้ ไม่เป็นไร"

คนตรงหน้าคือแม่ของหลินว่านชิว ถึงแม้ว่าเฉินเจียงไฮ่จะอารมณ์เสีย แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ซุยชุนหลี่มองไปที่เฉินเจียงไฮ่ด้วยความขยะแขยงและพูดต่อ "ลูกรู้จักครอบครัวของหลินจี้หัวที่อยู่ติดกับบ้านเราไหม ลูกสาวของพวกเขาแต่งงานกับครอบครัวที่ดีและชีวิตของเธอก็เจริญรุ่งเรือง แต่ดูสามีของลูกอีกครั้ง ลูกจะทำอย่างไรถ้ามีคนอื่นเปรียบเทียบกับเขา?

"ว่านชิว ฟังคำแนะนำแม่ของลูก แล้วหยุดหมกมุ่นได้แล้ว"

ในเวลานี้เอง หลินเจียนกั๋วได้เดินเข้ามาจากข้างนอกพร้อมกับบุคคลอื่น

“ที่รัก แม่สื่อมาแล้ว แม่สื่อมาแล้ว!”

หลินเจียนกั๋วตะโกนอย่างมีความสุขราวกับถูกหวย

ในตอนนี้ เฉินเจียงไฮ่กำลังกอดหลินว่านชิวและหันหลังให้หลินเจียนกั๋ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถมองเห็นได้ว่าใครกำลังมา

“ลูกสาวของคุณอยู่ที่ไหน ฉันคุยกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ข้อตกลงเสร็จแล้วรึยัง” แม่สื่อถามทันทีที่เธอเข้ามา

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเจียงไฮ่รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าเป็นใคร

"หยุดร้องไห้!"

ซุยชุนหลี่ดุเบา ๆ

เฉินเจียงไฮ่ก็ลูบหลังของหลินว่านชิวอย่างนุ่มนวลและพูดเบาๆว่า “ว่านชิว ผมทนไม่ไหวที่จะปล่อยคุณไป ผมยังรอให้คุณมอบเด็กตัวอ้วนๆให้ผมอยู่”

เมื่อได้ยินเฉินเจียงไฮ่พูดเช่นนี้ หลินว่านชิวอดไม่ได้ที่จะสดุ้ง ทำให้เฉินเจียงไฮ่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

เมื่อเห็นฉากนี้ แม่สื่อก็ขมวดคิ้วทันที

“คุณไม่ได้บอกว่าลูกสาวของคุณกับสามีของเธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีและกำลังจะหย่าร้างกันเหรอ?”

ด้วยสีหน้าอับอายของซุยชุนหลี่ เธอจึงรีบพูด "ลูกสาวของฉันนั้นโง่ เขามักถูกหลอก! ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเกียจคร้าน ลูกสาวของฉันจึงสนับสนุนเขาทั้งหมด ฉันจึงอยากหาสามีใหม่ให้เธอ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ซุยชุนหลี่ แม่สื่อก็มองอย่างลึกซึ้งไปที่เฉินเจียงไฮ่ซึ่งกำลังหันหลังให้เธอ และพยักหน้าเป็นการตอบกลับ: "ถ้าคุณต้องการแบบนั้น ก็ให้เขาออกไปได้เลย"

เมื่อได้ยินสิ่งที่แม่สื่อพูด เฉินเจียงไฮ่ก็มีเป้าหมายที่จะระบายแล้ว